Αρχική Ενέχυρο ποινική συνδιαλλαγήΆρθρο 01: Σύσταση ενεχύρου στις περιπτώσεις των νόμων 3213/2003, 3691/2008, 4022/2011, 2960/2001 και των υπόχρεων του νόμου 2523/1997.Σχόλιο του χρήστη GK | 11 Απριλίου 2013, 06:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'GK' | 11 Απριλίου 2013, 06:40

    Αξιότιμοι κύριοι Με το παρόν σχέδιο νόμου στην πραγματικότητα δεν επιτυγχάνεται η δέσμευση της περιουσίας του κατηγορουμένου ή του υπόπτου αλλά μόνο η ελάχιστη ποινή και αποφυλάκιση του. Και αυτό γιατί αναγράφει στην παρ. 1γ ότι ενεχυριάζεται η περιουσία του κατηγορουμένου ή του υπόπτου μέχρι το ποσό της αναφερομένης απαίτησης ή ζημίας ενώ στην παρ.5 αναγράφει ότι «Σε περίπτωση αμετάκλητης απαλλαγής του κατηγορουμένου ή του ύποπτου τέλεσης αξιόποινης πράξης ή του τρίτου, για πράξεις της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου ή έκδοσης σχετικής αμετάκλητης απόφασης των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, που απαλλάσσει τον υπόχρεο από τους φερόμενους ως οφειλόμενους δασμούς, φόρους, λοιπές επιβαρύνσεις και νόμιμες προσαυξήσεις της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, κάθε χρηματικό ποσό που έχει ενεχυριασθεί σύμφωνα με τη διαδικασία που περιγράφεται στις παραγράφους 1 έως 3 του παρόντος, αποδίδεται ή συμψηφίζεται με άλλες εκκαθαρισμένες οφειλές τους, προς το Ελληνικό Δημόσιο, ν.π.δ.δ. ή Ο.Τ.Α. ή εν γένει κρατικά νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου του άρθρου 9 του ν.1232/1982 , με την επιφύλαξη της διάταξης του άρθρου 975 ΚΠολΔ.». Στην πραγματικότητα θα παραμένουν δεσμευμένα όπως ακριβώς και σήμερα, χωρίς να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μειώσουν το δημόσιο χρέος όπως είναι η πρόθεση της πολιτείας. Και όχι μόνο δεν έρχονται στην κυριότητα του δημοσίου αλλά στην παράγραφο 6 αναγράφει ότι : «Το Ελληνικό Δημόσιο, ν.π.δ.δ. ή Ο.Τ.Α. ή εν γένει κρατικά νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου του άρθρου 9 του ν. 1232/1982 φέρουν την ευθύνη του θεματοφύλακα κατ’ άρθρο 831 επ. ΑΚ για την τυχόν υποχρέωση απόδοσης του ενεχυριασθέντος χρηματικού ποσού, μέχρι την τελεσίδικη κρίση του αρμοδίου κατά περίπτωση Δικαστηρίου για τη φερόμενη κατά τα ανωτέρω απαίτηση ή ζημία ή αξίωσή τους». Δηλαδή γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη και κοστοβόρα η διαδικασία εμπλέκοντας περισσότερους κρατικούς λειτουργούς και ορίζοντας τους ως δημοσίους υπολόγους. Η λύση για τα θέματα διαφθοράς είναι πολύ πιο απλή από όσο περιγράφεται στο παρόν σχέδιο νόμου. Οι δίκες για τα συγκεκριμένα εγκλήματα πρέπει να γίνονται άμεσα (εντός 2 μηνών) και κάθε ένας επόμενος βαθμός κρίσης εντός 3 μηνών. Σε ένα χρόνο θα πρέπει να είναι οριστική και αμετάκλητη η απόφαση, να δημεύεται και να εκποιείται η περιουσία των καταδικασθέντων. Και εάν η ποινή είναι τα ισόβια, να είναι πραγματικά τα ισόβια. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί το μέγιστο της ποινής είναι τα 10 χρόνια κάθειρξης και όχι τα ισόβια. Η ρύθμιση αποτελεί ουσιαστικά ένα «ρήγμα» στο νόμο 1608/50 περί καταχραστών του Δημοσίου, αφού επιτρέπει για πρώτη φορά να «σπάσουν» τα ισόβια. Μέχρι σήμερα έχοντας την ποινή των ισοβίων συνέβαιναν όλα όσα συνέβαιναν και όλοι γνωρίζουμε. Με τα 10 χρόνια κάθειρξης (δηλαδή περίπου 2-3 χρόνια εγκλεισμού) θα μειωθεί η διαφθορά ή θα γιγαντωθεί? Και ποιος θα είναι υπεύθυνος για την γιγάντωση της? Είναι προφανές ότι το άρθρο 1 προτρέπει τους έλληνες πολίτες και κυρίως τους δημόσιους λειτουργούς να καταχρώνται την περιουσία του ελληνικού δημοσίου , εάν και όποτε συλληφθούν και αποδειχθεί ότι έχουν διαπράξει την κατάχρηση ή την απάτη αυτή, να παρέχουν την σύμφωνη γνώμη τους και να καταδικάζονται σε μια ελάχιστη ποινή 2 ετών. Όταν έχει εξασφαλιστεί η ελάχιστη αυτή ποινή , τότε στον επόμενο βαθμό κρίσης θα επικαλείται ότι πιέσθηκε στην πρώτη δίκη να αποδεχθεί την ενεχυρίαση της περιουσίας του και είτε θα του επιβάλλεται ποινή μικρότερη των 2 ετών ή θα αθωώνεται!! Γιατί λοιπόν να μην αποπειραθεί ένας δημόσιος λειτουργός να καταχραστεί ένα σημαντικά μεγάλο ποσό όταν η μόνη ποινή που θα του επιβληθεί θα είναι, εάν τον εντοπίσουν, απλά να επιστρέψει το ποσό αυτό. Είναι μια μηδενικού ρίσκου επιχειρηματική δραστηριότητα με πάρα πολύ υψηλά κέρδη και καταξίωση στην κοινωνία (αφού θα είναι εύπορος πλέον και θα εμφανίζεται στα διάφορα έντυπα και την τηλεόραση). Όταν αξιότιμοι κύριοι κάποιος λαμβάνει μια μίζα της τάξεως των 10.000.000€ για παράδειγμα, η ζημιά που προκαλείται στο δημόσιο μπορεί να είναι της τάξεως των 2 ή των 5 δισ. ευρώ. Γιατί δεν είναι μόνο το ποσό που έλαβε ως «δώρο», αλλά το επιπλέον κόστος της προμήθειας που διενεργήθηκε. Αν ένα υλικό κοστίζει 1.000.000€ και το δημόσιο καταβάλει 100.000.000€, τότε η ζημία είναι 99.000.000€ και όχι το 1.000.000€. Και ποιος θα το αποτιμήσει αυτό και πότε? Εάν κάποιος υπαίτιος έχει καταχραστεί 10.000.000€ και έχει σπαταλήσει τα 9.000.000€ ή έχει καταφέρει να τα αποκρύψει, ποιο ποσό θα δηλώνει ότι θα επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο για να έχει την ευνοϊκή μεταχείριση? Συμπτωματικά και μόνο κάποιοι βρέθηκε να έχουν λάβει παράνομα χρήματα μετά από 7 και πλέον χρόνια δημοσιευμάτων, καταγγελιών , ερευνών και προανακρίσεων. Το πόσο ζημιώθηκε το δημόσιο δεν θα το μάθουμε πότε. Ποιο λοιπόν ποσό θα κληθούν να επιστρέψουν? Το 1.000.000€, τα 10.000.000€ ή τα 5 δισ.