Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Δαμιανός Αντωνίου | 19 Νοεμβρίου 2015, 12:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δαμιανός Αντωνίου' | 19 Νοεμβρίου 2015, 12:17

    Το σύμφωνο συμβίωσης αποτελεί ένα σημαντικό θετικό πρώτο βήμα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων ατόμων. Παρόλα αυτά πρόκειται για μερική αποκατάσταση της ισονομίας, αφού μέχρι να θεσμοθετηθεί ο πολιτικός γάμος για άτομα του ίδιου φύλου και τα δικαιώματα στην τεκνοθεσία, στην ανάδοχη γονεϊκότητα και στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή οι διακρίσεις συνεχίζουν να υφίστανται. Πολλά άτομα φέρνουν ως επιχειρήματα την παράδοση, τις κοινωνικές επιπτώσεις, την πλειοψηφία και τη θρησκεία για να πείσουν ώστε να συνεχίσουν οι διακρίσεις και να μην υπάρχει νομική κάλυψη των ομόφυλων ζευγαριών. Η ιστορία (π.χ. η Πολιτεία της Βιρτζίνια με την αιτιολογία της παράδοσης απαγόρευσε το γάμο μεταξύ ατόμων διαφορετικής φυλής στην υπόθεση Loving v. Virginia) έχει δείξει ότι η παράδοση δεν είναι ένα ισχυρό επιχείρημα και από μόνη της δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή. Ως προς τις κοινωνικές επιπτώσεις παρατηρώ πως κανένα σχόλιο δεν αναφέρει καμία έγκυρη επιστημονική έρευνα που εντοπίζει αρνητικές επιπτώσεις, αλλά επιμένουν πως απλά η ομοφυλοφιλία δεν βρίσκεται στη σφαίρα της προσωπικής αισθητικής τους. Η νομική αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών θα συμβάλει στην ευρύτερη κοινωνική αποδοχή. Η πραγματικότητα είναι πως χιλιάδες νέες και νέοι σήμερα υφίστανται κακοποίηση λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού ή/ και της έκφρασης της ταυτότητας του φύλου τους και αυτό πρέπει να προβληματίζει όλες/ όλους μας. Επιπλέον, η/ο νομοθέτης έχει σκοπό να προστατεύει αδύναμα σύνολα της κοινωνίας· όπως εκείνο των παιδιών. Στην Ελλάδα υπάρχουν ομογονεϊκές οικογένειες και η μη αναγνώρισή τους απειλεί την ευημερία των παιδιών τους (π.χ. αν ένα παιδί έχει γονείς δυο μαμάδες και η μία είναι η βιολογική του και αν έστω πεθάνει, η σύντροφος δεν αναγνωρίζεται ως γονέας του παιδιού ακόμα και αν αυτή αναγνωρίζει ως μητέρα του) αλλά ακόμα και η άρνηση της τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλους γονείς πλήττει τα παιδιά δεδομένου ότι είναι πιο ευτυχισμένα και ασφαλή μεγαλώνοντας εντός οικογενειών που τις διέπει η Αγάπη. Περισσότερα αναγνωρισμένα νομικά ζευγάρια, σημαίνει περισσότερη ευημερία για τα παιδιά. Ακόμη, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να αίρονται ή να αναγνωρίζονται πλειοψηφικά, αλλά τουναντίον οι μειονότητες μπορούν να προσφύγουν στο ΕΔΔΑ για να προστατευθούν (όπως και έγινε με την υπόθεση "Βαλλιανάτου κ.α. κατά Ελλάδας" που κρίθηκε πως παραβιάζονται άρθρα της ΕΣΔΑ). Διακρίσεις με βάση φυσικά χαρακτηριστικά μπορούν να είναι νόμιμες αν αποδεικνύεται ορατό όφελος για την κοινωνία (π.χ. σε αντίθεση με τα υπόλοιπα άτομα οι άνω των 80 ανανεώνουν την άδεια οδήγησης με ισχύ τριών μόνο ετών). Ως προς τα θρησκευτικά επιχειρήματα· είναι καιρός στην Ελλάδα να συνειδητοποιήσουμε πως το σύστημα διακυβέρνησης δεν είναι –και δεν νοείται να είναι σε ένα Ευρωπαϊκό κράτος– τέτοιο που να θεωρείται ανώτατος/-τη άρχων/άρχουσα ένας/μια Θεός/Θεά και τα κείμενα θρησκειών να αποτελούν έγκυρα επιχειρήματα την ίδια στιγμή που υπάρχει ανεξιθρησκεία. Υ.Γ. Εδώ και δεκαετίες η επιστήμη με σοβαρές έρευνες έχει αποφανθεί για τις αμφισβητήσεις που αναφέρονται σε πλήθος σχολίων. Παραθέτω σελίδες από την American Psychological Association (Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία) για τους ομόφυλους γάμους και για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αντίστοιχα: http://www.apa.org/topics/divorce/same-sex-marriage.aspx / http://www.apa.org/topics/lgbt/orientation.aspx