Αρχική Επιτάχυνση στην Απονομή ΔικαιοσύνηςΆρθρο 27Σχόλιο του χρήστη ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧ. ΜΑΡΚΑΚΗΣ | 21 Σεπτεμβρίου 2010, 19:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧ. ΜΑΡΚΑΚΗΣ' | 21 Σεπτεμβρίου 2010, 19:40

                    ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧ. ΜΑΡΚΑΚΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ  Είναι ίσως  ευκαιρία με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο  να τεθούν διατάξεις που θα αποσκοπούν σε μια ευρύτερη αποποινικοποίηση. Λέξη πού ακούγεται από  το σύνολο σχεδόν του ασχολουμένου με την ποινική διαδικασία νομικού κόσμου και πρωτίστως από την  Ένωση Εισαγγελέων  Ελλάδος, η οποία όμως    δεν έχει  υλοποιηθεί στο απαιτούμενο  εύρος της μέχρι σήμερα. Αντί σχετικών επιχειρημάτων σας παραθέτω  δημοσίευμά  μου με τον τίτλο « ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ» αναρτημένο στην ιστοσελίδα της παραπάνω Ένωσης  από τον Ιούνιο του έτους 2007, υπό την ιδιότητά  μου ως μέλους του Δ.Σ.  της τελευταίας. Δεν διεκδικεί δάφνες επιστημονικού πονήματος, σηματοδοτεί όμως και υποδηλώνει την ανάγκη να  διωχθεί το  «ΕΓΚΛΗΜΑ», με τους εμπλεκομένους στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης   απαλλαγμένους από    τις «ΗΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ» υποθέσεις.                                                     ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ    Το χοντρό μισοκαμμένο λιόξυλο αλαφρωμένο από το βάρος του έγειρε και έπεσε πάνω στη στάχτη. Το τζάκι με τα λιγοστά ξύλα προσπαθούσε να απλώσει τη θαλπωρή του στους λιγοστούς θαμώνες του καφενείου στο απόμακρο χωριό της Κρήτης. Ο χειμώνας καλά κρατούσε. Ο Στρατογιώργης μετά από μια γουλιά ρακή και μια δυνατή ρουφηξιά από το βαρύ τσιγάρο του, καλά σφηνωμένο στα ροζιασμένα από τη ζωή και την ηλικία του δάχτυλα, γύρισε στο διπλανό τραπέζι και ρώτησε τον Παπαδογιάννη: «Είντα ξετέλεψες μωρέ Μανώλη σήμερα στο δικαστήριο, είπες μου πως θα σε δικάζανε γιατί δεν επλήρωσες το ΤΕΒΕ.» Ο Παπαδογιάννης συνοφρυωμένος ακόμη από την τετράμηνη ποινή φυλάκισης πού του επέβαλε το μεταβατικό Μονομελές Πλημμελειοδικείο της περιοχής, αποκρίθηκε: «Εδικάσανέ με Κωστή, μα έκαμα έφεση γιατί μου είπανε πώς άμα πληρώσω το χρέος μου, στο άλλο δικαστήριο θα με αθωώσουνε.» «Και έχεις μωρέ λεφτά», συνέχισε ο Στρατογιώργης. «Δεν έχω εδά, μα θα δω είντα θα κάμω. Δεν πάνε καλά οι δουλειές, το μπακαλικάκι θέλει νιάτα για να δουλευτεί. Κι έχω και την αρρώστια μου. Θα δω.» «Και το Μαυραντωνάκη τον Αλέκο μπρε Μανώλη, γιάντα τον εδικάσανε», ρώτησε ξανά ο Στρατογιώργης. «Εδικάσανέ ντονε και του βάλανε δύο μήνες φυλακή γιατί έκλεψε λέει πέντε τσουβάλια ελιές από το λιόφυτο του Σταγάκη του Γιώργη.» «Κακό πράμα μπρέ Μανόλη η κλεψά», αποκρίθηκε ο Στρατογιώργης. Ο απλός χωρικός. Η προσωποποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Δεν είπε στον Παπαδογιάννη ότι ήταν κακό πράμα, δηλαδή προσβλητικό, πού δεν πλήρωσε το ΤΕΒΕ, αλλά το ότι έκλεψε ο Μαυραντωνάκης. Εξέφρασε με το δικό του τρόπο την έννοια του εγκλήματος. Όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος με την αγραμματοσύνη και τη τριβή του με την αγροτική ενασχόληση. Όπως την αντιλαμβάνεται ο απλός χωρικός, ο απλός άνθρωπος. Έτσι απλά, με πέντε