€ που πραγματικά ήταν η ζημιά του δημοσίου? Συμπερασματικά επειδή ποτέ το δημόσιο δεν θα καταφέρει να υπολογίσει την ακριβή ζημία του, ας δικαστούν όλοι αυτοί όπως απαιτεί μια εύλογη και δίκαιη δίκη και ας κατάσχεται το σύνολο της περιουσίας τους καθώς και σε όσους την έχουν μεταβιβάσει προηγουμένως εκ του πονηρού. Η απονομή της δικαιοσύνης δεν επιτρέπει διακρίσεις για ευμενέστερη μεταχείριση όσων έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον και δημιούργησαν το δυσβάσταχτο χρέος των 350 δισ.€ τα τελευταία χρόνια. Θα ήθελα να σας θυμίσω ότι ο Ζακ Σιράκ, ήταν ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας που εμφανίστηκε ενώπιον της δικαιοσύνης το 2011 και έπρεπε να απαντήσει για γεγονότα που ανάγονταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν ήταν δήμαρχος του Παρισιου. Τι ακριβώς είχε κάνει ο κ. Ζακ Σιράκ? Είχε παράνομα προσλάβει 20 υπαλλήλους στον δήμο των Παρισίων. Είχε δεχθεί να πληρώσει το 1.000.000€ που είχε ζημιωθεί ο δήμος. Όμως η δικαιοσύνη του απήντησε ότι άλλο θέμα είναι η αποζημίωση του δήμου που θα γίνει ούτως ή άλλως και άλλο θέμα η απόδοση της δικαιοσύνης για την παράνομη ενέργεια του ως δήμαρχος. Και πλήρωσε και δικάστηκε και καταδικάστηκε! Στο Εφετείο ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, 78 ετών, δεν είχε "πλέον την πλήρη ικανότητα να συμμετάσχει" και απέστειλε επιστολή στο δικαστήριο στην οποία δήλωνε στο δικαστήριο την ευχή η δίκη να φθάσει στο τέλος της και την επιθυμία του να αναλάβει τις ευθύνες του ακόμη και αν δεν έχει πλέον την πλήρη ικανότητα να συμμετάσχει στην εξέλιξη της ακροαματικής διαδικασίας. Ζητούσε λοιπόν όπως οι συνήγοροί του μπορέσουν να τον εκπροσωπήσουν και να μεταφέρουν τη φωνή του στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Στην επιστολή αυτή ο Σιράκ "ανέφερε ακόμη την προσήλωσή του σε μια από τις αρχές που θεμελιώνουν το δημοκρατικό σύμφωνο της Γαλλίας και που απαιτούσε όλοι οι Γάλλοι να είναι ίσοι έναντι της δικαιοσύνης". Στην εισηγητική έκθεση επί των διατάξεων νόμου για τη σύσταση θέσης εθνικού συντονιστή για την καταπολέμηση της διαφθοράς αναγράφεται ότι η «καταπολέμηση της διαφθοράς αποτελεί καθοριστικής σημασίας παράγοντα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ Κράτους και Πολιτών, για την αποτελεσματική και χρηστή λειτουργία των θεσμών καθώς και για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Για την Ελλάδα η διαφθορά συνιστά ένα σοβαρό και διαχρονικό πρόβλημα εξ αιτίας του οποίου, αφενός υποβαθμίζεται η αξιοπιστία των δημοσίων υπηρεσιών και το επίπεδο εξυπηρέτησης που αυτές παρέχουν στο κοινωνικό σύνολο και αφετέρου επιβαρύνεται η εθνική οικονομία. Μια συστημική προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος της διαφθοράς απαιτεί τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης δημόσιας πολιτικής, η οποία να επεμβαίνει τόσο στην πρόληψη, όσο και στην αντιμετώπιση του φαινομένου, μέσω συνεκτικών δράσεων : αποτροπή των αιτιών της διαφθοράς (πρόληψη), εντοπισμός υφιστάμενων εστιών διαφθοράς και εξάλειψη