Αρχική Κώδικας περί Δικηγόρων‘Αρθρο 7:Αυτοδίκαιη απώλεια και αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου.Σχόλιο του χρήστη ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ | 17 Φεβρουαρίου 2013, 23:51
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη διευκρίνηση ως προς το Αδίκημα της απιστίας εάν αφορά την γενική διάταξη του Ποινικού Κώδικα ή περιλαμβάνει και το ιδιαίτερο έγκλημα της "Απιστίας Δικηγόρου" στο οποίο θα πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα δεδομένου ότι έστω και ατυχώς έχει κριθεί ότι απιστία δικηγόρου μπορεί να καταγνωσθεί ακόμη και εάν απολεσθεί κάποια προθεσμία η να "ξεφύγει" κάποια Δικάσιμος έστω και άθελα του Δικηγόρου. Μάλιστα αδήριτη είναι η ανάγκη να εξαιρεθεί η πλημμεληματική "απιστία" ή η "απιστία δικηγόρου" η έστω μέχρι της ποινής φυλάκισης μέχρις 24 ή 12 μήνες εάν σκεφθεί κανείς την καχυποψία που τις μέρες μας διακατέχει τους πολίτες και τους ίδιους τους πελάτες των δικηγόρων οι οποίοι μετέρχονται πάντα τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού τους και τεκμηριώνουν το γνωστό προς ημάς γνωμικό ότι « ο χειρότερος εχθρός του Δικηγόρου είναι …..ο πελάτης του». Έτσι λοιπόν εν προκειμένω ο Δικηγόρος και δη ο μαχόμενος βρίσκεται διαρκώς ως (βορρά) του εκάστοτε δυσαρεστημένου πελάτη του ο οποίος με μία απλή αντεκδικητική αναφορά η έγκληση μπορεί να στερήσει σε έναν δικηγόρο το Υπέρτερο Αγαθό του την εργασία του την τιμή και την υπόληψη του αγαθά για τα οποία παλεύει μία ολόκληρη ζωή. Όλως ενδεικτικά : Αρκεί το απλούστερο μία ανύπαρκτη εντολή η μια δυσερμήνευτη εντολή η ακόμη και αδιαφορία και έλλειψη ενδιαφέροντος του πελάτη να μετατρέψει τον Δικηγόρο σε «άπιστο», όταν κατόπιν ο ίδιος ο πελάτης κακόπιστα ορεχθεί να αποσπάσει χρήματα ή εξυπηρετήσεις από τον εντολοδόχο Δικηγόρο η ακόμη ορεχθεί να τον εκδικηθεί για το μη αίσιο αποτέλεσμα που επεδίωκε. Μάλιστα ένεκα της φύσης του επαγγέλματος μας τούτο διέπεται από σχέσεις εμπιστοσύνης και διακριτικότητας, με αποτέλεσμα τα όσα συμφωνούνται ή συμφωνήθηκαν να μην είναι παγκοίνως γνωστά σε τρίτα πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τι πραγματικά συμφωνήθηκε και τι ακριβώς έλαβε χώρα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ (ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ) ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ Η ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ (ο οποίος Δικηγόρος τις περισσότερες είναι ανήμπορος να αποδείξει το τι πραγματικά είχε συμφωνηθεί και γιατί ενήργησε έτσι και όχι αλλιώς και ούτω καθεξής …..αφού ως αναφέρθηκε για κάθε υπόθεση δεν μπορεί ούτε να έχει μάρτυρες τρίτους ούτε να ανακοινώνει σε άλλους τις συμφωνίες τις ιδιοτροπίες του κάθε πελάτη αλλά και την πορεία κάθε υπόθεσης αφού αυτό είναι αντίθετο στην αρχή της εμπιστοσύνης) . Και ενώ ένας Ιατρός η ένας μηχανικός ακόμη και εάν λειτουργήσει αμελώς η παράνομα ακόμη, δεν απολύει (αυτόματα και οριστικά) την ιδιότητα του έστω και εάν η ενέργεια του τις περισσότερες φορές επιφέρει πολύ σημαντικότερες συνέπειες (πχ θάνατος ή βαριές σωματικές βλάβες) από ότι οι ενέργειες του Δικηγόρου, εν τούτοις, ο Δικηγόρος για την μη τήρηση μίας διαδικασίας η ακόμη από την απώλεια μίας προθεσμίας ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ! Εάν μάλιστα σε όλα αυτά αναλογισθούμε ΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ « ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ» και ότι « ΛΑΘΗ ΚΑΜΕΙ ΜΟΝΟΝ ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙ» ΚΑΙ «ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ» είναι σίγουρο ότι ο κίνδυνος είναι ΤΟΣΟ ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ! Ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει η αξιολόγηση του εκάστοτε Δικηγόρου: ΗΤΟΙ: Κάποιος που όλη του την ζωή την ανάλωσε την τεράστια επαγγελματική ενασχόληση του στην τυπικότητα και την συνέπεια (Χωρίς παραπτώματα – χωρίς αναφορές) να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ για ένα τυχαίο γεγονός η έστω και για ένα ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ η μια κακή εκτίμηση με τα ίδια μέτρα και σταθμά με κάποιον ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΕΠΕΔΙΩΞΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ και ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ Η ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΝΑΦΟΡΩΝ. Σκεφθείτε έναν Δικηγόρο σε ηλικία 50-60 ετών να απολέσει την ιδιότητα του επειδή ένας παραβατικός η ιδιότροπος εντολέας του αποφάσισε να τον εκδικηθεί η ακόμη και να τον εκβιάσει και καταδικασθεί για μία ποινή τάξης 6-7 μήνες που για κανέναν άλλον πολίτη η επιστήμονα δεν έχει καμία επίπτωση ………………….τι θα απογίνει αυτός ο άνθρωπος !!! Ενώ βέβαια έχει κριθεί ότι δεν μπορεί να εξομοιωθεί το αδίκημα της απόπειρας ως τετελεσμένο έγκλημα παρά ταύτα με την προτεινόμενη διατύπωση ακόμη και ένας Δικηγόρος που καταδικασθεί έστω και για ένα έτος για την απόπειρα κάποιου από τα αδικήματα που εμποδίζουν τον διορισμό του …………..θα χάσει όλη του την ζωή. Τέλος ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 231/2011, 204/2007 ΚΑΙ 54/2008 ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ Η ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΥΔΟΚΙΜΟ ΠΕΡΑΣ ΑΥΤΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ (ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟ ΕΝΤΙΜΟ ΒΙΟ Η ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ) ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΕΝΕΚΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΝΑ ΑΠΟΛΥΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ. ΕΝΩ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΑΛΛΑ Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ. (ΔΗΛΑΔΗ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΙΚΗΣ Η ΚΑΜΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΦΑΛΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ Η ΕΣΤΩ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΙ 100 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΥΠΕΞΑΙΡΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟ) ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΕΞΙΣΟΥ! ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ: Α - Να εξαιρεθεί από τους λόγους απώλειας το πλημμέλημα της "απιστίας του Δικηγόρου" η της "πλημμεληματικής απιστίας" η άλλως εφόσον η επιβληθείσα αμετάκλητη ποινή είναι πέραν των 24 μηνών η άλλως 12 μηνών. Β-: Η κατάργηση της αυτοδίκαιης οριστικής απώλειας συλλήβδην και η αντικατάσταση της ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 12 ΜΗΝΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΤΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΘΟΣΟΝ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ και σε περίπτωση ΕΠΙΤΥΧΟΥΣ ΠΕΡΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΜΕ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ. (ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ). Β- ΠΡΟΤΑΣΗ: ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΙΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΝΑ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΘΕΙ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΦΟΣΟΝ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ. Γ- ΠΡΟΤΑΣΗ: ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΙΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ (3 Η 5) ΕΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΠΑΥΣΗΣ ΤΟΥ. (Αξιολογώντας και πάλι την βασική αρχή ότι μόνον τα όργανα του Δικηγορικού Συλλόγου μπορούν να κρίνουν εάν ο συγκεκριμένος Δικηγόρος παρέχει η όχι της προϋποθέσεις να επανενταχθεί σε αυτόν αλλά και να αξιολογούν ιδιαίτερες συνθήκες που σε κάθε περίπτωση είναι ξένες προς τρίτους όπως και προς τον Υπουργό). Οι παραπάνω μάλιστα προτάσεις τυγχάνουν απολύτως σύμφωνες και με την σχετική αντιμετώπιση και του Νομικού Συμβουλίου του κράτους (ιδείτε ακολουθούσα γνωμοδότηση με αριθμό 54/2008 & 231/2011 της ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μετά από συγκεκριμένο ερώτημα του Υπουργού Δικαιοσύνης).