Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Γεώργιος Π. | 17 Νοεμβρίου 2015, 17:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Π.' | 17 Νοεμβρίου 2015, 17:28

    Με ειλικρινή ενδιαφέρον και σεβασμό στην ιδιαίτερη προσωπικότητα όλων των ανθρώπων. ΠΡΟΣΟΧΗ μεγάλη τι συζητάμε, τι μέλει να ψηφισθεί από τη πολιτεία. Το εν λόγω νομοσχέδιο δίνει νομική υπόσταση στο δικαίωμα της συμβίωσης ζευγαριών ομοφυλοφίλων. Αφορά ελαχίστους. Το ποσοστό με δια βίου αποκλειστική συμπεριφορά έλξης προς το ίδιο φύλλο είναι, 0,6% για τους άνδρες και 0,2% για τις γυναίκες, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγου (Laumann et al. The social organization of sexuality. p.312). Απ' αυτή την ελάχιστη μειοψηφία ακόμη πιο ελάχιστη, θέλουν και κάνουν χρήση του εν λόγω συμφώνου. Προσοχή οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι δεν θέλουν να κάνουν χρήση. Στη Σουηδία μόλις το 2,1% των ομοφυλοφίλων ζουν με σύμφωνο συμβίωσης, ενώ νομοθετήθηκε από το 1995 (Scott Shane. "Many Swedes say "I don' t" to nuptials unions".Baltimore Sun. 16 Jan, 2004 p.1A) και στην Ολλανδία μόλις το 2,8%, ενώ νομοθετήθηκε το 1998 (OLR Research Report. "OLR Blackgrounder:Legal recognition of same-sex pertnerships". 9 Oct. 2002.p.1). Ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν σταθερή σχέση, επιθυμούν συχνή αλλαγή συντρόφων, προτιμούν τις χωρίς δεσμεύσεις σχέσεις. Σε μεγάλες έρευνες που διεξήχθησαν στις ΗΠΑ, όπως των Michael M. Wiederman, E.O. Laumann, Parade Newswire, η δια βίου συζυγική πιστότητα ανδρών που συμβίωναν είναι κατά μέσω όρο 4,5% σε διαφορά με των έγγαμων με γυναίκα ανδρών που είναι 77,5%. Προκύπτουν επίσης πολύ συχνά περιστατικά ενδοσυμβιωτικής βίας. Οι άνδρες που συμβιώνουν μεταξύ τους, δέχονται διπλάσια ενδοσυμβιωτική κακοποίηση από ότι οι έγγαμες γυναίκες με άνδρα (Peter Sprigg.2010. The top ten myths about homosexuality. Washington, DC:Family Research Council.p.47). Είναι εξαίρεση oi σχέσεις των ομοφυλοφίλων που κρατούν πάνω από 5 χρόνια (D.J.West.1977. Homosexuality reexamined). Ενώ υποστηρίζουν την ψήφισή του, δεν κάνουν χρήση αυτού, επειδή έρχεται σε αντίθεση με την ιδεολογία τους περί σεξουαλικής απελευθέρωσης που πολλοί εξ αυτών ασπάζονται. Όσον αφορά την πρόβλεψη του νομοσχεδίου για υιοθεσία παιδιών, οφείλουμε να σκεφτούμε με το μυαλό μας, με πρωταρχική και κύρια προτεραιότητα την ανατροφή και την εξέλιξη της προσωπικότητας, του ήδη βασανισμένου προς υιοθέτηση παιδιού και όχι το όποιο πιθανό δικαίωμα κάποιων ζευγαριών για υιοθέτηση. Σε καμία περίπτωση δεν συνιστά υγιές περιβάλλον ανατροφής υιοθετημένου παιδιού, σχέσεις με εύθραστες συμβιώσεις, απιστίες, συχνές αλλαγές συντρόφων, ενδοσυμβιωτικής βίας.