Αρχική Ανθρώπινα ΔικαιώματαΒ’ Μέρος: 15. Δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσηςΣχόλιο του χρήστη βασιλης αλεξιου | 24 Δεκεμβρίου 2013, 13:15
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
αξιοπρεπης διαβιωση μεσω της εργασιας είναι το ζητουμενο .τι γινεται όμως όταν οι ανθρωποι είναι περισοτεροι από τους διαθεσιμους πορους .σε αυτην την περιπτωση χρειαζεται επιστημονικη μελετη ποσο πληθυσμο μπορει να συντηρησει η οικονομια της χωρας ετσι ώστε να μην υπαρχει κανενας ανεργος πεινασμένος και χωρις ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη πολιτης.κατοπιν να εφαρμοστει η πολιτικη του ενός παιδιου εθελοντικα και με ισχυρα οικονομικα κινητρα.υπαρχουν μονιμες μεθοδοι αντισυληψης που εξασφαλιζουν το επιθυμητο αποτέλεσμα.οι ανοησιες περι αναδιανομης του πλουτου δεν εχουν καμμια δυνατοτητα εφαρμογης την στιγμη που υπαρχουν φορολογικοι παραδεισοι και επικρατείες εχεμυθειας σε διαφορες περιοχες του πλανητη.σε κάθε περιπτωση ποσο σωστο είναι να ληστεύονται με φορους πολιτες για να δοθουν σε καποιους αλλους χρηματα να αναπαραχθουν.για τις περιπτώσεις φτωχων συμπολιτών μας ο εθελοντισμος είναι η καλυτερη λυση στο πρόβλημα τους .ποσοι από εμας εχουμε καποιο ακινητο που δεν μενει κανεις .θα μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε αστεγους συμπολίτες μας.ετσι δεν θα υπηρχε κανεις ανθρωπος να κοιμαται στο δρομο.ποσοι εχουμε πραγματα που δεν χρειαζομαστε και αντι να τα δωρίσουμε τα πεταμε στα σκουπίδια σιγουρα πολλοι.καθε μερα πεταμε τροφιμα ενώ δεκάδες χιλαδες ανθρωποι πεινανε παραπολλοι βρισκοντα λιγες εκατοντάδες μετρα διπλα μας.δεν χρειαζεται να δωσουμε τιποτα σε διαφορους σωτηρες που προσπαθουν με τα δικα μας χρηματα να προβληθουν μεσω της διανομης προιοντων.μπορουμε οι ιδιοι αθόρυβα αν εχουμε το βιολογικο μηχανισμο της αλυλεγγυης εν λειτουργια να βοηθήσουμε όπως μπορούμε στην γειτονια μας η στην πολη μας οποιους εχουν αναγκη με οποιον τροπο μας συμφερει καλυτερα.εμεις θα κρινουμε το πως και το ποτε.οσο ειμαστε παγερα αδιαφοροι απέναντι στον ανθρωπινο πονο αργα η γρηγορα θα ερθει και η δικη μας σειρα να βιωσουμε την αδιαφορια των αλλων στο δικο μας πρόβλημα.εκτος και αν ανήκουμε στις εξαιρέσεις που δεν θα χρειαστουν ποτε την βοηθεια κανενος.και παλι όμως η δυστυχια των διπλανων μας θα χαλασει αργα η γρηγορα και την δικη μας διαθεση αν δεν φοβηθούμε κιολας ότι μπορει και να κινδυνεψουμε στο μελλον από αυτους.