Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ειρηνοδίκης Γ τάξης' | 26 Αυγούστου 2024, 09:09

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ειλικρινά είναι εντελώς ακατανόητο το μίσος και η εμμονή κατά των Ειρηνοδικών. Είναι αυτοί οι άνθρωποι - Δικαστές που κράτησαν ουσιαστικά όρθια την κοινωνία εν μέσω μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Είναι αυτοί που χωρίς καμία "επιμόρφωση" κλήθηκαν να δικάσουν έναν τεράστιο όγκο υποθέσεων (ν. 3869/2010 ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων), αμέσως μετά την πρόσληψή τους. Διορισθέντες, μετά τον τελευταίο διαγωνισμό, το έτος 2016 και συγκεκριμένα το θέρος του έτους αυτού, δίκασαν πινάκια των 50 - 60 υποθέσεων, ήδη από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Μερικοί εξ αυτών δεν είχαν καμία "επαφή" με το αντικείμενο (επειδή, ούτε το είχαν διδαχθεί πουθενά ούτε (πιθανώς) είχαν ασχοληθεί με αυτό κατά την άσκηση της δικηγορίας), πλην όμως, με προσωπικό κόπο και διάβασμα στάθηκαν υπέρ του δέοντος επαρκείς στα καθήκοντα που τους ανατέθηκαν. Ο δε αντίλογος των συναδέλφων Πρωτοδικών με τις υποτιμητικές εκφράσεις "σιγά υπερχρεωμένα δικαζατε", καταρρίπτεται εμφανώς από τη νομολογία του ΑΠ. Υπήρξαν αποφάσεις Ειρηνοδικών, που ανατράπηκαν σε δεύτερο βαθμό από τους συναδέλφους Πρωτοδίκες, οι οποίες με τη σειρά τους αναιρέθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο, "δικαιώνοντας τους α (ν) (επι) μορφωτους Ειρηνοδικες. Οι Ειρηνοδικες δεν διάλεξαν αυτήν τη σταδιοδρομία επειδή απέτυχαν στις εξετάσεις της ΕΣΔΙ. Τη διάλεξαν επειδή, γνωρίζοντας πολύ καλά τις "εργασιακές συνθήκες" (αμετάθετο, εσωτερική εξέλιξη, αυτοδιοίκητο των Ειρηνοδικείων), επιθυμούσαν να οργανώσουν με αυτόν τον τρόπο την προσωπική και υπηρεσιακή τους κατάσταση. ΠΟΤΕ δεν επέλεξαν και δεν αιτήθηκαν την ενοποίηση. Λίγες "φωνές" υπέρ της ενοποίησης, σε καμία περίπτωση, δεν εκπροσωπούν το σύνολο των Ειρηνοδικών. Αυτό θα μπορούσε εύκολα να γίνει αντιληπτό και να εξακριβωθεί περίτρανα με ένα εσωτερικό και ανεξάρτητο δημοψήφισμα μεταξύ των Ειρηνοδικών. Αυτό το δημοψήφισμα απετράπη από συγκεκριμένους με σκοπό να μη φανεί αυτή η αλήθεια. Καταλήγοντας και απευθυνόμενος προς την Πολιτική Ηγεσία, θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή απορία, πώς γίνεται ένας άνθρωπος (ασχέτως του γεγονότος ότι είναι Δικαστής, διότι, σε κάθε περίπτωση πρώτα έρχεται η ανθρώπινη ιδιότητα), ο οποίος έχει βιώσει μια ακραία, ακατανόητη, αντεργατική και αντισυνταγματική αδικία να βρει το ψυχικό σθένος, την εργασιακή ασφάλεια και την ηρεμία να υπηρετήσει αυτό το Σπουδαίο Λειτούργημα; Καλώ την Πολιτική Ηγεσία, η οποία αποτελείται από έγκριτους νομικούς, έστω και την ύστατη τούτη ώρα, να ανακαλέσει νομοθετικά όλα αυτά που δρομολογούνται εις βάρος των Ειρηνοδικών. Σίγουρα αυτό θα βοηθήσει τη Δικαιοσύνη. Audiatur et altera pars.