Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ειρηνοδίκης Αθηνών Β' Ταξης' | 26 Αυγούστου 2024, 18:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με απλά και κατανοητά λόγια υπό τις παρούσες προβλέψεις ένας νυν ειρηνοδίκης έχει τις ακόλουθες δυνατότητες: α) να παραμείνει στην ειδική επετηρίδα ασκώντας τα ίδια καθήκοντα με έναν πρωτοδίκη γενικής επετηρίδας, χωρίς ωστόσο να προβλέπεται καμία δυνατότητα προαγωγής του μέχρι τη συνταξιοδότησή του και ων δια παντός κατώτερος ιεραρχικά του δεύτερου, ήτοι κατώτερος ακόμα και όσων δεν έχουν εισέλθει ακόμη στο δικαστικό σώμα αλλά πρόκειται να εισέλθουν σε αυτό μέχρι το χρόνο που ο πρώτος θα συνταξιοδοτηθεί ( ! ) ή β) να μεταπηδήσει στην καλύτερη των περιπτώσεων (ήτοι εφόσον έχει ολοκληρώσει τα προβλεπόμενα υποχρεωτικά προγράμματα επιμόρφωσης και εφόσον κριθεί ικανός προς τούτο) μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος (καθόσον απαιτείται να προηγηθεί η ολοκλήρωση της επιμόρφωσης, η τακτική επιθεώρησή του ως πρωτοδίκη ειδικής επετηρίδας και η θετική κρίση για την μεταπήδησή του) στο τέλος της γενικής επετηρίδας, κατά παράβαση της αρχής της ισότητας, χωρίς να του αναγνωρίζονται τα έτη προϋπηρεσίας του ως ειρηνοδίκη και ως πρωτοδίκη ειδικής επετηρίδας, όπερ συνεπάγεται εν τοις πράγμασι αδυναμία εξέλιξης και προαγωγής μεγάλου μέρους του κλάδου των νυν ειρηνοδικών ακόμη και μετά την (αβέβαιη) μεταπήδησή τους στη γενική επετηρίδα, δεδομένου ότι οι μεν Ειρηνοδίκες Α' τάξης υπό τις παρούσες συνθήκες ουδέποτε θα προαχθούν, οι δε Ειρηνοδίκες Β' Τάξης (οι οποίοι στην πλειονότητα τους κατά τη μεταπήδησή τους στη γενική επετηρίδα θα έχουν ήδη τουλάχιστον 14 έτη προϋπηρεσίας και 20 περίπου έτη έως τη συνταξιοδότησή τους) θα κατακτήσουν το βαθμό του Προέδρου Πρωτοδικών λίγο προ της συνταξιοδότησής τους. Ενοποίηση του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας δε νοείται με δικαστές πρώτης και δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα για όλο το υπόλοιπο του εργασιακού βίου των νυν ειρηνοδικών. Χρησιμοποιείται δε ως επιχείρημα για τη διακριτική μεταχείριση εις βάρος των νυν ειρηνοδικών η μη προηγούμενη φοίτηση τους στην ΕΣΔι. Ωστόσο αφενός οι νυν ειρηνοδίκες θα κληθούν να παρακολουθήσουν απαιτητικό πρόγραμμα επιμόρφωσης και πρακτικής άσκησης συνολικής διάρκειας τεσσάρων μηνών περίπου, έχοντες ήδη πολύτιμη (και πολυετή ως επί το πλείστον) δικαστική εμπειρία (σε αντίθεση με τους εκάστοτε σπουδαστές της ΕΣΔι), γεγονός που εξισορροπεί την συγκριτικά πιο περιορισμένη χρονικά επιμόρφωσή τους και αφετέρου υφίστανται στους κόλπους της Δικαιοσύνης Ανώτατοι Δικαστές οι οποίοι δεν έχουν φοιτήσει στην ΕΣΔι, καθόσον δεν λειτουργούσε κατά το χρόνο εισόδου τους στο Δικαστικό Σώμα, η προσφορά και η ικανότητα των οποίων ουδέποτε (και απολύτως ορθώς) αμφισβητήθηκε. Επίσης είναι παράδοξο να ανατίθενται ακριβώς τα ίδια καθήκοντα στους νυν ειρηνοδίκες με αυτά των πρωτοδικών γενικής επετηρίδας ενώ παράλληλα οι πρώτοι δεν κρίνονται ικανοί να προαχθούν σε αντίθεση με τους δεύτερους. Εφόσον ο νυν ειρηνοδίκης είναι ικανός να ασκεί τα καθήκοντα του νυν πρωτοδίκη είναι ικανός να προάγεται όπως και ο δεύτερος, διαφορετικά και εφόσον δεν κρίνεται το ίδιο ικανός θα έπρεπε ως λογικό επόμενο να του ανατίθενται ουσιωδώς μειωμένα καθήκοντα. Η ενοποίηση συνεπάγεται ίδια δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις για την άσκηση ίδιων καθηκόντων. Δυστυχώς εν προκειμένω μετά λύπης παρατηρεί κανείς ότι πρόκειται στην ουσία περί κατάργησης όχι μόνο ολόκληρου του κλάδου των ειρηνοδικών (χωρίς η συντριπτική τους να το έχει επιδιώξει ή επιθυμήσει, σε πλήρη ανατροπή των επαγγελματικών τους επιλογών και της καθημερινότητάς τους), αλλά και της εργασιακής τους αξιοπρέπειας, ως μόνη δε λύση για την ανάκτησή της διαφαίνεται πλέον δυστυχώς η δικαστική διεκδίκηση.