Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚ

Άρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚ

Το άρθρο 1512 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1512
Σε περίπτωση διαφωνίας
Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.».

Σχόλια 1 2 3 … 8
  • 28 Μαρτίου 2021, 21:34 | ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ

    Κύριε υπουργέ θα ήταν φρόνιμο κατά την διαδικασία της διαμεσολάβηση να κρατιούνται πρακτικά από τον διαμεσολαβητή ώστε μετά να παρουσιάζονται στο δικαστήριο.

  • 28 Μαρτίου 2021, 18:00 | Ιωάννης Παπαδόπουλος

    Η διαμεσολάβηση να μη συγχέεται με τις δικαστικές ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες που πρέπει να υπάρχουν μέσα στο δικαστήριο και φυσικά από το 1997 δε συστάθηκαν.
    Η διαμεσολάβηση είναι εναλλακτική μέθοδος επίλυσης διαφορών και όχι ψυχοθεραπεία.
    Πριν τη διαμεσολάβηση χρειάζεται να εισαχθεi η πρακτική του parenting plan δηλαδή της καταγραφής από κάθε γονέα του πως θέλει να μεγαλώσει το παιδί και βάσει αυτού να διαπιστώνεται που συμφωνούν και που διαφωνούν.

    Τότε μόνο έχει νόημα να πάνε στη διαμεσολάβηση και αν δεν πετύχει στο δικατήριο για ν’αποφασίσει σε ότι διαφωνούν οι γονείς.
    Εννοείται πως υποχρεωτική διαμεσολάβηση δε νοείεται.

  • 28 Μαρτίου 2021, 16:23 | Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης

    Η διαμεσολάβηση πρέπει να είναι υποχρεωτική, αλλά και ουσιαστική, τόσο στο συναινετικό διαζύγιο , όσο και στις περιπτώσεις που υπάρχει διαφωνία. Η διαδικασία και ο τύπος πρέπει να αποσαφηνιστούν και να συγκεκριμενοποιηθούν με ένα πλάνο.
    Η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει δείξει ότι ο δύστροπος γονέας παρουσιάζεται μόνο με την φράση «Δεν συμφωνώ» χωρίς να μπαίνει σε ουσιαστικό διάλογο, γνωρίζοντας ότι οι δικαστικές αποφάσεις ευνοούν κατά 98% τον ένα γονέα.
    -Η διαδικασία της διαμεσολάβησης θα πρέπει να καταγράφεται σε πρακτικά τα οποία θα προσκομίζονται στο δικαστήριο σε περίπτωση που απαιτηθεί να ληφθεί απόφαση.
    -Τα ουσιαστικά θέματα της διαμεσολάβησης να προσδιορίζονται επακριβώς σε ένα προσχέδιο το οποίο θα συμπληρώνουν οι γονείς, θα ακολουθεί η προσπάθεια του διαμεσολαβητή για επίλυση των τυχών διαφορών, τεκμηρίωση των απόψεων των γονέων επι των τυχών διαφωνιών και ο φάκελος σε περίπτωση διαφωνίας θα οδηγείτε στο δικαστήριο, άλλως επικύρωση της συμφωνίας ώστε να αποτελεί επίσημο έγγραφο απέναντι στις αρχές.

  • 28 Μαρτίου 2021, 13:38 | ΓΙΩΡΓΟΣ

    Άρθρο 6 Ορισμός διαμεσολαβητών
Η εκούσια διαμεσολάβηση είναι χρήσιμη και χρειάζονται οικογενειακοί διαμεσολαβητές. Δε νοείται η υποχρεωτική υπαγωγή στη διαμεσολάβηση είτε από το νόμο είτε από το δικαστή. Το δικαστήριο μπορεί σήμερα να κάνει χρήση του άρθρου 214 ΚΠολΔικ (δικαστική μεσολάβηση). Η υποχρεωτική διαμεσολάβηση επιφέρει καθυστέρηση με την μετ’απόδειξη συζήτηση και αυξημένο κόστος.

  • 28 Μαρτίου 2021, 01:55 | ΑΑ

    Για να λειτουργήσει η διαμεσολάβηση οι δύο γονείς πρέπει να είναι ίσοι . Διαφορετικά η μητέρα θα προσφεύγει στο δικαστήριο για να τα πάρει όλα . Και αυτό τα παίρνω όλα έχουν διαλύσει χιλιάδες παιδιά όπως λένε οι ψυχολόγοι στο παρελθόν . Είναι θέμα υγείας των παιδιών . ΠΡΟΣΟΧΗ.

  • 27 Μαρτίου 2021, 21:38 | ΠΑΝΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ

    ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΕ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΜΦΟΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ.ΣΧΕΔΩΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΔΙΚΙΕΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ.ΟΠΟΤΕ ΔΕΝΑ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ!!!ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ (ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ) ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΜΑ ΤΟΥΣ? ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ?

  • 27 Μαρτίου 2021, 21:05 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ

    Λαμβάνοντας υπόψη τη φιλοσοφία του νόμου και την προώθηση μιας διαφορετικής κουλτούρας η φράση «αν είναι απαραίτητο» να αντικατασταθεί από την φράση «σε περίπτωση διαφωνιών υποχρεωτικά».

    Η τελευταία φράση επίσης να διατυπωθεί ως εξής: «Αν η διαμεσολάβηση αποτύχει και οι γονείς εξακολουθούν να διαφωνούν , και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα καθώς και τη στάση συνεργασίας έκαστου γονέα στο στάδιο της διαμεσολάβησης μέσω πρακτικών που αναγκαστικά θα κρατούνται».

    Με αυτό τον τρόπο θα αποτραπεί η αυθαίρετη ενδεχομένως απροθυμία συνεργασίας και θα έχει αποτελέσματα ο θεσμός. Σκόπιμο επίσης θα ήταν στο θεσμό της διαμεσολάβησης να ενταχθούν και τα σχέδια ανατροφής .Θεσμός απόλυτα πετυχημένος σε όλες τις χώρες που έχει εφαρμοστεί.

    Με εκτίμηση στο έργο σας

    Δημήτρης Καραγιώργος.

