• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Γεωργιάδης' | 15 Νοεμβρίου 2015, 00:40

    Με το άρθρο 1 του νομοσχεδίου επεκτείνεται η δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης και σε άτομα του ιδίου φύλου. Η επέκταση αυτή γίνεται σε συμμόρφωση προς διεθνή υποχρέωση της χώρας μας μετά την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Βαλλιανάτος και άλλοι κατά της Ελλάδος. Η παροχή ωστόσο της δυνατότητας σε ενήλικα πρόσωπα ανεξαρτήτως φύλου να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης δεν αποτελεί τη μόνη οδό, προκειμένου να μην παραβιάζει η χώρα μας τις διατάξεις του άρθρου 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Προτιμότερη θα ήταν η λύση που ακολουθείται στη Γερμανία, δηλαδή η πρόβλεψη του συμφώνου συμβίωσης ως μιας συμφωνίας για τη ρύθμιση της συμβίωσης δύο προσώπων αποκλειστικώς του ιδίου φύλου (κατά το πρότυπο του γερμανικού Lebenspartnerschaftsgesetz). Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί η δημιουργία ενός θεσμού «ανταγωνιστικού» προς τον γάμο για τα ετερόφυλα ζευγάρια, ενώ ταυτόχρονα θα προβλεπόταν ένας αντίστοιχος θεσμός καταχωρημένης συμβίωσης μόνο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Συνεπώς τα ετερόφυλα ζευγάρια θα είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στον πολιτικό και τον θρησκευτικό γάμο, ενω για τα ομόφυλα ζευγάρια θα προβλεπόταν η δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης. Η μεταρρύθμιση αυτή θα αποτελούσε και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εκσυγχρονισθούν οι περί γάμου διατάξεις, ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερα στις σημερινές αντιλήψεις και ανάγκες. Η τύχη βέβαια όσων συμφώνων συμβίωσης έχουν ήδη συναφθεί μεταξύ ετεροφύλων από την έναρξη ισχύος του νόμου 3719/2008 μέχρι σήμερα θα έπρεπε να τύχει ιδιαίτερης ρύθμισης με μεταβατικές διατάξεις.