Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης | 19 Νοεμβρίου 2015, 21:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης' | 19 Νοεμβρίου 2015, 21:19

    ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ Αδιαμφισβήτητα όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να απολαμβάνουν των θεμελιωδέστερων δικαιωμάτων και ελευθεριών, μία από της οποίες είναι και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Μία άποψη μεταξύ των ανθρώπων υποστηρίζει ότι από τη στιγμή που η συνεύρεση με άτομα του ιδίου φύλου είναι ελεύθερη για τους ομοφιλόφυλους και δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, δεν υπάρχει λόγος θεσμοθέτησης του συμφώνου συμβίωσης. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πέρα από αυτό το δικαίωμα απλώς της συνεύρεσης μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, υπάρχει και για μια άλλη κατηγορία ομοφυλοφίλων ένα άλλο δικαίωμα: αυτό της συμβίωσης -της θεσμοθετημένης και αναγνωρισμένης συμβίωσης- μαζί με άτομο του ιδίου φύλου, στα πλαίσια μιας στενότερης (εν συγκρίσει με τη φιλία-παρέα) σχέσης συμβίωσης, συμπαράστασης, αλληλοβοήθειας. Για θεμιτή αποστέρηση και περιορισμό του δικαιώματος αυτού θα μπορούσε να γίνει λόγος εάν το δικαίωμα αυτό συγκρούονταν με κάποιο άλλο δικαίωμα ή θεσμό (π.χ. με το θεσμό της οικογένειας) κατά τρόπον ώστε σύμφωνο συμβίωσης αφενός και οικογένεια ετερόφυλων ζευγαριών αφετέρου να μην μπορούσαν να συνυπάρξουν (και τότε θα ετίθετο το θέμα της στάθμισης). Εδώ όμως δεν τίθεται θέμα μη δυνατότητας συνύπαρξης. Βεβαίως και το κύτταρο της κοινωνίας είναι και πρέπει να είναι η οικογένεια ετεροφύλων ζευγαριών αλλά σε τι εμποδίζει πλάι στην ελληνική ετερόφυλη οικογένεια να υπάρχουν και νομιμοποιημένα ζευγάρια προσώπων του ιδίου φύλου ? Έτερον εκάτερον. Μάλιστα, για να μην υπάρχει η αντίρρηση από κάποιους ότι η θέσπιση και μόνον του συμφώνου συμβίωσης θα διασαλεύσει εμμέσως τα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας, μπορεί να προστεθεί στην αιτιολογική έκθεση του νόμου (ή και σε κάποιο άρθρο πριν από το άρθρο 1- ως διακήρυξη-προοίμιο) ότι ο Έλληνας νομοθέτης αναγνωρίζει ως κύτταρο της κοινωνίας την ελληνική οικογένεια αλλά δίπλα σε αυτήν αναγνωρίζει και το δικαίωμα προσώπων του ιδίου φύλου να συμβιώσουν μαζί στα πλαίσια άσκησης του θεμελιωδέστερου δικαιώματός τους της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας. Τέλος, έχω την άποψη ότι στην παρούσα διαβούλευση δεν θα πρέπει να μετράει κανείς πόσους "ψήφους ή πόσα "like" συγκέντρωσαν τα ΥΠΕΡ και πόσα τα ΚΑΤΑ του συμφώνου συμβίωσης, δεδομένου ότι ο ρόλος του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι πρωτίστως η προστασία των μειονοτήτων. Η πλειοψηφία προστατεύεται εκ των πραγμάτων ως πλειοψηφία, γιατί είναι η πλειοψηφία. Η μειοψηφία όμως δεν προστατεύεται βάσει των αριθμών που συγκέντρωσε , γι΄αυτό και εναπόκειται στο δημοκρατικό πολίτευμα να την προστατεύσει, στο μέτρο και στο βαθμό που εδώ το σύμφωνο μεταξύ ανθρώπων που αποτελούν μειοψηφία ούτε κάποιο έννομο αγαθό προσβάλλει, ούτε δικαιώματα άλλων θίγει αλλά ούτε και το θεσμό της οικογένειας διαβρώνει. ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΑΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΗΘΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Έχω την άποψη ότι όσοι θρησκευόμενοι εναντιώνονται στη νομοθετική καθιέρωση του συμφώνου συμβίωσης, δεν συμπορεύονται ούτε με το πνεύμα της Αγίας Γραφής ούτε και με φράσεις που ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός διατύπωσε όπως "Απόδοτε τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ" καθώς και "ΟΣΤΙΣ θέλει οπίσω μου ελθείν..." Το ΟΣΤΙΣ είναι αναφορικοϋποθετική αντωνυμία και εμπεριέχει το ΕΑΝ κάποιος θέλει...". Ο Χριστός δεν πίεσε και δεν εξανάγκασε κανέναν αλλά έδωσε στον άνθρωπο την ελευθερία να επιλέξει. Άλλωστε εάν δεν έδιδε στον άνθρωπο την δυνατότητα να επιλέξει σε κατάσταση πλήρους ελευθερίας μεταξύ καλού-κακού, μεταξύ αρετής-αμαρτίας, τότε ποια θα ήταν η αξία της επιλογής του καλού-της αρετής? Αφού μόνο προς την αρετή θα μπορούσε να κλίνει. Αφού δεν θα υπήρχε καν η δυνατότητα τέλεσης της αμαρτίας. Το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης θυμίζει το πάλαι ποτέ ανακύψαν ζήτημα της θέσπισης πολιτικού γάμου. Εάν ο χριστιανός πολίτης είχε τη δυνατότητα επιλογής μόνον του θρησκευτικού γάμου (και δεν υπήρχε και η δυνατότητα της δεύτερης επιλογής δηλαδή αυτής του πολιτικού γάμου) τότε ποια θα ήταν για τους χριστιανούς η αξία και το νόημα της επιλογής τέλεσης θρησκευτικού γάμου; Ορισμένα μέλη της Εκκλησίας, ιδίως κληρικοί, βεβαίως και μπορούν τηρώντας την αρετή του μέτρου, με σύνεση και διάκριση (άλλως ο λόγος τους ενδεχομένως να λάβει χροιά ρατσιστική), να εκφράζουν στα κηρύγματα επί του θέματος αυτού την προσωπική τους άποψη, αλλά μέχρι εκεί. Από κει και πέρα η Πολιτεία στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος έχει το δικαίωμα να προστατεύσει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας για εκείνους που δεν επιθυμούν να ταχθούν προς τις απόψεις των παραπάνω μελών της Εκκλησίας.