Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας' | 19 Νοεμβρίου 2015, 11:13

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Νομίζω ότι η πολιτεία μας σπεύδει νὰ νομοθετήσει στο θέμα του σύμφωνου συμβίωσης με υπερβολική βιασύνη. Συγκεκριμένα, δεν έχουμε ακόμα αρκετές πληροφορίες από την εμπειρία άλλων χωρών, στα σύγχρονα χρόνια, ώστε να αξιολογήσουμε την πιθανή χρησιμότητα και, συνεπώς, την βιωσιμότητα του συγκεκριμένου προτεινόμενου νόμου. Μια ιδέα μπορούμε να πάρουμε από τα νομικά συστήματα παλαιότερων εποχών και άλλων πολιτισμών. Εκεί βλέπουμε ότι ποτέ και πουθενά δεν θεσμοθετήθηκε αντίστοιχη πρόβλεψη, παρ' ότι τα ήθη των κοινωνιών αυτών, για παράδειγμα τῆς Αρχαίας Ελληνικής ή της Ρωμαϊκής ήταν, στα περισσότερα ζητήματα, πολύ πιο ανεκτικά στην κάθε είδους διαφορετικότητα απ' ότι τα σημερινά ήθη μας. Οι μελετητές του Ρωμαϊκού δικαίου αποδίδουν την διστακτικότητα των νομοθετών της εποχής εκείνης να νομοθετήσουν οποιανδήποτε μορφή εναλλακτικής συμβίωσης κάτω από μία στέγη σε προφανείς κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή την επιμέλεια των παιδιών από τους φυσικούς γονείς τους. Υπάρχει εν τούτοις, στην σκέψη τους και δισταγμός ως προς το εάν τέτοιες ενώσεις, με ισόβιες συνέπειες, μπορούν να έχουν έστω και την ελάχιστη σταθερότητα ώστε να αξίζουν την προσοχή και αναγνώριση της πολιτείας. Γιατί είναι ισόβιες οι συνέπειες μιας επίσημης συμφωνίας συμβίωσης ; Μα διότι, ακόμη και αν οι συμφωνήσαντες αργότερα συμφωνήσουν να διαλύσουν την συμφωνία τους, στο αρχείο του συμβολαιογράφου θα υπάρχει πάντοτε το τεκμήριο ότι είχαν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε με τόση βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι που θα σπεύσουν να συνάψουν ένα τέτοιο σύμφωνο δεν θα αλλάξουν γνώμη αργότερα και δεν θα θέλουν να εξαφανίσουν κάθε σχετικό επίσημο τεκμήριο ; Ὀσοι σήμερα συνάπτουν γάμο, γνωρίζουν ότι, και αν τον διαλύσουν, δεν θα είναι πια σύζυγοι αλλά θα είναι ισόβια π ρ ώ η ν σύζυγοι. Εκείνοι που σκέπτονται να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης και ζητούν από την πολιτεία να το αναγνωρίσει νομοθετικά, πόσο έτοιμοι είναι να υποστούν τις ισόβιες συνέπειες ; Η μαρτυρία των παλιότερων πολιτισμών είναι κατηγορηματικά αρνητική. Δεν είναι καλύτερα νὰ αξιολογήσουμε την εμπειρία και λειτουργία του σύμφωνου συμβίωσης σε άλλα κράτη σε κάποιο βάθος χρόνου πριν βάλουμε και δικούς μας ανθρώπους σε πορεία που μπορεί να τους στριμώξει σε αδιέξοδο ; Δεν έχει κάνει αρκετή ζημιά στην κοινωνία και στο κράτος μας η βιασύνη νὰ εισαγάγουμε θεσμούς που δεν ήταν κατάλληλοι για μάς ;