αυτών, ποινική δίωξη και επιβολή κυρώσεων, ευαισθητοποίηση και αλλαγή της συμπεριφοράς και της αντίληψης στα σχετικά θέματα αλλά και ισχυρούς μηχανισμούς εσωτερικού ελέγχου. Το έλλειμμα στην πολιτική κατά της διαφθοράς παρουσιάζεται στον τομέα της πρόληψης με εστίαση σε επιλεγμένους τομείς που ευνοούν τα φαινόμενα διαφθοράς και σε προκαθορισμένα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η διαφθορά αποτελεί σύμπτωμα και η αναζήτηση των αιτίων του καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος τόσο των ρυθμίσεων αλλά και της οργάνωσης και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών». Στο παρόν σχέδιο νόμου υλοποιείται κάτι από τα παραπάνω? Πως είναι δυνατόν σε δυο σχέδια νόμου να αναγράφονται αντικρουόμενα στοιχεία? Μήπως τα στοιχεία του κ. Καρκατσούλη που καταθέτει σε κάθε ευκαιρία καταδεικνύουν με ποιο τρόπο δημιουργείται η διαφθορά και η κακοδιοίκηση? Συγκεκριμένα, από το 1975 και μέσα σε 30 χρόνια, όπως ανέφερε, έχουν κατατεθεί 3.430 νόμοι, ενώ παράλληλα έχουν εκδοθεί 175.000 ρυθμίσεις, 20.580 Προεδρικά Διατάγματα και 111.905 Υπουργικές Αποφάσεις. Μάλιστα όπως τονίζει με έμφαση η κατάσταση έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια με τις εγκυκλίους που έχουν υποκαταστήσει τη νομοθεσία, ενώ παρατηρεί ότι γίνεται κατάχρηση και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου ενώ έφερε ως παράδειγμα της απροθυμίας να σταματήσει η αυθαιρεσία των πολιτικών με τη μη εφαρμογή του νόμου για την «Καλή νομοθεσία», που ψηφίστηκε στις αρχές του 2012. Η Ελλάδα αξιολογείται αρνητικά αφού κατατάσσεται μεταξύ των ουραγών στην εφαρμογής της Συνθήκης της Διεθνούς Διαφάνειας, καθώς σύμφωνα με την έκθεση της, για μία ακόμη χρονιά βρίσκεται μεταξύ των χωρών που ελάχιστα ή καθόλου εφαρμόζουν την εν λόγω Συνθήκη. Στην Ελλάδα η έλλειψη επίσημων στοιχείων για την ύπαρξη και εξέλιξη δικαστικών υποθέσεων που εμπίπτουν στις διατάξεις της Συνθήκης, καταγράφεται αρνητικά στην έκθεση αξιολόγησης. Θα ήταν σκόπιμο, επισημαίνεται, το υπουργείο Δικαιοσύνης να προβαίνει ανά τακτά διαστήματα στη δημοσίευση σχετικών στοιχείων, προκειμένου να γίνεται αντιληπτό σε ποιο βαθμό η Ελλάδα τηρεί τις δεσμεύσεις της απέναντι στον ΟΟΣΑ ως προς την εφαρμογή της Συνθήκης. Στις εκθέσεις - κόλαφο του ΟΟΣΑ για τη χώρα μας, η διαφθορά κοστίζει στην Ελλάδα 14 δισ.€ το χρόνο ή 6,8% του ΑΕΠ και μας κατατάσσει στην πρώτη θέση των διεφθαρμένων χωρών στην Ευρώπη. Τον Ιούνιο του 2012 , ο ΟΟΣΑ εξέφρασε την ανησυχία του για την ολιγωρία που επιδεικνύει η Ελλάδα απέναντι σε «σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς σε διεθνικό επίπεδο». Όπως σημειωνόταν στην ανακοίνωση του ΟΟΣΑ «Η Ελλάδα αμελεί να ερευνήσει σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς σε διεθνικό επίπεδο», γεγονός που προκαλεί «έντονες