Αρχική Επιτάχυνση στην Απονομή ΔικαιοσύνηςΆρθρο 22Σχόλιο του χρήστη Δημήτριος Ζημιανίτης, Εισαγγελέας Πρωτοδικών | 19 Σεπτεμβρίου 2010, 20:12
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Ζημιανίτης, Εισαγγελέας Πρωτοδικών' | 19 Σεπτεμβρίου 2010, 20:12

    Η αναγνώριση αυτοδίκαια ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση κατά κάθε απόφασης, με την οποία επιβάλλεται φυλάκιση, είναι εμφανές ότι εξυπηρετεί λόγους αποφόρτισης του σωφρονιστικού συστήματος, ακυρώνοντας ουσιαστικά το ειδικοπροληπτικό και γενικοπροληπτικό αποτέλεσμα της ποινής, το οποίο όμως θα πρέπει να εξυπηρετείται κατά περίπτωση. Με τη νέα ρύθμιση απογυμνώνεται το Δικαστήριο από τη δυνατότητα να κρίνει αυθεντικά πότε απαιτείται η ανάπτυξη του αποτελέσματος αυτού. Περαιτέρω, η αυθαίρετη «εμφύτευση» στο άρθρο 497 § 7 ΚΠΔ των κριτηρίων του άρθρου 282 ΚΠΔ περί επιβολής προσωρινής κράτησης, προκειμένου υπό τη συνδρομή των κριτηρίων αυτών και «μόνον να μη χορηγηθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην (εκπρόθεσμη) έφεση», είναι νομοτεχνικά ατυχής, αφού και πάλι αφαιρεί από το Δικαστήριο τη δυνατότητα να κρίνει αυθεντικά την ανάγκη ή μη χορήγησης τέτοιου αποτελέσματος, υποχρεώνοντάς το να αποδυθεί σε μια χρονοβόρα και μη δικαιολογούμενη από κάποιους μη εμφανείς λόγους διαδικασία, να δικαιολογήσει σε διάφορα επίπεδα κρίσης, γιατί δεν χορηγεί άνευ ετέρου τέτοιο αποτέλεσμα σε εφέσεις που, πολύ συχνά, ασκούνται στρεψόδικα από καθ’υποτροπήν εγκληματίες και καταδίκους. Η όλη διάταξη φαίνεται να μην εμπιστεύεται τη σώφρονα κρίση του φυσικού δικαστή που κρίνει επί της αναστολής και, προφανώς, εξυπηρετεί λόγους άσχετους με την ορθή, εξατομικευμένη κρίση της εκάστοτε υπόθεσης.