Αρχική Αντιμετώπιση νέων μορφών βίας κατά των γυναικών –Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 – Πρόσθετες ρυθμίσεις στον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας –Αναδιοργάνωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών...ΜΕΡΟΣ Γ’ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ (Άρθρα 38-46)Σχόλιο του χρήστη Κούση Χρυσαυγή, Ιατροδικαστής | 7 Ιανουαρίου 2025, 13:24
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κούση Χρυσαυγή, Ιατροδικαστής' | 7 Ιανουαρίου 2025, 13:24

    Οι απόψεις των Καθηγητών Ιατροδικαστικής, κας Παπαδόδημα Σταυρούλας και του κου Χατζηνικολάου Φώτη με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη. Επίσης, συμφωνώ με τις περαιτέρω τοποθετήσεις των αξιότιμων συναδέλφων ιατροδικαστών. Ειδικότερα: 1. Άρθρο 40, παρ. 2 «Σε κάθε άλλη περίπτωση θανάτου, που λαμβάνει χώρα εκτός νοσηλευτικού ιδρύματος, διενεργείται ιατροδικαστική διερεύνηση, εκτός αν έχει πιστοποιηθεί από τον προσωπικό ιατρό πρωτοβάθμιας φροντίδας του θανόντος και σε περίπτωση αδυναμίας του, από τον θεράποντα ιατρό ότι ο θάνατος οφείλεται σε παθολογικά αίτια.» Σύμφωνα με τις πρόσφατες οδηγίες του ΠΟΥ κατά την ιατρική πιστοποίηση ενός θανάτου, «η συλλογή των πληροφοριών αποτελεί το σημείο εκκίνησης για τη διαδικασία της ιατρικής πιστοποίησης της αιτίας θανάτου, ανεξάρτητα από το αν ο ιατρός είχε παρακολουθήσει τον αποθανόντα στο παρελθόν ή μόνο μετά την επέλευση του θανάτου» Σχετικός σύνδεσμος: WHO Recommendations for conducting an external inspection of a body and filling in the Medical Certificate of Cause of Death. 2023. https://www.who.int/standards/classifications/classification-of-diseases/cause-of-death) 2.Άρθρο 40 Αρμοδιότητα ιατροδικαστικών υπηρεσιών – Ιατροδικαστική έκθεση – Αντικατάσταση άρθρου 2 ν. 3772/2009, Άρθρο 2, παρ. 3. Κατά την άποψή μου η παράγραφος αυτή θα πρέπει να αντικατασταθεί και να υιοθετηθεί η παράγραφος της Ευρωπαϊκής Σύστασης Νο R(99)3 του Συμβουλίου των Υπουργών των κρατών μελών για την εναρμόνιση των κανόνων των ιατροδικαστικών πράξεων, παρότι δεν έχει θεσμοθετηθεί στη χώρα μας όπως σε άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. : «...ανθρωποκτονίας ή υπόνοια ανθρωποκτονίας, αιφνιδίου θανάτου, παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων (όπως βασανιστήρια ή οποιασδήποτε μορφής κακή μεταχείριση), αυτοκτονίας ή υπόνοιας αυτοκτονίας, υπόνοιας ιατρικής αμέλειας, ατυχημάτων, είτε με τα μέσα μεταφοράς είτε στον επαγγελματικό χώρο είτε στο οικιακό περιβάλλον, επαγγελματικών νοσημάτων και ατυχημάτων, τεχνολογικών ή περιβαλλοντικών καταστροφών, θανάτων στις φυλακές ή σε σχετιζόμενων με ενέργειες της αστυνομίας ή του στρατού, μη ταυτοποιημένων πτωμάτων ή σκελετών...». Η νεκροτομή αφενός, δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί να διενεργείται άκριτα και μαζικά, χωρίς να υπάρχει σαφής λόγος για τη διενέργειά της (δηλαδή όταν υπάρχει σαφές ιατρικό ιστορικό), αφετέρου η χωρίς σαφή λόγο διενέργεια νεκροτομής σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας (ανήλικοι, ενήλικες) αποτελεί προσβολή για τον νεκρό, αλλά και μια αδικαιολόγητη ψυχική ταλαιπωρία για την οικογένεια, ειδικά στις περιπτώσεις που η ίδια η οικογένεια δεν το επιθυμεί. Ορθά παραθέτει η κα Παπαδόδημα πως: "η διερεύνηση των περιγεννητικών θανάτων εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο των εξειδικευμένων παθολογοανατόμων. Όταν τίθενται συγκεκριμένα ιατροδικαστικά ζητήματα, μετά από σχετική παραγγελία ζητείται η συνδρομή του ιατροδικαστή σε συνεργασία πάντα με τον ειδικό παθολογοανατόμο." Τέλος, αξίζει να μελετηθεί η τακτική που εφαρμόζεται σε άλλες χώρες, εντός και εκτός Ευρώπης. 3.