• Σχόλιο του χρήστη 'Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ' | 11 Φεβρουαρίου 2013, 13:31

    Η ευθύνη της εταιρείας έναντι τρίτων για πράξεις κατά την διαχείριση ή την εκπροσώπησή της, είναι η ευθύνη που μπορεί να προκύψει από πράξεις του διαχειριστή για θέματα που δεν αφορούν χειρισμό υποθέσεων των πελατών της, και ο διαχειριστής έχει ευθύνη έναντι της εταιρείας και των εταίρων κατά το άρθρο 54 παρ. 8. Αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να προσδιορίζεται κατά τις διατάξεις για την ευθύνη των δικηγόρων, αλλά κατά τις γενικές διατάξεις. Αντίθετα ευθύνη κατά τις διατάξεις για την ευθύνη των δικηγόρων είναι νοητή μόνον για ευθύνη που απορρέει από τον χειρισμό υποθέσεων πελατών. Η διάταξη έστω και αν προέρχεται από το ΠΔ 81/2005 είναι κακοδιατυπωμένη. Η παρ 7 ορίζει ως υποχρεωτική την διαιτησία. Η διαιτησία έχει έρεισμα το άρθρο 8 του Συντάγματος με ειδικότερη έκφραση την παρ 2 του άρθρου 22, αλλά η εξαίρεση κατηγορίας υποθέσεων από την δικαιοδοσία των δικαστηρίων και η υποχρεωτική υποβολή τους σε διαιτησία δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Το άρθρο 8 του Συντάγματος επιτρέπει την διαιτησία ως επιλογή των συναλλασσομένων αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει και την δυνατότητά τους να επιδιώξουν την επίλυση της διαφοράς στα δικαστήρια. Πρέπει να είναι επιλογή των εταίρων να ορίσουν στο καταστατικό αν οι διαφορές μεταξύ τους υπάγονται στα δικαστήρια ή σε διαιτησία. Εξάλλου η αναφορά στον οικείο δικηγορικό σύλλογο είναι αόριστη. Ποιος είναι αυτός; Της έδρας της εταιρείας; Ο σύλλογος του οποίου είναι μέλος ένας των εταίρων, οπότε υπαρχουν συντρέχουσες κατά τόπο αρμοδιότητες; Άλλος ;.