Αρχική Ευθύνη ΥπουργώνΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Γεώργιος Π. Παπαβασιλείου | 26 Ιανουαρίου 2011, 14:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Π. Παπαβασιλείου' | 26 Ιανουαρίου 2011, 14:21

    Περί Ευθύνης Υπουργών Συνέχεια επί απόψεών μου που κατετέθησαν την 21-01-2011 και ώρα 13:10 Ενας ελεγκτικός μηχανισμός για την εξακρίβωση παρανόμου πλουτισμού Υπουργών και άλλων δημόσιων προσώπων και αξιωματούχων, πρέπει να ελέγχεται, τουλάχιστον, από άλλο ένα. Το σύνολο των ελεγκτικών μηχανισμών πρέπει να κλείνει κύκλο ελέγχων και να μην επιτρέπει εξαιρέσεις και κενά. Αλλοι μηχανισμοί πλην του ΣΔΟΕ, σήμερα, δεν υπάρχουν ή υπάρχουν αλλά, για κάποιους λόγους, δεν λειτουργούν. Οι μηχανισμοί αυτοί θα πρέπει να δημιουργηθούν ή να λειτουργήσουν κάτω από ουσιαστικές προυποθέσεις επάρκειας και αποτελεσματικότητας.. Για να δημιουργηθούν, θα πρέπει να εφαρμοσθούν μεθοδολογίες που θα συγκεράζουν παρακολούθηση εξέλιξης οικονομικών πληροφοριών και δεδομένων που θα τα συνδέουν με διαδικασίες και συστήματα ελέγχου νομιμότητας πράξεων που ωδήγησαν στα δεδομένα αυτά. Θα πρέπει ακόμη να υποδεικνύουν νομικά και δικαστικά συνεπακόλουθα (συνέπειες). Η δουλειές αυτές δεν γίνονται με Εξεταστικές Επιτροπές πού όταν μέλη τους ερωτώνται (π.χ., ο Βουλευτής Παντ. Οικονόμου), γιατί δεν ανοίξανε τους τραπεζικούς λογαριασμούς των κομμάτων, για τους οποίους υπάρχουν υποψίες ότι μετεφέρθη παράνομο πολιτικό χρήμα προς υπουργούς, βουλευτές, υποψηφίους παντός είδους και για κάθε θέση ή αρμοδιότητα, ούτοι, μετά περισσού θράσους και αλαζονείας, απαντούν: «έτσι κρίναμε». (Βλ. Τηλεόραση Μέγκα Αναγνωστάκης & Χασαπόπουλος, πρωινή ζώνη ενημέρωσης, Κυριακής 23-01). Αν ανετίθετο, από το Υπουργείο, έργο μελέτης υλοποίησης ανάλογου μηχανισμού παρακολούθησης και ελέγχου (θα εκόστιζε, μάλιστα, λιγώτερο από την ετήσια μισθοδοσία και τα έξοδα θέσης που καταλαμβάνει ένας ανδρανής ή ημιαδρανής δημόσιος υπάλληλος, ή από μία επιχορήγηση σε πολιτιστικό σύλλογο ... φάντασμα), θα συνεγράφετο μελέτη σκοπιμότητας που θα βασίζόταν σε συστήματα εφαρμογής μηχανισμών, μεθοδολογιών ελέγχων και πληροφορικών συστημάτων. Η συγκεκριμένη μελέτη θα επεξεργαζόταν τρόπους και βήματα με κάθε λεπτομερεια και θα υπεδείκνυε, αξιόπιστα και με ακρίβεια, τρόπους λειτουργίας. Σε μία τέτοια μελέτη, οι μηχανισμοί, οι ρόλοι, τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες ελέγχων, ελεγχόντων και ελεγχομένων, καθώς και της απόδοσης ευθυνών (προς ελεγχόμενους και ελέγχοντες) θα υποδείξουν νομοθετικό και διοικητικό πλαίσο που θα τα υποχρεώνει και θα τα οριοθετεί. Ολ’ αυτά θέλουν έργο, που, δυστυχώς, θα πρέπει να ανατεθεί, μεταξύ άλλων και από υπόπτους για καταχρήσεις και διαφθορά πολιτικούς, οι οποίοι στην συνέχεια θα πρέπει να κάνουν αποδεκτή την μελέτη και να υιοθετήσουν, εναντίον τους, τα προτεινόμενα σ’ αυτήν. Οι ίδιοι πολιτικοί θα κληθούν να δημιουργήσουν και να ψηφίσουν το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο και να συστήσουν τους κατάλληλους διοικητικούς μηχανισμούς που θα το υλοποιούν. Και όλα αυτά για να απαγορεύσουν ή εμποδίσουν και σε συναδέλφους τους, την δυνατότητα διεξαγωγής ύποπτων συναλλαγών που θα έχουν ως αποτέλεσμα καταχρηστικες συμπεριφορές, διαπλοκή και οικονομικό έγκλημα και μάλιστα