Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΥ | 22 Νοεμβρίου 2015, 13:12
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΥ' | 22 Νοεμβρίου 2015, 13:12

    Το σχέδιο νόμου «σύμφωνο συμβίωσης και άλλες διατάξεις» και συγκεκριμένα το κεφάλαιο πρώτο του σχεδίου, που έχει τίτλο «σύμφωνο συμβίωσης», επιχειρεί να νομιμοποιήσει μία παρά φύσιν σχέση μεταξύ ανθρώπων, εφ΄όσον τα άτομα αυτά επιτρέπεται σύμφωνα με το σχέδιο νόμου να έχουν το ίδιο φύλο. Η ίδια η φύση, καθορίζει ανέκαθεν τα όρια του φυσιολογικού (κατά φύσιν) μεταξύ των ανθρωπίνων σχέσεων, που είναι η συμβίωση ετεροφύλων. Κάθε λοιπόν παραβίαση των φυσιολογικών αυτών ορίων, αντιτίθεται στο νόμο της φύσεως, που είναι έμφυτος και σύμφωνος με τον άγραφο νόμο της συνειδήσεως κάθε ανθρώπου. Η φύση, εκδικείται όταν παραβιάζεται. Τα αποτελέσματα της παράβασης των ορίων της φύσεως, τα ζούμε όλοι: π.χ. το κοτόπουλο που το μεγαλώνουμε παρά φύσιν με ορμόνες και άλλες χημικές ουσίες στις 40 ημέρες αντί για τις 180 ημέρες, την αγελάδα που την κάνουμε να παράγει 12 τόνους γάλα ετησίως αντί για 700 κιλά, κλπ, θα μας εκδικηθούν και πράγματι μας εκδικούνται όταν τα καταναλώσουμε, με τις γνωστές σε όλους μας ολέθριες συνέπειες. Έτσι και η παραβίαση της κατά φύσιν ετεροφυλικής σχέσης των ανθρώπων, με την μετατροπή της σε παρά φύσιν ομοφυλικής, θα εκδικηθεί όσους την εφαρμόσουν και θα έχει ολέθριες συνέπειες για αυτούς.Το Δημοκρατικό Κράτος, έχει θεσπισθεί για να προασπίζει το δίκαιο, το κατά φύσιν, το κοινό συμφέρον, τιμωρώντας το άδικο, το παρά φύσιν και ό,τι αντιτίθενται στο κοινό συμφέρον. Εάν το Δημοκρατικό Κράτος, προασπίσει διά νόμου την παρά φύσιν ομοφυλική σχέση, αφενός δρά ενάντια στον σκοπό ύπαρξής του, αφετέρου επεκτείνει τις ολέθριες συνέπειες αυτής της παρά φύσιν συμβίωσης του ομοφύλου «ζευγαριού»,στην ευρύτερη κοινωνία, στους υπόλοιπους πολίτες, οι οποίοι δεν φταίνε για να υποστούν τις συνέπειες αυτές. (Με την ίδια λογική, το «Δημοκρατικό» Κράτος, θα αναμένουμε να συντάξει στο μέλλον σχέδιο νόμου για τη νομιμοποίηση μιάς άλλης παρά φύσιν καταστάσεως του ανθρώπου, όπως αλκοολισμός, κλοπή, χαρτοπαιξία, πρόκληση σωματικών βλαβών σε τρίτους, πρόκληση ψυχικών βλαβών σε τρίτους, κλπ). Εάν κάποιος άνθρωπος, επιθυμεί την ομοφυλική σχέση, είναι βεβαίως ελεύθερος να το πράττει, αλλά ιδιωτικά, χωρίς να προσβάλλει τη δημόσια αιδώ, χωρίς να δημοσιοποιεί το πάθος του. Το εν λόγω «σύμφωνο συμβίωσης», εάν ψηφισθεί, δίνει από το νόμο το δικαίωμα στον άνθρωπο αυτό να κυκλοφορεί ελεύθερος μετά του συντρόφου του ως «ζευγάρι», δημοσιοποιώντας το πάθος του, την αδυναμία του, που σε κάθε περίπτωση αποτελεί αρνητικό πρότυπο και παράδειγμα προς αποφυγή για την (υγιή) κοινωνία ανθρώπων. Περαιτέρω, το επόμενο βήμα, θα είναι η επέκταση υιοθέτησης τέκνων από τα ομόφυλα «ζευγάρια», τα οποία και θα είναι τα κατ΄εξοχήν θύματα, τα πιο αθώα μάλιστα θύματα της παρά φύσιν συμβίωσης. Ζούμε στην Ελλάδα που ανέκαθεν αγκάλιαζε με σεβασμό την ετεροφυλική σχέση, την οικογένεια και την συνέχιση της ζωής που αυτή συνεπάγεται. Ποτέ η Χώρα μας δεν πήγε κόντρα στη φύση, κόντρα στο νόμο του Θεού που τα έπλασε όλα τέλεια και φυσιολογικά. Ποτέ στην Χώρα μας δε νομοθετήθηκε κάτι που να διασαλεύει την τάξη της φύσεως και να προβάλλει τα ανθρώπινα πάθη όπως είναι η ομοφυλοφιλία, ως δήθεν ομαλές και φυσιολογικές σχέσεις. Η ευθύνη της επιλογής οποιουδήποτε επιθυμεί ομοφυλοφιλική σχέση, οφείλει να παραμείνει (και με την νομοθεσία της Πολιτείας) άκρως ιδιωτική και απόρρητη θα λέγαμε υπόθεση, που δεν θα γίνεται κάν αντιληπτή στον γείτονα, στον συνάνθρωπο, διότι είναι πάθος του οποίου η δημοσιότητα – όπως και κάθε άλλου πάθους - προκαλεί ζημιά στην προσωπικότητα του πλησίον, στα ήθη της κοινωνίας. Πόσο μάλλον, όταν αυτή η δημοσιότητα, έχει και την «σφραγίδα» της Πολιτείας.