Άρθρο 42, " Άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή από ιατροδικαστή" Όπως οι ιατροί των νοσοκομείων ΕΣΥ έτσι και όλοι οι ιατροδικαστές δημόσιοι λειτουργοί, οι οποίοι δεν παύουν να είναι προτίστως ιατροί, θα πρέπει να αποκτήσουν το δικαίωμα άσκησης ιδιωτικού έργου, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θα αφορά σε περιστατικά, τα οποία επιλαμβάνονται οι ίδιοι ως πραγματογνώμονες ή οι αντίστοιχες Ιατροδικαστικές Υπηρεσίες, στις οποίες υπηρετούν. (ΦΕΚ 20-07-2024, Τεύχος Β' 04271, Αριθμ. Γ4α/Γ.Π.οικ.36150 "Όροι, προϋποθέσεις και διαδικασία άσκησης ιδιωτικού έργου των ιατρών και οδοντιάτρων κλάδου ΕΣΥ). Δόκιμο είναι λοιπόν, να προσδιορισθούν όλες οι επιτρεπτές δραστηριότητες των ιατροδικαστών και να αφαιρεθεί από το σχετικό άρθρο το «μόνο ταριχεύσεις και αποτεφρώσεις». Να κρίνεται η δυνατότητα διεκπεραίωσης του έργου κατά περίπτωση σύμφωνα με το άρθρο 31 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν. 3528/2007, Α’ 26). Πολύ ορθά αναφέρεται από την κα Παπαδόδημα: "ένας ιατροδικαστής του Υπουργείου Δικαιοσύνης θα μπορούσε να προσφέρει εκπαιδευτικό έργο σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς εκπαίδευσης, συγγραφικό έργο ή να συμμετέχει σε μια έμμισθη θέση σε επιτροπή." Και θα συμπληρώσω επ'αυτού ότι, ένας ιατροδικαστής του Υπ.Δικαιοσύνης μπορεί να εκπαιδεύει ειδικεύομενους Ιατροδικαστικής, εφόσον πληρεί συγκεκριμένες επιστημονικές και ακαδημαϊκές προϋποθέσεις, στο ίδιο νεκροτομείο όπως πολύ σωστά αναφέρει ο κος Χατζηνικολάου:"Προτείνω σε κάθε πόλη που υπάρχει ιατροδικαστική υπηρεσία, εργαστήριο ιατροδικαστικής και ιατροδικαστής νοσοκομείου ή έστω δύο από τα παραπάνω, να λειτουργεί ένα κοινό νεκροτομείο με όλους τους εμπλεκομένους φορείς, με μοιρασμένες ημερολογιακές υπηρεσίες, βάση μηνιαίου καταρτισμένου προγράμματος". Επιπροσθέτως, θα μπορούσαν οι ιατροδικαστές του Υπουργείου Δικαιοσύνης, οι οποίοι δύναται να εκπαιδεύουν ειδικευόμενους της ιατροδικαστικής, να συμμετέχουν σε Επιτροπή Εξετάσεων για τον τίτλο Ειδικότητας της Ιατροδικαστικής αφενός μεν διότι δεν υπάρχουν αρκετοί ιατροδικαστές με βαθμό Διευθυντή ΕΣΥ, αφετέρου δε, ιατροδικαστές του Υπουργείου Δικαιοσύνης συμμετείχαν σε Επιστημονικές Επιτροπές του Υπουργείου Υγείας για την εκπαίδευση των ειδικευόμενων. 4.Επί των ανωτέρω τοποθετήσεων προτείνω την άμεση λειτουργία/ενεργοποίηση της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Ιωαννίνων, η οποία δεν έχει λειτουργήσει ακόμη, παρόλες τις προσπάθειες του Υπ.Δικαιοσύνης όπως αυτές καταδυκνείονται από το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο παρόλο που υπάρχει Πανεπιστημιακό Εργσστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας με πληθώρα περιστατικών, με έτοιμο τον χώρο του νεκροτομείου και εξειδικευμένο προσωπικό, έτοιμο Εργαστήριο Τοξικολογίας και έτοιμο εξειδικευμένο Παθολογο-Ανατόμο (Προεδρικό Διάταγμα 6/2021, καθώς και το Άρθρο 39 του ν. 2721/1999 (Α΄112) ενώ κατόπιν των μεταρρυθμίσεων που επέφεραν στην οργάνωση της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας οι διατάξεις του ν. 3772/2009 (Α΄112) υφίσταται πλέον ως Τοπική Ιατροδικαστική Υπηρεσία υπαγόμενη στην Περιφερειακή Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πάτρας). 5. Συμφωνώ με τα κάτωθι όπως αυτά ειπώθηκαν από τον κο Χατζηνικολάου και τα οποία είναι μείζονος σημασίας για την ορθή έκβαση κάθε περιστατικού: " Για κάθε περιστατικό θα πρέπει ο ιατροδικαστής υπηρεσίας να λαμβάνει γνώση ανεξαιρέτως, χωρίς κανέναν άλλο συνάδελφο – μεσάζοντα, προς αποφυγή λαθών, γιατί ως πραγματογνώμονας υπογράφει μόνο αυτός που επιλαμβάνεται το περιστατικό. Ομοίως σε περιστατικά στα οποία κρίνεται αναγκαία η αυτοψία, πρέπει να ενημερώνεται ο ιατροδικαστής που τελεί σε υπηρεσία και όχι μόνο ο εκάστοτε προϊστάμενος, που δεν παρίσταται καν στην διαδικασία. Το ημερολογιακό ονομαστικό μηνιαίο πρόγραμμα επιβάλλεται να αποστέλλεται εγκαίρως (από τον προηγούμενο μήνα), στις προανακριτικές αρχές." Κούση Χρυσαυγή, Ιατριδικαστής