• Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας Στ.' | 19 Νοεμβρίου 2015, 22:34

    Το ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ με προβληματίζει πάρα πολύ ως άνθρωπο. Σκέπτομαι, ότι κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο καλείται να ζήσει και μάλιστα, στο βαθμό που μπορεί, να διαδηλώσει την προσωπικότητά του. Αυτό το πετυχαίνει καθώς: α) απελευθερώνεται από τις συνθήκες, από τα ήθη και τα έθιμα τα οποία μπορούν να παρεμποδίσουν την εκδήλωση των δικών του σκέψεων. β) αυξάνει την ενεργητικότητα του πνεύματος, της ψυχής και του σώματός του. γ) τολμά να εκφράζει αδίστακτα τις ιδιαίτερες σκέψεις του, σε κάθε περίσταση, αλλά ΠΑΝΤΟΤΕ υπέρ της Αλήθειας, του Καλού και της Ηθικής. Και δ) καλείται να αποβάλει τις κακίες, τα πάθη και τα ελαττώματά του. Υπό αυτό το πρίσμα, ως άνθρωπος πλέον, στέκεται απέναντι στους συνανθρώπους του, στην κοινωνία, στο σύνολο της δημιουργίας, με ικανότητες λαμπρές και κυρίως με δυνατότητες προσφοράς εις ό,τι του ήθελε ζητηθεί. Για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να αποκτήσει ένα φυσικό παιδαγωγό, που δεν είναι άλλος από την δημιουργία που τον περιβάλλει. Φτάνει να δώσει εκείνη την ιδιαίτερη προσοχή της κατανόησης αυτού του βωβού παιδαγωγού, ούτως ώστε να καταστεί ο ευγλωττότερος καθοδηγητής, που ως άνθρωπος μπορεί να έχει στην διάθεσή του. Εξ όλων αυτών, η παρατήρηση στη φύση και στο ζωϊκό βασίλειο δεν θα μας δώσει παρόμοια εικόνα συμβίωσης, ως αυτή του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ που προτείνεται... Ζούμε σε μια εύγλωττη Νομοτέλεια την οποία αλλοιώνουμε, παραμορφώνουμε, καταργούμε. Χάσαμε την κυριαρχία του εαυτού μας και επιζητούμε την συνένωσή μας με εκείνο που δεν είμαστε. Είναι λυπηρό να κοιτάμε τον καθρέπτη και να ερωτευόμαστε το είδωλό μας... Ο Νόμος των αντιθέτων, στην προκειμένη περίπτωση, άνδρας – γυναίκα, είναι Νόμος Δημιουργικός. Δεν πρέπει λοιπόν να καταργηθεί, να αλλοιωθεί. Δεν έχουμε τέτοιο δικαίωμα. Η αντίθεσή μου στο Σύμφωνο Συμβίωσης είναι καθολική.