  • 27 Μαρτίου 2021, 20:38 | emmanouil valasoudis

    Ο διαμεσολαβητής πρέπει να έχει ποιο ενεργό ρόλο και να βοηθάει ουσιαστικά.Αν γνωρίζει και η άλλη πλευρά οτι άν φτάσει στον δικαστή η Συνεπιμέλεια ειναι υποχρεωτική δεν θα μπεί στην διαδικασία να μην συμφωνήσει με τον διαμεσολαβητή.Για το λόγο οτι το αποτέλεσμα και στο δικαστήριο θα είναι ίδιο. Γι αυτό πρέπει να θεσπιστεί η υποχρεωτική Συνεπιμέλεια να σταματήσει και ο φόρτος εργασίας στα δικαστήρια αλλα και η βιομηχανία προσωρινών διαταγών, αγωγών και ψευδών μηνύσεων με επίκεντρο τα παιδιά.

  • 27 Μαρτίου 2021, 15:21 | Ελίνα

    Διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο, αναρωτιέται κανείς τι σημαίνει η φράση «εάν είναι απαραίτητο»; Μήπως σημαίνει «αναγκαστικά για κάθε διαφωνία;» Αν ναι, συμπεραίνουμε τελικά ότι η διαμεσολάβηση θα είναι μία υποχρεωτική διαδικασία.

  • 26 Μαρτίου 2021, 21:10 | Μπατσακουτσας Δημήτρης

    Στο τέλος της παραγραφου να προστεθει η διευκρινηση «Συμφωνα με το Α.Κ.1511 και μονο»

    Η προσθηκη αυτη περιορίζει την απόφαση η συμφωνια με δεδομένα μεσα απο τον νομο και μονο

  • 26 Μαρτίου 2021, 21:36 | Άγγελος Ζυρνόβαλης

    Σε περίπτωση διαφωνίας
    Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν συνεχίζουν να διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση αποφασίζει το δικαστήριο ΜΕ ΚΛΗΡΩΣΗ, και εκδικάζει τα δικαστικά έξοδα σε αμφότερους τους γονείς κατά το ήμισυ.

  • 26 Μαρτίου 2021, 20:55 | Δημήτρης Δημητρόπουλος

    Να περιγράφουν οι περιπτώσεις όπου ένας εκ των δύο γονέων ενώ διενεργείται η διαμεσολάβηση προβάλλει αξιώσεις που θίγουν τα δικαιώματα του παιδιού αλλά και του ετέρου γονέα, και ποια θα είναι η αντιμετώπιση των γονέων που με παράλογες αξιώσεις καθιστούν άκαρπη την διαμεσολάβηση;
    Προτείνονται τά έξεις:
    1) Σε περίπτωση όπου γονέας καθιστά άκαρπη την διαμεσολάβηση προβάλλοντας αξιώσεις που θίγουν την αρχή η οποία διατυπώνεται και εκφράζεται στο άρθρο 1 του παρόντος νομοσχεδίου προσπαθώντας να προσβάλει και ενδεχομένως να καταστρατήγηση τα δικαιώματα των τέκνων, να υποχρεωθεί σε επανάληψη της διαδικασίας με ατομικά τού έξοδα όσες φορές και αν χρειαστεί ώστε να σεβαστεί τα δικαιώματα τόσο των τέκνων όσο και του ετέρου γονέα.
    2) Να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τών δικαστή οι εκθέσεις των διαμεσολαβητών όσες και αν είναι και με ποιού την ευθύνη αυτές καθίσταται άκαρπες έτσι ώστε να μπορεί να έχει μια καλή εικόνα για το ποιος αντικειμενικά σέβεται το συμφέρον του τέκνου οπός αυτό εκφράζεται στο άρθρο 1 του παρόντος νομοσχεδίου.

  • 26 Μαρτίου 2021, 19:39 | Μανώλης

    Πρόταση αλλαγών στο Άρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚ
    Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο έχοντας πρόσβαση σε πρακτικά που θα κρατούνται κατά την διαμεσολάβηση.

  • 26 Μαρτίου 2021, 19:32 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΚΡΙΘΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΕΠΩΜΙΖΕΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

  • 26 Μαρτίου 2021, 14:34 | Ελένη Σ.

    Δεν διευκρινίζεται σε ποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο οι γονείς να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση

  • 25 Μαρτίου 2021, 23:14 | ΓΙΩΡΓΟΣ

    υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο

    ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΟΥΝ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ????????????????? ΜΕ ΤΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΕΞΟΔΑ???????????????? Η ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ ΑΛΛΑ ΝΕΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

  • 25 Μαρτίου 2021, 22:57 | ΓΟΝΙΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

    Η διαμεσολάβηση ορθώς προβλέπεται ως τρόπος συναινετικής επίλυσης της διαφοράς, επειδή δίνει την ευκαιρία στους γονείς να λύσουν το θέμα της ανατροφής του παιδιού άμεσα και συναινετικά. Συμβάλλει επίσης στην καλιέργεια της κουλτούρας συνεργασίας στη κοινωνία μας για την ειρηνική επίλυση δύσκολων καταστάσεων.

  • 25 Μαρτίου 2021, 16:59 | Παρασκευή Δ

    Εφόσον οι μητέρες γνωρίζουν ότι θα πάνε στο δικαστήριο για να τα πάρουν σχεδόν όλα, δεν θα έχουν κανένα λόγο να οδηγηθούν στην διαμεσολάβηση κι αν το κάνουν αναγκαστικά, θα το κάνουν χωρίς να είναι πρόθυμες πραγματικά για κοινές αποδεκτά λύσεις.

    Όλα από 50-50 στο δικαστήριο και τότε και μόνο τότε θα παίξει ρόλο νωρίτερα η διαμεσολάβηση.

  • 24 Μαρτίου 2021, 21:17 | Κωνσταντίνος R

    Η διαμεσολάβηση πρέπει να είναι υποχρεωτική και τα πρακτικά της να γίνονται γνωστά στο δικαστήριο, αν τα πράγματα φτάσουν εκεί.

    50-50 σε όλα οι δύο γονείς.

    Τα παιδιά , εντός ή ΕΚΤΟΣ ΓΑΜΟΥ να μεγαλώνουν ΙΣΟΧΡΟΝΑ και ΙΣΟΤΙΜΑ και με τους δύο γονείς και πάντως ΟΧΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ απο το 1/3 του συνολικού χρόνου ανά έτος στον κάθε γονέα.

