Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Νικόλαος Ν. | 18 Νοεμβρίου 2015, 22:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Ν.' | 18 Νοεμβρίου 2015, 22:35

    Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Για όσους δεν γνωρίζουν ή εσκεμμένα το αγνοούν η παραπάνω φράση αποτελεί το προοίμιο του Ελληνικού Συντάγματος, του υπέρτατου νόμου του Ελληνικού Κράτους με το οποίο οφείλει να συμφωνεί οποιοσδήποτε νέος νόμος που έρχεται προς ψήφιση στο ελληνικό κοινοβούλιο. Η εκάστοτε κυβέρνηση κατά την ημέρα της ορκωμοσίας της (με πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο), ορκίζεται να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και επομένως να αντιτίθεται σε όποιον ή ό,τι προσπαθεί να το προσβάλλει και να το καταλύσει όντας αντισυνταγματικός. Είναι ντροπή για ένα κράτος του οποίου ο υπέρτατος νόμος έχει συγγραφεί εις το όνομα του Θεού και του οποίου θρησκεία είναι αυτή της Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού, έχει το δικαίωμα να νομιμοποιεί ένα βδελυρό, θανάσιμο για την αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, πάθος. Στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος είναι γραμμένα επί λέξη τα εξής: Καθένας έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. Αναρωτιέμαι αν κάτι από τα παραπάνω χρίζει σχολιασμού. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει ξεκάθαρα δικαιώματα στον καθένα (το Σύνταγμα σέβεται και προστατεύει την αξία του ανθρώπου, τι περισσότερο ζητεί η μειοψηφία των ατόμων αυτών;), αρκεί να μην προσβάλλει το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη. Και αν για ορισμένους ο όρος χρηστά ήθη είναι ψιλά γράμματα, ουδείς έχει το δικαίωμα να ψηφίσει νόμο ο οποίος προσβάλλει το Σύνταγμα. Το νομοσχέδιο αυτό, που μόνο ως έκτρωμα μπορεί να χαρακτηριστεί, προσβάλλει το Σύνταγμα από την πρώτη του λέξη κιόλας. Το πάθος που καταδίκασε τους "ανθρώπους" δύο ολόκληρων πόλεων δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να τεθεί υπό την "προστασία" του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος. Το άρθρο του νομοσχεδίου αυτού θα πρέπει πρώτα να περάσει πάνω από το πτώμα του, για να εφαρμοστεί. Και αν τώρα πιστεύουν ορισμένοι (χωρίς τετριμμένους χαρακτηρισμούς της "προοδευτικής" κοινωνίας) πως αυτό αποτελεί σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου ας σκεφτούν ότι ίσως δεν θα έχουν την ευκαιρία να δουν να τραγικά αποτελέσματα όλης αυτής της ιστορίας στις ψυχές των ελληνόπουλων σε μερικά χρόνια από τώρα, όταν αυτά θα έχουν εξελιχθεί σε άτομα χωρίς αιώνια προοπτική αλλά σε τραγικές σκιές πνευματικά και σωματικά εξαθλιωμένες που απλά θα περιμένουν το "τέλος" του δρόμου που εσείς θα τους έχετε οδηγήσει. Είμαι δάσκαλος που πρόλαβα να ζήσω χρόνια χαράς και αληθινής ελευθερίας μέσα στην εξαμελή οικογένεια που οι γονείς μου υπό την ευλογία και την καθοδήγηση της εκκλησίας δημιούργησαν. Στα 25 μου χρόνια δεν αισθάνομαι ότι στερήθηκα κάτι και δεν έχω να ζηλέψω τίποτα από τους συνομηλίκους μου, που υποστηρίζουν πως ζουν τη ζωή τους, γιατί εγώ ζω το Χριστό. Βλέποντας σήμερα τα πρόσωπα των μαθητών μου σκέφτομαι πως δεν μπορώ να επιτρέψω σε κανέναν, όποιος και αν είναι αυτός, με όποια μέσα, έννομα ή άνομα, προσπαθεί να τους στερήσει την δυνατότητα της πραγματικής χαράς, της ειρήνης, της αληθινής ζωής, της αιωνίου ελευθερίας που μόνο ο ΧΡΙΣΤΟΣ μπορεί να φέρει.