Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 09: Τεκμήριο πατρότηταςΣχόλιο του χρήστη Θεοδώρα Τζώτζου | 19 Νοεμβρίου 2015, 01:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θεοδώρα Τζώτζου' | 19 Νοεμβρίου 2015, 01:43

    Το νομικό πλαίσιο του Συμφώνου Συμβίωσης θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον μία κανονιστική διάταξη ή οποία θα διαχωρίζει με νομικό τρόπο το φυσικό εμπόδιο της απόκτησης φυσικού τέκνου από δύο πρόσωπα ιδίου φύλου, απο το σεβαστό κοινωνικό δικαίωμα δύο ομοφυλοφίλων ατόμων να συζούν.Δια της επιλογής του Συμφώνου Συμβίωσης απλώς κατοχυρώνεται νομικά μια ομοφυλοφιλική επιλογή και τοιουτοτρόπως εξασφαλίζονται σχετικά ασφαλείς συνθήκες σε μια σχέση που απο τη φύση της, λύνει μερικά προβλήματα και δημιουργεί περισσότερα, όπως άλλωστε και ο φυσικός γάμος. Θα πρέπει ο νομοθέτης να διαβαθμίσει έτι περαιτέρω την πρόσβαση στην επιλογή του Συμφώνου Συμβίωσης, ώστε όσοι ομοφυλόφιλοι επιλέξουν τη δέσμευση μιάς επίσημης συμβίωσης να αποδεικνύονται ικανοί απο ψυχοκοινωνική άποψη να ανταπεξέλθουν στα πολυποίκιλα οικογενειακά προβλήματα μιάς Συμβίωσης η οποία ακριβώς λόγω του μη φυσιολογικού της χαρακτήρα, να μην στηρίζεται μόνο στην δυναμική της ΅διαφορετικότητας΅ και στην ιδεολογικοποίηση του αγώνα των ομοφυλοφίλων για κοινωνική ισότητα αλλα να καταστεί ικανή να αντιμετωπίζει τα ποικίλα προβλήματα πέραν των κοινών και αντικειμενικών δυσχερειών που υφίστανται στην ανατροφή οποιουδήποτε παιδιού. Με τη λογική αυτή είναι δεδομένο ότι ένας οποιοσδήποτε ομοφυλόφιλος άνδρας που συζεί με άλλο άνδρα είναι ικανός να αναλάβει γονεϊκό ρόλο, επειδή είναι ομοφυλόφιλος;! Είναι σίγουρος ο νομοθέτης ότι η γυναίκα που ενώ αποκτά τέκνο με φυσικό τρόπο θα επιλύσει σε στοιχειώδες έστω επίπεδο, το ζήτημα της υπεύθυνης κοινωνικά ανατροφής αυτού του τέκνου, όταν διαλύει έναν ετεροφυλικό δεσμό επιλέγοντας μία ομοφυλόφιλη σύντροφο; Τη στιγμή που ή στοιχειώδης υπευθυνότητα επιβάλλει την μέχρις ενηλικιώσεως του, συννενόηση τής με τον πατέρα του τέκνου αυτού; Συνοψίζοντας θα παρακαλούσα τους νομοθέτες και τους νομοδότες τέτοιων κρίσιμων για την κοινωνία ζητημάτων να νομοθετούν με γνώμονα την ωφέλεια των πολλών και όχι το βόλεμα των ολίγων ή χειρότερα την εναρμόνιση των νομοθετημάτων με ξενόφερτους, έστω ευρωπαϊκούς νόμους, κανονισμούς και οδηγίες, οι οποίες ως τώρα τουλάχιστον μόνο σε Κρίση, ηθική και οικονομική μας οδήγησαν ώς κράτος. Ένα είναι σαφές, όπου υπάρχει αληθινή αγάπη και κατανόηση, συμπόνια και αλληλοβοήθεια μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι και τα δυσκολώτερα προβλήματα λύνονται χωρίς προσφυγή σε νομικές διαδικασίες και διατάξεις. Όταν όμως κυριαρχεί το ιδιοτελές συμφέρον, ή η ιδεολογοποιητική πλάνη και η πολιτικο-κομματική εξαπάτηση τα πάντα καταλήγουν σε φθορά και εξαχρείωση. Πολίται χρεί λέγειν και φρονείν τα καίρια!