• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝ/ΝΟ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΓΠΝ ΝΙΚΑΙΑΣ' | 5 Ιανουαρίου 2025, 21:44

    Άρθρο 40 – παράγραφος 2 1. Οι εισαγγελικοί λειτουργοί θα επιφορτιστούν με επιπλέον έργο στις περιπτώσεις που “άλλος“ ιατρός υπογράφει πιστοποιητικό θανάτου, που δύσκολα θα μπορούν να διαχειριστούν. Η εισαγγελική κρίση, προφανώς δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επιστημονική κρίση, ως εκ τούτου, η αξιολόγηση της αναγραφόμενης αιτίας θανάτου από τον “άλλο“ ιατρό, και η συνεκτίμηση των προσκομισθέντων ιατρικών δεδομένων και λοιπών πληροφοριών που ενδεχομένως να είναι διαθέσιμες (πολλές φορές δεν είναι), θα καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να παραγγέλνουν νεκροψία-νεκροτομή σε όλους τους θανάτους όπου υπογράφει ο “άλλος“ ιατρός. Επιπρόσθετα, τα πιστοποιητικά θανάτου διαβιβάζονται κατευθείαν στο οικείο ληξιαρχείο προς έκδοση Ληξιαρχικής Πράξης Θανάτου, πως θα έρχονται σε γνώση του εισαγγελικού λειτουργού; 2. Δεν υπάρχει νομικό, ούτε επιστημονικό έρεισμα στη διενέργεια νεκροτομής ενός ανηλίκου που πάσχει π.χ. από ανίατη νόσο, ομοίως στους υπερήλικους τρόφιμους οίκων ευγηρίας που πάσχουν από πλειάδα παθήσεων. Επιπρόσθετα, πρέπει να ληφθεί υπόψη και η ηθική διάσταση. Δε νοείται να τίθενται στη βάσανο της νεκροτομής και να επαυξάνουμε την ψυχική οδύνη των οικείων ανηλίκων που απεβίωσαν τεκμηριωμένα από παθολογικό θάνατο, ομοίως με τους υπερήλικες. Επίσης, δε μπορούμε τους ιατρούς που βεβαιώνουν παθολογικό θάνατο σε αυτές τις περιπτώσεις, να τους θεωρούμε a priori καταπατητές του όρκου τους και των νόμων (χορήγηση ψευδούς ιατρικής βεβαίωσης). Τέλος, θα αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των νεκροτομών, με ότι συνεπάγεται αυτό. 3. Η νεκροτομή δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί να διενεργείται άκριτα και μαζικά, χωρίς να υπάρχει σαφής λόγος για τη διενέργειά της. Η χωρίς σαφή λόγο διενέργεια νεκροτομής (δηλαδή όταν υπάρχει σαφές ιατρικό ιστορικό) σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας αποτελεί προσβολή για τον νεκρό, αλλά και μια αδικαιολόγητη ψυχική ταλαιπωρία για την οικογένεια, ειδικά στις περιπτώσεις που η ίδια δεν το επιθυμεί. 4. Η νεκροτομή σε περιστατικά περιγεννητικών θανάτων εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο των περιγεννητικών παθολογοανατόμων. Όταν τίθενται συγκεκριμένα ιατροδικαστικά ζητήματα, μετά από σχετική παραγγελία ζητείται η συνδρομή του ιατροδικαστή σε συνεργασία πάντα με τον ειδικό παθολογοανατόμο. 5. Η υπερφόρτωση των φορέων που πραγματοποιούν ιατροδικαστικές πράξεις, όταν δεν θα πραγματοποιείται σταθμισμένη επιλογή, θα έχει αναπόφευκτα αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα διερεύνησης του κάθε περιστατικού. 6. Το υπάρχον προσωπικό και οι υπάρχουσες υποδομές (νεκροτομεία και εργαστήρια) δεν επαρκούν την παρούσα χρονική στιγμή για να ανταπεξέλθουν ούτε στα περιστατικά στα οποία είναι ουσιωδώς απαραίτητη η ιατροδικαστική διερεύνηση. Ενδεικτικά αναφέρονται τα σοβαρά προβλήματα σε νεκροτομεία, όπως το Νεκροτομείο Αθηνών, και η αδυναμία πρόσβασης σε παθολογοανατόμους στην Περιφέρεια για την εξέταση νεκροτομικού υλικού. 7. Όλοι οι ιατροί ανά την ελληνική επικράτεια διαθέτουν όλες τις απαραίτητες επιστημονικές γνώσεις για να συντάξουν Πιστοποιητικό Θανάτου και, ελλείψει προσωπικού ιατρού ή θεράποντος ιατρού, θα πρέπει να τους δίδεται η δυνατότητα να προχωρήσουν στην σύνταξη αυτού, όπως συμβαίνει σήμερα. 8. Διαδικασία σύνταξης του Ιατρικού Πιστοποιητικού Θανάτου. Στο παρόν σχέδιο νόμου δεν γίνεται αναφορά στην διαδικασία σύνταξης του Ιατρικού Πιστοποιητικού Θανάτου που λαμβάνει χώρα εκτός νοσηλευτικού ιδρύματος (π.χ. οικία), η οποία θα πρέπει να λαμβάνει χώρα ως εξής: ο ιατρός που θα συντάξει το Πιστοποιητικό Θανάτου θα πρέπει απαραιτήτως να είναι παρών στον τόπο θανάτου (π.χ. οικία) με παρουσία εκπροσώπου Προανακριτικής Αρχής (εάν αυτό είναι εφικτό), να εξετάζει τον χώρο ενδελεχώς, να προβαίνει σε προσεκτική και λεπτομερή εξωτερική εξέταση της σορού προς ανεύρεση σημείων που τυχόν δεν συνάδουν με θάνατο από παθολογικά αίτια (π.χ. τραύματα με μεγάλη αιμορραγία, σημεία ασφυκτικού θανάτου κ.λπ.), και αφού αποκλεισθεί ο βίαιος θάνατος να προχωρήσει στην σύνταξη του πιστοποιητικού, αφού μελετήσει προσεκτικά τον ιατρικό φάκελο του θανόντος ατόμου και τις πληροφορίες για το ιατρικό του ιστορικό, ώστε να μπορέσει να προσδιορίσει όσο το δυνατόν με την μεγαλύτερη επιστημονική ακρίβεια τα παθολογικά αίτια θανάτου. Με την παραπάνω διαδικασία διασφαλίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι το άτομο δεν απεβίωσε από βίαιο θάνατο και προσδιορίζονται με μεγαλύτερη επιστημονική ακρίβεια τα παθολογικά αίτια θανάτου του.