  • 24 Μαρτίου 2021, 20:01 | Μπατσακουτσας Δημήτρης

    Στο τέλος της παραγραφου να προστεθει η διευκρινηση «Συμφωνα με το Α.Κ.1511 και μονο»

  • 24 Μαρτίου 2021, 19:50 | ΟΛΓΑ ΓΚΙΝΗ

    Στην προτεινόμενη διάταξη δεν διευκρινίζεται σε ποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο οι γονείς να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση. Εκτός αυτού, η διαμεσολάβηση έχει θεσπιστεί με νόμο του 2019. Ως θεσμός πόσο αποτελεσματικός είναι στις οικογενειακές διαφορές; Μήπως επιβαρύνει με επιπλέον έξοδα τους γονείς, οι οποίοι εφόσον διαφωνούν για τα θέματα των παιδιών τους, θα προσφύγουν έτσι κι αλλιώς στα Δικαστήρια?

  • 24 Μαρτίου 2021, 19:22 | Σταθης Κεχαγιας

    το ποιο σωστό από όλα … με κάλυψε …
    Οι χωρισμένοι γονείς πρέπει να έχουν ως μόνη λύση τη Διαμεσολάβηση εφόσων δεν υπάρχει ενδοικογενειακή βία.
    Δεν χρειάζεται να τρέχουν στα δικαστήρια κάθε τόσο .
    Διαμεσολαβητες σε κάθε γειτονιά.
    Οποίος γονείς αρνηται τη Διαμεσολάβηση χάνει και την επιμέλεια.
    Αφήστε τα δικαστήρια να ασχολούνται με άλλα πράγματα .
    Οικογενειακό δίκαιο = Διαμεσολάβηση.

    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ 50 / 50

  • 24 Μαρτίου 2021, 16:55 | A.S

    Οι χωρισμένοι γονείς πρέπει να έχουν ως μόνη λύση τη Διαμεσολάβηση εφόσων δεν υπάρχει ενδοικογενειακή βία.
    Δεν χρειάζεται να τρέχουν στα δικαστήρια κάθε τόσο .
    Διαμεσολαβητες σε κάθε γειτονιά.
    Οποίος γονείς αρνηται τη Διαμεσολάβηση χάνει και την επιμέλεια.
    Αφήστε τα δικαστήρια να ασχολούνται με άλλα πράγματα .
    Οικογενειακό δίκαιο = Διαμεσολάβηση.

  • 24 Μαρτίου 2021, 16:07 | A.S

    Το συμφέρον του τέκνου είναι να έχει το δικαίωμα να βλέπει και τους δύο γονείς ισοχρονα.
    Το συμφέρον του τέκνου είναι να βλέπει δύο Ισους Αξιοπρεπείς γονείς.
    Όλα πρέπει να λύνονται με Διαμεσολάβηση και οποίος αρνειται τη λύση της Διαμεσολάβησης να χάνει και την επιμέλεια.Αφηστε τα δικαστήρια να ασχολούνται με άλλα πράγματα.
    Καμιά δουλειά δεν έχουν οι γονείς να λύνουν το θέμα της επιμέλειας στα δικαστήρια.
    Όταν δεν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία, Καμία δουλειά δεν έχουν οι γονείς να τρέχουν στα δικαστήρια για την ανατροφή του παιδιού.

  • 24 Μαρτίου 2021, 16:34 | A.S

    Η Διαμεσολάβηση πρέπει να είναι η μόνη διέξοδος για τους χωρισμένους αφού δεν υπάρχουν άλλα θέματα στη μέση όπως η βία.
    Η Ενίσχυση της Διαμεσολάβησης θα μειώσει και τις δικαστικές διαμάχες.
    Σε κάθε γειτονιά πρέπει να υπάρχουν Διαμεσολαβητές οικογενειακού δικαίου.

  • 24 Μαρτίου 2021, 13:33 | Σωκράτης

    Έχετε καταλάβει ότι τουλάχιστον το ένα τρίτο των διαζυγίων είναι με αντιδικία κυρίως γιατί η μητέρα δεν συμφωνεί να «μοιραστεί» το «παιδί της» με τον πατέρα?
    Ποιός κακόβουλος, διαταραγμένος, νάρκισσος γονιός θα συμφωνήσει σε μια διαμεσολάβηση??? Αυτό το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να συντηρήσει τις χιλιάδες των δικηγόρων που πεινάνε!
    Πώς θα είναι δομημένη η διαμεσολάβηση? Ψυχολόγοι και ψυχίατροι θα υπάρχουν για να εκτιμήσουν την κατάσταση?
    Έχετε υπ’ όψη σας ότι το 5% των νέων γυναικών παρουσιάζουν οριακή διαταραχή προσωπικότητας κυρίως με ναρκισσιστικά στοιχεία κάτι που είναι πόρεια του τρόπου λειτουργείας της κοινωνίας μας? Ποιός νάρκισσος γονιός θα επιτρέψει να του πάρουν κάτι που θεωρεί μόνο δικό του??

    Το κράτος καλείται να βοηθήσει με το νόμο και όχι να διαιωνίσει το πρόβλημα!
    Δημιουργείστε ΑΜΕΣΑ υπηρεσίες αξιολόγησης-διαμεσολάβησης και θεραπείας ή αποφυγής της γονικής αποξένωσης που είναι το μείζων θέμα ούτως ώστε να επιτύχετε την αμεσότητα αντιμετώπισης προβλημάτων!

  • 24 Μαρτίου 2021, 12:51 | Αναστάσιος

    Εκτιμώ πως η φράση «αν είναι απαραίτητο» δύναται να αντικατασταθεί αντικατασταθεί από την φράση « υποχρεωτικά σε περίπτωση διαφωνιών».
    Επίσης, «Αν η διαμεσολάβηση αποτύχει και οι γονείς εξακολουθούν να διαφωνούν , εφόσον το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.Το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη από τα πρακτικά της διαμεσολάβησης τη διάθεση συνεργασίας έκαστου γονέα προς την επίλυση των διαφωνιών».

    Με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθεί η εξ αρχής αποτυχία της διαμεσολάβησης και θα καταστεί σαφές και στους 2 γονείς ότι εάν προσφύγουν στα δικαστήρια θα αντιμετωπιστούν εξίσου!!!

