Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Βαγγέλης Σκούφας | 20 Νοεμβρίου 2015, 13:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βαγγέλης Σκούφας' | 20 Νοεμβρίου 2015, 13:54

    Στην Ελλάδα, παρότι η ομοφυλοφιλία από το 1951 δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, εξακολουθούν να υπάρχουν ποικίλες κοινωνικές, οικονομικές και θεσμικές διακρίσεις απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφί, Τρανς, Κουήρ) άτομα. Αυτές με τη σειρά τους τροφοδοτούν συχνά το ρατσισμό, τη βία, το στίγμα και τους αποκλεισμούς ενάντια σε αυτά τα άτομα. Ένας από τους κύριους λόγους, είναι το γεγονός ότι εδώ και χρόνια η ελληνική πολιτεία εθελοτυφλούσε σε αυτές τις διακρίσεις, όχι μόνο λόγω των ομοφοβικών και τρανσφοβικών αντιλήψεων και προκαταλήψεων των ίδιων των ανθρώπων που επί χρόνια βρίσκονταν στην εξουσία, αλλά παράλληλα και λόγω των πιέσεων που η ίδια δεχόταν στους κόλπους της, τόσο από ανθρώπους του στενού της περιβάλλοντος, όσο και από του ευρύτερου της κύκλου. Παράλληλα, η ανυπαρξία βούλησης από πλευράς ελληνικής πολιτείας να προστατέψει και να καλύψει νομικά (μέσω του συντάγματος) αυτά τα άτομα, είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές να μην τα κάνει καν ορατά, παρόλο που σε όλες τους τις υποχρεώσεις προς το κράτος ως πολίτες, ήταν καθόλα όμοιοι/ες με τους λοιπούς πολίτες της χώρας. Ως γνωστόν, για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, η ορατότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι μέσω αυτής μπορούν να δηλώσουν την ύπαρξη τους μέσα στην κοινωνία και να διεκδικήσουν έτσι το χώρο που τους ανήκει στην κοινωνική τους εκπροσώπηση, αλλά και σε όλες τις κοινωνικές εκφράσεις. Τα ανθρώπινα άλλωστε δικαιώματα, είναι οικουμενικά και αδιαίρετα και οφείλουν να εφαρμόζονται εξίσου σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου τους. Προς αυτή την κατεύθυνση, η πολιτεία οφείλει στα πλαίσια της ισονομίας, της ισοπολιτείας και των αρχών της ίσης μεταχείρισης και της μη διάκρισης, να διασφαλίσει και να κατοχυρώσει αυτά τα δικαιώματα και να ανταποκριθεί σε μια κοινωνική πραγματικότητα, όπως είναι η ανάγκη νομικής ρύθμισης των σχέσεων των ομόφυλων ζευγαριών. Αυτή την ανάγκη -σε επίπεδο όμως σχέσης και όχι σε επίπεδο οικογένειας που έχουν ήδη χτίσει κάποια από αυτά τα άτομα- έρχεται να καλύψει το σύμφωνο συμβίωσης (κάνοντας μάλιστα μια συνολική αναθεώρηση και όχι διεύρυνση του υπάρχοντος, παρωχημένου σύμφωνου συμβίωσης), αφού μέσω αυτού καλύπτονται τα κληρονομικά, τα φορολογικά, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Είναι επομένως μια ιδιαίτερη και ιστορική ταυτόχρονα στιγμή για τη χώρα μας, το ότι κάνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα προόδου προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρ΄ολα αυτά και πριν περάσουμε στη βασική ανάλυση του πολυνομοσχεδίου -που πέραν του συμφώνου, φέρει άλλες δύο σημαντικές νίκες για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα (αναλύονται παρακάτω)-, θα πρέπει να τονίσουμε, πως η πλήρης ισονομία των πολιτών, θα προκύψει μόνον με την αναγνώριση του πολιτικού γάμου και της αναθεώρησης του οικογενειακού δικαίου; της νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου βάση του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου (όπως άλλωστε συστήνει το ψήφισμα της 22ης Απριλίου του Συμβουλίου της Ευρώπης και ο χαιρετισμός αυτού, τόσο μέσω των πρόσφατων συστάσεων της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ΕΕΔΑ, όσο και με το δελτίο τύπου του συνήγορου του πολίτη -μας χαροποιεί η κυβερνητική αναφορά ότι η νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου θα είναι το επόμενο σύντομο βήμα και ταυτόχρονα παρακολουθούμε στενά τη σύσταση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής-); της συνολικής αναθεώρησης του συντάγματος και η στην πράξη προστασία της εργασίας, για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου; της εισαγωγής μαθημάτων σεξουαλικής αγωγής σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης με ισότιμη αναφορά σε σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, η οποία θα συνοδεύεται παράλληλα από την απαραίτητη επιμόρφωση των εκπαιδευτών σε αυτά τα θέματα, καθώς και του πως αντιμετωπίζεται για αυτούς τους λόγους ο σχολικός εκφοβισμός -bullying-.