Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: ΣύστασηΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης | 22 Νοεμβρίου 2015, 23:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης' | 22 Νοεμβρίου 2015, 23:05

    "Σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχει διαχρονικὴ ἀξία καὶ δὲν ὑπόκειται στὶς μεταβολὲς τῶν ἀνθρώπινων συμβάσεων, εἶναι ξεκάθαρος: ἡ σχέση αὐτὴ ἀποτελεῖ μετάλλαξη τῆς φυσικῆς χρήσης τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς «βδέλυγμα» (Λευιτ. ιη΄22) καὶ «ἀσχημοσύνη», ἀλλὰ συνιστᾶ «παρὰ φύσιν» κατάσταση (Ρωμ. α΄ 26-27). Ἡ κατάσταση αὐτή, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς πίστης μας, εὐτελίζει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, καὶ ματαιώνει τὸ σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του, τὴν κοινωνία του μὲ τὸ Θεό. Ἀλλά, κι ἂν ἀκόμη ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν Ἀλήθεια, ὅπως μᾶς τὴν ἀποκαλύπτει Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δημιούργησε, μποροῦμε νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ φύση. Εἶναι ἄραγε ποτὲ ἐφικτὸ ἀπὸ τὴ συμβίωση ὁμοφύλων νὰ προέλθουν νέοι ἄνθρωποι; Γιατί λοιπὸν προσπαθοῦμε νὰ ἐξομοιώσουμε τὸ ἀφύσικο μὲ τὸ φυσικό, καὶ μάλιστα μὲ νόμο; Ἀγνοοῦμε τὴ δύναμη τῆς φύσης καὶ τὶς συνέπειες πού ἐπιφέρει ὁποιαδήποτε προσπάθεια διασάλευσης τῆς τάξης της; Ἡ ἐπιχειρούμενη αὐτὴ ἐξομοίωση ἀποτελεῖ ἐπιπλέον ὡρολογιακὴ βόμβα στὰ θεμέλια τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, τοῦ κυττάρου αὐτοῦ τῆς κοινωνίας, ἀπὸ τὴ λειτουργία τοῦ ὁποίου ἐξαρτᾶται τὸ μέλλον της. Ὅταν μάλιστα τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα στὴ χώρα μας εἶναι ἰδιαίτερα ὀξυμμένο, ἔτσι πού νὰ συνιστᾶ ὁρατὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἴδια τὴν ἐθνική μας ὑπόσταση, εἶναι δυνατὸν ἐμεῖς νὰ συζητοῦμε γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τέτοιου νομοσχεδίου; Ἐξάλλου ἡ θεσμοθέτηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς νόμιμης μορφῆς συμβίωσης ἔρχεται σὲ ἀντιδιαμετρικὴ ἀντίθεση μὲ τὴν παράδοσή μας, μὲ τὶς ἀξίες τοῦ Γένους μας. Τὶς ἀξίες αὐτὲς ποὺ γιὰ χιλιάδες χρόνια γαλούχησαν τὶς γενιὲς τῶν Ἑλλήνων, ἀναδεικνύοντας τόσους ἥρωες καὶ Ἁγίους μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας. Στὸ ὄνομα ποιᾶς «προόδου» ἄραγε καλούμαστε νὰ ἀπεμπολήσουμε μιὰ τόσο πολύτιμη κληρονομιά; Δὲν πρέπει ἐπίσης νὰ μᾶς διαφεύγει πὼς σὲ ἑπόμενη φάση τὸ ἐν λόγω «σύμφωνο» ἀναμένεται νὰ «ὁλοκληρωθεῖ», παρέχοντας τὴ δυνατότητα στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια νὰ υἱοθετοῦν παιδιά, κάτι ποὺ ἤδη «μελετᾶται», ὅπως δήλωσε ὁ ὑπουργός. Ποιὸς ὅμως θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ περιγράψει τὶς ψυχοπαθολογικὲς διαταραχὲς ποὺ πρόκειται νὰ δημιουργηθοῦν στὰ παιδιὰ ἐκεῖνα πού, ἀντὶ νὰ γνωρίσουν πατέρα καὶ μητέρα, θὰ μεγαλώνουν μὲ «γονέα Α» καὶ «γονέα Β»; Ποιὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐγκληματεῖ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο σὲ ἀθῶες παιδικὲς ψυχές; Ἀλλά, κι ἂν ἀκόμη παραβλέπαμε ὅλα τά ἄλλα, θὰ ἔπρεπε τουλάχιστον νὰ μᾶς παραδειγματίζει ἡ Ἱστορία, ποὺ στὴν περίπτωση τῶν πόλεων τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας ἀπέδειξε περίτρανα ποιὰ εἶναι ἡ φυσικὴ κατάληξη τῶν κοινωνιῶν ποὺ ἐπιμένουν νὰ περιφρονοῦν ἐπιδεικτικά τούς νόμους τῆς φύσης καὶ τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ἐπισκεφθεῖ τὴ Νεκρὰ Θάλασσα, ποὺ κάλυψε μιὰ γιὰ πάντα τὴν περιοχὴ ἐκείνη, μπορεῖ νὰ σχηματίσει μιὰ ἀμυδρὴ εἰκόνα γιὰ τὸ τί συνέβη τότε, ὅταν «ἔβρεξε φωτιὰ καὶ θειάφι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ τοὺς κατέστρεψε ὅλους» (Λκ. ιζ΄ 29, Γέν. ιθ΄ 24-25). Ἰσχυρίζονται ὅτι μιὰ εὐνομούμενη πολιτεία πρέπει νὰ ἀναγνωρίζει ἰσότιμα σὲ ὅλους τούς πολίτες της τὸ δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ τοῦ σεξουαλικοῦ τους προσανατολισμοῦ. Ἀφοῦ λοιπὸν ἀναγνωρίζει νομικὰ τὴ συμβίωση τῶν ἑτεροφύλων, ὑποχρεοῦται νὰ κάνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὰ ζεύγη τῶν ὁμοφύλων. Μὲ τὴν ἴδια λογικὴ ὅμως, μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναγνωρίσουμε ὡς νόμιμες μορφὲς συμβίωσης καὶ τοὺς ἄλλους σεξουαλικοὺς προσανατολισμούς: πρὸς περισσότερους τοῦ ἑνὸς συντρόφων, πρὸς ἀνηλίκους, πρὸς ζῶα, πρὸς νεκρούς; Λυπούμαστε γιὰ τὸ κατάντημα στὸ ὁποῖο μᾶς ἔχουν φέρει, νὰ πρέπει νὰ ὁμιλοῦμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ πράγματα αὐτονόητα καὶ αὐταπόδεικτα."