Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη inanm7 | 11 Νοεμβρίου 2015, 15:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'inanm7' | 11 Νοεμβρίου 2015, 15:04

    Εν έτει 2015- σύμφωνα με την καραμέλα που πιπιλίζουν κάποιοι για να δικαιολογήσουν τι, ότι όσο προχωρούν τα χρόνια δικαιολογείται εν ονόματι της δημοκρατίας να δεχόμαστε οτιδήποτε ανήθικο και αισχρό;- και τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Είναι κάτι που φαίνεται εξάλλου και ισχύει σε παγκόσμια κλίμακα. Ελάχιστα τα καλά και ευχάριστα και αμέτρητα τα άσχημα και κακά. Βέβαια τα δεύτερα για κάποιους συγκαταλέγονται μαζί με τα πρώτα! Οπότε δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ τους, άρα ότι και να συμβαίνει επιβάλλεται να είναι αποδεκτό εφ`όσον οι συνθήκες (;) το απαιτούν. Δεν μπορώ με καμμία δύναμη να δεχθώ οτιδήποτε αντικρούει στη φύση του ανθρώπου έτσι όπως την δημιούργησε ο Πάνσοφος. Αν εν ονόματι της ελευθερίας δεχθούμε ως αποδεκτά για την φύση μας, πράγματα που επί αιώνες για σύνολη την οικουμένη υπήρξαν αντίθετα της ανθρώπινης φύσης, τότε ακόμα και η ίδια η φύση θα αντιδράσει δυναμικά. Όχι επειδή έχει συνείδηση, σκέψη και βούληση αλλά γιατί εμείς με τις επιλογές μας φαίρνουμε το κακό σε όλη τη κτίση. Αυτά βέβαια ισχύουν για όσους γνωρίζουν περί αμαρτίας και αποτελέσματος, περί ηδονής και οδύνης. Αυτά εν συντομία όσον αφορά το πρώτο σκέλος του προβλήματος, την σχέση μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλλου. Το δεύτερο σκέλος, περί συμβίωσης ετερόκλητων φύλλων, δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το πρώτο, ωστόσο δεν απέχει από το να χαρακτηριστεί ως αντίθεη πράξη αφού για μία σχέση ανθρώπινη και φυσιολογική πρέπει να υπάρχει, όπως και για κάθετί, σκοπός, στόχος. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να είναι μαζί, γιατί επιλέγουν να το κάνουν; Ακόμα και σε μη ορθόδοξα κράτη υφίσταται το φυσικό δίκαιο, έτσι θέλησε να ενυπάρχει στον άνθρωπο ο ίδιος ο Θεός. Αν δεν υπήρχε ο ηθικός νόμος τότε και ο φόνος και η παιδοφιλία θα χαρακτηρίζονταν ως προσωπικές επιλογές. Αν και σ`αυτές τις πράξεις κάτι πάει να γίνει σε άλλα κράτη και να νομιμοποιηθούν.....σιγά-σιγά και στην δική μας χώρα. Επανέρχομαι λέγοντας ότι ο σκοπός μίας φυσιολογικής σχέσης είναι ο αγιασμός των προσώπων μέσα από προϋποθέσεις. Η ελεύθερη συμβίωση δεν συγκαταλέγεται σ`αυτές τις προϋποθέσεις. Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι αφορούν τα όρια που έθεσε ο Θεός για την αγιότητα. Αν κάποιος δεν τα δέχεται έχει το ελεύθερο να επιλέξει μεταξύ δύο κόσμων, τον κόσμο των αρετών και της σωτηρίας και τον κόσμο των παθών και της καταστροφής.