Αρχική Κώδικας Περί Δικηγόρων 2η έκδοσηΆρθρο 14: Διάρκεια της άσκησης – Περιεχόμενο.Σχόλιο του χρήστη Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ | 2 Μαρτίου 2013, 20:39
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Στην παρ.2, η αρχική αναφορά σε δικηγορικές εταιρείες αφορά εταιρείες «στις οποίες συμμετέχουν δικηγόροι με την προηγούμενη ικανότητα παράστασης» χωρίς να εξειδικεύει την ιδιότητα, αν δηλαδή αναφέρεται σε εταίρους ή και σε δικηγόρους συνεργαζόμενους με δικηγορική εταιρεία σε αποκλειστική βάση κατά την παρ. 1 του άρθρου 49 του νομοσχεδίου. Στο τελευταίο εδάφιο της παρ.1 φαίνεται ο αριθμός των ασκουμένων σε δικηγορική εταιρεία να συνδέεται με τον αριθμό ον εταίρων. Η παρ.1 θα ήταν προτιμότερο να διατυπωθεί ως εξής: «Η άσκηση γίνεται σε δικηγόρο με ικανότητα παράστασης στον Άρειο Πάγο ή στο Εφετείο καθώς και σε δικηγορικές εταιρείες, στις οποίες συμμετέχουν δικηγόροι με την προηγούμενη ικανότητα παράστασης. Ο αριθμός των ασκουμένων δεν μπορεί να υπερβεί τους τρεις (3) ανά δικηγόρο. Στις δικηγορικές εταιρείες το όριο αυτό υπολογίζεται για κάθε δικηγόρο – εταίρο ή συνεργαζόμενο με αποκλειστική σχέση κατά την παρ. 1 του άρθρου 49 του παρόντος που έχει την απαραίτητη ικανότητα παράστασης. Κατ’ εξαίρεση, σε δικηγορικούς συλλόγους που δεν εδρεύουν στην έδρα Εφετείων, η άσκηση μπορεί να γίνει και σε δικηγόρο στο Πρωτοδικείο, ο οποίος έχει υπηρεσία τουλάχιστον πέντε (5) ετών.» Στην παρ. 2 επιτρέπεται η άσκηση σε νομικές υπηρεσίες ΝΠΔΔ κλπ αλλά αδικαιολόγητα έχουν παραλειφθεί οι νομικές υπηρεσίες ΝΠΙΔ και εταιρειών. Επίσης το τελευταίο τμήμα της παρ. 2 που ορίζει «καθώς και σε δικηγόρους της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου που είναι διορισμένοι σε ανώτερα και ανώτατα δικαστήρια.» είναι ακατανόητο ποια περίπτωση ρυθμίζει. Στις παρ. 4 και 5 υπάρχει ρύθμιση για την αμοιβή των ασκουμένων με Υπουργική Απόφαση ενώ για τα λοιπά θέματα αποφασίζουν τα αντίστοιχα όργανα των δικαστηρίων στα οποία γίνεται η άσκηση. Στις περιπτώσεις των παρ 2 και 3 ουδεμία ρύθμιση υπάρχει. Στην παρ 2 η κατανομή των ασκουμένων στα δικαστήρια είναι ακατανόητο γιατί απαιτεί γνώμη του δικηγορικού συλλόγου, η οποία δεν απαιτείται στις λοιπές περιπτώσεις. Η παρ. 7 μπορεί να αφορά μόνον τις περιπτώσεις άσκησης στις υπηρεσίες του Δικηγορικού Συλλόγου και σκόπιμο θα ήταν να αναφέρεται αυτό ρητά. Η άσκηση στην ειδική νομική υπηρεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν ρυθμίζεται ειδικά σε καμία παράγραφο του άρθρου σε αντίθεση με τις άλλες επιλογές άσκησης. Αδικαιολόγητα παραλείφθηκαν: α) το τελευταίο εδάφιο της παρ 1 του άρθρου 6 του ισχύοντος κώδικος που προέβλεπε την δυνατότητα παράλληλης άσκησης σε περισσότερους δικηγόρους και β) η παρ. 2 του ιδίου άρθρου 6 του ισχύοντος κώδικος. Η λέξη «περιεχόμενο» στον τίτλο του άρθρου δεν φαίνεται να έχει περιχόμενο στο κείμενο .