Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 14: Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμήςΣχόλιο του χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ | 26 Δεκεμβρίου 2011, 16:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ' | 26 Δεκεμβρίου 2011, 16:21

    «...Τόσο η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου όσο και η Ολομέλεια της Εισαγγελίας θεωρούν ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι διατάξεις που προβλέπουν … την έκδοση αποφάσεων μέσα σε δύο μήνες από την ημέρα συζήτησης στο ακροατήριο…». Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα (βλ. ενδεικτικά http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_21/12/2011_419541 και http://www.pheme.gr/article.aspx?id=2353), αυτή είναι η θέση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου όσο και της Ολομέλειας της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου αναφορικά με την προτεινόμενη διάταξη της § 4 του εν λόγω άρθρου, που προσθέτει νέα εδάφια στο άρθρο 643 § 1 ΚΠολΔ, τα οποία, με άλλες προτεινόμενες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου (άρθρο 15 §§ 1 και 2), προτείνεται να εφαρμόζονται, πέρα από την διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους, και σε άλλες εδικές διαδικασίες (μισθωτικών, εργατικών και συναφών και αυτοκινητικών διαφορών). Προφανώς τα παραπάνω δημοσιεύματα αναφέρονται στην προθεσμία των 20 ημερών που προτείνεται με την εν λόγω διάταξη και εκ παραδρομής αναγράφεται «μέσα σε δύο μήνες». Νομίζω ότι οι λόγοι του ανεφάρμοστου επισημάνθηκαν επαρκώς από τους προηγούμενους σχολιαστές αυτού του άρθρου, αλλά και του επομένου. Ειδικά, το σχόλιο στο επόμενο άρθρο (15) του συνονόματού μου «Κώστα» (21 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 21:57), τα λέει όλα και προσωπικά το ψηφίζω ως το κορυφαίο σχόλιο όλης της διαβουλεύσεως επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου (Όχι, ΔΕΝ είμαι εγώ ο συγκεκριμένος Κώστας…). Εν όψει των παραπάνω, όπως έγραψα και για άλλες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου, έχω την γνώμη ότι πρέπει να αποσυρθεί η παραπάνω προτεινόμενη διάταξη, καθώς, αν ψηφισθεί, θα έχει την τύχη παρόμοιων ρυθμίσεων για σύντομο προσδιορισμό εκδικάσεως και σύντομες προθεσμίες εκδόσεως αποφάσεων. Δηλαδή, οι σχετικές προθεσμίες θα αντιμετωπίζονται ως ενδεικτικές, ως «ευχές του νόμου». Οι όποιες δε σχετικές συνέπειες φαίνεται να προτείνονται σε βάρος των δικαστικών λειτουργών με το άρθρο 91 του πολυνομοσχεδίου, προφανώς και δεν θα εφαρμοσθούν ως προς την μη τήρηση των συγκεκριμένων προθεσμιών, δεδομένης της τοποθετήσεως των ως άνω Ολομελειών (Α.Π. και Εισαγγελίας Α.Π.). Επαναλαμβάνω, λοιπόν, την ευχή μου, που ήδη εξέφρασα και για άλλες διατάξεις, η παραπάνω προτεινόμενη διάταξη να ΜΗΝ ανήκει στον «βασικό κορμό του νομοσχεδίου» (βλ. σχετικό Δελτίου Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης κλπ. της 22/12/2011) http://www.ministryofjustice.gr/site/el/ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ/ΔελτίαΤύπου.aspx Σε κάθε περίπτωση, εάν υποτεθεί ότι (μία) βασική επιλογή της Πολιτείας είναι ο συντομότατος προσδιορισμός των υποθέσεων και η έκδοση σε πολύ σύντομο χρόνο των αποφάσεων και δεδομένης της άλλης – αναγκαστικής πλέον, αδικαιολόγητης στο παρελθόν – βασικής επιλογής της Πολιτείας να μην προσληφθεί ικανός αριθμός επιπλέον δικαστικών λειτουργών και γραμματέων για να αντιμετωπισθεί το τεράστιο αυτό πρόβλημα της καθυστέρησης στην απονομή της δικαιοσύνης, η πρώτη επιλογή (ενδεχομένως) μπορεί να υλοποιηθεί, και πάλι όχι σε απόλυτο αλλά σε κάποιο βαθμό, ΕΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΑΝ καθιερωθεί στις παραπάνω υποθέσεις να γράφονται και να δημοσιεύονται μόνο τα διατακτικά των αποφάσεων, χωρίς (ειδικές κλπ.) αιτιολογίες, πράγμα που σήμερα αντίκειται ευθέως στο Σύνταγμα. Τούτο βέβαια, και παρά τις όποιες αντιρρήσεις (και δικές μου) σε επιστημονικό-νομικό επίπεδο, μπορεί να γίνει μόνο με σχετική τροποποίηση του άρθρου 93 § 3 του Συντάγματος. Εφόσον, λοιπόν, έχει βάση αυτό που ακούγεται, ότι επίκειται σχετικά σύντομα, και δη μέχρι το έτος 2013, (γενική) συνταγματική μεταρρύθμιση, ας κάνουμε λίγη υπομονή ακόμη, ας ξεκινήσει ένας πολιτικός και επιστημονικός διάλογος επ’ αυτού του θέματος, κατά τον οποίο, μεταξύ άλλων, θα εκτεθεί διεξοδικά και τεκμηριωμένα τι ισχύει στα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ως προς το ζήτημα αυτό (δομή και περιεχόμενο των αποφάσεων), και ο οποίος μπορεί να καταλήξει στην προσθήκη της φράσεως στην ως άνω συνταγματική διάταξη «εκτός αν νόμος ορίζει διαφορετικά για συγκεκριμένα είδη υποθέσεων». Βέβαια, στην σημερινή Ελλάδα που κυριαρχεί το καθεστώς της καχυποψίας, κάθε άλλο παρά βέβαιο είναι ότι μια τέτοια ρύθμιση θα γίνει αποδεκτή από την κοινωνία… Είπαμε, είναι θέμα (βασικών) επιλογών…