• Σχόλιο του χρήστη 'Σίμος Ι. Σαμαράς' | 13 Φεβρουαρίου 2013, 15:36

    Το άρθ. 9 (αντίστοιχα άρθ. 2 § 2 και 40 ισχύοντος ΚΔικ) συμπτύσσει τις ήδη ισχύουσες διατάξεις, δυστυχώς ατελώς· και τούτο διότι, ενώ στο ισχύον άρθ. 40 § 2 προβλέπεται η ποινική τιμώρηση του ιδιώτη που μεσιτεύει στην παροχή υπηρεσιών από δικηγόρο, η περίπτωση αυτή απουσιάζει από την ουσιαστική ποινική ρύθμιση του άρθ. 9 § 1, με συνέπεια, αν δεν προστεθεί, αυτού του είδους η δραστηριότητα να νομιμοποιείται εφεξής και να οδηγεί στην απαλλαγή των ήδη διωκόμενων γι’ αυτήν. Από τη στιγμή που θιγόμενος από τη δραστηριότητα του αντιποιούμενου είναι κάθε δικηγόρος που δραστηριοποιείται στον ίδιο χώρο, θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ρητά σε κάθε τέτοιο δικηγόρο το δικαίωμα λήψης προσωρινής δικαστικής προστασίας με τη μορφή ασφαλιστικών μέτρων κατά του αντιποιουμένου. Ως προς την οριστική δικαστική προστασία, δεν υπάρχει λόγος να απονέμεται με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, που δεν παρέχει τα εχέγγυα της κύριας δίκης, αλλά κατά την τακτική διαδικασία, αλλά με τη διαφορά ως νόμω προτετιμημένη κατά τον προσδιορισμό δικασίμου και νομιμοποίηση, φυσικά, και κάθε θιγόμενου δικηγόρου, όπως αναπτύχθηκε πιο πάνω, κι όχι μόνο του οικείου δικηγορικού συλλόγου. Πάντως, η δυνατότητα σφράγισης δηλ. μη χρήσης της επαγγελματικής εγκατάστασης, έχει κριθεί επανειλημμένως αντισυνταγματική ως κύρωση και θα έπρεπε να απαλειφθεί από το κείμενο της ρύθμισης, ενώ θα έπρεπε να προστεθεί, προς άρση αμφιβολιών, η δυνατότητα επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, κάτι που ήδη προβλέπεται για τις ενώσεις καταναλωτών (άρθ. 10 § 16 περ. β΄ Ν. 2251/1994) ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών http://www.nomologio.wordpress.com