Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Ανδρέας Γουργουλιάτος | 17 Νοεμβρίου 2015, 22:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας Γουργουλιάτος' | 17 Νοεμβρίου 2015, 22:01

    Ως Έλληνας πολίτης και ως νομικός διαφωνώ με την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψηφιστεί. Ο γενετήσιος προσανατολισμός κάθε ανθρώπου άπτεται της ελευθερίας του και τον διαχειρίζεται ο ίδιος. Κάθε επιλογή είναι απολύτως σεβαστή, στα πλαίσια της ανθρώπινης ελευθερίας. Το να έρχεται όμως η συντεταγμένη πολιτεία και να απονέμει δικαιώματα όμοια με αυτά του θεσμού του γάμου, θεσμού ιερού ανά τους αιώνες σε όλους τους πολιτισμούς, σε μια σχέση δύο προσώπων του ιδίου φύλου, μια σχέση που δεν υπάρχει στη φύση (και ας λέει όποια ανοησία θέλει περί του αντιθέτου ο κάθε δοκησίσοφος βιολογοανατομοανθρωποζωοεντομοψυχοσεξολόγος), μια σχέση που δεν παράγει ζωή, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι δε εντελώς αντίθετη με το Σύνταγμα, του οποίου οι διατάξεις προστατεύουν την οικογένεια (με δεδομένο ότι η βάση της οικογένειας είναι η ένωση άνδρα και γυναίκας), η απονομή δικαιώματος σε πρόσωπα να κάνουν μια «εναλλακτικού τύπου οικογένεια», η οποία θα υφίσταται παράλληλα με την φυσιολογική. Επιπλέον, σε μια εποχή ακραίου δημογραφικού προβλήματος, αντί να ενθαρρύνουμε ως κοινωνία την ευλογημένη τεκνογονία, με κίνητρα και βοήθειες, γιατί να διευκολυνθεί μια κατάσταση που μόνο καλό δεν κάνει στο δημογραφικό πρόβλημα; Περαιτέρω: - Είναι γνωστή η μέθοδος του σαλαμιού: Χτες το σύμφωνο συμβίωσης, σήμερα η επέκτασή του στα ομόφυλα ζευγάρια, αύριο η απονομή σε αυτά του δικαιώματος υιοθεσίας, ούτως ώστε να μεγαλώνει μια ψυχούλα σε μια ανώμαλη κατάσταση, στερούμενη το ανθρώπινο δικαίωμά της σε πατέρα και μητέρα. - Αφού είμαστε ως κοινωνία τόσο ανεκτική και ελευθεριάζουσα, γιατί να μην επιτραπεί η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε τρία, τέσσερα ή και περισσότερα άτομα; Αφού και αυτό απαντάται στις μέρες μας. - Και τέλος, κάτι δημοσιονομικό. Με δεδομένο ότι αφ’ ενός η σύναψή του είναι πανεύκολη, αφ’ ετέρου θα είναι εντελώς αδύνατος ο έλεγχος για τυχόν εικονικότητα του συμφώνου, έχουν αναλογιστεί οι οξυδερκείς προωθητές του, πόσα εικονικά σύμφωνα θα συναφθούν μεταξύ προσώπων που δεν συμβιώνουν, μόνο και μόνο για να πάρει η φίλη γειτόνισσα, η οικιακή βοηθός, η τρίτη εξαδέλφη από το χωριό τη σύνταξη της «συντρόφου» της; Αφού έχουμε πείρα πως με λευκούς γάμους με αθίγγανες (κυρίως), εκατοντάδες αλλοδαποί έχουν πάρει άδειες διαμονής, επίσης χιλιάδες αλλοδαπές έχουν πάρει και αυτές άδειες παραμονής αλλά και έχουν κληρονομήσει συντάξεις Ελλήνων που πρόσεχαν, τώρα θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα, μη υπαρχούσης δυνατότητας ελέγχου, οι περιπτώσεις αυτές να γίνουν δεκάδες χιλιάδες; Δεν με θέλγει πάντως η ιδέα να πληρώνω ως φορολογούμενος τη σύνταξη χηρείας που θα παίρνει για πολλά χρόνια η οικιακή βοηθός (συνήθως αλλοδαπή) από την απώλεια της αγαπημένης της συντρόφου, της αείμνηστης κυρά Περσεφόνης. Και ας μη μου πει κάποιος ότι θα πρέπει ο γάμος να έχει κρατήσει πολλά χρόνια. Θα γίνονται από νωρίς τα σύμφωνα, έτσι για να υπάρχουν, και μετά από χρόνια θα κληρονομείται η σύνταξη. (Βέβαια, έτσι που πάμε, χωρίς νέα γενιά, συνεπικουρούντος και του συμφώνου συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών προς τούτο, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν καν συντάξεις, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…) Με συγχωρείτε, αλλιώς την εννοώ τη χώρα μου, την πατρίδα μου, την υπέροχη Ελλάδα, την εννοώ ως συντεταγμένη πολιτεία, όχι ως «παλαιά ημιερειπωμένη οικία».