Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη ΧαράλαμποςΠ. | 16 Νοεμβρίου 2015, 10:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧαράλαμποςΠ.' | 16 Νοεμβρίου 2015, 10:51

    (Ακόμα) Μια νότα του όχι: Όχι. Θα ήθελα να θυμίσω σε κάθε κατ επίφαση προοδευτικό νέο-έλληνα μερικά απλά πράγματα: Ο Κίτσος με την Βούλα, έστω και αν τα οικονόμησαν με την προ-κρίσεως κομματικό-πελατειακή φούσκα και νοιώσαν για μία δεκαετία κάπως σαν ένοικοι διαμερίσματος στο Μανχάταν , έστω και αν ο μοναχο-γιος τους γυρνάει αποξενωμένος και καλωδιωμένος, έστω και εάν συζητούν δήθεν σαν ανοιχτόμυαλοι «ευρωπαίοι» ότι δεν τους νοιάζει για τα γκέι ζευγάρια (και ας παν υιοθετήσουν όσα παιδιά θέλουν) και ότι ο κόσμος αλλάζει και φυσικά ανεχόμαστε τους πάντες και τα πάντα στην χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία και άλλα τέτοια τρανταχτά, ο κίτσος λοιπόν με την Βούλα δεν θα γίνουν έξαφνα Σουηδοί στην νοοτροπία, όσο και αν διατείνονται περί του αντιθέτου. Όταν δουν τους χαρωπούς γείτονες Κώστα και Βαγγέλη πιασμένους χέρι-χέρι με μωρό στην αγκαλιά να διαλαλούν με υπερβολικά ωραιοπαθή εξωστρέφεια (στα όρια τις υστερίας όμως) την αγάπη τους θα θυμηθούν τα στερεότυπα τους και την βαθιά τους ριζωμένη συντηρητικότητα. Θα αποταθούν (στην καλύτερη, αν δεν στηρίξουν κανέναν νεοναζί) στην γιαγιά που συνεχίζει να ανάβει κεριά και να τρέχει σε εσπερινούς και ευχέλαια, και-πίστεψε με- θα την προτιμήσουν γιατί τους μοιάζει περισσότερο. Δεν είναι απλό θέμα δικαιωμάτων. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας μίας κουλτούρας που ποτέ δεν μπόρεσε να συνηθίσει το φράγκικο κουστούμι μετά την επανάσταση του 1821 -την όποια δεν κατάφερε να οικειοποιηθεί- και απλά πιθήκιζε ευρωπαίζουσα με κόμπλεξ κατωτερότητας χωρίς όμως να ξεχάσει τις ρίζες της. Θα ήταν μέγα λάθος να αγνοηθεί κάτι τέτοιο. Καλώς ή κακώς αυτοί είμαστε έτσι μεγαλουργήσαμε και οφείλει η κάθε Ευρώπη (που κατά τα άλλα δείχνει την ανθρωπιά της στα πνιγμένα νήπια του Αιγαίου) να το σεβαστεί. Τώρα για τον Κώστα και τον Βαγγέλη, θα διατυπώσω (στο περίπου) έναν προβληματισμό του αντιπαθέστατου σε εμένα κατά τα άλλα Τζιμάκου Πανούση: «ο μοναδικός τους βαθύς έρωτας είναι εκείνος για προβολή και εξουσία…» δηλ. Οκ ρε φίλε και εμείς ερωτευθήκαμε αλλά δεν τρελαθήκαμε, δεν παρελάσαμε γυμνοί στο Σύνταγμα, και δεν πλημυρίσαμε τα πρωινάδικά κραυγάζοντας και χαζογελώντας κομίζοντας μία κουλτούρα δήθεν πολύχρωμη και εγωκεντρική. Αν ήμουν γκέι πραγματικά θα αγανακτούσα για τους εκπροσώπους μου… Τέλος μια ερώτηση κρίσεως: Αν ζούσαν σήμερα ο Καβάφης, ή ο Χατζιδάκις τι θα έλεγαν; Θα ηγούντο ενός gay pride; Νομίζω με βάση την αισθητική τους άσχετα με την ομοφυλοφιλία τους θα κρατούσαν σαφείς αποστάσεις… Δυστυχώς όμως δεν ζουν και δεν μας άφησαν και διαδόχους... (Κύριε Φ. Αργυρόπουλε μην γράφετε και εσείς με κεφαλαία. Ακούμε...) Αυτά.