Αρχική Κώδικας Ποινικής Δικονομίας4. Τρίτο Βιβλίο: ΠροδικασίαΣχόλιο του χρήστη Γιάννης | 1 Μαΐου 2014, 18:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 1 Μαΐου 2014, 18:30

    Θα πρέπει να τεθεί ένα όριο στο πόσες παραγγελίες προανάκρισης ή προκαταρκτικής εξέτασης μπορούν να διαταχθούν στο πλαίσιο μιας ποινικής δικογραφίας. Παρατηρείται δυστυχώς το φαινόμενο ορισμένοι Εισαγγελείς, θέλοντας να ξεφορτωθούν μια δικογραφία, επειδή τους είναι "δύσκολο" να γράψουν κατηγορητήριο ή απορριπτική διάταξη, και αναμένοντας τη μετάθεση τους, να διατάσσουν προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση άνευ λόγου και ουσίας (π.χ. λάβετε κατάθεση μηνυτή, λαβετε κατάθεση μαρτύρων, λάβετε ανωμοτί εξηγήσεις μηνυομένου, ξαναλάβετε κατάθεση μηνυτή κ.ο.κ.). Και η δικογραφία πηγαινοέρχεται μέχρι να παραγραφεί στα χέρια κάποιου ή να βρεθεί κάποιος Εισαγγελέας που θα κάνει αυτό που έπρεπε να γίνει εξαρχής. Μία προτεινόμενη λύση θα ήταν να χρεώνεται ο κάθε Εισαγγελέας τις ποινικές δικογραφίες στην προδικασία τους, ακριβώς όπως οι δικαστές τις πολιτικές τους δικογραφίες. Επίσης ο Εισαγγελέας θα πρέπει να μπορεί να διενεργεί κι από μόνος του προανακριτικές πράξεις, όταν για παράδειγμα αναζητεί έγγραφα από υπηρεσίες. Υπάρχουν παραγγελίες για επισύναψη πιστοποιητικού πορείας της Χ συναφούς δικογραφίας, το οποίο πιστοποιητικό πορείας συνήθως εκδίδει η ίδια Εισαγγελία. Αποτέλεσμα: η δικογραφία να γίνεται μπαλάκι από τον Εισαγγελέα στον προανακριτικό υπάλληλο, ο οποίος αποστέλλει έγγραφο στην Εισαγγελία, η γραμματέας της Εισαγγελίας του αποστέλλει πιστοποιητικό, το οποίο ο προανακριτικός υπάλληλος επισυνάπτει στη δικογραφία και την επιστρέφει πίσω στον Εισαγγελέα. Δηλαδή χρειάστηκαν να δουλέψουν δύο υπηρεσίες και να χαθούν πολύτιμες εργατοώρες, αντί να μπορεί να ζητήσει ο Εισαγγελέας κατευθείαν από τη γραμματεία του στο διπλανό γραφείο το αιτούμενο έγγραφο.