Αρχική Ενίσχυση του συστήματος ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης και Δηλώσεων Οικονομικών Συμφερόντων του ν. 5026/2023Άρθρο 11 – Τρόπος υποβολής της Δήλωσης Περιουσιακής Κατάστασης και διαλειτουργικότητα – Αντικατάσταση παρ. 6 και τροποποίηση παρ. 7 και 10 άρθρου 21 ν. 5026/2023Σχόλιο του χρήστη ΠΟΥΡΝΑΡΑΚΗ ΛΙΝΤΙΑ | 22 Ιουλίου 2024, 09:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΟΥΡΝΑΡΑΚΗ ΛΙΝΤΙΑ' | 22 Ιουλίου 2024, 09:50

    Θεωρούμε ότι οι εταιρείες Factoring εσφαλμένα δεν έχουν ρητά εξαιρεθεί από το πεδίο εφαρμογής του ν.5026/2023. Ειδικότερα: Oι εταιρείες Factoring δεν είναι πιστωτικά ιδρύματα, δεν τηρούν καταθετικούς ή χορηγητικούς λογαριασμούς ή θυρίδες, και η πρακτορεία επιχειρηματικών απαιτήσεων δεν αποτελεί επενδυτικό προϊόν. Oι εταιρείες Factoring λειτουργούν ως Ανώνυμες Εταιρείες Πρακτορείας Επιχειρηματικών Απαιτήσεων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1905/1990, όπως ισχύει, οι οποίες συμφωνούν την παροχή προς «Αντισυμβαλλόμενους/Προμηθευτές» υπηρεσιών πρακτορείας «επιχειρηματικών απαιτήσεων» (εφεξής, «Απαιτήσεις»). Οι ως άνω Απαιτήσεις που διαχειρίζονται οι εταιρείες Factoring είναι μη ληξιπρόθεσμες επιχειρηματικές απαιτήσεις Προμηθευτών κατά τρίτων οφειλετών τους κατά την έννοια του άρθρου 1 του Ν. 1905/1990, όπως ισχύει, ιδίως από την πώληση προϊόντων ή την παροχή υπηρεσιών, τις οποίες οι Προμηθευτές εκχωρούν, στις εταιρείες Factoring. Ειδικότερα, οι υπηρεσίες factoring συνίστανται στην παροχή υπηρεσιών προεξόφλησης, διαχείρισης, λογιστικής παρακολούθησης και ανάληψης πιστωτικού κινδύνου των Προμηθευτών έναντι των πελατών τους. Μεταξύ των υπηρεσιών factoring περιλαμβάνεται και η δυνατότητα προεξόφλησης των εκχωρημένων επί πιστώσει επιχειρηματικών απαιτήσεων των επιχειρήσεων έναντι πελατών των Προμηθευτών. Η προεξόφληση επιχειρηματικών απαιτήσεων δεν αποτελεί συμβατική μορφή δανεισμού, αλλά μορφή χρηματοδότησης μέσω προεξόφλησης Λογαριασμού «Απαιτήσεων» της επιχείρησης. Τυχόν δε χρεωστικό υπόλοιπο που ενδεχομένως προκύπτει, απορρέει, κατά το σύνηθες, λόγω μη ωρίμανσης της ημερομηνίας πληρωμής των προεξοφλούμενων απαιτήσεων από τους Οφειλέτες, ή καθυστέρησης εξόφλησης από αυτούς. Η δε υποχρέωση στο πρόσωπο του Προμηθευτή (υπόχρεου σε Δ.Π.Κ.) γεννάται μόνον εφόσον η σύμβαση πρακτόρευσης απαιτήσεων προβλέπει αναγωγικό δικαίωμα του πράκτορα κατά του Προμηθευτή και μόνον εφόσον παρέλθει η συμφωνημένη περίοδος για την άσκηση του αναγωγικού δικαιώματος. Με δεδομένο δε ότι οι εκχωρημένες με σύμβαση factoring απαιτήσεις εγγράφονται σε Λογαριασμούς Πελατών ως απαίτηση και όχι ως υποχρέωση οι οφειλές από την παραπάνω αιτία δεν εντάσσονται στην κατηγορία των δανειακών υποχρεώσεων του υπόχρεου προσώπου και του παθητικού της περιουσίας του, ούτε συνιστούν τραπεζικό δανεισμό. Κατά συνέπεια η υποχρέωση διαβίβασης της σχετικής πληροφόρησης από εταιρείες Factoring, αντί της προσδοκώμενης διαφάνειας, μάλλον σύγχυση δημιουργεί ως προς την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου