• Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Κούρκουλος' | 12 Φεβρουαρίου 2013, 17:30

    το ΕΔΔΑ δέχεται παγίως (για μια συνοπτική παρουσίαση της εξέλιξης της νομολογίας του ΕΔΔΑ, βλ., αντί πολλών,Αγγ. Στεργίου, Η προστασία των κοινωνικοασφαλιστικών παροχών ως περιουσιακών δικαιωμάτων, σε Τα συνταγματικά όρια νομοθετικής μεταβολήςτης κοινωνικής ασφάλισης, 2009, σελ. 1 επ..) ότι:στην έννοια της περιουσίας του άρθρου 1 του ΠΠΠ περιλαμβάνονται κα απαιτήσεις για κοινωνικοασφαλιστικές εν γένει παροχές (ΕΔΔΑ Υποθ. Αντωνακόπουλου κ.α, Αποφ. 14.12.99, Ε.Δ.Δ.Α. Υποθ. Γεωργιάδης, Αποφ.28.3.2000, ΕΔΔΑ Υποθ. Gaygusuz, Αποφ. 16.9.1996, ΕΔΚΑ 1997, σελ. 11,ΕΔΔΑ Υποθ. Αζίνας, Αποφ. 20.6.02, ΕΔΚΑ 2002, σελ. 896, ΕΔΔΑ, Υποθ. Αποστολάκης, Αποφ. 22.10.2009, ΕΔΚΑ 2009, σελ.689),- Επί πλήρους και αυτοδίκαιης στέρησης της σύνταξης, το ΕΔΔΑ αποφαίνεται ότι διαταράσσεται η δίκαιη ισορροπία που πρέπει να υφίσταται μεταξύτης προσβολής αγαθού το οποίο προστατεύεται από την ΕΣΔΑ και του δημόσιου συμφέροντος και, ως εκ τούτου, συντρέχει παραβίαση του άρθρου 1ΠΠΠ ΕΣΔΑ (ΕΔΔΑ, Υποθ. Αποστολάκης, Αποφ. 22.10.2009, ΕΔΚΑ 2009,σελ. 689, ΕΔΔΑ, Υποθ. Asmundsson, Αποφ. 12.10.2004, ΕΔΚΑ 2005,σελ.97)