Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΔεύτερο Βιβλίο: Διαδικασία στα Πρωτοβάθμια ΔικαστήΣχόλιο του χρήστη Αναστάσιος Κυριακίδης | 11 Μαρτίου 2014, 14:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αναστάσιος Κυριακίδης' | 11 Μαρτίου 2014, 14:06

    Σχετικά με τις ένορκες βεβαιώσεις και την προσπάθεια "αναβάθμισής" τους με τη σχεδιαζόμενη τροποποίηση: Καταρχάς θεωρώ ανούσιο και ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ για τις ιδιωτικές διαφορές το να μεταφερθεί αυτούσια η ισχύουσα ρύθμιση του ΚΔΔ για αναγραφή των στοιχείων του μάρτυρα στην κλήση σε ένορκη βεβαίωση. Ο αντίδικός μου δεν είναι ούτε το Δημόσιο, ούτε κάποιο νπδδ για να έχω την ίδια "εμπιστοσύνη" ότι δεν θα γίνουν απόπειρες "παρεμβολής" στον μάρτυρά μου. Ούτως ή άλλως παρέχεται η δυνατότητα αιτήματος ή ενστάσεως εξαίρεσης ή μη λήψης υπόψη της κατάθεσης με τις προτάσεις. Επίσης είναι άνευ νοήματος η θέσπιση "κατά τόπον αρμοδιότητας" Ειρηνοδίκη ή Συμβολαιογράφου ενώπιον του οποίο λαμβάνεται η ένορκη βεβαίωση. Η δημόσια αρχή είναι η ίδια είτε είναι στην Αθήνα, είτε στην Ορεστιάδα, είτε στη Ρόδο. Ο μάρτυράς σου όμως όταν τον χρειασθείς δεν ξέρεις που θα βρίσκεται (π.χ. για λόγους εργασίας ή άλλους έκτακτους λόγους). Περαιτέρω, αφού εργαλείο της σχεδιαζόμενης μεταρρύθμισης είναι και η αναβάθμιση των ενόρκων βεβαιώσεων, σκόπιμο θα ήταν, προκειμένου να αλλάξει κάπως (μοιραία όμως όχι εξ ολοκλήρου) το σημερινό καθεστώς των ενόρκων βεβαιώσεων, να θεσπισθεί η δυνατότητα επίδοσης στον πληρεξούσιο του καλούντος σε εξέταση διαδίκου έγγραφο του αντιδίκου του με συγκεκριμένο αριθμό ερωτήσεων (προτείνω περί των 10) επί των επιδίκων θεμάτων (αυστηρά) που θα τεθούν υποχρεωτικά προς απάντηση στον εξετασθησόμενο μάρτυρα. Για την επίδοση αυτού του ερωτηματολογίου να τεθεί προθεσμία 12 ωρών προ της ώρας της ένορκης βεβαίωσης (όχι περισσότερες ώρες, ούτως ώστε να μην υπάρχει πολύ περιθώριο μαγειρέματος της κατάθεσης). Σε περίπτωση που κάποια από τις ερωτήσεις (επί των επιδίκων θεμάτων, όχι άσχετες) παραμένει αναπάντητη, τούτο να κρίνεται ελεύθερα από τον δικαστή ακόμα και σαν ομολογία ισχυρισμού του αντιδίκου, αντίστοιχα με αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση της σιωπηράς ομολογίας (261 ΚΠολΔ).