• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΝΑ' | 18 Φεβρουαρίου 2013, 12:58

    Κάποια αυτονόητα ερωτήματα σε σχέση με τα άρθρα 7 και 8 που είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους: 1. Δικηγόρος ο οποίος βάσει των γνώσεων της εμπειρίας του εργάζεται σε εταιρεία κάνοντας γνωμοδοτήσεις επί συμμόρφωσης της εταιρείας με κανονιστικές διατάξεις θα πρέπει να χάνει την ιδιότητά του απλά και μόνο επειδή έχει υπαλληλική σχέση; 2. Έαν κάποιος δικηγόρος παράλληλα ασκεί το επάγγελμα του ηθοποιού, του ζωγράφου, του μεταφραστή, του εμποροϋπαλλήλου θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσά στα 2; Ακόμα και η αναστολή θα ήταν απαράδεκτη σε αυτές τις περιπτώσεις όταν θα πρέπει συνάδελφοι να ανευρίσκουν τρόπους βιωπορισμού. 3. Όταν κάτι απαγορεύεται μοιραία δεν ανευρίσκονται τρόποι καταστρατήγησης των διατάξεων; Ειδικά στις μέρες μας (δυστυχώς, όπως όλοι τις γωνρίζουμε), θα πρέπει να ανοίγονται περισσότεροι δρόμοι, να παρέχονται περισσότερες εναλλακτικές και όχι να διατηρούνται αναχρονιστικές διατάξεις που περιχαρακώνουν το λειτούργημά μας. 4. Εάν ένας δικηγόρος απασχολείται part time σε μία εργασία ιδιωτικού δικαίου πώς θα γνωστοποιείται και πολύ περισσότερο θα γίνεται μερική διαγραφή; Για να μην παρεξηγηθώ από συναδέλφους θα ήθελα να παρατηρήσω ότι δκηγόρος δεν είναι μόνο ο μαχόμενος αλλά και ο νομικός ο οποίος βάσει των γνώσεών του και της εξειδίκευσης που τυχόν έχει, γνωμοδοτεί επί πολλών ζητημάτων χωρίς κατ ανάγκη να παρίσταται σε δικαστήρια. Και δυστυχώς η δεύτερη αυτή κατηγορία νομικών είναι πλέον και η πλειονότητα προσπαθώντας να βρούν εναλλακτικές προσβάσεις σε εργασία.