ανησυχίες». Επιπλέον, η Αθήνα δεν έδωσε «σε εύθετο χρόνο πληροφορίες για τις προσπάθειες που καταβάλει» για την καταπολέμηση της διαφθοράς». Επίσης το 2012 η Ελλάδα τέθηκε σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης μέχρι το τέλος του έτους από την Επιτροπή κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO) για «την πλήρη ανεπάρκεια που παρουσιάζει στον τομέα πάταξης της διαφθοράς στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και στη διασφάλιση της διαφάνειας στη χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων». Στην έκθεση στηλιτευόταν το γεγονός ότι οι ελληνικές αρχές εφάρμοσαν μόνο μία από τις 27 συστάσεις που είχε απευθύνει, πριν από δύο χρόνια, η GRECO. «Ακόμα και αν η σχεδόν παντελής έλλειψη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων μπορεί να είναι κατανοητή δεδομένης της δύσκολης κατάστασης στην Ελλάδα, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι καμία πρόοδος δεν έχει καταγραφεί ούτε για τις λίγες προτάσεις που δεν θα απαιτούσαν, κατ ανάγκη, την αλλαγή του νόμου», συμπέραινε η Επιτροπή. Η Επιτροπή επισήμαινε ότι, παρά τις συστάσεις, οι ελληνικές Αρχές: • Δεν θεσμοθέτησαν ευρύτερα το αδίκημα της διαφθοράς για δικαστές, κατηγόρους και μέλη των εθνικών επιτροπών, ξένων και διεθνών συμφερόντων, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και για τις οποία δεν υπάρχει ποινικοποίηση του αδικήματος της διαφθοράς. • Δεν κατήργησαν την προθεσμία παραγραφής που υπάρχει για την άσκηση ποινικών διώξεων σε μέλη και πρώην μέλη των ελληνικών κυβερνήσεων που κατηγορούνται για διαφθορά και δεν κατήργησαν τη νομική φόρμουλα που επιτρέπει την παύση της δίωξης πολιτικών για αδικήματα, με την αιτιολογία ότι η δίωξη αυτή ενδέχεται να διαταράξει τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Σημειωνόταν, οι ελληνικές Αρχές ανέφεραν ότι η συμμόρφωση με τη σύσταση αυτή θα απαιτούσε μια αλλαγή στο Σύνταγμα, η οποία δεν είναι δυνατόν να γίνει πριν από το 2013. Στην έκθεση περιλαμβανόταν ακόμη ο ισχυρισμός των ελληνικών αρχών ότι, σε απάντηση στην αυξανόμενη δημόσια αγανάκτηση, πολλοί εισαγγελείς έχουν προσπαθήσει να παρακάμψουν το εμπόδιο της ειδικής παραγραφής, κατηγορώντας πρώην υπουργούς για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και ψευδείς δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων. Η GRECO, ωστόσο, επιμένει ότι η ειδική παραγραφή είναι ακόμα σε ισχύ και εξακολουθεί να αποτελεί εμπόδιο για τη δίωξη των εν ενεργεία και πρώην μελών των ελληνικών κυβερνήσεων, για τα αδικήματα δωροδοκίας και διαφθοράς, όπως παραδέχονται και οι ίδιες οι ελληνικές Αρχές. Από το περιεχόμενο του πορίσματος της GRECO προέκυπτε ότι οι ελληνικές αρχές στις απαντήσεις που έδωσαν, υποστήριζαν ότι όλες οι σχετικές ρυθμίσεις, για την ποινικοποίηση της ενεργητικής