Αρχική Αντιμετώπιση νέων μορφών βίας κατά των γυναικών –Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 – Πρόσθετες ρυθμίσεις στον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας –Αναδιοργάνωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών...ΜΕΡΟΣ Γ’ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ (Άρθρα 38-46)Σχόλιο του χρήστη Β. Μπουμπα | 7 Ιανουαρίου 2025, 15:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'Β. Μπουμπα' | 7 Ιανουαρίου 2025, 15:32

    Σχόλιο στο Άρθρο 39 – Αντικείμενο Αναφέρεται αντικατάσταση του άρθρου 1 του ν.3772/2009, χωρίς να αναφέρεται κάποια αλλαγή στο παρόν νομοσχέδιο. Επισημαίνεται ότι εκκρεμεί η αιτηθείσα ενεργοποίηση λειτουργίας της τοπικής Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Ιωαννίνων, παράλληλα με το υπάρχον Εργαστήριο Ιατροδικαστικής & Τοξικολογίας, γεγονός που κρίνεται απολύτως αναγκαίο για την Περιφέρεια της Ηπείρου. Σχόλια στο Άρθρο 40: Η άποψη ότι θα πρέπει να διαβιβάζεται στον απολ;eτως αναγκαίο χρόνο από τη διενέργεια της νεκροψίας-νεκροτομής, στην παραγγέλουσα αρχή, απόσπασμα προκαταρκτικής ιατροδικαστικής εκτίμησης, σε όλες τις περιπτώσεις ιατροδικαστικής διερεύνησης, επί θανόντος προσώπου, έχει εκφραστεί στη χώρα μας, κατά το παρελθόν, σε συμφωνία με την αντίστοιχη διαδικασία που εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες και είναι σωστή. Η αρχική εκτίμηση επιβάλλεται να παραμείνει στην περιγραφή των αντικειμενικών ευρημάτων κατά τη ν-ν και εν αναμονή των αποτελεσμάτων των εργαστηριακών εξετάσεων. Είναι δεδομένο ότι η πλήρης ιατροδικαστική εκτίμηση θα πρέπει να είναι μία και μόνη, αλλά μπορεί να εκφράζεται σε μεταγενέστερο χρόνο, και δεν μπορεί να διαμορφωθεί πριν την ολοκλήρωση των εργαστηριακών εξετάσεων (όπου απαιτούνται). Το νομοσχέδιο κινείται κατά βάση στη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο με αφορμή τις υποθέσεις της Πάτρας και της Αμαλιάδας εγείρονται πολλά ερωτήματα στο κατά πόσο οι Ιατροδικαστικές εκθέσεις αποδίδουν την αληθινή αιτία θανάτου. Το κύρος της ιατροδικαστικής, όπως αποδείχθηκε στο πρόσφατο παρελθόν, βλάπτεται από βεβιασμένα συμπεράσματα, ακόμη και αν φαινομενικά είναι «επιστημονικά» τεκμηριωμένα, που απαιτούν ειδικές γνώσεις τις οποίες δεν μπορεί να διαθέτουν οι ιατροδικαστές ή τουλάχιστον όχι όλοι. Το θέμα της διαφάνειας και της δεοντολογίας δεν πρέπει να εξαντλείται στο αν θα ενημερώνεται μόνο ο ιατροδικαστής υπηρεσίας και όχι οι άλλοι ιατροδικαστές της υπηρεσίας ή ο προϊστάμενος του κοκ. Ειδικά στην ιατροδικαστική διερεύνηση του θανάτου όλοι οι δυνητικά εμπλεκόμενοι επιστήμονες στη διερεύνηση του περιστατικού (ιατροδικαστές, τοξικολόγοι, παθολογοανατόμοι) και ο αντίστοιχος προϊστάμενος, ως υπεύθυνος λειτουργίας της υπηρεσίας του και εφαρμογής της ορθής διαδικασίας θα πρέπει να έχουν δυνατότητα ενημέρωσης σε πραγματικό χρόνο. Είναι στρεβλή η άποψη ότι ο ιατροδικαστής ως πραγματογνώμονας υπογράφει μόνο αυτός επειδή επιλαμβάνεται το περιστατικό («ιατροδικαστικός εγωισμός» χαρακτηρίστηκε), ενεργεί και ενημερώνεται μόνο αυτός - δηλαδή μπορεί να ενημερώνει ανεπίσημα και κατά το δοκούν τους άλλους συνεργάτες-επιστήμονες στα εργαστήρια κλπ χωρίς τήρηση κάποιας διαφανούς, θεσμικής διαδικασίας;; Συνεπώς, στα πλαίσια διερεύνησης των αιτιών θανάτου, και με δεδομένο ότι συχνά κρίνεται αναγκαία η διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων, θα πρέπει να υπάρχει υπεύθυνη και θεσμική ενημέρωση των αντίστοιχων επιστημόνων που διενεργούν τις εργαστηριακές εξετάσεις – τοξικολόγος και παθολογοανατόμος για τις τοξικολογικές και ιστολογικές εξετάσεις αντίστοιχα – για όλα τα στοιχεία που αφορούν το υπό εξέταση περιστατικό από την αντίστοιχη παραγγέλουσα αρχή, που ζήτησε τη διενέργεια νεκροψίας-νεκροτομής. Οι επιστημονικές γνωματεύσεις των δικαστικών επιστημόνων και οι υπογράφοντες δικαστικοί επιστήμονες που έχουν την ευθύνη των εργαστηριακών εξετάσεων και των γνωματεύσεων τους θα πρέπει να αντιμετωπίζονται νομικά ως (υπεύθυνοι) προανακριτικοί υπάλληλοι, συνεργαζόμενοι με τους ιατροδικαστές. Οι εργαστηριακές εξετάσεις -τοξικολογικές και ιστολογικές- είναι εξειδικευμένες εξετάσεις που σε κάποιες περιπτώσεις απαιτούν μεγάλο χρόνο ολοκλήρωσης, πόσο μάλλον επειδή απαιτείται εξειδικευμένο (και επαρκές σε αριθμό) προσωπικό, καθώς και σύγχρονη και εξειδικευμένη οργανολογία, τουλάχιστον για την ολοκληρωμένη τοξικολογική διερεύνηση του περιστατικού, που δεν είναι πάντοτε άμεσα διαθέσιμη. Με βάση τα προαναφερόμενα, δεν μπορεί να γίνει εναρμόνιση του χρόνου ολοκλήρωσης των εργαστηριακών εξετάσεων και αναγκαία θα υπάρχουν κάποιες καθυστερήσεις στην εξαγωγή των αποτελεσμάτων των τοξικολογικών και ιστολογικών εξετάσεων. Το θέμα της κοστολόγησης των εξετάσεων είναι σοβαρό και θα πρέπει να υπάρξει σχετική διαβούλευση μεταξύ των εμπλεκομένων Εργαστηρίων/ επιστημόνων και του Υπουργείου Δικαιοσύνης, προκειμένου να επικαιροποιηθεί το κόστος και το είδος των εργαστηριακών εξετάσεων. Σχόλιο στο άρθρο 41: Στο θέμα αυτό θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια για το ποια πρόσωπα θα είναι υπεύθυνα για την διαχείριση της εισαγωγής και εξαγωγής δεδομένων από το σύστημα προκειμένου να υπάρξει η βέλτιστη διαφάνεια και αξιοπιστία. Σχόλιο στο άρθρο 42: Ο όρος ιατροδικαστής εκλαμβάνεται λανθασμένα από τον κόσμο ως «Ιατρος-Δικαστής», κατι που και οι ίδιοι οι ιατροδικαστές αρέσκονται να καλλιεργούν. Η ορθή διατύπωση βέβαια είναι «Δικαστικός ιατρός» σε απόδοση του όρου «forensic” (αντίστοιχα δικαστικός τοξικολόγος, παθολογοανατόμος κλπ) και συνεπώς δεν «δικάζουν», αλλά εκφράζουν την επιστημονική τους άποψη και γνωμάτευση για δεδομένο περιστατικό που αφορά την ιατρική τους ειδικότητα, συνεισφέροντας στο προανακριτικό έργο, με αναμφισβήτητο το κύρος της γνωμάτευσης τους στην δικαστική διερεύνηση του περιστατικού και τις πιθανές νομικές συνέπειες για τους εμπλεκομένους. Σε κάθε περίπτωση οι ιατροδικαστές δεν είναι απλοί δημόσιοι υπάλληλοι ούτε απλοί γιατροί του ΕΣΥ και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες, όπως αυτής του συμβούλου ή εμπειρογνώμονα/τεχνικού συμβούλου είτε σε ιδιώτες είτε σε επιχειρήσεις, όπως ασφαλιστικές εταιρίες κλπ, είτε αφορούν περιστατικά της υπηρεσίας του είτε άλλης υπηρεσίας (είμαστε άλλωστε πολύ μικρή χώρα). Βέβαια το θέμα της παροχής εκπαιδευτικού έργου σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς εκπαίδευσης, συγγραφικό έργο ή συμμετοχής σε μια έμμισθη επιτροπή κλπ, θα πρέπει να επανεξεταστεί. Επίσης, θα ήταν χρήσιμη η διερεύνηση της δυνατότητας συμμετοχής τους στην εκπαίδευση των ειδικευομένων ιατροδικαστών που είναι σήμερα ευθύνη των πανεπιστημιακών εργαστηρίων Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας και μόνο.