Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΠρώτο Βιβλίο: Γενικές ΔιατάξειςΣχόλιο του χρήστη Αθηνά Δημοπούλου, Επ. Καθηγήτρια Νομικής Σχολής Αθηνών | 28 Μαρτίου 2014, 13:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αθηνά Δημοπούλου, Επ. Καθηγήτρια Νομικής Σχολής Αθηνών' | 28 Μαρτίου 2014, 13:56

    Τα άρθρα 169, 170, 171, 172 (εγγυοδοσία & ανάκληση αγωγής) πρέπει να καταργηθούν ως αντίθετα στο άρθρο 20.1 του Συντάγματος,και τα άρθρα 6.1 ΕΣΔΑ, 1 Πρ. Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ, 21 & 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθ'όσον λειτουργούν ως εμπόδιο για την πρόσβαση σε ουσιαστική δικαστική κρίση οικονομικά ασθενών, κατά απαγορευόμενη διάκριση επί τη βάσει αμιγώς περιουσιακού κριτηρίου. Δεν προβλέπεται ανώτατο ποσό(πλαφόν) για την εγγυοδοσία, δεν προβλέπεται υποχρέωση πιθανολόγησης της ευδοκίμησης ή μη της αγωγής (αντιθέτως αυτή αποκλείεται κατά μέρος της νομολογίας), ούτε εκτίμηση του ενδεχομένου συμψηφισμού δικαστικής δαπάνης, ούτε κριτήρια ευλόγου του ύψους της αιτουμένης εγγυοδοσίας, δεν εξαιρούνται τα ενάγοντα πτωχά νομικά πρόσωπα, με αποτέλεσμα σε περίπτωση επιβολής εγγυοδοσίας κατ'άρθρο 169 ΚΠολΔ να καθίσταται αδύνατη η έννομη προστασία οικονομικά ασθενών και να στερούνται οριστικά, άνευ δικαστικής κρίσεως ουσίας, το περιουσιακό δικαίωμα που αποτελει κάθε αγώγιμη αξίωσή τους (καθώς, εσφαλμένα, αποκλείεται και το δικαίωμα εφέσεως επί των συναφών αποφάσεων που επιβάλλουν εγγυοδοσία ή ανακαλούν αγωγές). Οι διατάξεις αυτές αποτελούν κατάλοιπα παλαιότερης διαδικασίας, ενώ πλέον δεν προστατεύουν καν τον εναγόμενο από τυχόν δικαστικά έξοδα, καθότι αυτά (δικηγορικές αμοιβές) τα έχει ήδη επιβαρυνθεί κατά τη στιγμή της εκδόσεως της απόφασης περί εγγυοδοσίας, πλην όμως ούτε καλείται και να αποδείξει το ύψος τους δια νομίμων παραστατικών. Επιφυλάξεις για τη συνταγματικότητα των ως άνω άρθρων ΚΠολΔ έχουν διατυπωθεί παλαιόθεν, η δε διατήρησή τους ιδίως εν μέσω της τρέχουσας οικονομικής κρίσης είναι αντίθετη με τις αρχές του Κράτους Δικαίου (Χ. Φραγκίστας, η ρύθμιση «ενδέχεται να εμποδίση τους οικονομικώς ασθενείς εις την δικαστική επιδίωξιν των δικαιωμάτων των», Πρακτικά αναθεωρητικής επιτροπής ΚΠολΔ, σελ. 74, Β. Βαθρακοκοίλης, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας Ερμηνευτική - Νομολογιακή ανάλυση, σελ. 975, «…δεν πρέπει να εφαρμόζεται η διάταξη ως αντισυνταγματική», απόφαση 1738/2012 ΠολΠρΑθ, «έχει βάσιμα υποστηριχθεί πως οι εν λόγω προβλέψεις, καθ` ό μέτρο προβλέπουν τη συνέπεια του άρθρου 172 ΚΠολΔ, ήτοι την άρνηση παροχής έννομης προστασίας και καθώς είναι αποσυνδεδεμένες από σταθερά κριτήρια, προσκρούουν στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1 και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, δεδομένου ότι η ευχέρεια προσφυγής στη δικαιοσύνη για την προστασία των ίδιων δικαιωμάτων και νομίμων συμφερόντων, όπως και το δικαίωμα υπεράσπισης σε κάθε στάση και βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να τυχαίνουν ίσης εφαρμογής ως προς πάντες, ανεξαρτήτως διαφοράς προσωπικών ή κοινωνικών προϋποθέσεων [Μητσόπουλος, Πολιτική Δικονομία Τεύχος Α`(1972) σελ. 80-81, όπου και παραπομπή στην υπ` αριθμ. 67/1960 απόφαση του Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο απεφάνθη ότι οι αντίστοιχες διατάξεις του Ιταλικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας είναι αντισυνταγματικές (βλ. Rivista di Diritto Processuale, 1961.285)", και ad hoc, Ι. Καράκωστας (ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Αθηνών) "Το άρθρο 169 ΚΠολΔ και η ανάγκη αναθεώρησής του", ΕφΑΔ, Δεκ. 2009, σελ. 1318 επ.