Η αλήθεια είναι ότι παιδιά που ανατρέφονται από του ιδίου φύλλου ζευγάρια, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν ψυχοκοινωνικά προβλήματα όπως, σύγχυση ως προς το φύλλο τους, επικίνδυνους πειραματισμούς, συγχυσμένη αμφισεξουαλική συμπεριφορά, ακόμη και σεξουαλική επαφή με τους γονείς τουs (Paul Cameron and Kirk Cameron. 1996. "Homosexual parents" Adolescence 31.p.772).Το Αμερικάνικο Κολέγιο Παιδιάτρων στηριζόμενο στα καλύτερα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα, χαρακτηρίζει ανάρμοστο, δυνητικά επικίνδυνο και επικίνδυνα ανεύθυνο την ανατροφή παιδιών από του ιδίου φύλλου άτομα, είτε μέσω υιοθεσίας, είτε με την μορφή ανάδοχων γονέων, είτε μέσω διαδικασιών τεχνητής αναπαραγωγής (Michelle A. Cretella and Den Trumbull. 2013. "Homosexual parenting: Is it time for change?" American College of Pediatricians). Υπ' όψιν, ότι υπάρχουν έρευνες οι οποίες, έχουν ως στόχο να προωθήσουν την υιοθέτηση παιδιών από του ιδίου φύλλου ζευγάρια και σκοπίμως, έγιναν αντιδεοντολογικά, στερούνται αντικειμενικότητας και είναι αναξιόπιστες, όπως επιστημονικώς επισημαίνεται από τους Robert Lerner and Althea Nagai, P.Morgan, Richard Green. Σίγουρα, προσέξτε σύγχυση, όσοι κόπτονται για την αγάπη τους προς τα παιδιά και υποστηρίζουν τέτοιες υιοθεσίες, σίγουρα, τάσσονται στο όνομα της ελευθερίας και υπέρ των εκτρώσεων. Μα είναι δυνατόν η Αγάπη να είναι ενάντια στην ελευθερία; Ή η Ελευθερία να εμποδίζει την αγάπη; Δεν έχουμε δικαίωμα ούτε τον εαυτό μας να βλάψουμε. Εδώ όμως νομοθετούμε, υποκύπτοντας στα κελεύσματα της πολιτισμένης Ευρώπης του ¨ανθρωπισμού¨ και του διαφωτισμού (έχουμε στραφεί στη Δύση περιμένοντας το Φως της Ανατολής), να διαλύσουμε και να αποδομήσουμε τη κοινωνία στο σύνολό της, εφ' όσον συγκεκριμένες, έστω και από ελαχίστους, συμπεριφορές, άμεσα ή έμμεσα καταστρέφουν διαχρονικές αξίες ζωτικής σημασίας. Είναι δικαίωμα του καθενός να ζήσει όπως θέλει. Να επιλέξει δηλαδή να πορεύεται με την ελεύθερη, ανόθευτη βούλησή του, που οδηγεί στη Αλήθεια, ή να επιλέξει την ελευθερία των παθών του, που οδηγεί στη φίμωση της συνείδησης, στον αποπροσανατολισμό και στην υποδούλωση. Αλλά προσοχή το να διαβάλλουμε τις αξίες μας, την αγάπη με την ευαισθησία και τον ενθουσιασμό, την ελευθερία με τον πανσεξουαλισμό, την αλήθεια με την απάτη, την ηθική με την πρόληψη, την παράδοση με την παροχολογία, την συνείδηση με την υποκρισία, το δικαίωμα διαφωνίας με την ομοφοβία και να νομοθετούμε όλες τούτες τις αστοχίες, μοιάζουμε με εκείνον που πέταξε το Φως που φώτιζε και μπορούσε να διακρίνει μέσα στο σκοτάδι την Οδό που πορευόταν, και θαρρεί τώρα πλέον ότι είναι ελεύθερος και χωρίς δεσμεύσεις μπορεί να ξεστρατίζει όπου θέλει και να πλανιέται στο σκοτάδι, στο ψηλαφητό σκοτάδι. Και αυτό είναι ο θρίαμβος μας, η πρόοδος, το μεγαλείο της εποχή μας. Ή αλλιώς, κενής απάτης παρηγορίες για τους μη έχοντες ελπίδα. Θέλουμε πολύ ξύλο.