Αρχική Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ’ τύπου και άλλες διατάξειςΆρθρο 02 – Τροποποιήσεις στον Ποινικό ΚώδικαΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Βαθιώτης | 25 Μαρτίου 2015, 19:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Βαθιώτης' | 25 Μαρτίου 2015, 19:20

    Σε ό,τι αφορά τις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα υπάρχει πλήθος γλωσσικών προβλημάτων, τα οποία προτείνω να θεραπευθούν ως ακολούθως. Ειδικότερα: Άρθρο 54 «Η διάρκεια του περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη ούτε είναι μικρότερη από δύο». Αντί της φράσης αυτής προτείνεται η ακόλουθη, η οποία έχει το ίδιο ακριβώς νόημα, αλλά χαρακτηρίζεται από περισσότερο δόκιμη επιστημονική διατύπωση (η φράση «ούτε είναι μικρότερη από δύο» δεν συνηθίζεται στον Ποινικό Κώδικα): «Ο περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων μπορεί να έχει διάρκεια από δύο έως δέκα έτη». Άρθρο 56 Είναι αδόκιμος νεοελληνισμός να γίνεται λόγος για μέτρα ασφάλειας και όχι για μέτρα ασφαλείας. Κανείς δεν θα έλεγε ότι γράφει με «στυλό διάρκειας». Ομοίως κανείς δεν θα έκανε λόγο για πρόσδεση οδηγού με ζώνη ασφάλειας. Συνήθως κάνουμε λόγο για ζώνες ασφαλείας. Πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί λοιπόν η φράση μέτρων ασφάλειας σε μέτρων ασφαλείας. Στο εδ. δ΄ γίνεται λόγος για «αίτηση του καταδικασμένου». Θα ήταν ορθότερο να γίνεται λόγος για «αίτηση του καταδικασθέντος». Άλλωστε αμέσως μετά, στο εδ. ε΄, αναφέρεται ορθώς η φράση: «Στην περίπτωση αυτή, οι καταδικασθέντες…» και όχι οι καταδικασμένοι. Στο ίδιο άρθρο στο εδ. στ΄, αναγράφεται: «Αν παραλείψουν την υποχρέωση τους αυτή, ο εισαγγελέας έκτισης της ποινής, εκτιμώντας τη συχνότητα των παραλείψεων και τους λόγους στους οποίους οφείλονται, μπορεί να:» και ακολουθούν τρεις περιπτώσεις με α), β) και γ). Πρώτη παρατήρηση: Είναι ορθότερο για την ελληνική γλώσσα να μην προταχθεί η λέξη «να» των α), β) και γ), αλλά να επαναληφθεί μετά από αυτά το «να», το οποίο δεν μπορεί να διαβαστεί αποκομμένα από τα ρήματα «προβαίνει» και «διατάξει», που έπονται των α), β) και γ). Συνεπώς, η φράση πρέπει να γραφτεί ως εξής: «Αν παραλείψουν την υποχρέωσή τους αυτή, ο εισαγγελέας έκτισης της ποινής, εκτιμώντας τη συχνότητα των παραλείψεων και τους λόγους στους οποίους οφείλονται, μπορεί: α) να προβαίνει σε συστάσεις, β) να διατάξει την έκτιση μέρους της ποινής τους που δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα μήνα στο κατάστημα κράτησης ή γ) να διατάξει... Δεύτερη παρατήρηση: Στην λέξη «υποχρέωση» της φράσης «Αν παραλείψουν την υποχρέωση τους αυτή» πρέπει να τεθεί δεύτερος τόνος στο καταληκτικό ήτα. Επομένως: «υποχρέωσή τους» Στο τελευταίο εδάφιο, περίπτωση β΄, πρέπει να τεθεί κόμμα πριν από τη λέξη «εφόσον» [«διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης …»] Άρθρο 74 Παρ. 1: «που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν». Η τόσο κοντινή επανάληψη των δύο «που» μπορεί να αποφευχθεί με την αντικατάσταση ενός εκ των δύο «που» με το «οι οποίες». Από τις φράσεις: «για την απέλαση του λαμβάνεται υπόψη» και «στην περίπτωση που η οικογένεια του διαμένει» λείπει ο τόνος στο καταληκτικό ήτα της λέξης «απέλαση» (άρα να γραφτεί: «απέλασή του») και στο καταληκτικό άλφα της λέξης «οικογένεια» (άρα να γραφτεί: «οικογένειά του») Παρ. 2: «Σ` αυτή την περίπτωση». Είναι αδόκιμο για τον Ποινικό Κώδικα να χρησιμοποιούνται απόστροφοι σε προθέσεις στο πλαίσιο του φαινομένου της έκθλιψης. Μπορεί στον προφορικό λόγο χάριν ταχύτητος να είναι συχνή η έκκρουση των φωνηέντων, όχι όμως και στον γραπτό και δη στον επιστημονικό λόγο. Συνεπώς, να γραφτεί: «Σε αυτή την περίπτωση» Στην ίδια παράγραφο, από την φράση «η απέλαση μπορεί να διαταχθεί, σε αντικατάσταση» πρέπει να αφαιρεθεί το κόμμα μετά τη λέξη «διαταχθεί». Παρ. 3: «έως δέκα (10) ετών». Είναι εντελώς περιττή η αριθμητική αναφορά του δέκα. Συνεπώς να γραφτεί: «έως δέκα ετών». Άλλωστε και στις περιγραφόμενες ποινές, πουθενά στον Ποινικό Κώδικα δεν αναφέρεται εντός παρενθέσεως και ο αριθμός των ετών! Στην ίδια παράγραφο στη φράση «ύστερα από αίτηση του» πρέπει να τεθεί τόνος στο καταληκτικό ήτα. Συνεπώς να γραφτεί: «ύστερα από αίτησή του». Στην ίδια παράγραφο αντί της φράσης «αποφαίνεται αμετάκλητα» να γραφτεί: «αποφαίνεται αμετακλήτως». Η ίδια παρατήρηση ισχύει και για την παράγραφο 4 β ως προς τη φράση «για την οποία αποφαίνεται αμετάκλητα ο αρμόδιος εισαγγελέας εφετών» Παρ. 4 α εδάφιο β΄: «για την υφ΄ όρον απόλυση του κρατούμενου, …». Αντί «κρατούμενου» να γραφτεί «κρατουμένου». Άλλωστε και παρακάτω, στο εδάφιο δ΄ αναγράφεται ορθώς: «ή την έκτιση της ποινής του κρατουμένου». «να ενημερώνει σχετικά τον εισαγγελέα…» Αντί «σχετικά» να γραφτεί «σχετικώς». «για ένα μήνα μόνο εφόσον…». Να τεθεί κόμμα πριν από τη λέξη «μόνο». «του επιβάλλονται όρος ή όροι». Αντί της φράσης «του επιβάλλονται» να γραφτεί «επιβάλλονται σε αυτόν». Επίσης, εδώ κατ' εξαίρεισν γίνεται λόγος για "υφ' όρον απόλυση" ενώ κατά τα λοιπά επιλέγεται η φράση "υπό όρο απόλυση"! Παρ. 5: Είναι αδόκιμο ο Ποινικός Κώδικας να περιέχει συντομογραφίες. Θα πρέπει αντί «ΕΣΔΑ» να γραφεί το ανάπτυγμά της ολογράφως Άρθρο 94 «τα οποία έχουν διαπραχθεί από κρατούμενους εντός των καταστημάτων κράτησης κατά άλλων κρατουμένων». Αντί της λέξης «κρατούμενους» να γραφτεί η λέξη «κρατουμένους». Άρθρο 105 Παρ. 6: «Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί πάντως στον κατάδικο η υπό όρο απόλυση…». Η λέξη «πάντως» πρέπει να προταχθεί. Παράβαλε άρθρα 38 παρ. 3 εδ. β΄, 39 παρ. 3 και 91 παρ. 3 ισχύοντος Ποινικού Κώδικα, όπου αντιστοίχως η λέξη «πάντως» προτάσσεται στην αρχή της πρότασης! Επομένως, η ανωτέρω φράση πρέπει να γραφτεί ως εξής: «Πάντως, προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον κατάδικο η υπό όρο απόλυση…» Παρ. 7: «Κάθε ημέρα κράτησης κρατουμένων που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής» Δεδομένου ότι η τελευταία φράση «υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής» βρίσκεται πολύ μακριά από την αρχική «Κάθε ημέρα κράτησης», διότι έχει παρεμβληθεί η περιοριστική αναφορική πρόταση με τους πολλούς όρους προτείνω να γίνει η ακόλουθη τροποποίηση, ώστε η κύρια πρόταση να εμφανίζεται συμπληρωμένη και να ακολουθεί η μεγάλη αναφορική πρόταση: «Κάθε ημέρα κράτησης υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής για κρατουμένους που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της». Περιπτώσεις α΄, β΄, γ΄, ε΄: Η λέξη «κρατούμενους» που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις να γραφτεί ως «κρατουμένους». Άρθρο 110Α Παρ. 1: «νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια». Αντί της λέξης «νοσεί» να γραφτεί «πάσχει». «άνω του εξήντα επτά τοις εκατό (67%)». Η αναφορά του 67 % και ολογράφως είναι περιττή. Αρκεί η αριθμητική αναφορά. Άλλωστε στην παράγραφο 2 υπάρχει ορθώς μόνο η αριθμητική αναφορά. Παρ. 2: «β) στους καταδίκους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον...». Να τεθεί κόμμα πριν από τη λέξη «εφόσον». Άρθρο 124 Παρ. 4: «για πράξη την οποία εάν τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα». Εδώ υπάρχει ασυνταξία! Η φράση αυτή πρέπει να γραφτεί ορθώς ως εξής: «για πράξη η οποία, αν τελείτο [ορθότερα: είχε τελεσθεί] από ανήλικο, θα ήταν κακούργημα». Αντιστοίχως στην περίπτωση β΄ υπάρχει η φράση «ή β) τελέσει εκ νέου πράξη, που εάν την τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα». Και αυτή η φράση θα πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: «ή β) τελέσει εκ νέου πράξη η οποία, αν είχε τελεσθεί από ενήλικο θα ήταν κακούργημα» «διαφεύγει επανειλημμένα». Αντί «επανειλημμένα» να γραφτεί «επανειλημμένως»