Αρχική Κώδικας περί ΔικηγόρωνΆρθρο 2: Η θέση του δικηγόρου στην απονομή της Δικαιοσύνης.Σχόλιο του χρήστη Ευάγγελος Ιωαννίδης | 9 Φεβρουαρίου 2013, 22:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευάγγελος Ιωαννίδης' | 9 Φεβρουαρίου 2013, 22:30

    Οι χρησιμοποιούμενοι όροι συλλειτουργός και ισότιμος (προφανώς με τους δικαστές) είναι εκτός πραγματικότητας. Ο δικηγόρος κάνει ένα επάγγελμα με σκοπό κερδοσκοπίας και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πελάτη του. Εκτός τούτου, είναι και θεσμικά επιτρεπτό να λέγονται αναλήθειες στα δικαστήρια και τούτο δεν μας ενοχλεί καθόλου. Αντίθετα, ο δικαστής, δεοντολογικά τουλάχιστον, έχει στο νού του μόνο τη δικαιοσύνη και τίποτα άλλο. Άρα το χάσμα είναι τεράστιο. Ο δικηγόρος, λοιπόν, είναι αδύνατον να είναι ισότιμος με τους δικαστές, πρώτα πρώτα γιατί για τους παραπάνω λόγους δεν μπορεί και έπειτα γιατί δεν θέλει, αφού τις περισσότερες φορές θα προτιμήσει την οδό της αναλήθειας για να κερδίσει την υπόθεση. Εκτός τούτου, μια τέτοια θεσμική επιλογή δεν έχει κανένα νόημα, αφού η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει στο δικαστήριο. Αν τούτο βέβαια καταργηθεί και συναποφασίζουν και οι δικηγόροι, τότε δεν θα υπήρχε καμία αντίρρηση. Αν όμως γινόταν κάτι τέτοιο, εκτός από παγκόσμια πρωτοτυπία (που δεν θα είναι η πρώτη στην Ελλάδα) θα κατέρρεε άμεσα ο θεσμός της δικαιοσύνης, που ούτως ή αλλως κλυδωνίζεται σήμερα από κάτι τέτοιες αποκοτιές. Με τη λέξη αποκοτιές εννοώ ότι ο καθένας προβάλλει τα συμφέροντά του και τα υποστηρίζει για να κερδίσει εξουσία και χρήματα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το δημόσιο συμφέρον. Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου δεν έχει τέτοιο συμφέρον, αλλά από ισχυρούς (και υγιείς βέβαια) θεσμούς.