Αρχική Τροποποίηση του π.δ. 18/1989 «Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας» (Α΄ 8) – Μεταφορά διαφορών στα Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια -Ρυθμίσεις για πιλοτική ή κατόπιν...ΜΕΡΟΣ Δ’ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ Άρθρο 27 Αλλαγή της καθ’ ύλην αρμοδιότητας των δικαστηρίων επί διοικητικών διαφορών ουσίας – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 6 και παρ. 1 άρθρου 218 Κώδικα Διοικητικής ΔικονομίαςΣχόλιο του χρήστη Κ.Χ. | 17 Ιουνίου 2024, 19:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κ.Χ.' | 17 Ιουνίου 2024, 19:20

    Η επιχειρούμενη αύξηση της αρμοδιότητας του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου έναντι αυτής του Μονομελούς αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία! Παρά το γεγονός ότι η τάση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι η εκδίκαση των διαφορών από ευέλικτες μονομελείς συνθέσεις, καθώς και ότι ζητούμενο και διαχρονική εξαγγελία στην Ελλάδα είναι η επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης, η εν λόγω διάταξη πρόκειται να δημιουργήσει αναμφισβήτητα τεράστιες καθυστερήσεις στην έκδοση των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων. Μάλιστα αυτό με το επιχείρημα στην Ανάλυση Συνεπειών της Ρύθμισης ότι εξέλειπε η εκκρεμότητα των διοικητικών δικαστηρίων και άρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ξαναδημιουργηθεί εκκρεμότητα και καθυστερήσεις! Και μάλιστα ενώ στην ίδια την Ανάλυση αναφέρεται ότι το Μονομελές διασφαλίζει «ευελιξία κατά την εξέταση των υποθέσεων» και «επιτάχυνση στην έκδοση αποφάσεων»! Από προσωπική εμπειρία, η δημοσίευση απόφασης στο Τριμελές απαιτεί τετραπλάσιο τουλάχιστον χρόνο σε σχέση με το Μονομελές, χωρίς ιδιαίτερη συνεισφορά στη βελτίωση της ποιότητάς της. Η χρήση του ΟΣΔΔΥ-ΔΔ, που δίνει πρόσβαση στον διοικητικό δικαστή στο σύνολο της νομολογίας, καθώς και η επίλυση των πλέον κρίσιμων νομικών ζητημάτων από το ΣτΕ με το θεσμό του προδικαστικού ερωτήματος, έχει βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα των αποφάσεων που εκδίδονται και έχει περιορίσει την δυνατότητα νομικών σφαλμάτων. Είναι δε προφανής η έλλειψη οποιασδήποτε αριθμητικής ανάλυσης και εκτίμησης όσον αφορά την αναγκαιότητα και τις συνέπειες της διάταξης. Ποιο είναι το ποσοστό των αποφάσεων του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου που ανατρέπονται λόγω νομικών σφαλμάτων στο Εφετείο και κατά ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσοστό των αποφάσεων του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου που ανατρέπονται για τον ίδιο λόγο; Είναι αυτό το ποσοστό τόσο υπέρτερο, ώστε να καθιστά επιβεβλημένη στην εκδίκαση πλέον της συντριπτικής πλειοψηφίας των διοικητικών διαφορών από το Τριμελές και τις αδιαμφισβήτητες τεράστιες καθυστερήσεις που θα προκύψουν; Ποιος είναι σήμερα ο αριθμός των υποθέσεων που με την επιχειρούμενη αλλαγή στην αρμοδιότητα θα προσδιοριστούν στο Τριμελές και ποια η καθυστέρηση που αναμένεται να προκύψει σύμφωνα με τα τηρούμενα στατιστικά των δικαστηρίων, ώστε να εκτιμηθεί η σκοπιμότητα (κόστος - όφελος) της διάταξης; Με ποια κριτήρια (στατιστικά, αριθμητικά κτλ.) προκρίθηκε το ποσό των 30.000 ευρώ και όχι κάποιο άλλο, τη στιγμή που το ισχύουν ποσό των 60.000 ευρώ ήταν ήδη εξαιρετικά χαμηλό και εξασφάλιζε ισορροπία μεταξύ ταχύτητας και αποτελεσματικότητας; Επιπλέον, πώς δικαιολογείται η τεράστια απόκλιση σε σχέση με τα ισχύοντα στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με την αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου; Συμβάλλει μια τέτοια απόκλιση στην δημιουργία ενότητας και συνέπειας στις δικονομικές ρυθμίσεις των δύο δικαιοδοτικών κλάδων; Σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ. 2 του ΚΠολΔ μια χρηματικά αποτιμώμενη διαφορά πρέπει να υπερβαίνει το ποσό των 250.000 ευρώ προκειμένου να εκδικαστεί από πολυμελή σύνθεση και ο κανόνας είναι η εκδίκαση των διαφορών από το Μονομελές Πρωτοδικείο. Αντιθέτως, με τη σχολιαζόμενη διάταξη επιχειρείται η εκδίκαση των χρηματικών και φορολογικών διαφορών από την αντίστοιχη πολυμελή σύνθεση των διοικητικών δικαστηρίων μόλις από το ποσό των 30.000 ευρώ, αρμοδιότητα που στα πολιτικά δικαστήρια ανήκε μέχρι πρότινος στην αρμοδιότητα των καταργούμενων Ειρηνοδικείων. Αυτό θα έχει ως συνέπεια η συντριπτική πλειοψηφία των χρηματικών διαφορών να εκδικάζεται πλέον από το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο, τη στιγμή που οι διοικητικές διαφορές, ακριβώς διότι αφορούν διαφορές με το Δημόσιο εν γένει, υπερβαίνουν κατά κανόνα σε χρηματικά ποσά τις διαφορές μεταξύ ιδιωτών. Τυγχάνουν οι Πρωτοδίκες των διοικητικών δικαστηρίων μειωμένης ικανότητας σε σχέση με τους αντίστοιχους δικαστές των πολιτικών δικαστηρίων; Τέλος, η δοκιμαστική υπηρεσία των Παρέδρων των Δ.Δ. διαρκεί μόλις 10 μήνες (άρθρο 76 του ν. 4938/2022), είναι δε μάλλον υπερβολή να τροποποιηθεί συλλήβδην η αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων και να δημιουργηθεί εκκρεμότητα και καθυστερήσεις μόνο για να εξασφαλιστεί ύλη για τη σύντομη δοκιμαστική τους υπηρεσία. Τυχόν δε έλλειψη επαρκούς αριθμού υποθέσεων στο Τριμελές μπορεί να αντιμετωπιστεί με διαφορετική πρόβλεψη των υποθέσεων που μπορούν να χρεώνονται οι Πάρεδροι, όπως π.χ. ότι θα μπορούν να συνεπικουρούν τους Πρωτοδίκες Δ.Δ. κατά την επεξεργασία των φακέλων του Μονομελούς και την διενέργεια νομικής έρευνας ή ότι θα μπορούν να χρεώνονται και περιορισμένο αριθμό υποθέσεων του Μονομελούς, με μικρό χρηματικό αντικείμενο και βαθμό δυσκολίας, τις οποίες θα δημοσιεύουν με την συνδρομή του Προέδρου τους. Στόχος της καλής νομοθέτησης πρέπει να είναι η θέσπιση πάγιων διατάξεων, που θα δημιουργούν ενότητα και ασφάλεια δικαίου και θα συνεισφέρουν στην αποτελεσματικότητα και στην ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, κατόπιν μελέτης και εκτίμησης (με στοιχεία και αριθμούς) των επιπτώσεων που θα επιφέρουν. Πρωτοδίκης Δ.Δ.