Αρχική Κώδικας περί Δικηγόρων‘Αρθρο 47: Διάρκεια και λήξη έμμισθης εντολής – Αποζημίωση.Σχόλιο του χρήστη Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ | 12 Φεβρουαρίου 2013, 15:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ' | 12 Φεβρουαρίου 2013, 15:55

    Το άρθρο 46 στην παρ.2 αναφέρεται σε επιλογή μεταξύ αποζημιώσεων και παραπέμπει στο άρθρο 49, το οποίο ρυθμίζει την παροχή υπηρεσιών δικηγόρου σε άλλους δικηγόρους και δικηγορικές εταιρείες χωρίς οποιαδήποτε αναφορά σε αποζημίωση. Η αποζημίωση αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου 47, αλλά δεν ρυθμίζεται στο κείμενο του. Το ισχύον άρθρο 94 του νδ 3026/1954 προβλέπει αποζημίωση η οποία προσδιορίζεται στην παρ. 1 αναλόγως των ετών παροχής υπηρεσιών με πάγια περιοδική αμοιβή στον ίδιο εντολέα, ενώ στην παρ. 2 προβλέπεται η καταβολή της αποζημίωσης της παρ.1 μειωμένης στο ήμισυ σε περίπτωση οικειοθελούς αποχωρήσεως μετά την συμπλήρωση 15 ετών (με κάποιες ειδικές εξαιρέσεις) και τέλος στην παρ. 3 προβλέπει την ίδια μειωμένη στο ήμισυ αποζημίωση σε περίπτωση θανάτου. Με την ΠΝΠ περιεχομένου της 19.11.2012 και στη συνέχεια του άρθ. 39 του Ν. 4111/2013 οι αποζημιώσεις της παρ 1 του άρθρου 94 του ΝΔ 3026/54 εξισώθηκαν με αυτές των μισθωτών υπαλλήλων όπως αυτές διαμορφώθηκαν με τον Ν. 4093/2012. Αντίστοιχα με την μείωση αυτή μειώνονται και οι αποζημιώσεις των παρ 2 και 3 που είναι το ήμισυ της αποζημίωσης της παρ.1. Όλες όμως οι ρυθμίσεις αυτές είναι διατάξεις του νδ 3026/54. Σύμφωνα με το άρθρο 167 του νομοσχεδίου το νδ 3026/54 καταργείται και επομένως και οι διατάξεις που προβλέπουν την αποζημίωση. Και το νομοσχέδιο για άγνωστο λόγο δεν περιλαμβάνει ρύθμιση για αποζημιώσεις. Άρα δεν οφείλεται πλέον αποζημίωση. Σύμφωνα με νομολογία που υπάρχει για την "νομοθέτηση κατά παραπομπή" θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι με την παραπομπή του άρθρου 39 του ν. 4111/13 στο άρθρο 94 του νδ 3026/54 αυτό δια της παραπομπής αποτελεί πλέον κείμενο του άρθρου 39 του ν. 4111/13 που είναι αυτοτελής ρύθμιση και η κατάργηση του νδ 3026/54 δεν συνεπάγεται και κατάργηση της διάταξης που ενσωματώνεται δια της παραπομπής. Διότι η τροποποίηση ή κατάργηση του νόμου στον οποίο γίνεται η παραπομπή δεν συνεπάγεται και τροποποίηση ή κατάργηση του παραπέμποντος νόμου εκτός συνάγεται αντίθετη βούληση του νομοθέτη(ΣτΕ 610/1988 , 481/1933, 210/1939, 162/1943, 259/1944, 398/ 1945, 75/1949, 214/1962, 1233/1971, 1352, 1449/1971 , 3423/1991 , 2654/2003, 1734-5/2002, 3423/1991, 1754/1990, 1522/1984). Η ερμηνεαί αυτή βέβαια θα κριθεί από τα δικαστήρια σε περίπτωση που δεν υπάρξει ρητή πρόβλεψη για αποζημίωση. Αν γίνει δεκτή η ερμηνεία αυτή πάντως δεν διατηρούνται οι αποζημιώσεις των παρ 2 και 3 γιατί το άρθρο 39 του ν. 4111/13 αναφέρεται μόνον στην παρ.1. Από την μείωση της αποήμίωσης που ίσως εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς έως την κατάργηση υπάρχει μεγάλη απόσταση.