και παθητικής δωροδοκίας, στο δημόσιο τομέα και σε εκείνον που αφορά δραστηριότητες πρώην υπουργών, βουλευτών, δικαστών και ανώτατων στελεχών της δημόσιας διοίκησης, θα περιλαμβάνονται στο παρόν σχέδιο νόμου. Στην έκθεση αξιολόγησης της Επιτροπής, ωστόσο, επισημαινόταν ότι «η αναποτελεσματική εφαρμογή του νόμου, σε περιπτώσεις δίωξης και εκδίκασης εγκλημάτων διαφθοράς, οδηγεί σε μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη για ατιμωρησία και αποτελεί πηγή μεγάλης ανησυχίας στην Ελλάδα». Ίσως λοιπόν να ήταν πιο χρήσιμο η Ελλάδα να έδινε τα συγκεκριμένα στοιχεία στους διεθνείς φορείς και να ήταν πιο αξιόπιστη στα στοιχεία που δίνει και στα αποτελέσματα που μπορεί να επιτύχει. Τέλος στο 3ο μνημόνιο και στην παράγραφο 3.2.3 αναφέρει τις υποχρεώσεις της Ελλάδος σχετικά με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και της διαφθοράς. Τι πραγματικά έχει γίνει από αυτά? Τέλος στο άρθρο 13 του νόμου 3580/2007 αναγραφόταν ότι η «Η παράβαση των διατάξεων των παραγράφων 1, 2 και 3 του παρόντος άρθρου συνεπάγεται, πέραν των πειθαρχικών κυρώσεων σε βάρος των παραβατών που προβλέπονται από τις γενικές διατάξεις, και την επιβολή, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, προστίμου: α) μέχρι του διπλάσιου της αξίας των προϊόντων σε περίπτωση παράνομης προμήθειας ή υπηρεσίας και β) μέχρι 2.000,00 ευρώ για κάθε άλλη παρατυπία, στο αρμόδιο για τον Προγραμματισμό Προμηθειών όργανο του φορέα στον οποίο διενεργήθηκε η παράνομη προμήθεια ή διαπιστώθηκε η παρατυπία.» Δηλαδή αν η ζημιά για το δημόσιο ήταν 1.000.000€, ο υπεύθυνος για αυτήν θα ήταν 2.000.000€.Υπήρχε ένα ανασταλτικός παράγοντας για κάποιον που θα σκεφτόταν κάτι αρνητικό για το δημόσιο συμφέρον. Αυτό άλλαξε στον νόμο 3918/2010, άρθρο 5, παρ.3 και η αποζημίωση του δημοσίου για κάθε έναν διεφθαρμένο συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα του Διοικητή της Υγειονομικής Περιφέρειας που τιμωρείται με πρόστιμο από 5.000 μέχρι 50.000 ευρώ, ανάλογα με το ύψος της απόκλισης από την αποδεκτή τιμή μονάδας των προϊόντων. Το έλλειμμα λοιπόν των νοσοκομείων μεγάλωσε, όπως και ο αριθμός των κρουσμάτων διαφθοράς. Και είναι λογικό αφού κανείς ζημιώνει το δημόσιο 2.000.000 € και πληρώνει μόνο 50.000. Αξιότιμοι κύριοι Η Ελλάδα κάθε χρόνο διολισθαίνει στην παγκόσμια κατάταξη της διαφθοράς. Το 2012 ήταν στην 94 θέση, μαζί με την Κολομβία, ανάμεσα σε 176 χώρες. Αν ψηφιστεί το προτεινόμενο άρθρο 1 του παρόντος σχεδίου νόμου, σίγουρα η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα είναι στην τελευταία θέση (176η) ενώ το χρέος της θα ξεπεράσει τα 500 δισ.€ και το έλλειμμα το 250%. Είμαι σίγουρος ότι δεν επιδιώκεται κάτι τέτοιο και σίγουρα τα αναγραφόμενα στο άρθρο 1 του σχεδίου νόμου είναι εκ παραδρομής και θα απαλειφθούν κατά την ψήφιση του.