πέραν αυτου που ενδεχομένως καλύπτεται από κομματικά στεγανά και ανάλογη "νομιμότητα".. Σε σχέση με τα παραπάνω, το πληροφορικό κομμάτι είναι το πιο απλό. Θα τα δείχνει σχεδόν όλα και θα ειδοποιεί. Αν, όμως, στερείται διοικητικής υποστήριξης και δεν είναι δυνατή η επέμβαση εκεί που διαπιστώνονται προυποθέσεις τέλεσης οικονομικού εγκλήματος, θα δείχνει, απλώς, την κατάχρηση και την παρανομία να ... παρελαύνει χωρίς να δίδεται η διοικητική δυνατότητα επέμβασης, πράγμα που γίνεται και τώρα! Μπορεί λοιπόν να θεραπευθεί το πρόβλημα? Οι υποδομές (νομικές και διοικητικές) δεν το επιτρέπουν, άρα η απάντηση είναι αρνητική! Αν θέλουμε να το προχωρήσουμε περαιτέρω θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τούτο ξεκινάει από το ισχύον καθεστώς που θέλει την νομοθετική εξουσία να ταυτίζεται με την εκτελεστική (βουλευτής και υπουργός ταυτόχρονα). Αυτό το καθεστώς δημιουργεί την πολυνομία και το διοικητικό χάος, εντός του οποίου ο καθένας πάντα βρίσκει κάτι που τον συμφέρει, το οποίο, όμως, είναι ασύμφορο για το Κράτος και κοινωνικά. Βουλευτές νομοθετούν για να εκτελούν αυτό που τους βολεύει. Νομοθετούν με στόχο την εξασφάλιση της ασυλίας, μετά την τέλεση οικονομικών εγκλημάτων, λόγω διαπλοκής και διαφθοράς. ΕΓΚΛΗΜΑ ιδιαζόντως ειδεχθές και μάλιστα ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ! Πρώτο και ουσιαστικό βήμα δομικής αλλαγής θα ήταν ο διαχωρισμός της νομοθετικής εξουσίας από την εκτελεστική. Κανένας εκλεγμένος βουλευτής (πρώην βουλευτής ή και αποτυχών), να μην μπορεί να καταλάβει υπουργικό αξίωμα ή άλλη θέση δημόσια θέση. Τα καθήκοντά του να είναι μόνο αυτά του βουλευτή. Υποχρέωσή του μόνο να νομοθετεί και να προβαίνει σε κοινοβουλευτικούς ελέγχους. Τούτο, μάλιστα, θα προκαλέσει και ποιοτική αναβάθμιση του επιπέδου των βουλευτών με το σκεπτικό ότι για νομοθετικό έργο (εκεί, δηλαδή, που δεν κυκλοφορούν τόσο άμεσα, τουλάχιστον, προμήθειες και "πολιτικό" χρήμα), δεν θα ενδιαφέρονται οι αμόρφωτοι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής, υποπροιόντα, εν πολλοίς, κομματικών μαζώξεων, τηλεπαραθύρων και luben τηλεθέασης. Κάπως έτσι συντελούνται οι δομικές αλλαγές (που βεβαίως, με την σειρά τους γεννούν άλλα προβλήματα, τα οποία, επίσης, θα κληθούμε, στην συνέχεια, να μελετήσουμε και να επιλύσουμε, όπως η αναζήτηση τρόπων για την αποτροπή της διαπλοκής μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας κ.λπ. κ.λπ). Ολα τ' αλλα, μάλλον περί ευχολογίων, φληναφημάτων και παραμυθιών πρόκειται, δεδομένου ότι στην πραγματικότητα ουσιαστικά αποτελέσματα δεν μπορούν να επιφέρουν. Με βάση τα παραπάνω, προβληματισμό προκαλεί το γεγονός, ότι διεφθαρμένοι, αλλά και μη διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν έχουν, ακόμη, επαρκώς, αντιληφθεί μέχρι ποίου σημείου μπορούν να φθάσουν οι λαικές αντιδράσεις και τα αυθόρμητα ή και κατευθυνόμενα αντανακλαστικά. Πολλά από αυτά είναι, βεβαίως, άστοχα (π.χ., η χειροδικία κατά βουλευτή Χατζηδάκη ή το κίνημα κατά της πληρωμής εισιτηρίων στα ΜΜΜ κ.λπ). Υπάρχουν, όμως, και τα "εντέχνως" στερούμενα ευθυκρισίας. Πρόκειται για εκείνα που παράγουν/προάγουν παρανομία, κάκιστες συντεχνιακές/συνδικαλιστικές αντιλήψεις και ανάλογες κομματικές ή περιθωριακές συμπεριφορές, τα οποία μόνο δεινά θα επιφέρουν στην χώρα.