Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 40:Σχόλιο του χρήστη human rights | 21 Νοεμβρίου 2015, 18:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'human rights' | 21 Νοεμβρίου 2015, 18:15

    Τα οικονομικά εγκλήματα ως η απάτη, που εκ της φύσεως τους δεν ενέχουν ιδιαίτερη σκληρότητα ή ειδεχθή βία, έναντι του κοινωνικού ιστού, είναι και άδικον αλλά και αδιανόητον, να εντάσσονται, στα εγκλήματα που συνθέτουν εγκληματική οργάνωση, με τις για αυτή προβλεπόμενες εξοντωτικές ποινές, που προσιδιάζουν σε ειδεχθή εγκλήματα, όπως η διακίνηση προκλητικά μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών, με κομβόϊ εκδιδομένων γυναικών κλπ. Με αυτό το πρίσμα είναι αδιανόητο να παρέχεται προστασία για τραπεζικά ιδρύματα (τα οποία λεκτέον ούτε κρατικά είναι, αλλ’ εν πολλοίς, ούτε καν ακραιφνώς Ελληνικά), με τον αναχρονιστικόν νόμον 1608/50, επαπειλούντα με επιβολήν εσχάτης των ποινών (ισοβίας καθείρξεως) για τους καταχραστάς των Τραπεζών που πρέπει να απεγκλωβιστούν από το Δημόσιο. Πρέπει, αδίστακτα να δικακηρυχθεί, ότι ο φερόμενος που αναπτύσσει εγκληματική δραστηριότητα απέναντι σε οιοδήποτε τραπεζικό ίδρυμα, είναι εξωφρενικόν να αντιμετωπίζεται σαν «καταχραστής του Δημοσίου». Επομένως, το συντομώτερον πρέπει να καταργηθεί ο αναχρονιστικός Ν.1608/1950 ως προς τα τραπεζικά ιδρύματα, και συναφώς τα οικονομικής φύσεως εγκλήματα να απαγκιστρωθούν από τις δρακόντειες διατάξεις περί εγκληματικής οργάνωσης. Βέβαια, η πεπαλαιωμένη νοοτροπία «Τράπεζα ίσον Κράτος», που μέχρι τώρα έδινε πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη του αναχρονιστικού Ν.1608/50, και απέληγε σε εμπόδιο για την κατάργηση του, ως προς τα Τραπεζικά Ιδρύματα, δικαιολογητικόν λόγον είχε την ομηρίαν κυβερνητικών και μη κομμάτων, εξ’ αιτίας πληθώρας δανειοδοτήσεων τους, από τις Τράπεζες (θαλασσοδάνεια Αγροτικής, Ταχ. Ταμιευτηρίου, Ι.Κ.Α). Τώρα, επέστη η στιγμή, για τον λογικά αναγκαίο και ηθικονομικά επιβεβλημένο απεγκλωβισμό και διάκριση: Άλλο τραπεζικό Ίδρυμα ΄και Άλλο Κρατικόν (Δημόσιον).