Αρχική Ρυθμίσεις Ποινικού και Σωφρονιστικού ΔικαίουΚεφάλαιο Α: Απόδοση χρημάτων στο Δημόσιο και ποινική συνδιαλλαγή- Ρύθμιση δεσμευμένων ή κατασχεμένων περιουσιακών στοιχείωνΣχόλιο του χρήστη Verteidiger | 20 Μαρτίου 2014, 20:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Verteidiger' | 20 Μαρτίου 2014, 20:38

    Είναι πράγματι πολύ ορθή η παρατήρηση του κ. Μπενετάτου. Έτσι όπως είναι η ρύθμιση δεν θα έχει εφαρμογή στις περισσότερες εκ των υποθέσεων, στις οποίες αποβλέπει το Δημόσιο για "έσοδα" και συνεπώς κινδυνεύει να παραμείνει γράμμα κενό. Πρέπει συνεπώς να συμπληρωθεί, ώστε να μπορεί ο κατηγορούμενος να υποβάλλει τη σχετική δήλωση όσον αφορά το ποσό που είναι ήδη δεσμευμένο και αν προκύψει από την ακροαματική διαδικασία ότι πράγματι αυτό είναι το ποσό της ζημίας του Δημοσίου και όχι εκείνο που αναφέρει το κατηγορητήριο να μπορεί να επωφεληθεί του ευεργετήματος. Ομοίως πρέπει να ισχύει αυτό αν ο κατηγορούμενος υποβάλλει τη δήλωση για τα δεσμευμένα και συμπληρώνει εξ ιδίων το υπόλοιπο ποσό της πραγματικής ζημίας. Και στην περίπτωση αυτή εφόσον το άθροισμα δεσμευμένων και επιστραφέντων υπολείπεται του ποσού του κατηγορητηρίου, αλλά αποδεικνύεται στο δικαστήριο ότι ο κατηγορούμενος είχε δίκιο περί του ύψους της ζημίας, δεν συντρέχει λόγος και πάλι να μην μπορεί να ωφεληθεί από τη ρύθμιση. Ειδάλλως επιτρέπεται στους Ανακριτές η άσκηση μιας αθέμιτης πίεσης φουσκώνοντας το κατηγορητήριο υπέρ του δέοντος, όπως κατά κόρον συμβαίνει, και με αυτό τον τρόπο αποφασίζοντας κατ ουσίαν ο ανακριτής που συντάσσει το αρχικό κατηγορητήριο και όχι ο νόμος ενώπιον του οποίου όλοι είναι ίσοι. Η λογική της ρύθμισης πρέπει να είναι λοιπόν ότι όποιος τα γυρίζει όλα, αυτά που πραγματικά πήρε, όπως αποδεικνύεται στο δικαστήριο, και όχι απλώς αυτά που πιστεύει ο ανακριτής, τότε να έχει το ευεργέτημα. Επίσης θα έπρεπε ίσως να προβλεφθεί και μία αναλογική ελάφρυνση της ποινής για την περίπτωση που κάποιος δεν επιστρέφει όλο το ποσό, αλλά όσο αποδεδειγμένα κατέχει.