  • 23 Μαρτίου 2021, 20:46 | Νικος

    Καναμε ηδη διαμεσολαβηση με την πρωην συζυγο μου,εγω ζητησα 5 ωρες παραπανω γιατι μετα το διαζυγιο πηρε το παιδι κ πηγε 3 ωρες μακρυα ενω ηδη ειχαμε βγαλει συνεναιτικο διαζυγιο κ καθε παρασκευη επαιρνα το παιδι 8 το βραδυ με αποτελεσμα μολις φταναμε σπιτι μου το παιδι να κοιμαται μες το αμαξι ετσι κ ειπα να το παιρνω λιγο πιο νωρις στις 3!!!Απτην πλευρα της ζητησε 500 ευρω παραπανω!!!5 ωρες παραπανω εγω 500 ευρω αυτη!!!Η αγαπη της μανας υπερισχυσε βεβαιως κ δεν ηρθαμε σε συμφωνια!!!Στο συνεναιτικο διαζυγιο ηταν ολα στην μεση με ενα υγιες κ χαρουμενο παιδακι αλλα καποιος της σφυριξε οτι αν μου κανει ασφαλιστικα παιρνει τα παντα κ μια παχυλη διατροφη!!!Την συνεχεια λιγο πολυ την γνωριζουν ολοι οσοι ειναι χωρισμενοι πατεραδες!!!

  • 23 Μαρτίου 2021, 15:58 | Αναστάσιος

    Κατά τη γνώμη μου, λαμβάνοντας υπόψη τη φιλοσοφία του νόμου και την προώθηση μιας διαφορετικής κουλτούρας η φράση «αν είναι απαραίτητο» να αντικατασταθεί από την φράση «σε περίπτωση διαφωνιών υποχρεωτικά». Η τελευταία φράση επίσης να διατυπωθεί ως εξής: «Αν η διαμεσολάβηση αποτύχει και οι γονείς εξακολουθούν να διαφωνούν , και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο,λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα καθώς και τη στάση συνεργασίας έκαστου γονέα στο στάδιο της διαμεσολάβησης». Με αυτό τον τρόπο θα αποτραπεί η αυθαίρετη ενδεχομένως απροθυμία συνεργασίας και θα έχει αποτελέσματα ο θεσμός.

    Σκόπιμο επίσης θα ήταν στο θεσμό της διαμεσολάβησης να ενταχθούν και τα σχέδια ανατροφής.Θεσμός απόλυτα πετυχημένος σε όλες τις χώρες που έχει εφαρμοστεί.

  • 23 Μαρτίου 2021, 11:09 | ΑΡΗΣ

    Το άρθρο 1512 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1512ΑΚΣε περίπτωση διαφωνίας
    Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.».

    προσθήκη
    Και το δικαστήριο όλοι ξέρουμε τι θα αποφασίσει , 99,99 % τα παιδια στην μανα , 500 ευρω διατροφή σε ανεργους υπολογιζόμενα σε ανυπαρκτα εισοδήματα και το παραμυθάκι της συνεπιμέλειας αλλά Κου Τσιάρα goes on and on.
    ΜΕ ΤΙς ΨΉΦΟΥΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ
    ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΟΣΟ ΓΥΡΙΖΕΙ

  • 23 Μαρτίου 2021, 10:07 | Ηλίας Παρασκευόπουλος

    Η διαμεσολάβηση οφείλει να λειτουργεί ως ανεπίσημη προσομοίωση της δικαστικής συζήτησης και ο διαμεσολαβητής να έχει ενεργητική ανάμειξη στην υπόθεση αλλά και κίνητρα ώστε αυτή να καταλήξει σε συμφωνία. Το όφελος των γονέων να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτή λύση πρέπει να αντιδιαστέλλεται με σαφή τρόπο στο ψυχικό και οικονομικό κόστος της αποτυχίας της διαδικασίας. Η συμβολή επαγγελματιών ψυχικής υγείας στην παραπάνω διαδικασία θεωρείται απαραίτητη.

  • 23 Μαρτίου 2021, 01:38 | ΓΟΝ.ΙΣ. ΑΘΗΝΩΝ -ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ για τo ΠΑΙΔΙ Αθήνας

    Η διαμεσολάβηση ορθώς προβλέπεται ως τρόπος συναινετικής επίλυσης της διαφοράς, επειδή δίνει την ευκαιρία στους γονείς να λύσουν το θέμα της ανατροφής του παιδιού άμεσα και συναινετικά. Συμβάλλει επίσης στην καλιέργεια της κουλτούρας συνεργασίας στη κοινωνία μας για την ειρηνική επίλυση δύσκολων καταστάσεων.
    Διδικασία που μπορεί ο Δικαστής ακόμα και αν φτασουν οι γονεις σε δίκη να εφαρμοσει διαφορες μεθοδους που θα τους οδηγήσουν σε συμφωνία (μεθ. cohem) Η συμφωνία είναι το ζητουμενο.

  • 22 Μαρτίου 2021, 17:40 | Λ. Βενιγένης

    Η διαμεσολάβηση αποτελεί σπουδαίο πυλώνα εύρεσης κοινού τόπου μεταξύ των γονέων σε περίπτωση διαφωνίας, έτσι ώστε αυτοί να μην φθάνουν στα δικαστήρια. Συνεπώς πρέπει η διάταξη στο σχέδιο νόμου να γίνει πιο ουσιαστική.
    Προτείνεται συνεπώς προσθήκη ως ακολούθως:

    Άρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚ
    Το άρθρο 1512 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1512
    Σε περίπτωση διαφωνίας

    1. Κατά την διαδικασία λύσης του γάμου, αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα και πριν οι γονείς προσφύγουν στα δικαστήρια, υποχρεούνται να απευθυνθούν σε διαμεσολαβητή. Για το σκοπό αυτό, ο Υπουργός Δικαιοσύνης με απόφασή του εκδίδει τυποποιημένο σχέδιο ανατροφής τέκνου (parenting plan), το οποίο έχει μορφή ερωτηματολογίου. Το έγγραφο αυτό συμπληρωμένο με τις απαντήσεις από κάθε γονέα παραδίδεται στον διαμεσολαβητή κατά τη πρώτη υποχρεωτική συνάντηση διαμεσολάβησης. Η διαδικασία διαμεσολάβησης μπορεί να οδηγήσει στην συμφωνία σε ένα κοινό κείμενο σχεδίου ανατροφής ή στην αντιδικία, έχοντας όμως, με επιμέλεια του διαμεσολαβητή, προσδιοριστεί τα σημεία διαφωνίας των γονέων. Με το πέρας της διαδικασίας, ο διαμεσολαβητής συντάσσει έκθεση, η οποία τίθεται υπόψη του δικαστηρίου.
    2. Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν παρά τη διαμεσολάβηση διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.».

