Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη ΧαράλαμποςΠ. | 13 Νοεμβρίου 2015, 09:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧαράλαμποςΠ.' | 13 Νοεμβρίου 2015, 09:28

    Χαίρετε. (Συγνώμη εκ των προτέρων για την μακρηγορία) Θα ήθελα με αυτήν μου την παρέμβαση να απευθυνθώ κυρίως στους υποστηρικτές του εν λόγω νομοσχεδίου οι οποίοι από ότι βλέπω σε αυτήν την πλατφόρμα, τυγχάνει συχνά να εκφέρονται παράλληλα εναντίον της Εκκλησίας και των Χριστιανών πολλές φορές με χαρακτηρισμούς βαρύτατους και μισαλλόδοξους πολύ χειρότερους και από όποια περίπτωση ομοφοβίας υπάρχει σε αυτές τις συζητήσεις. Πρώτον, βασικό ανθρώπινο δικαίωμα είναι το δικαίωμα στην έκφραση. Το να θέτεις εκ προοιμίου κάποιον και τις απόψεις του στο περιθώριο του «μεσαιωνικού» και του «αναχρονιστικού» απλώς επειδή δεν κατανοείς την πίστη του είναι τουλάχιστον έλλειψη πολιτισμού. Κατανοώ ωστόσο, το εξής επιχείρημα: «πως μπορούμε να έχουμε την απαίτηση ο νόμος του κράτους να υπακούει απαραίτητα στον νόμο του Θεού, αφού δεν είμαστε σε καθεστώς Θεοκρατίας;» Καταρχήν, πρόκειται για μία διαμαρτυρία-διαφωνία-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ. Δεν επιβάλουμε τον «δικό μας» νόμο, απλώς ελέγχουμε τον νομοθέτη μέσω του δικαιώματος που μας δίνεται. Για εμάς ο Νόμος του Θεού είναι πάνω από το νόμο του κράτους σε περίπτωση άμεσης και ριζικής σύγκρουσης των δύο με επίσημη θεσμοθέτηση π.χ. μιας ακραία πτωτικής κατάστασης ή την δημιουργία αντίστοιχου προτύπου. Αυτό πιστεύουμε, αυτό λέμε και δεν χρειάζεται ούτε να συμφωνήσετε με το στανιό εννοείται, ούτε όμως και να εξαντληθούμε εμείς σε επιχειρηματολογίες και να απολογούμαστε για την κοσμοθεωρία μας η οποία δεν είναι απλά μια φιλοσοφική θεώρηση «αγαπολογική» όπως επιφανειακά και εύκολα λέτε αλλά μία αλήθεια περί των προδιαγραφών του ανθρώπου με συμπαντικές προεκτάσεις και συνέπειες. Προσωπικά λοιπόν σαν Χριστιανός διαφωνώ, αλλά πιστεύω πως αν υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που δεν θέλει να παντρευτεί και αμφισβητεί- απαξιώνει- αδιαφορεί απέναντι στον αντίστοιχο θεσμό του γάμου έχει δικαίωμα να καλύπτεται καταρχήν από ένα τέτοιο νομοθέτημα. Έστω και αν αυτό υποβιβάζει την προσωπική σχέση σε μία απλή συναλλαγή, έστω και αν αγνοεί πλήρως τα ήθη της παράδοσης του τόπου, έστω και εάν με θλίβει βαθύτατα δεν μπορώ να επιβάλλω την διαφωνία μου αλλά θέλω να ακουστεί η φωνή μου. ΌΜΩς, δεν πρέπει να είμαστε κοντόφθαλμοι. Εδώ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙ: Κάθε τέτοιος νόμος ανοίγει ένα καινούργιο παράθυρο στο άγνωστο και τίθενται ερωτήματα: Ποια τα όρια της ηθικής; Τα ταμπού της εκάστοτε κοινωνίας; Σήμερα είναι ως εκεί. Αύριο παραπέρα. Μεθαύριο ίσως κάθε παιδί θα αναγκάζεται να δηλώνει γονέας Α και γονέας Β (και Γ, και Δ) αντί πατέρας και μητέρα, στο όνομα της ελευθερίας για να μην θίγονται τα δικαιώματα της Χ μειοψηφίας… Και μετά; Τι άλλο; Πότε η πρόοδος γίνεται πραγματικά εκφυλιστική; Ποιες η συνέπειες αυτού; Από πού πηγάζει η τόση σας βεβαιότητα ότι έτσι πάμε μπροστά; Πώς φαντάζεστε τις κοινωνίες του μέλλοντος μετά από τέτοιες αλλαγές; Ποια είναι τελικά η σημασία των αξιών; Αφού μας ρωτάτε- πάλι καλά…- ,το όχι μας είναι βαθύτερο από ότι νομίζουν μερικοί δεν αφορά μόνο το εν λόγω νομοσχέδιο και δεν είναι απλά αντανακλαστικό. Είναι όχι προβληματισμού και πόνου. Ευχαριστώ και συγνώμη για τον χρόνο σας.