Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΤρίτο Βιβλίο: Ένδικα Μέσα και ΑνακοπέςΣχόλιο του χρήστη Ευάγγελος Δάσκας | 11 Μαρτίου 2014, 14:55
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Για το ένδικο μέσο της έφεσης, πρέπει να θεσπιστεί υποχρέωση του ασκούντος να την προσδιορίζει και να την επιδίδει για να επέρχονται οι συνέπειες της άσκησής της. Δεν είναι σπάνιο στην πράξη, ο ηττηθείς διάδικος να ασκεί έφεση, όχι επειδή έχει βάσιμους λόγους αλλά μόνο για να αποτρέψει τις συνέπειες τις τελεσιδικίας και ο νικήσας διάδικος να υποχρεώνεται να την προσδιορίσει και να την επιδώσει με δική του επιμέλεια και έξοδα. Θα πρότεινα να υπάρχει υποχρέωση, εντός ενός μήνα πχ από την κατάθεση της έφεσης ο ασκήσας αυτήν να προσκομίζει στη γραμματεία του αρμοδίου δικαστηρίου αποδεικτικό επίδοσης (αφού προφανώς θα την είχε ήδη προσδιορίσει) άλλως η έφεση να θεωρείται μηδέποτε ασκηθείσα. Αυτό το μέτρο θα απέτρεπε τις καταχρηστικές εφέσεις περισσότερο από το παράβολο.