  • 22 Μαρτίου 2021, 15:22 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥ

    Ο θεσμός της διαμεσολάβησης στις οικογενειακές διαφορές και μάλιστα της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, έχει ήδη θεσπιστεί με το ΝΟΜΟ 4640/2019 (ΦΕΚ Α’ 190/30.11.2019). Σε κάθε περίπτωση αποτελεί υποχρέωση μέχρι σήμερα τόσο των δικαστικών συμπαραστατών των διαδίκων όσο και των δικαστών η προσπάθεια για εξωδικαστική επίλυση των οικογενειακών διαφορών και για το λόγο αυτό, πολύ συχνά τα μέρη οδηγούνται σε συναινετικό διαζύγιο. Η προσφυγή στη διαμεσολάβηση που θεσπίζει το νέο άρθρο 1512 ΑΚ δεν έχει να προσφέρει τίποτε παραπάνω στην δικηγορική και δικαστηριακή πρακτική, παρά μόνο να δημιουργήσει εντυπώσεις για το δήθεν συναινετικό πνεύμα επίλυσης των διαφορών που διέπει το νέο νομοσχέδιο, προλειαίνοντας το έδαφος για το επόμενο άρθρο, που μόνο κατ’ επίφαση εξυπηρετεί το αληθινό συμφέρον του παιδιού, προσθέτοντας περισσότερη δικαστηριακή ύλη και αντιδικία στα ήδη συγκρουσιακά διαζύγια. Ο διαμεσολαβητής δεν μπορεί να κάνει ουσιαστική έρευνα ως προς το περιβάλλον του ενός και του άλλου γονιού, σε σχέση πάντα με το συγκεκριμένο αντικείμενο της δίκης, για να καταλήξει εν τέλει με γνώση και στοιχεία σωστά η εκτίμηση στο δικαστήριο για το τι είναι καλύτερα για το παιδί. Είναι άξιο απορίας, γιατί ο Νομοθέτης δεν αναζητά τις δομές εκείνες, στελεχωμένες με έμπειρους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, οι οποίες ήδη υπάρχουν νομοθετημένες με τον νόμο 2447/1996. Ο τελευταίος προβλέπει την ίδρυση σώματος οικογενειακών κοινωνικών λειτουργών και τη στελέχωση και από άλλους επαγγελματίες όπως παιδοψυχίατρους ,ψυχολόγους κλπ.
    Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να γίνει, κατανοητό, ότι η διαμεσολάβηση κοστίζει τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα. Δεν έρχεται να αντικαταστήσει προφανώς το φυσικό δικαστή, πράγμα το οποίο είναι ούτως ή άλλως αδύνατο, έρχεται απλά θα θεσπίσει έξτρα εμπόδια και προσχώματα στον γονέα που θέλει να αξιώσει από τη δικαιοσύνη μια δίκαιη και ορθή προς το συμφέρον του τέκνου λύση.

  • 22 Μαρτίου 2021, 01:12 | Μάριος

    Τα ζευγάρια που καταλήγουν στα δικαστήρια, κατά κανόνα δεν έχουν τη διάθεση να συγκλίνουν με βάση το συμφέρον του παιδιού.
    Ως εκ τούτου, θα ήταν ωφελιμότερο, εάν η διαμεσολάβηση ήταν το υποχρεωτικό στάδιο πριν το δικαστήριο, και μάλιστα με πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, διευκρινίζοντας στους γονείς, με ποιό τρόπο θα εφαρμοστεί ο νόμος στην περίπτωσή τους, ακόμη και στο δικαστήριο.
    Θα έπρεπε δε να είναι υποχρεωτικό, ο φάκελος της διαμεσολάβησης να μεταβιβαστεί στο δικαστήριο, σε περίπτωση που δεν επέλθει συμφωνία στο στάδιο της διαμεσολάβησης.

  • 22 Μαρτίου 2021, 00:36 | Ρ. Γ.

    Καταρχάς, ποιο δικαστήριο;! Το οικογενειακό δικαστήριο, που δεν υπάρχει;

    Επιπλέον, είναι δυνατόν το δικαστήριο να γνωρίζει το συμφέρον του παιδιού καλύτερα από την μάνα που το γέννησε, το διατηρεί στην ζωή, το μεγαλώνει; Κάνετε πειράματα στα παιδιά μας.
    Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν αντιμετωπίζεται, στέλνετε σαν πρόβατα στη σφαγή τα παιδιά και τις μόνες μητέρες.

  • 21 Μαρτίου 2021, 18:20 | ΕΥΓΝΩΣΙΑ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Το όλο πνεύμα του νόμου είναι να επιλύονται οι οικογενειακές διαφορές με συμφωνίες των συζύγων και όχι με αντιδικίες. Να εξευρίσκονται «ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ», κάτι που είναι και ο στόχος και το αποτέλεσμα μιας διαμεσολάβησης, [η οποία -όπως μας δείχνει η πράξη πλέον- έχει εξαιρετική επιτυχία στις οικογενειακές υποθέσεις].
    Η φράση «εάν είναι απαραίτητο» προφανώς θέλει να αφήσει το περιθώριο στους γονείς να βρουν και μόνοι τους κοινά αποδεκτές λύσεις, κάτι που ασφαλώς είναι και σωστό και ευκτέο.
    Τί θα γίνει όμως στην περίπτωση που αυτό δεν επιτευχθεί; Θα απευθυνθούν οι γονείς απευθείας στα δικαστήρια; Θα πρέπει να αναμένουμε να ερμηνεύσει ο δικαστής το «υποχρεούνται να καταβάλουν προσπάθεια»; Με πόσες (περιττές) δίκες θα επιβαρυνθεί το δικαστικό σύστημα μέχρι τότε και πόσες (περιττές) αντιδικίες θα προκύψουν;
    Μία πρόταση που θα διευκρίνιζε το θέμα από τώρα, θα ήταν να προστεθούν 4 λέξεις στο εδάφιο 2.
    «Αν ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.» «Άρθρο 1512 Σε περίπτωση διαφωνίας Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση.

  • 20 Μαρτίου 2021, 23:00 | Δήμητρα Μπουκουβάλα-δικηγόρος/διαμεσολαβήτρια

    Το αν είναι απαραίτητο να προσφύγουν οι γονείς σε διαμεσολάβηση ποιος θα το κρίνει;; Οι ίδιοι. Η φράση πρέπει να αντικατασταθεί και να αποδοθεί ως εξής: «….προσφεύγοντας εάν το κρίνουν απαραίτητο σε διαμεσολάβηση».

