• Σχόλιο του χρήστη 'Σίμος Ι. Σαμαράς' | 18 Φεβρουαρίου 2013, 14:21

    Επιπλέον δεν υπάρχει ανάγκη διαχωρισμού του άρθρου από το προηγούμενο, με το οποίο θα μπορούσε να ενοποιηθεί. Ορθότερη θα ήταν η αναφορά σε γενικά χαρακτηριστικά των δικηγορικών συλλόγων. Η σωματειακή μορφή, στην οποία αναφέρεται το άρθ. 90 § 1 ΠρσχΝ, καίτοι όρος διαδεδομένος στην ελληνική έννομη τάξη είναι εσφαλμένος με βάση τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διότι οι δικηγορικοί σύλλογοι είναι εποπτικές αρχές και, συνεπώς, η αναγκαστική συμμετοχή των δικηγόρων σ’ αυτούς δεν τους προσδίδει φύση αντίστοιχη με του σωματείου, αλλά τελείται με σκοπό την άσκηση κρατικής εποπτείας. Η οικονομική αυτοτέλεια και διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων των δικηγορικών συλλόγων από τους ίδιους είναι αυτονόητα επακόλουθα της νομικής προσωπικότητας και του γεγονότος ότι συγκροτούν την περιουσία τους με εισφορές των μελών τους, για τις οποίες το ΠρσχΝ κάνει έτσι κι αλλιώς λόγο (άρθ. 32 § 3), το δε δικαίωμα του κράτους να επιβάλλει περιορισμούς στη διαχείριση είναι αναφαίρετο λόγω της κρατικής εποπτείας στην οποία υπόκεινται ως ΝΠΔΔ. Κατά συνέπεια οι §§ 2-4 περιττεύουν. Αντίθετα, η § 5, στο βαθμό που επιτρέπει κάτι που δεν συνάγεται ευθέως από τις γενικές διατάξεις και η αναγνώρισή του θα ήταν προβληματική ή αδύνατη, δικαιολογεί την ύπαρξή του, είναι δε δικαιοπολιτικά επιδοκιμαστέα, από τη στιγμή που θα συνδυαστεί με το κατάλληλο νομοθετικό καθεστώς για την ορθολογική αξιοποίηση της περιουσίας, καθώς θα μπορεί έτσι να αποτρέψει καταχρήσεις και άσκοπες δαπάνες. ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών http://www.nomologio.wordpress.com