Αρχική Ενέχυρο ποινική συνδιαλλαγήΆρθρο 51:Σχόλιο του χρήστη Ιστοριοδίφης | 8 Απριλίου 2013, 21:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιστοριοδίφης' | 8 Απριλίου 2013, 21:54

    Ήδη από τριετίας (άρθρο 284 παρ. 4 ν. 3852/2010) ισχύει ότι «Για την απόσπαση προσωπικού από συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη αρχή σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία, σε ΝΠΔΔ και σε νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, απαιτείται πάντοτε η προηγούμενη σύμφωνη γνώμη της οικείας ανεξάρτητης αρχής». Η οικεία αιυιολογική έκθεση είχε ως εξής: Η απόσπαση προσωπικού από συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές σε άλλες θέσεις του δημόσιου τομέα, είναι κατ’ αρχήν επιθυμητή και εποικοδομητική στο πλαίσιο της γενικότερης επιδίωξης κινητικότητας. Είναι, ωστόσο, αναγκαίο να γίνεται μόνο με τη συναίνεση των ίδιων των αρχών, καθώς το αντίθετο θα έπληττε την ανεξαρτησία τους. Εκτός από το αυτονόητο ζήτημα συνταγματικότητας, η επιλεκτική αποψίλωση στελεχών ερήμην της βούλησης κάθε αρχής θα μπορούσε να προκαλέσει πρακτικά προσκόμματα στο αντίστοιχο έργο της. Ζήτημα ανεξαρτησίας των αρχών τίθεται κυρίως από όσες διατάξεις κάνουν λόγο για απόσπαση με μόνη την υπογραφή του αποσπώντος (άρθρο 33 παρ. 1 και άρθρο 81 παρ. 3 Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα – π.δ. 63/2005, άρθρο 1 παρ. 7 ν. 3074/2002) «κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη». Εκείνες, μάλιστα, εξ αυτών οι οποίες αφορούν στελέχωση πολιτικών γραφείων, πλήττουν ακόμη και μακροπρόθεσμα το κύρος των ανεξάρτητων αρχών, τη δημόσια εικόνα τους και την έξωθεν καλή μαρτυρία, καθόσον εμφανίζουν μέρος του προσωπικού τους να μετακινείται πρόσκαιρα σε θέσεις σαφώς πολιτικού αντικειμένου (χωρίς καν οι ίδιες να ερωτώνται), και αργότερα να επιστρέφει. Οι ανεξάρτητες αρχές, παρά τη συνταγματική τους κατοχύρωση, υστερούν έτσι ακόμη και σε σύγκριση με τα ΑΕΙ, των οποίων η συναίνεση ρητώς απαιτείται (άρθρο 56 παρ. 11 π.δ. 63/2005) για την απόσπαση μελών ΔΕΠ. Σε άλλες περιπτώσεις, η κείμενη νομοθεσία (λ.χ. άρθρο 55 παρ. 3, 13, 14 & 17, άρθρο 56 παρ. 11 και άρθρο 87 παρ. 1 π.δ. 63/2005, άρθρο 30 παρ. 5 και άρθρο 79 παρ. 4 Κώδικα Οργανώσεως του Προσωπικού της Βουλής – απόφαση Ολομέλειας 1737/10.4.97) προβλέπει ή υπονοεί ως πρόσθετη προϋπόθεση τη συγκατάθεση ή προσυπογραφή του «αρμόδιου» (ή του «εποπτεύοντος την υπηρεσία του αποσπωμένου») Υπουργού, πέραν της υπογραφής του αποσπώντος. Αυτή η εκδοχή, ωστόσο, όχι μόνο δεν θεραπεύει το πρόβλημα αλλ’ αντιθέτως το επιτείνει, καθ’ όσον, προκειμένου περί συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων αρχών, η υπουργική αρμοδιότητα θα έπρεπε να περιορίζεται στη νομοθετική πρωτοβουλία και δεν είναι δυνατό να συνιστά εποπτεία ή να συνεπιφέρει αποφασιστικό λόγο επί θεμάτων κατάστασης προσωπικού. Είναι, συνεπώς, αναγκαία η εισαγωγή ρητής διάταξης, σύμφωνα με την οποίαν η απόσπαση από ανεξάρτητη αρχή προϋποθέτει σύμφωνη γνώμη της ίδιας. Διερωτώμαι τί έχει αλλάξει από τότε ή γιατί έπαψε να θεωρείται αρκετή, για την προστασία του κύρους και του έργου των αρχών, η παραπάνω ρύθμιση.