  • 20 Μαρτίου 2021, 19:48 | ΝΤΙΝΑ ΚΟΛΛΙΑ

    Θεωρώ βάση στοιχείων, αν θέλετε να νομοθετήσετε για το καλό και το συμφέρον των παιδιών πριν κάθε οριστική απόφαση του προέδρου να ακούγετε από ειδικό παιδοψυχολόγο και τα θέλω των παιδιών και όχι να τα πετάμε με το ζόρι στον γονέα που παίρνει με κλειστά μάτια την επιμέλεια και κατόπιν αυτά να κλαίνε επειδή δεν θέλουν να μένουν μαζί του, αλλά να φυλακίζονται εκεί με το έτσι θέλω και για να μην χάνει ο γονέας που έχει την επιμέλεια την διατροφή αυτού. Αυτό δεν λέγετε συμφέρον του παιδιού αλλά στρατόπεδο συγκεντρώσεως ανήλικων τέκνων δια της ψυχολογικής βίας του γονέα που το μόνο θέλει ειναι να εισπράττει. Ευχαριστώ.

  • 20 Μαρτίου 2021, 17:07 | ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

    Η φράση «εάν είναι απαραίτητο» δεν εξηγεί το εξής: Αρκεί ο ένας εκ των δύο να επιθυμεί διαμεσολάβηση για να γίνει αυτή; Ή απαιτείται να το επιθυμούν και οι δύο; Εάν αρχικώς το επιθυμούσε μόνον ο ένας, με τίνος δαπάνες γίνεται; Μόνο με του επιθυμούντος ή υποχρεωτικώς τις μοιράζονται;

  • 20 Μαρτίου 2021, 14:35 | Ορφέας

    1) O Διαμεσολαβητής πρέπει να είναι ειδικός ψυχικής υγείας με μετεκπαίδευση στην Οικογενειακή Συμβουλευτική και στην Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία.
    Αν είναι νομικός πρέπει να έχει μετεκπαίδευση στην Οικογενειακή Συμβουλευτική για ένα η δύο έτη.
    2) Οι δικηγόροι Οικογενειακού Δικαίου πρέπει επίσης να έχουν κατάλληλη μετεκπαίδευση στην Οικογενειακή Συμβουλευτική τουλαχιστον ενός έτους και νομική εξειδίκευσή στο Οικογενειακό Δίκαιο. Χωρίς αυτούς τους τίτλους μετεκπαίδευσης δεν θα έχουν την δυνατότητα να αναλαμβάνουν υποθέσεις Οικογενειακού Δικαίου. Δηλαδή ότι πρόκειται να ισχύσει για τους Οικογενειακούς Δικαστές πρέπει να ισχύσει και για τους Οικογενειακούς Δικηγόρους. Μόνο έτσι θα απαλλαγεί η οικογένεια από τις ψευδείς κατηγορίες που αναγράφονται στα δικόγραφα.
    3) Σε κάθε Κέντρο Υγείας να δημιουργηθεί Διεπιστημονική Ομάδα Στήριξης της Οικογένειας αποτελούμενη απο ψυχολόγους, παιδοψυχιάτρους και κοινωνικούς λειτουργούς. Χρήσιμο θα είναι να υπάρχουν νομικοί σύμβουλοι ως εξωτερικοί συνεργάτες. Ενδεχομένως και να υπαρχει και ένα κόστος 20 ευρώ ανά επίσκεψη.
    Αυτή τη στιγμή το κόστος Διαμεσολάβησης είναι 80 ευρώ η ώρα, ενώ το ωρομίσθιο είναι 2-3 ευρώ την ώρα.
    4) Η Δημόσια Οικογενειακή Διαμεσολάβηση θά έχει ελάχιστη διάρκεια δύο έως τρεις μήνες και θα είναι υποχρεωτική πριν το διαζύγιο και την προσφυγή στην Δικαιοσύνη.
    Αυτή την στιγμή δαπανώνται τεράστιοι κοινωνικοί πόροι κατά την εκδίκαση υποθεσεων Οικογενειακού Δικαίου. Είναι πολύ προτιμώτερο αυτά τα μεγάλα χρηματικά ποσά να διατεθούν για την Δημόσια Οικογενειακή Συμβουλευτική και την Προστασία της Οικογένειας.

  • 20 Μαρτίου 2021, 10:50 | ΓΙΩΡΓΟΣ

    Διαμεσολαβητής δέν πρέπει να είναι δικηγόρος. Οι δικηγόροι είναι αυτοί που μας έχουν κάψει μέχρι σήμερα. Σε όλη αυτή τη διαδικασία πρέπει να προστεθεί παιδοψυχολόγος και ψυχολόγος, και σε μερικές περιπτώσεις και ψυχιάτρος. Ο δικαστής δέν γίνεται επιστήμονας με 2 μήνες σεμινάρια. Το θέμα είναι ότι στις πάρα πολλές περιπτώσεις αποξένωσης ο ένας γονιός λειτουργεί πολύ ναρκισσιστικά ή χειριστικά απέναντι στο παιδί καί στον άλλο γονιό. Τα παιδιά φοβούνται τον γονιό, που συνήθως στα μάτια τους είναι ο πατέρας. Μόνο ειδικός ιατρός μπορεί να βγάλει αντικειμενικό πόρισμα για τα παιδιά και τους γονείς. Πρέπει ή στο δικαστήριο να υπάρχει ανάλογος γιατρός ή να είναι ο διαμεσολαβητής ή να πηγαίνουν υποχρεωτικά οι γονείς σε ψυχολόγο και παιδοψυχολόγο ώστε να λαμβάνεται πολύ σοβαρά το πόρισμα του απο το δικαστή και τον εισαγγελέα. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑΣ ΓΟΝΕΩΝ ΠΡΙΝ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΤΗ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ. ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΩΘΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΟΥΘΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΛΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΔΕ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

  • 20 Μαρτίου 2021, 09:51 | Ιωάννης Κατράς

    1. Ο τίτλος του άρθρου είναι ασαφής. Θα μπορούσε να τροποποιηθεί σε: «Άρση διαφωνιών».
    2. Κατά την απολύτως κρατούσα άποψη, Οι αποφάσεις που αναθέτουν την επιμέλεια του τέκνου στον γονέα, ως διαπλαστικές, δεν κηρύσσονται προσωρινά εκτελεστές. Έτσι, μέχρι την τελεσιδικία της απόφασης, υπάρχει εκκρεμότητα με αποτέλεσμα να ισχύει (αν έχει εκδοθεί τέτοια) η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων. Σκόπιμο είναι να ορισθεί ότι: «Η απόφαση που αναθέτει την άσκηση της γονικής μέριμνας ή την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου μπορεί να κηρυχθεί (ή κηρύσσεται υποχρεωτικά) προσωρινώς εκτελεστή.

