Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΓενικές ΠαρατηρήσειςΣχόλιο του χρήστη ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ειρηνοδίκης Αθηνών | 15 Μαρτίου 2014, 15:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ειρηνοδίκης Αθηνών' | 15 Μαρτίου 2014, 15:53

    Ως γενική παρατήρηση αποδεικνύεται άλλη μια φορά το προβληματικό της κατάστασης, εξαιτίας της ύπαρξης και συντήρησης 2 διαφορετικών και "αυτοτελών" δικαστηρίων στον α βαθμό δικαιοδοσίας. Οι Ειρηνοδίκες χρησιμοποιούνται ως υπηρέτες συστήματος "κατακερματισμού" υποθέσεων, με κριτήρια που αφορούν ανικανότητα διαφορισμού εργασίας, προγραμματισμού καθηκόντων των λοιπών, δύσκολων συνθηκών και ελέγχου. Στα προηγμένα κράτη οι δικαστές επικουρούνται από καταρτισμένους γραμματείς- συμβούλους-υλικοτεχνική υποδομή. Στη χώρα μας αυτά δεν παρέχονται και καλύπτονται με την ύπαρξη Ειρηνοδικών (Πταισματοδικών). Αυτούς καίμε λόγω έλλειψης άλλου καυσίμου. Το νέο σχέδιο κώδικα προς αυτή την κατεύθυνση αφαιρεί εκ του Ειρηνοδικείου, όσες υποθέσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας υπάχθηκαν πρόσφατα σε αυτό και εμπλέκονται έμμεσα, με άμεσα οικονομικά συμφέροντα ατόμων του δημόσιου βίου. Απτό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός της "αφαίρεσης" της ανάδειξης "προσωρινής διοίκησης" νομικών προσώπων, οργανισμών και εταιρειών. Ενώ στο Ειρηνοδικείο παραμένουν αφενός οι λοιπές σχετικές υποθέσεις όπως και η ανάδειξη μελών συνεταιρισμών και σωματείων, που δεν έχουν αντίστοιχο αντικείμενο. Έτσι επιτυγάνεται και ο έλεγχος. Εφόσον οι δικαστές, που θα ασχοληθούν, διακρίνονται από το μικρότερο του πλήθους τους και την περισσότερο "δέσμια κρίση". ΜΙΑ Β ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Παρότι υπάρχουν διατάξεις, που προσπαθούν να επιτύχουν ένα "εξορθολογισμό", η προσπάθεια δεν επιτυγχάνεται. ΔΙΟΤΙ Η επιβράδυνση της λειτουργίας της δικαιοσύνης και η έλλειψη ορθολογισμού δεν οφείλεται στη μη ύπαρξη νόμων ώστε να απαιτείται πρωταρχικά η αλλαγή τους για τη λύση αλλά: 1)Στην αναχρονιστική δομή και λειτουργία της κρατικής μηχανής, την έλλειψη παιδείας και υποδομών, την έλλειψη επιτροπών προς λύση υποθέσεων, που δεν θα έπρεπε να φθάνουν στα δικαστήρια, την επιβάρυνση των δικαστηρίων με έργα "βεβαιωτικά", που δεν αφορούν το κύριο έργο τους, που είναι δικαιοδοτικό (ένορκες βεβαιώσεις- δηλώσεις τρίτων κλπ).2)Στην έλλειψη διάθεσης να λειτουργήσουμε κάτω από πλέγμα"ομοιόμορφων", "σαφών", "καθαρών" κανόνων για όλους.Σε ένα κράτος που δεν εμπιστεύεταιτους πολίτες του και το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες, που προσπαθεί να μπλοκάρει ενέργειες πολιτών, που θα του στερήσουν χρήματα, που διαχειρίζεται άσχημα και το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες του, δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αλλαγής προς το καλύτερο. 3)Στη διάθεση του νεώτερου νομοθέτη, να λύσει προβλήματα "τωρινά", βλέποντας μόνο μια πτυχή του προβλήματος και μη λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους, που αφενός συντελούν στο πρόβλημα αφετέρου θα ισχύουν και στο μέλλον. Ενώ παράλληλα ασχολείται και με τη μη ανακοίνωση του υπαρκτού προβλήματος και την απόκρυψη λόγων και προθέσεων που οδήγησαν στη ρύθμιση. Έτσι αφενός υπάρχει μη διαφάνεια, αφετέρου προκρίνονται αποσπασματικές λύσεις με αποτέλεσμα το όποιο νομοθέτημα, να είναι καταδικασμένο, να μη διατηρηθεί παρά μόνο για μικρό χρόνο.Αυτά τα προβλήματα υπάρχουν και στο νέο σχέδιο. Απτό παράδειγμα αποτελεί η θέληση λύσης του προβλήματος μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών με τρόπο που δεν οδηγεί σε "δίκαιη λύση".