Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΔεύτερο Βιβλίο: Διαδικασία στα Πρωτοβάθμια ΔικαστήΣχόλιο του χρήστη Σ. Σ. | 21 Μαρτίου 2014, 08:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σ. Σ.' | 21 Μαρτίου 2014, 08:27

    1) Η καταβολή του δικαστικού ενσήμου να είναι υποχρεωτική κατά την κατάθεση της αγωγής και όχι κατά τη συζήτηση της. 2) Η απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς ενώπιον του Ειρηνοδίκη πρέπει να είναι υποχρεωτική, ως όρος του παραδεκτού της συζήτησης. Αυτή να γίνεται ενώπιον του ειρηνοδίκη υπηρεσίας (ή σε μεγάλα ειρηνοδικεία, όπου δεν υπάρχει αυτή η ευχέρεια, ενώπιον ειρηνοδίκη, ο οποίος έχει οριστεί προς τούτο), χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, σε ημερομηνία που θα καθορίζεται με την κατάθεση της αγωγής. Αν κάποιος από τους διαδίκους δεν εμφανιστεί να εφαρμόζονται τα 271 και 272 ΚΠολΔ (τεκμήρια ερημοδικίας) και να κλείνει η διαφορά στο στάδιο αυτό. Αν αποτύχει, ο Ειρηνοδίκης να συντάσσει ένα πρακτικό, όπου θα εκθέτει το λόγο της αποτυχίας. 3) Ως προς το άρθρο 315 που αφορά διόρθωση γραφικών λαθών και σφαλμάτων, θα πρέπει να προστεθεί, ότι η διαδικασία μπορεί να γίνει χωρίς κλήτευση των διαδίκων, εφόσον το λάθος προκύπτει από την ίδια την απόφαση. 4) Εφαρμογή του τεκμηρίου της ομολογίας σε όλες τις διαδικασίες (και στις μικροδιαφορές). 5)Οι ατέρμονες αιτιολογίες είναι η βασικότερη τροχοπέδη για την γρήγορη απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης. Πρέπει να εκδίδονται λιτές αποφάσεις με περιεχόμενο κυρίως το διατακτικό και τα βασικά πραγματικά περιστατικά που αποδείχτηκαν και δικαιολογούν το διατακτικό (στα γερμανικά πρότυπα με τη δυνατότητα έκδοσης πλήρως τεκμηριωμένης απόφασης μετά από καταβολή χρηματικού ποσού από τον ενδιαφερόμενο ακόμα και όταν ασκείται ένδικο μέσο).