  • 20 Μαρτίου 2021, 09:58 | ΚΑΛΛΙΑ

    Η διαμεσολάβηση είναι άλλα 100€ επιπλέον στο κόστος των οικογενειακών δικών. Άλλη μια ξενόφερτη θεωρία, ανευ πρακτικής εφαρμογης.
    Πεταμένα 100€ στο όνομα του συμφέροντος του τέκνου, σε έναν Δικηγόρο που έχει κάνει μερικά σεμινάρια για να γίνει διαμεσολαβητης και που σε καλεί τυπικά για να συμφωνησουν όλοι μαζί οτι διαφωνουν.
    Εις υγείαν του συμφέροντος του τέκνου, ο προϋπολογισμος του οποίου θα εξανεμιστεί «ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ» στα Δικαστηρια, ενω το πραγματικο του συμφερον ειναι να μπορείς να του προσφερεις τα χρηματα αυτά, οταν θα σου τα ζηταει και δε θα τα εχεις.

  • 20 Μαρτίου 2021, 08:10 | ΜΑΡΙΑ

    ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΙΟ Α ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΕΙ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΞΕΥΡΕΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ ΛΥΣΕΩΝΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΘΑ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΜΕ ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ, Ο ΕΝΑΣ ΓΟΝΕΑΣ ΤΟΝΑΛΛΟΝ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΠΙΔΕΔΕΤΑΙ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ. Η ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΛΥΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΘΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΟΙΝΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΘΑ ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΨΗ ΒΕΒΑΙΗΣ ΧΡΟΝΟΛΙΓΙΑΣ.

  • 20 Μαρτίου 2021, 08:21 | Αναστάσιος Φράγκος

    η φράση «αν είναι απαραίτητο» να αντικατασταθεί από την φράση «σε περίπτωση διαφωνιών». Η τελευταία φράση να διατυπωθεί ως εξής: «Αν η διαμεσολάβηση αποτύχει και οι γονείς εξακολουθούν να διαφωνούν , εφόσον το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.».

  • 20 Μαρτίου 2021, 08:19 | Αναστάσιος Φράγκος

    H φράση «αν είναι απαραίτητο» να αντικατασταθεί με την φράση «σε περίπτωση διαφωνιών»

  • 19 Μαρτίου 2021, 23:08 | Εξ Εσπερίας

    Πραγματικά αυτό το νομοσχέδιο προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία (πέραν της βελτίωσης των όρων της εξισορρόπησης της παρουσίας και των δύο χωρισμένων γονέων στην ζωή ενός παιδιού), και στο να ενσταλλάξει στην κουλτούρα της κοινωνίας μας κάτι που λείπει θεμελιωδώς : την διαμεσολάβηση και ειρηνική επίλυση αδιεξόδου καταστάσεως.

    Ζω στην Βόρεια Ευρώπη εδώ και χρόνια και με αφορμή το παρόν νομοσχέδιο συνειδητοποιώ πως παρά την εξαιρετική κινητικότητά μου (σε δύο χώρες) σε πόλεις, χώρους κλπ δεν έχω δει ποτέ να πιάνονται στα χέρια. Ποτέ. Έχω δει στιγμές έντασης οι οποίες όμως τελειώνουν με κάποιες έντονες εκφράσεις και υποχώρηση είτε αμοιβαία είτε μονομερή. Η δραματική κλιμάκωση ενός καυγά όπως τον ξέρουμε στην Ελλάδα όχι απλά δεν υφίσταται αλλά διαισθάνομαι πως έχει «αφαιρεθεί» ως επιλογή από τους πολίτες.
    Αυτό έχει τα αρνητικά του (πχ δεν μπορείς να επαναλάβεις το 1821) αλλά έχει και τα πολύ θετικά του (άγνωστα σε εμάς στην Ελλάδα).

    Επιστρέφοντας στο τρέχον ζήτημα θεωρώ απολύτως αδύνατον σε όσους θα νομοθετήσουν να μην συναισθάνονται (τουλάχιστον) την πολυπλοκότητα του ζητήματος κάτι που όμως έρχεται (κατά την προσωπική μου άποψη) σε αντίφαση με τις τόσο αδιανόητα στενές ημερομηνίες διαβούλευσης. Δεν επιθυμώ να διατυπώσω συγκεκριμένη μομφή διότι :
    1. δεν γνωρίζω σε τι βαθμό είναι επαπειλούμενο κάποιο θηριώδες πρόστιμο από την Ευρωπαική Ένωση για την υπερ40χρονη καθυστέρηση εκσυγχρονισμού του πλαισίου.
    2. δεν γνωρίζω σε τι βαθμό μας εξυπηρετεί στα εθνικά θέματα στην παρούσα συγκυρία να διαφοροποιηθούμε από την γείτονα σε εν γένει θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

    Οι καθημερινότητες ιδιαίτερα δύο χωρισμένων γονέων που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα το πιθανότερο είναι να βρίσκονται σε χαοτική διαφορά.
    Αυτό κατ’ ουσίαν καθιστά έναν νόμο επιτυχημένο μόνον εάν δεν επιχειρεί να καθορίσει σχεδόν το παραμικρό παρά κάποιες επί της αρχής αλλαγές και κατευθύνσεις που έμμεσα θα φέρνουν πιο ισορροπημένα στην ζωή ενός παιδιού και τον δεύτερο γονέα στην περίπτωση που αυτός ενδιαφέρεται αλλά βρίσκει κάποιον «τοίχο».

    Έχω δει το εδάφιο για το συμφέρον του παιδιού. Εάν υπήρχε μόνον το συμφέρον του παιδιού σε αυτήν την κοινωνική ανασκευή που επιχειρείται θα έλεγα πως αυτό το συμφέρον συνίσταται συντριπτικά στο να μην είναι πλέον δυστυχισμένοι οι γονείς του συμβιώνοντας κάτω από την ίδια στέγη.
    Εάν αυτός ο ορισμός γίνεται αποδεκτός τότε στην μη δυστυχία των γονιών του εμπεριέχεται και το συμφέρον των γονιών του. Ο νόμος δεν πρέπει να προκαλεί εκ παραδρομής μέσω υπερβολικής υποχρέωσης σε τύπους και επικοινωνία την μάταιη επανένωση δύο μερών που δεν μπορούν πια μαζί.
    Η συνεννόηση γνωρίζουμε πως είναι τουλάχιστον δύσκολη και οι καθημερινότητες την καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη.
    Έχω ζήσει αυτήν την απελπιστική κατάσταση και για να μην μακρηγορώ θεωρώ πως αυτό που θα κάνει την μεγάλη διαφορά δεν είναι τα δικαστήρια και τυχόν σχετικώς καταρτισμένοι δικαστές αλλά οι εξουσιοδοτημένοι και εξαιρετικά καταρτισμένοι διαμεσολαβητές (οικογενειακοί σύμβουλοι αν θέλετε).
    Υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής είναι παντελώς ανέφικτο να μεταβεί στο ιατρείο και πρέπει γιατρός να μεταβεί κατ’ οίκον (πχ κλινήρης ηλικιωμένος).
    Ως τέτοια περίπτωση πρέπει να εκλαμβάνεται μία πρώην οικογένεια που για το καλό του παιδιού και των γονέων χώρια πρέπει ο «δικαστής» να μεταβεί στον κάθε γονιό χωριστά για να καταγράψει (θεσμοθετημένο απόρρητο) την εκάστοτε πραγματικότητα από την κάθε μεριά από τις τρεις : μητέρα , πατέρας , παιδί.
    Εδώ σταματάει ο συμβουλευτικός ρόλος του διαμεσολαβητή και όταν έχει πλήρη εικόνα σταθμίζει τα τρία μέρη προκειμένου να αφηχθεί σε μία χρυσή τομή η οποία δεν θα πρέπει να αφεθεί να είναι υποκειμενική αλλά κατ’ αντιστοιχία του έμπειρου συστήματος ιατρικής γνωμοδότησης MYCIN (wikipedia – παρακαλώ τον κ. Πιερακάκη που είναι κορυφή στο θέμα) να υπάρχει μία αιτιολογημένη διαδρομή βάσει της οποίας θα υποβάλλει ένα πλάνο εμπλοκής κάθε γονέα στη ζωή του παιδιού και το οποίο με μικρές ίσως παρεμβάσεις πάντως θα πρέπει να γίνεται δεκτό από τα δύο μέρη (και ει δυνατόν και από το παιδί το οποίο ασφαλώς αδυνατεί να δει , όταν δεν μπορούν ούτε ενήλικες , την αναγκαιότητα της παρουσίας και του άλλου γονέα – για ετερόφυλα ζευγάρια ομιλώ αποκλειστικά και συγχωρέστε με εάν λανθάνω και επίσης δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνει με τα ζευγάρια της άλλης θρησκείας).
    Κατόπιν αυτής της επίπονης διαδικασίας (κάθε Έλληνας είτε γονιός είτε παιδί πρέπει πλέον αντιμετωπίζεται ως εθνικό κεφάλαιο χωρίς υποσημειώσεις και βραδηπορείες) είτε τα δικαστήρια είτε οι δικηγόροι θα γνωρίζουν ότι η υπόθεση έχει ουσιαστικά κλείσει και μόνον εξαιρετικότατες αστοχίες θα είναι ικανές να οδηγήσουν σε επανέλεγχο το υποβληθέν πλάνο.

    Η πατρίδα μας έχασε αρκετές δεκαετίες. Δεν έχει πια αυτή την πολυτέλεια. Ας επικρατήσει και στον τόπο μας αυτό που γεννήθηκε στον τόπο μας δηλαδή λογική.

    ΥΓ 1 : οι συγκεκριμένοι διαμεσολαβητές θα πρέπει να «αγκαλιαστούν» από το κράτος που θα τους παρέχει κύρος στην κοινωνία με εύλογους τρόπους ώστε να ασκούν το λειτούργημά τους απερίσπαστοι και επωφελώς για όλους μας.

    ΥΓ 2 : οι πιθανότητες διαζυγίου στην εποχή μας είναι δραματικά μεγάλες. Ο επιτυχής χειρισμός διά της διαμεσολάβησης θα καταστήσει την δημιουργία οικογένειας μη απεχθή ή πάντως μη εξαιρετικά εκφοβιστική εξέλιξη στη ζωή των νέων.
    Είναι απαραίτητο να γράψω την «επάρατη» λέξη ? Ας την γράψω :
    ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ.
    Ίσως στο παρόν νομοσχέδιο να πρέπει να παρέμβει και ο Α/ΓΕΕΘΑ , σε λίγα χρόνια πως θα δύναται να κάνει επιστράτευση ειλικρινά δεν μπορώ να το φανταστώ.

    Εύχομαι Καλή Σαρακοστή.

  • 19 Μαρτίου 2021, 21:17 | Παναγιώτης

    Οι χωρισμένοι γονείς προφανώς και θα έχουν διαφωνίες για το οτιδήποτε, γι’ αυτό η μέριμνα και η επιμέλεια μέχρι τώρα δίνονταν σε ΕΝΑΝ γονέα. Τώρα που εσείς θα τη δώσετε και στους ΔΥΟ θα γίνει χαμός. Για το παραμικρό θα πηγαίνουν σε διαμεσολάβηση και μετά στα δικαστήρια. Τα δικαστήρια θα μπουκώσουν από τον όγκο δουλειάς και το παιδί θα περιμένει ένα χρόνο για να αποφασίσει το δικαστήριο αν θα πάει στο φροντιστήριο Α ή στο φροντιστήριο Β.

  • 19 Μαρτίου 2021, 21:16 | Μητέρα

    Διαμεσολάβηση σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής δεν προβλέπεται. Πώς είναι δυνατόν να φέρνετε το θύμα με τον θύτη να συνεργάζονται? Είναι δυνατόν τέτοια έκθεση του θύματος? Δίνεται βήμα στον δράστη να ασκεί δικαιώματα πάνω στα θύματα γυναίκες και παιδιά.

Σχόλια 1 2 3 … 8