λέξεις. Προσδιόρισε το έγκλημα, όχι όπως αυτό τυποποιείται στο άρθρο 14 του Ποινικού Κώδικα, αλλά όπως ουσιαστικοποιείται στη συνείδηση του κόσμου. Πόσα άραγε τέτοια αδικήματα τυποποιούνται ως τέτοια στο παραπάνω άρθρο του Ποινικού Κώδικα, αλλά δεν ουσιαστικοποιούνται στη συνείδηση του απλού ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον στη συνείδηση του νομικού κόσμου; Πόσες δεκάδες διατάξεις ειδικά των ειδικών ποινικών νόμων στερούνται της ιδιότητος τους ως «ουσιαστικών» εγκλημάτων, χρηζόντων ποινικής διώξεως ως αποτελούντων δυναμική ή όχι απειλή κατά της εννόμου τάξεως; Πόσος πολύτιμος χρόνος αναλίσκεται από το σύνολο των ασχολουμένων με την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης, δικαστών, εισαγγελέων, γραμματέων, επιμελητών κ.ο.κ. για τη δίωξη των «εγκλημάτων» αυτών, με σκοπό την επίτευξη της γενικής και ειδικής προλήψεως του εγκλήματος; Πόσοι πολίτες ταλαιπωρούνται καθημερινά στο ποινικά δικαστήρια επί μια, δύο ή και τρεις φορές για να δικασθούν επειδή οδηγούσαν το όχημά τους χωρίς να είναι εφοδιασμένοι με άδεια ικανότητος οδήγησης ή κυκλοφορίας και γενικά για πλημμεληματικές παραβάσεις του Κ.Ο.Κ., ήσσονος σημασίας, οι οποίες θα έπρεπε και αυτές να αποποινικοποιηθούν με τον τροποποιήσαντα τον παραπάνω κώδικα Ν. 3542/2007, ή επειδή λειτουργούσαν κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος χωρίς άδεια της αρμόδιας δημοτικής αρχής, και γενικά για παραβάσεις των κάθε λογής υγειονομικών διατάξεων όχι ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος; Ενδεικτική η αναφορά, αφού η απαρίθμηση των περιπτώσεων αυτών θα ήταν αφενός μεν περιττή, ως απευθυνομένου του γραπτού τούτου σε ανθρώπους πού τα ζουν καθημερινά, αφ’ ετέρου δε για το λόγο ότι θα απαιτείτο πολύς χώρος στην ιστοσελίδα αυτή, πολύτιμος για την προβολή και άλλων θεμάτων απασχολούντων τον Εισαγγελικό και όχι μόνο κόσμο. Η απάλειψη των αδικημάτων αυτών ως ποινικών τοιούτων και η αντικατάστασή τους με διοικητικές κυρώσεις, όπως συμβαίνει και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, έχει αρχίσει σιγά-σιγά, μα σταθερά, να γίνεται συνείδηση όλου του νομικού κόσμου καθώς και της Πολιτείας. Απομένει η υλοποίησή της. Ίσως να είναι φειδωλή. Ας γίνει όμως η αρχή. Όλα μετά από μια αρχή ολοκληρώνονται. Οι εποχές αλλάζουν, τα δεδομένα το ίδιο. Η παρέμβαση του νομοθέτη συνεχής. Αλήθεια φαντάζεται κανείς τον όγκο εργασίας πού θα είχε συσσωρευθεί αν η σωματική βλάβη από αμέλεια στα οδικά τροχαία ατυχήματα εδιώκετο και σήμερα συλλήβδην αυτεπαγγέλτως και δεν υπήρχε η τροποποίηση με το Ν. 2207/1994 του άρθρου 315 § 1 του Ποινικού Κώδικα; Ή αν το αδίκημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής εδιώκετο και σήμερα αυτεπαγγέλτως; Οι υπηρετήσαντες πριν την νομοθετική μεταβολή με το Ν. 2408/1996 θα θυμούνται τα «τσουβάλια» με τις μηνύσεις από τις τράπεζες πού κατέκλυζαν τα εισαγγελικά γραφεία. Θετικές οι επιπτώσεις του 3346/2005, πλην άλλων, και στην αποσυμφόρηση των ποινικών δικαστηρίων. Μήπως όμως η αποσυμφόρηση αυτή πρέπει να έχει κάποια μονιμότητα; Και τούτο όχι για να αναπαυθούμε συνάδελφοι. Αυτό θα συμβεί μόνο όταν αφήσουμε το μανδύα του λειτουργήματος πού μας εμπιστεύθηκε η πολιτεία για να τον πάρουν άλλοι, και να συνεχίσουν και αυτοί τη δύσκολη μα υπέροχη συνάμα σκυταλοδρομία της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης. Αλλά για να διώξουμε το «ΕΓΚΛΗΜΑ». Τρέχει «ασθμαίνοντας» ο νομοθέτης να προλάβει τις νέες μορφές εγκληματικότητας. Από πού να γίνει η αρχή και πού να μπει το τέλος. Από το ηλεκτρονικό έγκλημα; Από το κατά την κοινή ρήση «εμπόριο λευκής σαρκός»; Από τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα; Από τις τηλεφωνικές υποκλοπές; Από ….Από …Από…Πόσες νέες διατάξεις «ξεφυτρώνουν» κάθε μέρα σχεδόν στην οθόνη του ηλεκτρονικού μας υπολογιστή όταν κάνουμε χρήση του προγράμματος των τραπεζών πληροφοριών, πολλές από τις οποίες τις γνωρίζουμε ήδη εκ των προτέρων από ανακοινώσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης ή από άλλες πηγές πληροφόρησης; Πολλές. Ας ελαφρυνθούμε λοιπόν από την ενασχόλησή μας με τις ήσσονος σημασίας αυτές παραβάσεις. Για να διώξουμε το «ΕΓΚΛΗΜΑ» με σκοπό τη διατήρηση και εμπέδωση της κοινωνικής ειρήνης. Και το έγκλημα αυτό έχει πολλές μορφές. Είναι ή δεν είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που διαπράττονται τούτη τη στιγμή στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, η ρύπανση και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος; Απορρίμματα πεταμένα τήδε κακείσε, χωματερές ολόκληρες «κοσμούν» λαγκαδιές και ρεματιές της όμορφης χώρας μας, απόβλητα ελαιουργείων και όχι μόνο ρέουν με την ησυχία τους σε θάλασσες και ποτάμια. Υπονόμευση της ζωής και της υγείας, όχι μόνο της δικής μας, αλλά και πολλών μελλοντικών γενεών. Και οι προβλεπόμενες ποινές μικρές. Ασύμβατες με την αρχή της αναλογικότητας. Τόνοι ολόκληροι αλλοιωμένων ή και σάπιων εντελώς κρεάτων καθώς και άλλων προϊόντων κατάσχονται καθημερινά. Δηλητήριο στα πιάτα μας. «Εμπόριο βρεφών», θρασύτατες ληστείες, αριστοτεχνικές απάτες, ύπουλες και άνανδρες ανθρωποκτονίες, αποτελούν καθημερινό σχεδόν θέμα στα Μ.Μ.Ε. Εδώ είναι η πρόκληση. Εδώ είναι ο ρόλος του εισαγγελέα. Του εισαγγελέα πού και την επιστημονική κατάρτιση έχει και τη θέληση, αλλά και την τόλμη να παίξει το ρόλο του καλά. Επαγγελματικά. Όπως το έχει αποδείξει στο παρελθόν και το αποδεικνύει κάθε μέρα. Σε όλα τα μετερίζια από τα οποία μάχεται για εκπληρώσει το καθήκον του. Φτάνει να απαλλαγεί από τα «βαρίδια» των ήσσονος σημασίας υποθέσεων για να ανέβει ακόμη πιο ψηλά. Για να έρχονται ακόμη περισσότεροι πολίτες στα γραφεία μας και να μας απαντούν σε σχετικές ερωτήσεις μας, γιατί καταφεύγουν μόνο σε μας : «Γιατί σας έχουμε εμπιστοσύνη». Για να «χωθεί» με μεγαλύτερη χρονική άνεση στη δικογραφία και να φέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα πού θα γίνει αισθητό στην κοινωνία. Και να εισπράξει ο ίδιος από τον εαυτό του την ηθική ικανοποίηση ότι έκανε καλά τη δουλειά του. Ότι αγωνίστηκε με όλα τα μέσα για να αποδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου και να τον «στείλει» στη φυλακή. Αλλά και ότι αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων για να αποδείξει την αθωότητά του και να τον «βγάλει» από αυτήν. Αυτή είναι η αποστολή μας. Αυτή είναι η «δουλειά» μας. Αυτός είναι ο ρόλος μας. Και άς μην ξεχνάμε τη «ρήση» του Στρατογιώργη: «κακό πράμα μπρέ Μανόλη η κλεψά».   Ηράκλειο, Ιούνιος 2007   Νικόλαος Μιχαήλ Μαρκάκης Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ηρακλείου Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος