1. Στον διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι:
α) Έχουν ή είχαν συμπληρώσει δύο (2) έτη άσκησης δικηγορίας ή είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος νομικού τμήματος με μονοετή άσκηση δικηγορίας ή είναι δικαστικοί υπάλληλοι με πτυχίο νομικής σχολής της ημεδαπήςτηςτης αλλοδαπής, το οποίο έχει αναγνωρισθεί ως ισότιμο και αντίστοιχο από τον Διεπιστημονικό Οργανισμό Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.) και έχουν συμπληρώσει τρία (3) έτη υπηρεσίας στη θέση αυτή ή έχουν την ιδιότητα του Ειρηνοδίκη ή του μέλους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
β) έχουν συμπληρώσει το εικοστό όγδοο (28ο) και δεν έχουν υπερβεί το τεσσαρακοστό (40ο) έτος της ηλικίας τους την 31 Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο προκηρύσσεται ο διαγωνισμός. Η ηλικία του υποψηφίου αποδεικνύεται από τις διατάξεις του Κώδικα Οργανισμού των Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών (ν. 1756/1988, Α’35) και
γ) έχουν τα προσόντα που ορίζονται στις παρ. 1, 2 και 3 του άρθρου 36 και δεν έχουν τα κωλύματα που προβλέπονται στα άρθρα 37 και 38 του ανωτέρω Κώδικα, για τον διορισμό τους ως δικαστικών λειτουργών. Τα απαιτούμενα προσόντα, εκτός από το όριο ηλικίας, πρέπει να συντρέχουν κατά τον χρόνο έναρξης του διαγωνισμού. Τα κωλύματα πρέπει να μην υπάρχουν τόσο κατά τον χρόνο έναρξης του διαγωνισμού όσο και κατά τον χρόνο εγγραφής στη Σχολή.
2. Οι υποψήφιοι υποβάλλουν ηλεκτρονικά στη γραμματεία της Σχολής αιτήσεις συμμετοχής στον διαγωνισμό, οι οποίες έχουν τον χαρακτήρα υπευθύνων δηλώσεων. Με τις ως άνω αιτήσεις δηλώνουν επίσης την κατεύθυνση στην οποία επιθυμούν να διαγωνιστούν, ήτοι κατεύθυνση Διοικητικής Δικαιοσύνης, κατευθύνσεις Πολιτικής και Ποινικής Δικαιοσύνης και Ειρηνοδικών και κατεύθυνση Εισαγγελέων. Ως προς την κατεύθυνση της Διοικητικής Δικαιοσύνης οι υποψήφιοι οφείλουν να δηλώνουν και την προτίμησή τους για την πλήρωση θέσεων είτε του Συμβουλίου της Επικρατείας και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, είτε του Ελεγκτικού Συνεδρίου και της Γενικής Επιτροπείας της Επικρατείας αυτού, είτε όλων αυτών. Περαιτέρω, οι υποψήφιοι δηλώνουν υποχρεωτικά μία (1) ξένη γλώσσα μεταξύ της αγγλικής, γαλλικής, γερμανικής και ιταλικής. Με τις αιτήσεις συμμετοχής συνυποβάλλουν τα δικαιολογητικά, με τα οποία αποδεικνύεται η συνδρομή των απαιτούμενων προσόντων και η έλλειψη των κωλυμάτων, με εξαίρεση τα πιστοποιητικά σωματικής και ψυχικής υγείας, τα οποία υποβάλλονται ηλεκτρονικά στη γραμματεία της Σχολής το αργότερο μέχρι την 30η Ιουνίου του έτους που προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός. Το πιστοποιητικό της σωματικής υγείας εκδίδεται από παθολόγο ή γενικό ιατρό, σύμφωνα με όσα ισχύουν για τους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους, ενώ το πιστοποιητικό ψυχικής υγείας από διευθυντή ψυχιατρικής κλινικής κρατικού ή πανεπιστημιακού νοσοκομείου ή τον νόμιμο αναπληρωτή του.
3. Σε περίπτωση διαπίστωσης έλλειψης φυσικών σωματικών δεξιοτήτων υποψηφίου, εξετάζεται από τον παθολόγο ή γενικό ιατρό της παρ. 2 κατά πόσο η έλλειψη αυτή εμποδίζει ή όχι την άσκηση των δικαστικών του καθηκόντων. Εφόσον πιστοποιηθούν από τον ιατρό η υγεία και η σωματική καταλληλότητά του για την άσκηση των ανωτέρω καθηκόντων, λαμβάνονται όλα τα αναγκαία μέτρα για τη διευκόλυνση της συμμετοχής του υποψηφίου στον εισαγωγικό διαγωνισμό. Στα μέτρα διευκόλυνσης μπορεί να περιλαμβάνεται και η παροχή παράτασης για την ολοκλήρωση της εξέτασης. Η παράταση αυτή δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα δεύτερο του προβλεπόμενου χρόνου για την ολοκλήρωση της εξέτασης.
4. Το πρώτο πενθήμερο του μηνός Ιουλίου του έτους που προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός, οι Διευθυντές Κατάρτισης και Επιμόρφωσης κάθε κατεύθυνσης, με τη συνδρομή υπαλλήλων της Σχολής, ελέγχουν την πληρότητα των δικαιολογητικών που υπέβαλε κάθε υποψήφιος και καταρτίζουν για κάθε κατεύθυνση πίνακα υποψηφίων, οι οποίοι γίνονται δεκτοί για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό, καθώς και πίνακα υποψηφίων, οι οποίοι αποκλείονται από αυτόν. Οι ανωτέρω πίνακες αναρτώνται στην ιστοσελίδα της Σχολής. Ένσταση κατά του πίνακα υποψηφίων, από όσους αποκλείονται του εισαγωγικού διαγωνισμού, ασκείται ηλεκτρονικά από τον αποκλειόμενο εντός δύο (2) ημερών από την ανάρτησή του. Επί της ενστάσεως αποφαίνεται η οικεία επιτροπή εντός της ίδιας ή το αργότερο της επόμενης ημέρας από την υποβολή της. Ο Γενικός Διευθυντής εγκρίνει τους τελικούς πίνακες, οι οποίοι υποβάλλονται στον Πρόεδρο της οικείας Επιτροπής Διαγωνισμού το αργότερο την τελευταία ημέρα του δεύτερου πενθημέρου του μηνός Ιουλίου του έτους που προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός και αναρτώνται στις ιστοσελίδες του Υπουργείου Δικαιοσύνης και της Σχολής αντίστοιχα.
Ναι, βάλτε στην ΕΣΔΙ και τα 18χρονα…..γενικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί σε έναν τέτοιο διαγωνισμό να υπάρχουν ανώτατα ηλικιακά όρια….
Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του υπό διαβούλευση νόμου σκοπός του είναι η μεταρρύθμιση της οργάνωσης και λειτουργίας της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα της δικαιοσύνης και να περιοριστεί ο χρόνος που απαιτείται για την απονομή της. Βάσει αυτού του σκοπού κρίθηκε, λοιπόν, δόκιμη η επαναφορά των ανώτατων ορίων ηλικίας εισαγωγής των υποψηφίων στα 40 έτη, ήτοι στα δεδομένα που ίσχυαν πριν την διάταξη του άρθρου 8 του Ν. 3910/2011, η οποία εισήγαγε ως ανώτατο όριο πρόσβασης των υποψηφίων τα 45 έτη με την αιτιολογική σκέψη πως «τα πρόσωπα αυτά διαθέτουν αυξημένη εμπειρία πολύ χρήσιμη για την αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων τους». Ο συγκεκριμένος νομοθέτης, όμως, δεν αιτιολογεί επαρκώς, πως το όριο ηλικίας των 40 ετών θα επιλύσει το πρόβλημα της εξέλιξης στους βαθμούς των δικαστικών λειτουργών εφόσον η πραγματική αιτία του προβλήματος είναι η «μπλοκαρισμένη» επετηρίδα τους.
Στην πράξη η απαίτηση του Ν. 1756/1988 για 7ετή –παραδείγματος χάριν- παραμονή του Πρωτοδίκη δικαστή σε αυτό τον βαθμό με σκοπό την προαγωγή του σε Πρόεδρο Πρωτοδικών καθίσταται 15ετής ή ακόμη και 20ετής, με αποτέλεσμα όχι μόνο ο 45 ετών πρωτοείσακτος στη σχολή δικαστής να μην έχει καμία ελπίδα να προαχθεί βαθμολογικά, αλλά, αντίστοιχα, και ο 40 ετών.
Για το λόγο αυτό ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι η διάταξη του άρθρου 27 του Ν. 4786/2021 που τροποποίησε την διάταξη του άρθρου 61 παρ. 1του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων (Ν. 1756/1988), με την οποία άλλαξε ο τρόπος προαγωγής μόνο για τους Δικαστές του ΣτΕ λύνοντας το πρόβλημα της «μπλοκαρισμένης» επετηρίδας τους, καθώς με την συμπλήρωση ορισμένων ετών υπηρεσίας σε συγκεκριμένο βαθμό και εφόσον δεν υφίσταται κενή ανώτερη θέση, ο δικαστής κρίνεται προς προαγωγή σε προσωποπαγή θέση.
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, εύλογο είναι το ερώτημα, αν λύνεται το πρόβλημα της βαθμολογικής εξέλιξης των δικαστών του ΣτΕ με την ως άνω διάταξη νόμου, ποιος ο λόγος της εισαγωγής στον υπό διαβούλευση νόμο των χαμηλότερων ανώτατων ορίων εισαγωγής στη Εθνική Σχολή των Δικαστικών Λειτουργών;
Τουναντίον με την εισαγωγή διάταξης νόμου που χαμηλώνει το ηλικιακό όριο εισαγωγής στη Σχολή αποκλείονται άτομα κατά τεκμήριο εμπειρότερα στη ζωή και στην νομική επιστήμη και με μεγαλύτερη επαγγελματική εμπειρία στα νομικά, που εξ’αυτού του λόγου μπορούν να συμβάλουν στην επιτάχυνση και στην αναβάθμιση της Δικαιοσύνης, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και η αιτιολογική έκθεση του άρθρου 8 του Ν.3910/2011. Στην ουσία περιορίζεται ακόμη περισσότερο ο κύκλος υποψηφίων δικαστών, αφού ήδη υπάρχει ένα όριο ηλικίας. Για το λόγο αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι -ενδεικτικά-η εισαγωγή στην Γαλλική Σχολή Δικαστών έχει κατώτατα όρια τα 31 έτη και καθόλου ανώτατα όρια, καθώς και η εισαγωγή στη Γερμανική Σχολή Δικαστών (Bundesgerichtshof) έχει κατώτατα όρια τα 35 έτη και καθόλου ανώτατα όρια.
Σε κάθε περίπτωση, δεν προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση του νόμου και τα συνοδά αυτής στοιχεία ότι τα τελευταία χρόνια εισήχθη στην Εθνική Σχολή Δικαστών τόσο μεγάλος αριθμός ατόμων άνω των 40 ετών, ώστε να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα και να συντρέχει εξ’αυτού επιτακτικός λόγος μείωσης του ορίου ηλικίας εισαγωγής.
Τέλος πρέπει να ληφθεί υπόψη η επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της νομολογίας των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων για κατάργηση των ανώτατων ορίων πρόσβασης τόσο στα επαγγέλματα του Ιδιωτικού τομέα όσο και στα επαγγέλματα του Δημοσίου τομέα (ΔΕΕ Mario Vital Perez κατά Ayuntamiento de Ovideo).
Απαράδεκτο να κατέβει το ανώτατο όριο ηλικίας στα 40 έτη! Γιατί αυτός ο αντισυνταγματικός περιορισμός που πλήττει τη με ίσους όρους πρόσβαση επιστημόνων στο εν λόγω δημόσιο αξίωμα; Δηλαδή μας λέτε ότι όποιος θέλει να γίνει δικαστής, θα πρέπει να το επιδιώκει σχεδόν αμέσως, από τα πρώτα χρόνια της δικηγορίας του, χωρίς καν να έχει τον χρόνο να αποφασίσει εάν τελικά θέλει να μείνει στη δικηγορία ή να εξέλθει από αυτήν και να γίνει δικαστής. Αναφορικά με το κατώτατο όριο ηλικίας των 28 ετών, αυτό είναι σωστό να παραμείνει εκεί που είναι. Με άλλα λόγια: Πρόκειται για έναν τόσο απαιτητικό εισαγωγικό διαγωνισμό, που ελάχιστοι καταφέρνουν να ανταπεξέρχονται κάθε χρόνο σε αυτόν, και το τελευταίο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι τα ηλικιακά όρια. Όποιος είναι ικανός να περάσει, θα περάσει, είτε είναι 30 είτε 40 είτε 50. Δεν δικαιολογείται από τη φύση του διαγωνισμού αλλά και το έργο τους ως μελλοντικών δικαστών, ο περιορισμός του ηλικιακού εύρους των υποψηφίων δικαστών. Εξάλλου, όλοι θα έχουν παρατηρήσει ότι ειδικά στα πολυμελή δικαστήρια, όταν οι δικαστές δεν είναι συνομήλικοι, οι αποφάσεις είναι πάντα πιο ισορροπημένες.
Προς αποφυγη επαναλήεων διότι τα παρακατω σχόλια καλυψαν τα παντα που μπορει κανεις να πει για αυτο το ευφανταστο πραγμα για νομοσχεδιο, να πω οτι αυτο που κανατε εκει και το φερατε ως «αναμόρφωση της ΕΣΔΙ» , οχι μονο θα κρθει αντισυνταγματικπο αλλα προκαλει προηγουμεως και θυμηδια κ γελωτα.
Θα σοβαρευρειτε ποτέ ;;!
Με το άρθρο 8 του Ν. 3910/2011, το οποίο τροποποίησε το άρθρο 10 του Ν.3689/2008 μπήκε ως ανώτατο όριο τα 45 έτη για την εισαγωγή στην ΕΣΔΙ. Σύμφωνα δε με την αιτιολογική έκθεση του ως άνω άρθρου ορίσθηκε ότι το άρθρο τέθηκε «ώστε να μην αποκλείονται άτομα που διαθέτουν αυξημένη εμπειρία, πολύ χρήσιμη για την αποτελεσματική εκπλήρωση των καθηκόντων τους.» Ποιά ήταν η αλλαγή των συνθηκών που μεσολάβησε ανάμεσα από το 2011 έως και το 2021, ώστε τα άτομα άνω των 40 να θεωρούνται ανίκανα να εισάγονται στην ΕΣΔΙ. Τουναντίον η οικονομική κρίση που μεσολάβησε ανάμεσα στα έτη αυτά, κατέστησε τους νομικούς ακόμα καλύτερους, αφού κλήθηκαν να αφομοιώσουν μία «καταιγίδα» αλλαγών σε βασικά νομοθετήματα.
Σε κάθε δε περίπτωση και εάν κάποιος κάμει κάποια απλά έρευνα στο τι λαμβάνει χώρα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα διαπιστώσει ότι Η ΓΕΝΙΚΌΤΕΡΗ τάση είναι η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ανώτατου ορίου εισαγωγής και η αντίστοιχη θεσμοθέτηση ενός υψηλού αλλά ελάχιστου ορίου εισαγωγής. Πχ στην Γαλλία το όριο εισαγωγής είναι στα 31(ιδετε https://www.enm.justice.fr/devenir-magistrat/se-reperer-dans-les-concours/je-suis-etudiant), ενώ στη Γερμανία το αντίστοιχο ελάχιστο όριο εισαγωγής είναι τα 35 έτη.
Αλυσιτελής επίσης είναι η διάταξη ως προς το ότι δήθεν τα 40 έτη εξασφαλίζουν την υπηρεσιακή εξέλιξη των Ειρηνοδικών αφού οι Ειρηνοδίκες δεν προαγονται ποτέ στον ΑΠ.
Το ανώτατο ηλικιακό όριο για συμμετοχή στον εισαγωγικό διαγωνισμό πρέπει να παραμείνει στα 45 έτη και όχι να μειωθεί στα 40 έτη. Με την ισχύουσα ρύθμιση (δηλ. 45 έτη) δίνεται η δυνατότητα να εισέλθουν στο Δικαστικό Σώμα και άτομα που έχουν διανύσει μια μακρότερη πορεία στη δικηγορία (χώρος από τον οποίο προέρχονται συνήθως οι περισσότεροι υποψήφιοι), γεγονός που βοηθά στη στελέχωση του Σώματος με δικαστές που δεν στηρίζονται κυρίως ή αποκλειστικώς στη θεωρητική τους κατάρτιση και διακατέχονται ίσως από περισσότερο πρακτικό πνεύμα. Επιπλέον, τα διευρυμένα ηλικιακά όρια επιτρέπουν γενικότερα να εισέλθουν στο Σώμα άνθρωποι ποικίλης επαγγελματικής προέλευσης και σταδιοδρομίας π.χ. δικηγόροι με εμπειρία σε διάφορα ειδικά αντικείμενα, δικαστικοί υπάλληλοι, ειρηνοδίκες, νομικοί με μακρόχρονες σπουδές, ακόμη και στο εξωτερικό (μεταπτυχιακό, διδακτορικό, ερευνητική δραστηριότητα). Η ένταξη στο Δικαστικό Σώμα ανθρώπων με διαφορετικές επαγγελματικές πορείες μέχρι την εισαγωγή τους στο δικαστικό κλάδο επιτρέπει τον εμπλουτισμό του Σώματος με άτομα ποικίλων ικανοτήτων πέραν των θεωρητικών νομικών γνώσεων. Η μείωση του ανώτατου ηλικιακού ορίου περιορίζει την πολυμορφία του Δικαστικού Σώματος και συντείνει σε μια μη επιθυμητή τυποποίηση του προφίλ των αυριανών δικαστών.
Από τα πλέον παράνομα, αντισυνταγματικά και ύποπτα νομοσχέδια που έχουν τεθεί ποτέ σε διαβούλευση!
Αχαρακτήριστη η προκλητική αναγόρευση της ξένης γλώσσας σε μάθημα βαρύτητας για την είσοδο στο δικαστικό, που εξυπηρετεί – όχι την επιλογή αρίστων αλλά- άλλους σκοπούς…! Κατά την άποψή σας, σημασία από’δω και στο εξής δε θα έχει η νομική κατάρτιση του δικαστή-εισαγγελέα, αλλά η γλωσσομάθειά του… Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στην έσχατη χώρα του κόσμου! Ξένη γλώσσα και έκθεση δεν έχουν καμιά δουλειά σε εξετάσεις δικαστών! Είναι σύνηθες φαινόμενο, άλλωστε, να επιτυγχάνουν άτομα λόγω αυτών των δύο, έχοντας ελλιπή νομική κατάρτιση και να μένουν «εκτός νυμφώνος» υποψήφιοι που, αποδεδειγμένα, διαπρέπουν στα νομικά! Μια ματιά σε πίνακες επιτυχόντων θα σας πείσει. Και μετά παραπονούμαστε για τη Δικαιοσύνη… Εν πάση περιπτώσει, αν δε θέλετε να τα καταργήσετε, αφήστε τα ως είχαν! Δεν υπάρχει κανένας λόγος ξένη γλώσσα και γενική παιδεία να έχουν αυξημένη βαρύτητα!
Εξόχως προβληματική και αντισυνταγματική η εντελώς ξαφνική και ανεπέρειστη αλλαγή του ανωτάτου ορίου συμμετοχής στον διαγωνισμό. Η δικαιοσύνη απονέμεται από νομικούς με πρακτική εμπειρία και όχι 28χρονους που δεν έχουν, καν, προλάβει να ζήσουν και, απλά, παπαγαλίζουν τα εγχειρίδια. Το αν κάποιος θα έχει υπηρεσιακή εξέλιξη αφορά αυτόν, και μόνο, και όχι εσάς! Πολύ περισσότερο η αλλαγή του ορίου ξενίζει για τους ειρηνοδίκες, που δεν έχουν υπηρεσιακή εξέλιξη.
Εξουθενωτική η κατάτμηση του διαγωνισμού σε 3 στάδια. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.
Απαράδεκτη η αλλαγή του συντελεστή βαρύτητας γραπτών-προφορικών. Όλοι ξέρουμε (ακόμα και αυτοί που δεν είναι, καν, του χώρου) τι συνέβαινε όταν ίσχυαν οι εν λόγω συντελεστές (70%-30%): Ο πρώτος των γραπτών βρισκόταν τελευταίος και ο τελευταίος, αφού κάλυπτε καμιά 120αριά θέσεις, βρισκόταν πρώτος, για προφανείς λόγους, που άλλοι δεν διέθεταν… Και μάλιστα, κανένας δεν μπορούσε να αποδείξει την ανεπάρκεια του -κατ’ αυτόν τον τρόπο- επιτυχόντος… Πιθανώς, επιδιώκετε να επαναφέρετε αυτό το απαράδεκτο και ύποπτο φαινόμενο, για λόγους που γνωρίζετε και επιθυμείτε εσείς…
Όσον αφορά την εντός σχολής αξιολόγηση, μας αφήνει άναυδους! Από τις πλέον τιμωρητικές διατάξεις, που στηρίζεται σε όλως αντισυνταγματικό κριτήριο, καθώς είναι θολό και τυχαίο! Τα ποσοστά κατάταξης στην κάθε ομάδα είναι «στάνταρ», εφαρμοζόμενα απαρέγκλιτα επί του συνόλου των εκάστοτε εκπαιδευομένων, χωρίς την πρόβλεψη κάποιας εξαίρεσης, με αποτέλεσμα να οδηγεί στην κρίση ως ανεπαρκών άτομα ικανά που έτυχε, απλά, να υπερβαίνουν σε αριθμό τον προβλεπόμενο αριθμό της κάθε τάξης που προκύπτει από την εφαρμογή του απαράδεκτου κριτηρίου σας! Αξιολόγηση των σπουδαστών υφίσταται, ήδη, χωρίς την ανεκδιήγητη κατηγοριοποίηση σε ομάδες.
Κοιτάξτε να επιλέγετε δικαστές, αξιοκρατικά, με βάση τη νομική τους κατάρτιση, σύμφωνα με διαβαθμισμένης δυσκολίας νομικά θέματα και όχι με την έκθεση, τα αγγλικά και τις γνωριμίες…
Με το εν λόγω αντισυνταγματικό και ύποπτο νομοσχέδιό σας, που στερείται σαφούς και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας σε πολλά σημεία του, όχι την αναμόρφωση της δικαιοσύνης θα επιτύχετε αλλά την παντελή διάλυσή της! Αφήστε τον νόμο ως είχε γιατί οι προσφυγές, εντός και εκτός συνόρων, θα πέσουν βροχή!
Αν είναι να μπει ηλικιακό όριο στους δικαστές, τότε ώρα να μπει αντίστοιχο όριο και στους καθηγητές πανεπιστημίου.
Διότι είναι αδιανόητο σε κρίσεις για θέση επίκουρου καθηγητή να μετέχουν υποψήφιοι 50αρηδες και 60αρηδες!!
Κατά τα λοιπά, με κάλυψαν τα παραπάνω σχόλια συναδέλφων. Στις ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού, το λειτούργημα του δικαστικού έρχεται σε ωριμότερη ηλικία, όπου ο δικαστικός έχει αποκτήσει τόσο επαγγελματική εμπειρία (όχι απλά διάβασμα και φροντιστήριο) αλλά ιδίως και εμπειρία ζωής προκειμένου να εξασκήσει πληρέστερα το λειτούργημα.
Είναι απαράδεκτο να αντιμετωπίζεται εν Ελλάδι το δικαστικό λειτούργημα ως μια ακόμη δημοσιο-υπαλληλική θέση !
Αυτό είναι το πρόβλημα της δικαιοσύνης σήμερα;
Άλλα θέματα δεν έχουμε – πχ την ταχεία απόδοση αποφάσεων, την ψηφιακή αναβάθμιση κλπ;;;
Θες να κάνεις μεταρρυθμίσεις;
Ορίστε πεδίον δόξης λαμπρόν…
Το ότι σε κάποια χρόνια δεν θα υπάρχουν εφέτες να δικάσουν σημαίνει ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί το σύστημα προαγωγών και τοποθετήσεων, να κατηγοριοποιηθεί η νομολογία και τα δικαστικά προηγούμενα, να απλοποιηθεί η νομοθεσία, να καταλάβουν οι πολίτες τι κάνουν τα δικαστήρια, να έχουν οι δικαστές βοηθούς κλπ, όχι το να τεθεί μια ακόμα αδικαιολόγητη και τυφλή διάκριση σε μια κοινωνία που υποφέρει από την αβεβαιότητα.
Θεωρώ πως στην εποχή της συμπερίληψης και της αντιπροσωπευτικότητας (inclusivity and representation) στην διοίκηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη και κάθε forum και θεσμό γενικότερα είναι απαράδεκτο να τίθενται εμπόδια, διαχωρισμοί και αποκλεισμοί χωρίς θεμιτό σκοπό. Είναι αντίθετο στην αρχή της ισότητας, της απαγόρευσης διάκρισης και της αναλογικότητας. Ακόμα και αν θεωρηθεί πως ο σκοπός της δημιουργίας δικαστών «καριέρας» που φτάνουν στις ανώτερες και ανώτατες βαθμίδες είναι θεμιτός μπορεί να επιτευχθεί και με ηπιότερα μέσα, όπως για παράδειγμα να εισέρχονται οι άριστοι απόφοιτοι της ΕΣΔΙ κατευθείαν στον ΑΠ, όπως συμβαίνει με το ΣτΕ και το ΕΣ. Ο αποκλεισμός υποψηφίων άνω των 45 ετών από τη συμμετοχή στον Διαγωνισμό δεν είναι ούτε αναγκαίος ούτε εν στενή εννοία αναλογικός. Τα οφέλη του δεν υπερακοντίζουν το κόστος. Αποκλείουν λόγω ηλικίας άριστους επιτυχόντες από μια λειτουργία που κατά το Σ δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση αλλά στηρίζεται στην αρχή της αξιοκρατίας. Τέλος, η μεταβατική περίοδος δυο ετων είναι αντίθετη στην αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης. Σε μια εποχή κανονικοποίησης των κρίσεων (οικονομικών, υγιεονομικών κλπ) τα δύο έτη είναι καταφανώς πολύ μικρή και μη αναλογική μεταβατική περίοδος που προσθέτει αναιτιολόγητα βάρη και ανασφάλεια στους πολίτες, χωρίς να εξυπηρετείται κάποιο άμεσο δημόσιο συμφέρον. Για μια πραγματική μεταρρύθμιση τα όρια ηλικίας θα επρεπε να στηρίζονται στον ευρωπαϊκό μέσο όρο και όχι σε μια αστήρικτη νομικά αιτιολογία.
Σε συνέχεια και προς επίρρωσιν των προπαρατεθέντων ευστόχων σχολιασμών στο υπό διαβούλευση άρθρο, οφείλουν να υπομνησθούν όλως ενδεικτικώς τα κάτωθι δεδομένα προς τα μέλη της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής, τα οποία εσκεμμένως, όπως καθίσταται διάδηλο, και όχι από συγγνωστή επιστημονική άγνοια του διεθνούς, ευρωπαϊκού και ελληνικού νομοθετικού και νομολογιακού περιβάλλοντος, υιοθέτησαν την αιφνιδιαστική ρύθμιση της μειώσεως του ανωτάτου ηλικιακού ορίου συμμετοχής στον εισαγωγικό διαγωνισμό:
1) Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι είναι αντίθετο στην ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία το ηλικιακό όριο εισόδου στο επάγγελμα των συμβολαιογράφων (42ο έτος της ηλικίας) και δικαίωσε 43χρόνη υποψήφια συμβολαιογράφο. Το Γ’ Τμήμα του ΣτΕ στην υπ’ αριθμ. 2421/2018 απόφασή του (Πρόεδρος ο Αντιπρόεδρος Δημήτριος Σκαλτσούνης) επεσήμανε ότι «η απαγόρευση των διακρίσεων ως προς την ηλικία της εν λόγω οδηγίας τυγχάνει εφαρμογής σε όλα τα πρόσωπα στο σύνολο του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα» και μάλιστα στην περίπτωση του δημοσίου τομέα, προσέθεσε το ΣτΕ «ανεξάρτητα από την ιδιότητα την οποία ενεργεί το Δημόσιο, δηλαδή ως εργοδότης ή δημόσια αρχή». Συνεπώς, η επίμαχη οδηγία εφαρμόζεται και στους συμβολαιογράφους. Παράλληλα, το ΣτΕ απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του υπουργείου Δικαιοσύνης, μεταξύ των οποίων ήταν ότι η θέσπιση ανωτάτου ορίου ηλικίας εισόδου στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος και ασφαλείας των συναλλαγών.
2) Στην απόφασή της υπ’ αριθμ. 1621/2012 η Ολομέλεια του ΣτΕ κατήργησε το ανώτατο ηλικιακό όριο συμμετοχής στον διαγωνισμό των δικαστικών επιμελητών επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις που πρέπει να προβλέπονται για το επάγγελμα του δικαστικού επιμελητή, που έχει και επικουρικό χαρακτήρα στο έργο της απονομής δικαίου, θα πρέπει να ανάγονται στην ηθική συγκρότηση, τις επιστημονικές και τις εν γένει διανοητικές ικανότητες του υποψηφίου. Και αυτό, προκειμένου η λειτουργία της Δικαιοσύνης να υπηρετείται από πρόσωπα με διαπιστωμένη επιστημονική ικανότητα και ηθική υπόσταση. Δεν διαπιστώνεται όμως, κατά τρόπο εμφανή, αναφέρουν τα μέλη της Ολομέλειας του ΣτΕ «η προσφορότητα και αναγκαιότητα της επιδίκου ρυθμίσεως, δηλαδή αν και σε ποιο βαθμό εξυπηρετείται η προαναφερόμενος δημόσιος σκοπός με το απόλυτο κώλυμα εισόδου στο επάγγελμα του δικαστικού επιμελητή υποψηφίου που έχει υπερβεί το 35ο έτος της ηλικίας του». Και αυτό γιατί –αναφέρεται στην απόφαση- «η συμπλήρωση του 35ου έτους της ηλικίας ενός υποψηφίου, κατά κοινή πείρα, λαμβανομένων υπόψη και των εν γένει συνθηκών ασκήσεως του συγκεκριμένου επαγγέλματος, δεν απομειώνει την βιολογική του ικανότητα σε βαθμό που να δικαιολογεί τη θέσπιση κωλύματος συμμετοχής του στο διαγωνισμό».
3) Επίσης να σημειωθεί ότι καταργήθηκε το ανώτατο όριο ηλικίας συμμετοχής στον διαγωνισμό ων υποψηφίων Ακολούθων Πρεσβείας με τον Ν. 4451/2017, ομοίως δε, δεν υφίσταται ανώτατο όριο ηλικίας για την συμμετοχή στον διαγωνισμό της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης.
Δεν αισιοδοξώ για την τροποποίηση ή κατάργηση του ανωτάτου ηλικιακού ορίου (ούτε καν για τους Ειρηνοδίκες, οι οποίοι δεν έχουν υπηρεσιακή εξέλιξη), καθώς οι άδηλοι προς τον νομικό κόσμο δικαιολογητικοί λόγοι θέσπισης της εν λόγω ρυθμίσεως πρέπει να είναι αρκετά ισχυροί για να υιοθετηθεί η παρούσα πρόβλεψη. Κατά την συζήτηση της ψήφισης του νομοσχεδίου στην Βουλή θα κατατεθούν, με επηρμένη προπέτεια και σοφιστική κενολογία, τα επιχειρήματα υπεράσπισης της εν λόγω διάταξης, ενώ οι πληττόμενοι υποψήφιοι θα βιώνουμε την κατάρρευση του επαγγελματικού και προσωπικού/οικογενειακού προγραμματισμού μας και την αποστέωση του κύρους της θεσμικής δικαιοσύνης.
Το ανώτατο όριο ηλικίας για τη συμμετοχή στους διαγωνισμούς της ΕΣΔΙ κατέρχεται από τα 45 στα 40 έτη χωρίς καμία αιτιολόγηση της σχετικής ρύθμισης, που τυγχάνει αντισυνταγματική και οπωσδήποτε θα προσβληθεί δικαστικώς ως τέτοια. Περαιτέρω, η περί ης ο λόγος ρύθμιση ουδόλως δύναται να συμβάλλει στην επίτευξη του διακηρυσσόμενου στο άρθρο 1 του Σχεδίου Νόμου σκοπού του τελευταίου, ήτοι στη βελτίωση της ποιότητας της δικαιοσύνης και τον περιορισμό του χρόνου που απαιτείται για την απονομή της, δοθέντος ότι θα αποκλείσει από το λειτούργημα του Δικαστικού Λειτουργού νομικούς με πολυετή πρακτική εμπειρία και θεωρητική κατάρτιση. Εξ ετέρου, η προωθούμενη διάταξη τυγχάνει όλως ανεπιεικής πρωτίστως για τους νομικούς ηλικίας από άνω των 39 έως και 44 ετών που έχουν ήδη ξεκινήσει την πολυδάπανη και ψυχολογικά απαιτητική προετοιμασία τους για τους διαγωνισμούς της ΕΣΔΙ και θα κληθούν αίφνης να την εγκαταλείψουν, με άμεσο αποτέλεσμα την απώλεια δαπανηθέντων χρημάτων και χρόνου, αλλά και την εν γένει ανατροπή του προγραμματισμού της ζωής τους σε επαγγελματικό και προσωπικό/οικογενειακό επίπεδο.
Κατανοώντας απόλυτα τους σχολιαστές σχετικά με την μείωση του ανωτάτου ορίου, να θέσω μια διαφορετική οπτική; Με την επετηρίδα να κινείται με ρυθμούς χελώνας (και αναμένεται να γίνει χειρότερα), ένας 40χρονος απόφοιτος ΕΣΔΙ, κατά πάσα πιθανότητα, ίσα που θα προλάβει να φτάσει στον δεύτερο βαθμό πριν συνταξιοδοτηθεί υποχρεωτικώς. Ειδικά στους Εισαγγελείς που τα πράγματα είναι χειρότερα, πιθανότατα δεν θα προλάβει να γίνει Αντιεισαγγελέας Εφετών. Συνεπώς, αν (υποθετικό σενάριο) για 2-3 εκπαιδευτικές σειρές εισαχθούν κυρίως 45άρηδες, σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχει Εφέτης να στελεχώσει τα δευτεροβάθμια δικαστήρια. Δεν αντιλέγω σε όσα ειπώθηκαν, αλλά αναφέρω τα ανωτέρω για να δείξω ότι η απάντηση σε ένα τόσο σύνθετο ζήτημα δεν είναι πάντα τόσο εύκολη όσο ένα απλό «ναι» ή «όχι».
Είναι απαράδεκτη και αντισυνταγματική η αιφνιδιαστική μείωση του ορίου ηλικίας στα 40 έτη. Είναι αδιανόητο να ανατρέπεται με αυτόν τον τρόπο ο προγραμματισμός και η προσπάθεια των υποψηφίων που είμαστε λίγο πριν ή λίγο μετά τα 40 και να οδηγούμαστε σε πλήρη αποκλεισμό από την προσπάθειά μας για εισαγωγή στην ΕΣΔΙ, παρά τον απίστευτο κόπο, τις θυσίες και τα χρήματα που έχουμε αφιερώσει για να προετοιμαστούμε για τον σχετικό διαγωνισμό. Αποτελεί ανεπίτρεπτο περιορισμό της επαγγελματικής ελευθερίας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας και προσβάλλει τις συνταγματικές αρχές της ισότητας, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αναλογικότητας, καθώς από κανένα σημείο της αιτιολογικής έκθεσης δεν προκύπτει λόγος υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που να δικαιολογεί τη μεταβολή αυτή.
Πέρα από τις συνταγματικές διατάξεις, παραβιάζονται και τα άρθρα 1, 17, 14 (σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του 12ου Πρωτοκόλλου), 53 και 56-57 της Ε.Σ.Δ.Α. και το άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που ρητώς απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω ηλικίας.
Άλλωστε, και ο Συνήγορος του πολίτη, η Ανεξάρτητη αρχή που, μεταξύ άλλων, ερευνά τα προβλήματα που προκαλούνται από νομοθετικές ή άλλες παρεμβάσεις της διοίκησης, με αφορμή αναφορά με αντικείμενο το ανώτατο όριο ηλικίας των 45 ετών, που προβλέπεται ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή υποψηφίων στον εισαγωγικό διαγωνισμό της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, πρότεινε στον Υπουργό Δικαιοσύνης, στη βάση εκτενούς και εμπεριστατωμένης τεκμηρίωσης, την αύξηση του ανώτατου ορίου ηλικίας ή την πλήρη κατάργησή του (υπόθεση 272201, όπως αναφέρεται στην Ειδική Έκθεση του 2020 του Συνηγόρου του Πολίτη για την ίση μεταχείριση).
Τη στιγμή που στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αντίστοιχα όρια ηλικίας τείνουν να αυξάνονται ή καταργούνται, είναι αδιανόητο στην Ελλάδα να συζητάμε για μείωση του ήδη χαμηλού ανώτατου ορίου ηλικίας για να γίνει κανείς δικαστής, δεδομένης και της πείρας που απαιτείται για τις συγκεκριμένες θέσεις, αλλά και λαμβανομένου υπ’όψιν του αυξημένου επιπέδου δυσκολίας των συγκεκριμένων εξετάσεων, στις οποίες η επιτυχία σπανίως επιτυγχάνεται με την πρώτη φορά συμμετοχής στο διαγωνισμό.
Τα όποια επιχειρήματα υπέρ του αντιθέτου είναι έωλα και δε συνάδουν με τη σοβαρότητα και υπευθυνότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζεται ο θεσμός της δικαιοσύνης.
απαράδεκτη και αντισυνταγματική η μείωση του ανώτατου ηλικιακού ορίου. Ο δικαστής δικαζει όχι μονο με τη γνώση αλλα και με την εμπειρία και την ωριμότητα. οι αιτήσεις ακύρωσεις θα διαδεχθουν η μια την αλλη. Απαράδεκτο να περιορίζεται με αυτόν τον τρόπο η επαγγελματική ελευθερία και η ελευθερη αναπτυξη της προσωπικότητας χωρίς κανενα λόγο υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος
Απαράδεκτη η συγκεκριμένη ρύθμιση για τη μείωση του ανωτάτου ορίου ηλικίας στα 40 έτη. Και είναι απαράδεκτη διότι είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Το ανώτατο όριο ηλικίας ήταν μέχρι το 2011 τα 40 έτη. Εν συνεχεία με το ν. 3910/2011 αυξήθηκε σα 45 έτη. Το ανώτατο ηλικιακό όριο δεν είναι το γνωστό παιχνίδι yo-yo για να το αλλάζει ο νομοθέτης κάθε λίγο και λιγάκι. Και αν το κάνει θα πρέπει να έχει σοβαρούς λόγους. Στην αιτιολογική έκθεση τέτοιο σοβαροί λόγοι δεν φαίνεται να υπάρχουν. Όπως προκύπτει από τα περισσότερα σχόλια, η επιθυμία του νομοθέτη να εξασφαλίσει επιτυχή καριέρα για τους δικαστικούς λειτουργούς δεν πείθει κανέναν. Θα έπειθε αν υπήρχαν συγκεκριμένα στοιχεία για τους δικαστές που εισήχθησαν στο σώμα στην ηλικία των 41-45 ετών από το 2011 και μετά. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα πρέπει να απασχολεί το νομοθέτη είναι η εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης. Και η εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης δεν εξασφαλίζεται με τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Ούτε εξασφαλίζεται από τον αποκλεισμό των επαγγελματιών νομικών – δικηγόρων με προϋπηρεσία άνω των 10 ετών από το δικαστικό σώμα. Εξάλλου, σε άλλες νομοθεσίες της Ευρώπης και της Αμερικής, το δικαστικό σώμα προσπαθεί να προσελκύσει τέτοιους νομικούς γιατί η δικαιοσύνη τους έχει ανάγκη. Αν λοιπόν ο νομοθέτης θέτει ένα τέτοιο χαμηλό ανώτατο ηλικιακό όριο, το κάνει έχοντας προηγουμένως προβλέψει πώς δεν θα αποκλείσει πεπειραμένους δικηγόρους από το σώμα. πχ. στη Γαλλία γίνονται κάθε χρόνο τρία είδη διαγωνισμών: ένας για αυτούς που εξ αρχής θέλουν να γίνουν δικαστές και για τους οποίους ισχύει ανώτατο όριο ηλικίας τα 31 έτη, ένας για τους δημοσίους υπαλλήλους και ένας για τους επαγγελματίες δικηγόρους με τουλάχιστον 8 χρόνια εμπειρίας.
H δικαιοσύνη απαιτεί από το νομοθέτη να προσεγγίζει τα ζητήματα αυτά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Κάτι που δεν ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Όπως και με το νέο Οργανισμό του ΝΣΚ, στόχος της διάταξης προφανώς είναι να αποκλειστούν δοκιμασμένοι επιστήμονες – επαγγελματίες από διαγωνιστικές διαδικασίες που προορίζεται να καλύψουν θέσεις παροχής νομικών υπηρεσιών στο δημόσιο τομέα, ώστε να αμβλυνθεί ο ανταγωνισμός εις όφελος αποφοίτων της νομικής που σκοπό ζωής έχουν ήδη από τα φοιτητικά τους χρόνια να καταλάβουν τέτοιες θέσεις, δίχως προηγουμένως να δοκιμαστούν στη σκληρή πραγματικότητα της ιδιωτικής οικονομίας.
Με απλά λόγια, ενισχύεται η «κουλτούρα» του «ελληνικού ονείρου»: κατάληψη μίας μόνιμης θέσης στο δημόσιο μέχρι τα 30 και έως τη σύνταξη.
Αυτές οι επιλογές είναι αδιέξοδες.
Ο θεσμός της Δικαιοσύνης απαξιώνεται. «Φτασμένοι» δικηγόροι δεν τρέφουν οποιοδήποτε σεβασμό στους νέους δικαστές ηλικίας 30-35 ετών, ενώ οι νέοι δικηγόροι διακατέχονται από συναισθήματα ζήλειας έναντι πρώην συνομήλικων συναδέλφων τους που «έλυσαν» το βιοποριστικό τους πρόβλημα. Συν τω χρόνω δε, πολλοί δικαστές φθονούν τους δικηγόρους, επειδή οι τελευταίοι με μία παράσταση «βγάζουν» όσα οι ίδιοι «βγάζουν» σε ένα μήνα. Οι διάδικοι απορούν για το γεγονός ότι η υπόθεση τους θα κριθεί από κάποιον/α που δεν έχει μοχθήσει ούτε μία μέρα στον ιδιωτικό τομέα.
Θα πρέπει να αντιληφθείτε ότι η θέση ευθύνης του Δικαστή προορίζεται για επιστήμονες – επαγγελματίες συνειδητοποιημένους που επιδιώκουν να την υπηρετήσουν όχι για την επαγγελματική ασφάλεια που τη χαρακτηρίζει αλλά γιατί από τη θέση αυτή επιθυμούν να συμβάλλουν στην κοινωνική ευημερία.
Διαφορετικά η ελληνική Δικαιοσύνη θα συνεχίσει να χαρακτηρίζεται για δεκαετίες «αναπτυσσόμενη» και όχι «αναπτυγμένη».
Η μεταβολή του ανώτατου επιτρεπτού ηλικιακού ορίου για την εισαγωγή στην Ε.Σ.Δ.Ι. συνιστά παραβίαση των αρχών της ισότητας (Σ4), της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (Σ5) ενώ παραβιάζει και την αρχή της αναλογικότητας. Πέραν των συνταγματικών διατάξεων παραβιάζει και τα άρθρα 1, 17, 14 (σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του 12ου Πρωτοκόλλου), 53 και 56-57 της Ε.Σ.Δ.Α..
Εν προκειμένω παρακάμπτεται κι η προσφιλής τακτική της επίκλησης των ισχύοντων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού «δεν βολεύει». Αντί, λοιπόν, να αποτελέσουν παράδειγμα τα ισχύοντα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να αυξηθεί το όριο ηλικίας στα 50 ή 55 έτη, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και αυτό μειώνεται κατά τρόπο ώστε να φέρνει μάλιστα πολλούς υποψήφιους προ τετελεσμένων. Το σκεπτικό πίσω από αυτό (υπηρεσιακή εξέλιξη) δεν δικαιολογεί τη ρύθμιση για πρώτο τον λόγο ότι δεν μπορεί η Πολιτεία να ενδιαφέρεται πρωτίστως για την υπηρεσιακή εξέλιξη (η οποία έτσι κι αλλιώς δεν συναρτάται κυρίως με την ηλικία) έναντι της ορθής και ταχείας απονομής της δικαιοσύνης, που μπορεί πολύ περισσότερο να επιτευχθεί από ανθρώπους με μεγαλύτερη κοινωνική και επαγγελματική πείρα αλλά και γνώσεις (που, εν πολλοίς, είναι συνάρτηση της ηλικίας). Άλλωστε το ακατανόητο της αιτιολογίας της συγκεκριμένης ρύθμισης, κι ενδεχομένως και προσχηματικό, είναι ότι αφορά και τους ειρηνοδίκες! Σε μια (υποτίθεται) ευρωπαϊκή, ευνομούμενη χώρα, λοιπόν, προτάσσεται η υπηρεσιακή εξέλιξη των υπηρετούντων τη δικαιοσύνη έναντι της ορθής απονομής της τελευταίας, θεμελιώνοντας ηλικιακή διάκριση και πρωτοτυπώντας έναντι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Να αυξηθεί το ελάχιστο όριο ηλικίας, στα 28 έτη δεν υπάρχει εμπειρία ζωής κατά τεκμήριο. Ανεπίτρεπτη η μείωση του ανώτατου ορίου και μάλιστα τόσο αιφνιδιαστικά. Ανατρέπει τον προγραμματισμό τόσων υποψηφίων και δεν έχει λογική. Δεν επιθυμείτε δικαστές με δικαστηριακή πρακτική; Δεν έχει λογική ιδίως ως προς τους ειρηνοδίκες οι οποίοι δεν έχουν υπηρεσιακή εξέλιξη. Όσον αφορά τα πιστοποιητικά, σε κανέναν διαγωνισμό του δημοσίου δεν ζητούνται εκ των προτέρων παρά μόνο σε επιτυχόντες. Δεν είναι δυνατόν να επιβαρύνεται το δημόσιο σύστημα υγείας, ιδίως εν μέσω πανδημίας και σε κάθε περίπτωση είναι τυπολατρεία, κατάλοιπο του παρελθόντος.
Απαράδεκτο το ηλικιακό όριο των 40. Σταματήστε να ανεβάζετε στις έδρες παιδάκια που δεν έχουν ιδέα από μάχιμη δικηγορία και πααπαγαλιζουν τα όσα λένε στα φροντιστήρια!
Το να «κατεβάσετε» το ανώτερο όριο ηλικίας στο 40 έτος είναι προδήλως αντισυνταγματικό! Πρέπει -αν δεν επιθυμείτε να το καταργήσετε εντελώς- να μείνει ως είχε ή να «ανέβει» κι άλλο. Το να είναι κάποιος στο δικαστικό σώμα αποτελεί λειτούργημα. Ως εκ τούτου μπορεί να μην επιθυμεί, για τους δικούς του λόγους, να προαχθεί σε όλους τους βαθμούς. Είναι στη δική του κρίση και όχι στη δική σας. Υπάρχουν, άλλωστε, πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Επομένως, το σχετικό επιχείρημά σας (ότι πρέπει πάση θυσία να έχει εξέλιξη) στερείται, παντελώς, λογικής. Άλλωστε, είναι πολύ λίγοι οι επιτυχόντες άνω των 40 ετών. Συνεπώς, η επιθυμία σας για υπηρεσιακή άνοδο μπορεί, άνετα, να εκπληρωθεί από την πλειονότητα των λοιπών επιτυχόντων. Κατά την άποψή σας είναι επιθυμητό να απονέμει δικαιοσύνη ένας 28χρονος, που δεν έχει, ακόμα, εμπειρία -ούτε καν από τη ζωή- αλλά όχι ένας 41, 42, 43 κλπ ετών… Είναι πασιφανές ότι η σκέψη σας στερείται ερεισμάτων και ενδέχεται να προκαλέσει και άλλα προβλήματα στον αξιόλογο αλλά πολύπαθο κλάδο της Δικαιοσύνης. Επιπλέον, όσον αφορά τους Ειρηνοδίκες για ποια υπηρεσιακή εξέλιξη μιλάμε; Για ποιο λόγο θεσπίζεται ανώτατο όριο και ως προς αυτούς; Είναι τόσο σημαντικό αν ένας 65χρονος συνταξιοδοτηθεί σαν ειρηνοδίκης Γ’τάξης και όχι σαν Α’; Πιστέψτε μας, δεν είναι.
Το ανώτατο όριο ηλικία πρέπει να παραμείνει στα 45 και να μην αλλάξει ξανά, για την σταθερότητα των καταστάσεων και την ασφάλεια του δικαίου. Είναι χρήσιμη στο Σώμα η ωριμότητα και η εμπειρία επιστημόνων μεγαλύτερης ηλικίας. Άλλωστε για το ζήτημα της υπηρεσιακής εξέλιξης σε ανώτερους βαθμούς και δη στο βαθμό του Προέδρου Εφετών μεγαλύτερο ρόλο παίζει ο αριθμός των οργανικών θέσεων και όχι η ηλικία των υπηρετούντων.
Το όριο ηλικίας θα έπρεπε να ανέβει ως προς το κατώτατο όριο, όχι να κατέβει από τα 45 στα 40. Πραγματικά, διαλύονται υποψήφιοι οι οποίοι έκαναν προγραμματισμό με βάση τα ισχύοντα, με την απαράδεκτη αυτή ρύθμιση χωρίς να επιτυγχάνεται ορθότερη απονομή δικαιοσύνης.
Απαράδεκτη ηλικιακή διάκριση που αποκλείει ξαφνικά πάρα πολλούς υποψηφίους οι οποίοι είναι απόλυτα ικανοί ηλιακά και παραγωγικά. Δηλ, ένας υποψήφιος 28 ετών που μπορεί να μην έχει καθόλου δικαστηριακή εμπειρία, θα απονείμει ορθότερα δικαιοσύνη από έναν 43χρονο. Που βασίστηκε αυτή η αλλαγή μετά από τόσα χρόνια, και σε πλήρη αντίθεση με αυτά που ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Επειδή ειναι αρκετά ήδη τα παραπάνω και δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια επιχειρήματα,σας γράφω συγκεκριμένα πως με οδηγεί σε πληρη αποκλεισμό από τον διαγωνισμό το ν/σ, σε έναν διαγωνισμό για τον οποίο έχω επενδύσει χρόνια και κοπο.
Εισήχθηκα με κατατακτήριες στη νομική σχολή (δεύτερος τη ταξει) και πήρα πτυχίο τον Μάϊο 2019,σε ηλικία 35 ετών.
Στη συνέχεια, πραγματοποίησα την άσκησή μου,η οποία λογω κόβιντ, παρατάθηκε για σχεδόν ένα χρόνο και τελικά δώσαμε εξετάσεις επάρκειας τον Ιούνιο 2021,όντας 37 και 5 μηνών.
Εγγράφηκα στον ΔΣΑ αρχές Σεπτεμβρίου 2021.
Επομένως,για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό,θα πληρώ τις τυπικές προϋποθέσεις Σεπτέμβριο 2023.
Με το ν/σ, το οποίο «σπαει» τις εξετάσεις και τα αγγλικά μεταφέρονται τον Ιούνιο κάθε έτους,αποκλείομαι απο τον διαγωνισμό του 2023 γιατι δεν θα πληρώ την προϋποθεση της διετούς άσκησης.
Ταυτόχρονα όμως,μειώνεται κατά 30% το όριο ηλικίας,σε σχεση με τον υπάρχοντα νόμο, και γίνεται 40.
Το οποίο σημαίνει ότι αποκλείομαι και απο τον διαγωνισμό του 2024 γιατί θα διανύω το 41ο έτος της ηλικίας μου.
Επομένως,οδηγούμαι σε πλήρη αποκλεισμό από τον διαγωνισμό, καθώς δεν εμπίπτω ουτε στις μεταβατικές διατάξεις,οι οποίες εχουν διετή ισχύ, μου επιτρέπεται η συμμετοχή.
Και μάλιστα για ένα γεγονός, για το οποίο δεν φέρω καμία ευθύνη,οπως και αρκετοί άλλοι οι οποίοι λόγω κοβιντ και συνεχών αναβολών δεν καταφεραμε να δωσουμε εξετάσεις επάρκεια,και άρα να εγγραφούμε στον οικείο Δ.Σ., στους 18 μήνες αλλα στους 28.
Σας παρακαλώ θερμά,να λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν,αντίστοιχες περιπτωσεις όπως ηδική μου και να πραξετε ανάλογα,αφήνοντας τουλάχιστον το όριο ηλικίας ως ίσχυε.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μετερχονται απλώς την εξής συνήθη νομοθετική τακτική:
Επειδή δεν θέλουν να ανεβάσουν το ηλικιακό όριο στα 55 ή να το καταργήσουν εντελώς , όπως ισχύει σε αλλες χώρες κι όπως επιβαλλει η αναζήτηση της ποιοτητας αναμεσα στους υποψηφίους, βαζουν ως λαγο τη μείωση απο τα 45 στα 40 και μετα απο έντονες, πλην αναμενόμενες εκ μερους τους, διαμαρτυρίες να το «επαναφέρουν» εκει που ηταν , στα 45, οποτε ηρεμούν τα πνευματα και ο υπουργός κρατα ενα καθαρο πρόσωπο.
Τα εχουμε ξαναζήσει αυτα στην ελληνικη διαδικασια νομοθέτησης. Πονηριες απλώς.
Επί της ουσίας:
Η υπηρεσιακη εξελιξη των δικαστων που επικλούνται ως επιχείρημα και εχει επιβεβαιωθει απο το ΣτΕ σε μια αποφαση του, ειναι επιχειρημα που τρεκλιζει.
Πρωτον δεν αφορα τους Ειρηνοδικες. Δευτερον δεν υπαρχει κανενα θεμα υπερτερου δημοσιου συμφεροντος γιατι υπαρχουν αρκετοι υποψηφιοι που θα προλαβουν ηλικιακα να υπηρετησουν και στα ανωτατα δικαστηρια. Απο 28 παιρνουν, αλιμονο!
Οποτε το αν φτασει κανεις στον ΑΠ, ΣτΕ ή Ελ.Σ. αφορα μονο αυτόν.
Καταργηση του οριου ηλικίας πρεπει !! Αρκετα με τα αναχρονιστικα νομοθετηματα σας.
η τουλάχιστον 10ετής άσκηση δικηγορίας θα έπρεπε να είναι αυστηρό προαπαιτούμενο για ευνοήτους λόγους. Πώς θα μπορούσε ένα επαγγελματίας φοιτητής (μοριοδοτείται ακόμα και το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό αλλά δεν μοριοδοτείται η παράσταση στα δικαστήρια όπου δίνεις εξετάσεις καθημερινά ) να έχει τα ίδια εχέγγυα σωστής κρίσης με έναν άνθρωπο που έχει κριθεί στην πράξη;;; πως θα μπορούσε να έχει τα ίδια εχέγγυα σωστής κρίσης ένας άνθρωπος με πείρα ζωής (το οποίον σπάνια συμβαίνει πριν τα 35) με έναν άνθρωπο νέο που έχει αντιμετωπίσει μόνο τα βιβλία και τη στείρα γνώση χωρίς επαφή με την πράξη; Θέλουμε τελικά το δικαστή της γυάλας και όχι το δικαστή που έχει «ψηθεί » στην πραγματικότητα; Απαράδεκτο το ανώτατο όριο ηλικίας. το κατώτατο θα πρέεπει να αυξηθεί και να οριστεί προαπαιτούμενο ελάχιστων παραστάσεων στα δικαστήρια.
Προσωπικά πιστεύω ότι η άσκηση ουσιαστικής δικηγορίας τουλάχιστον 10ετούς θα έπρεπε να είναι αυστηρό προαπαιτούμενο για να γίνει κανείς δικαστής. Ο λόγος είναι προφανής. Η επαφή με την πράξη και τα πραγματικά προβλήματα και την πραγματική ζωή μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί. Στο ελεύθερο επάγγελμα που ασκείται στην ανασφάλεια της επαγγελματικής αρένας σμιλεύεται ο νομικός που χρειάζεται για να δικάζει πραγματικά δίκαια, και όχι αυτός που είναι επαγγελματίας φοιτητής βλ σπουδές μεταπτυχιακά, διδακτορικά, φροντιστήρια, ένα δύο τρία τέσσερα χρόνια και κάποια στιγμή να του «κάτσουν» τα θέματα στη σχολή και να περάσει ουσιαστικά απαίδευτος για να δικάζει και να καταδικάζει στα σίγουρα τον κοσμάκη.
Το όριο ηλικίας πρέπει να αυξηθεί. Όχι να μειωθεί. Αν θέλουμε δικαστές όχι φερέφωνα και όχι της γυάλας, αλλά της πραγματικότητας.
Άλλωστε η ζωή προηγείται του νόμου. Η κοινωνία των ανθρώπων έχει το δικαίωμα να επιλέγει τους νόμους της τους οποίους για να τους μάθει κανείς πρέπει να μετρήσει έτη ενεργούς συμμετοχής σε αυτήν και να είναι ηλικιακά ώριμος για να κρίνει. Αυτό σπάνια μπορεί να συμβαίνει πριν τα τριάντε πέντε τη σήμερον ημέρα και σε σχέση με τη δική μας επιστήμη που χρειάζεται πείρα ζωής
Δέον θα ήταν να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις όσοι έχουν τουλάχιστον πέντε έτη δικηγορίας.
Το ηλικιακό όριο πρέπει να παραμείνει ως έχει,ήτοι 45 έτη. Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει ανάγκη από καταρτισμένους και έμπειρους νομικούς.
Το όριο ηλικίας πρέπει να αυξηθεί ως προς το κατώτατο και το ανώτατο του πλαίσιο. Θα πρέπει να ζητούνται τουλάχιστον 5 έτη άσκησης δικηγορίας με mimimum αριθμό παραστάσεων σε δικαστήρια (τουλάχιστον 5 ανά έτος. Αυτοί που έχουν περισσότερες παραστάσεις να προτιμούνται. Θα πρέπει να επιβραβεύεται η πραγματική εμπειρία του υποψηφίου και όχι η στείρα απόκτηση γνώσεων.
Το ανώτατο ηλικιακό όριο εισαγωγής στη σχολή πρέπει να καταργηθεί, άλλως να τεθεί το 55ο, κατά το οποίο τα άτομα είναι ακόμη παραγωγικά, έχουν πλήρη πνευματική διαύγεια και έχουν αποκτήσει επαγγελματική εμπειρία και κοινωνική πείρα. Η μη υπέρβαση του 40ου έτους την 31η Δεκεμβρίου του έτους προκήρυξης του διαγωνισμού ουσιαστικά αποκλείει και τους 40ρηδες, χωρίς να προβλέπεται κάτι αντίστοιχο για το κατώτατο όριο ηλικίας των 28 ετών. Έτσι τίθεται μια ανεπίτρεπτη διάκριση λόγω ηλικίας. Εξάλλου η διάκριση της ηλικίας έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες του ενωσιακού δικαίου περί ισότητας και με την αντίστοιχη διεθνή και ευρωπαϊκή πρακτική. Κατά τη γνώμη μου, η κατάργηση του ανώτατου ηλικιακού ορίου θα προσδώσει μεγαλύτερο κύρος στις εξετάσεις.
Παραβιάζετε το Σύνταγμα και την κοινή λογική μειώνοντας το όριο ηλικίας. Σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να υφίσταται μεταβατική περίοδος. Είναι αδιανόητο να ανατρέπετε τον προγραμματισμό των υποψηφίων κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Ειλικρινά αδυνατώ να αποδεχθώ ότι δεν αποτελεί ζητούμενο για την Πολιτεία η παροχή υψηλού επιπέδου δικαιοδοτικού έργου αλλά η εξασφάλιση στους δικαστικούς λειτουργούς όσο γίνεται περισσότερου χρόνου σταδιοδρομίας, δηλαδή όσο γίνεται περισσότερα έτη μισθοδοσίας από τον κρατικό προϋπολογισμό!!
Κάθε ορθολογικά σκεπτόμενος αντιλαμβάνεται ότι μεταξύ δύο επιτυχόντων στο διαγωνισμό της ΕΣΔΙ, ο επιτυχών που θα προσαρμοστεί και θα αποδώσει ταχύτερα και αποτελεσματικότερα στα καθήκοντα του είναι εκείνος που έχει να επιδείξει και προηγούμενη πολυετή δικηγορική δραστηριότητα. Είναι προφανές και αυταπόδεικτο !!!
Με απλά λόγια, ένας δικαστικός λειτουργός με προηγούμενη πολυετή πραγματική δικηγορική εμπειρία, αποδεικνυόμενη από σχετική βεβαίωση του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου, είναι αναντίρρητα προτιμητέος έναντι ενός δικαστικού λειτουργού 28-30 ετών, που στη σύντομη (αν όχι τύποις και μόνο) δικηγορική σταδιοδρομία του δεν έχει να επιδείξει παρά ελάχιστες παραστάσεις ενώπιον Δικαστηρίων.
Το Υπουργείο προκρίνει την απορρόφηση αποφοίτων της νομικής – σπουδαστών νομικών φροντιστηρίων στο δικαστικό σώμα, αντί της στελέχωσης του με καταρτισμένους, έμπειρους και ώριμους νομικούς.
Το κατώτατο όριο ηλικίας δεν θα έπρεπε να υπολείπεται των 35 ετών, σε συνδυασμό με ελάχιστο αριθμό παραστάσεων ενώπιον Δικαστηρίων όλων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Εξάλλου, θα έπρεπε να μοριοδοτείται, όχι μόνο η κατοχή μεταπτυχιακών ή διδακτορικών τίτλων, αλλά και οι παραστάσεις ενώπιον των Ανωτάτων Δικαστηρίων.
Σε ό,τι αφορά στο ανώτατο όριο ηλικίας δεν θα έπρεπε καν να αποτελεί νομοθετική επιλογή.
Ειλικρινά, είναι αδιανόητο η Πολιτεία να εμπιστεύεται την απονομή δικαιοδοτικού έργου σε ένα δικαστικό λειτουργό 28-30 ετών και να αρνείται τις υπηρεσίες και την υπεραξία που έχει να προσφέρει ένας νομικός ηλικίας 45 ετών με προηγούμενη δικηγορική εμπειρία 21 ετών και εκατοντάδες από 500 παραστάσεις ενώπιον Δικαστηρίων.
Η διάταξη αυτή συνιστά εξόφθαλμα κακή επιλογή που μονάχα μεγαλύτερη ζημία θα προκαλέσει στον πολύπαθο κλάδο απονομής δικαιοσύνης.
Στον Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ένωσης προβλέπεται στο άρθρο 15 Άρθρο 15 – Ελευθερία του επαγγέλματος και δικαίωμα προς εργασία
1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα να εργάζεται και να ασκεί το επάγγελμα, το οποίο επιλέγει ή αποδέχεται ελεύθερα.
2. Κάθε πολίτης της Ένωσης είναι ελεύθερος να αναζητά απασχόληση, να εργάζεται, να εγκαθίσταται ή να παρέχει υπηρεσίες σε κάθε κράτος μέλος.
Πως μπορείτε όχι απλά να περιορίζετε αλλά να καταργείτε το δικαίωμα αυτό για τους άνω των 40 ετών ?Σε ποια άλλη ευρωπαικη χώρα δεν σέβονται τον Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων?Απαράδεκτο το όριο των 40 ετών ,αθέμιτη διάκριση λόγω ηλικίας που πάει πολλά βήματα -χρόνια πίσω το δικαιικο μας σύστημα!
I. Επί έντεκα συναπτά έτη (προκήρυξη 2011 και εντεύθεν), το ανώτατο ηλικιακό όριο για τη συμμετοχή στο Διαγωνισμό της ΕΣΔΙ ήταν το 45ο έτος ηλικίας. Όλως αιφνιδιαστικά, με ανεπαρκή νομική θεμελίωση και παραβιάζοντας κατάφωρα πληθώρα ημεδαπών και υπερεθνικών κανόνων δικαίου, έρχεται προς δημόσια διαβούλευση, η μείωση του ανώτατου ηλικιακού ορίου από τα 45 στα 40 έτη.
II. Στο δίκαιο της ΕΕ, της οποίας Μέλος είναι και η Χώρα μας, το άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων θεσπίζει ρητώς απαγόρευση των διακρίσεων για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας. Στην υπόθεση Mangold [ΔΕΕ, C-144/04, Werner Mangold κατά Rüdiger Helm, 22 Νοεμβρίου 2005. Η υπόθεση αφορούσε διαφορά μεταξύ του W. Mangold και του εργοδότη του σχετικά με την εφαρμογή από τον εργοδότη γερμανικής νομοθετικής ρύθμισης η οποία επέτρεπε συγκεκριμένη μορφή διάκρισης λόγω ηλικίας], το ΔΕΕ καθιέρωσε την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας ως γενική αρχή του δικαίου της ΕΕ. Η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας προβλέπεται επίσης
στην Οδηγία για την ισότητα στην απασχόληση (2000/78/ΕΚ). Στην
υπόθεση Kücükdeveci [ΔΕΕ, C-555/07, Seda Kücükdeveci κατά Swedex GmbH & Co. KG, 19 Ιανουαρίου 2010], το ΔΕΕ έκρινε ότι οι διατάξεις για τις διακρίσεις
λόγω ηλικίας στην οδηγία για την ισότητα στην απασχόληση εξειδικεύουν
αμφότερες τις γενικές αρχές της ίσης μεταχείρισης (η οποία αποτυπώνεται
στο άρθρο 20 του Χάρτη της ΕΕ) και της απαγόρευσης των διακρίσεων (η οποία
αποτυπώνεται στο άρθρο 21 του Χάρτη της ΕΕ).
III. Η ως άνω νομολογία παρατίθεται όλως ενδεικτικά και καταδεικνύει το πόσο προβληματική είναι η προτεινόμενη αλλαγή. Το επιχείρημα για υπηρεσιακή εξέλιξη είναι απορριπτέο πρωτίστως από την πολύχρονη, προηγούμενη υιοθέτηση ως ανώτατου ηλικιακού ορίου αυτού των 45 ετών. Άραγε τότε, δεν είχε ανακύψει ζήτημα με την υπηρεσιακή εξέλιξη των δικαστικών λειτουργών, και ανέκυψε ως τέτοιο το πρώτον, στα τέλη του 2021; Άραγε γιατί ο πλέον πρόσφατος Νόμος 4689/27.05.2020-ΦΕΚ Α΄103, στη διάταξη άρθ. 79, επανέλαβε τη ρύθμιση άρθ. 10 του Ν. 3689/2008, ως προς το 45ο έτος ηλικίας;
IV. Σε μία Εποχή, όπου είναι επιτακτική η όποια κατάργηση δυσμενών διακρίσεων όπως λόγω θρησκείας, φυλής, φύλου, γενετήσιου προσανατολισμού, ηλικίας, αναπηρίας κ.ά., και σε έναν Χώρο (Της Δικαιοσύνης), που πρωτίστως καλείται να προασπιστεί την κατάργηση αυτή και την ισότητα όλων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, έρχεται προς διαβούλευση ένα νομοσχέδιο που εισάγει ευθεία, ανεπίτρεπτη, δυσμενή διάκριση λόγω ηλικίας. Σε μία Εποχή και σε ένα Χώρο που θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο για τους υπόλοιπους χώρους και όπου θα έπρεπε να συζητείται η αύξηση του ανώτατου ηλικιακού ορίου (αν όχι η κατάργηση, ιδίως μετά την ενοποίηση των κοινωνικο-ασφαλιστικών εισφορών δημόσιου τομέα και αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών στον ΕΦΚΑ).
V. Προσωπικά, τυγχάνω 43 ετών μάχιμη δικηγόρος, και για πρώτη φορά συμμετείχα στο διαγωνισμό πέρυσι, οδηγούμενη στην απόφασή μου, μετά από μία δεκαετή μνημονιακή κρίση και από έναν πόλεμο (COVID-19) που με εξώθησε στην ανεργία, με κλειστά Δικαστήρια και υπολειτουργούσες δημόσιες υπηρεσίες. Επένδυσα χρόνο, χρήματα που βγήκανε με αίμα, και έχοντας την προσδοκία ότι θα έχω τρεις προσπάθειες να συμμετάσχω, καθόσον, οι πιθανότητες εισαγωγής με την πρώτη προσπάθεια είναι εξαιρετικά μικρές (το γνωρίζουν καλά όλοι οι συνάδελφοι που με αυταπάρνηση και θυσίες μετέχουν σε αυτό το Διαγωνισμό).
Και όλως αιφνιδιαστικά και αναιτιολόγητα, ενάντια στο Σύνταγμα και στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, θέλετε να στερήσετε από εμένα και την κυριολεκτικά «ματωμένη» γενιά μου, τη δυνατότητα συμμετοχής σε ένα διαγωνισμό, όταν θα έπρεπε να ομιλούμε για δημιουργία νέων επαγγελματικών ευκαιριών και για διεύρυνση (αν όχι πλήρη κατάργηση) των όποιων δυσμενών διακρίσεων λόγω ηλικίας.
Λυπούμαι βαθιά για την εν λόγω προτεινόμενη αλλαγή κι ευελπιστώ ότι δεν θα ψηφιστεί.
Απαράδεκτη η μείωση του ανώτερου ηλικιακού ορίου στα 40,και να γιατί:
-Κατ´αρχάς ο λόγος που επικαλούνται οι συντάκτες του νομοσχεδίου είναι ακατανόητος.Για να μπαίνουν λέει νεαρότεροι σπουδαστές στην ΕΣΔΙ ούτως ώστε να προλαβαίνουν να φτάσουν στους ανώτερους βαθμούς.Λες και δηλαδή αν ένας συγκεκριμένος δικαστικός λειτουργός δεν προλάβει να φτάσει στον ΑΠ πχ αυτό αφορά οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό του.
-Επί της ουσίας τώρα αποτελεί κοινή παραδοχή σε όλους όσοι υπηρετούν στον χώρο της δικαιοσύνης πως είναι αναγκαία η μακρά κοινωνική και επαγγελματική εμπειρια του δικαστή για την επιτυχή άσκηση των καθηκόντων του.Γι’αυτό διαχρονικά υποστηρίζεται η αύξηση του ανώτερου ορίου των 45 ετών.Αλλά αν αυτό δεν μπορεί να συμβεί,τουλάχιστον ας μην μειωθεί.Και τέλος πάντων αν πρέπει να μειωθεί το ηλικιακό εύρος των συμμετόχων,ας ξεκινήσουμε αυξάνοντας το κατώτερο όριο και όχι το ανώτερο.
-Επιπλέον δημιουργεί βαρύ πλήγμα σε όσους 37-38-39 ετών πήραν 1-2 φορές μέρος στις εξετάσεις έχοντας αφήσει τα (δικηγορικά) γραφεία τους να υπολειτουργούν,έχοντας παράλληλα την ασφάλεια πως θα έχουν ακόμα αρκετές ευκαιρίες να συμμετάσχουν στις εξετάσεις
-Ακόμα χειρότερα για τους 40+ που κάποιοι θα σχεδίαζαν να λάβουν μέρος,και τους τραβάει τώρα κάποιος το χαλί και μάλιστα χωρίς ουσιαστικό λόγο.
-Τα παραπάνω φαίνεται να τα συμμερίζονται ως έναν βαθμό και οι συντάκτες του νομοσχεδίου καθώς στη μεταβατική διάταξη του άρθρου 54 παρ.4 ορίζεται ότι «Το ανώτατο όριο ηλικίας των σαράντα (40) ετών…δεν ισχύει ως προς τους δύο (2) πρώτους εισαγωγικούς διαγωνισμούς που θα διεξαχθούν μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου.».Όμως αυτό δεν μπορεί να είναι αρκετό.Άλλωστε είναι γνωστό πως οι εξετάσεις είναι λίαν απαιτητικές,πολλοί χρειάστηκε να δώσουν αρκετές φορές μέχρι να τα καταφέρουν οπότε το περιθώριο των 2 επιπλέον εξετάσεων από την ψήφιση του νόμου δεν αρκεί ως αντιστάθισμα.Η διάταξη το σωστό θα ήταν να αποσυρθεί,διαφορετικά να δωθεί έστω περιθώριο 5 ετών (αντί για 2 που προβλέπει η προτεινόμενη ρύθμιση μέχρι την εφαρμογή της),ούτως ώστε οι σημερινοί 40 ετών να έχουν τις ευκαιρίες συμμετοχής που υπολόγιζαν πως θα έχουν.Και έτσι δε θα υπάρχει και καμια υπόνοια μεροληψίας,διαφορετικά ο τόσο βίαιος και ξαφνικός εξοβελισμός όλων των υποψηφίων 40-45 ετών,προφανώς θα ευνοήσει κατ´αποτέλεσμα τους υπόλοιπους,τους εναπομείναντες,καθώς μειώνονται δραστικά οι ανταγωνιστές τους
Αισχος!
Το οριο ηλικίας περιμέναμε να ανεβει στα 50 / 55 ή να καταργηθει εντελώς κι οχι να μειωνεται στα 40! Ποιοι θελετε τελικα να υπηρετουν σε αυτη τη χωρα ως δικαστες, απορω ωρες ωρες. Ριξτε μια ματια τι ισχυει σε αλλες χωρες πριν νομοθετήσετε!
Καταργηση ή οριο στα 55.
Για δε τους ειρηνοδικες, που δεν θα γινουν ποτέ Αεροπαγιτες κ συνεπως δεν τιθεται θεμα «υπηρεσιακης εξελιξης», η ρύθμιση ειναι οφθαλμοφανως παραλογη και αυθαιρετη.
Ως προς τα προσόντα της παρ. 1 περ. α σχετικά με τη διετή άσκηση δικηγορίας θα πρέπει να προστεθεί στα δικαιολογητικά η προσκόμιση βεβαίωσης από τον οικείο δικηγορικό σύλλογο με τις παραστάσεις στα δικαστήρια, διότι παρατηρείται το φαινόμενο μόλις διορίζονται ως δικηγόροι να μην ασκούν δικηγορία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην γνωρίζουν τα πραγματικά προβλήματα του δικηγόρου και να μην έρχονται σε επαφή με τους διαδίκους, γνώση απαραίτητη για την μετέπειτα άσκηση του λειτουργήματος. Δικηγορία μπορούν να ασκήσουν ακόμα και με την συμμετοχή τους στους καταλόγους της νομικής βοήθειας. Θα πρέπει να προσδιοριστεί δηλαδή ένας ελάχιστος αριθμός παραστάσεων στα δικαστήρια.
Ως προς την ηλικία θεωρώ ότι θα έπρεπε να καταργηθεί το οποιοδήποτε όριο ηλικίας, αφού δεν επηρεάζει τον προϋπολογισμό, δεδομένου ότι ένας Εφέτης συνταξιοδοτείται στα 65 και ένας Αρεοπαγίτης στα 67, άρα δεν επιβαρύνεται ούτε το ασφαλιστικό σύστημα ώστε να δικαιολογείται ο περιορισμός μέχρι τα 40. Τέλος, όση η εμπειρία έχει ένας νομικός πριν γίνει δικαστής τόσο μεγαλύτερη και η γνώση σε πρακτικό επίπεδο, χωρίς να ακυρώνω τους 28χρονους.
Συμφωνώ με τη συνάδελφο καθώς ομοίως θέλω όντας 40 ετών να δώσω εξετάσεις για Ειρηνοδίκης.Γιατί καθυστέρησα?Γιατί έγινα μητέρα,γιατί έπρεπε να δουλεύω και να συντηρώ την οικογένεια μου και όλοι γνωρίζουν ότι οι εξετάσεις για το δικαστικό σώμα απαιτούν αφοσίωση,να μην έχεις εργασιακές υποχρεώσεις για ένα τουλάχιστον χρόνο,να έχεις αποταμιεύσει χρήματα για να ζήσεις και να πληρώσεις κ κάποιο φροντιστήριο.Για όλους αυτούς τους λόγους στα 40 μπορεί να μην έχεις καταφέρει να δώσεις εξετάσεις.Αν ισχύσει αυτό το απαράδεκτα χαμηλό όριο το να γίνεις δικαστής είναι αποκλειστικά προνόμιο μιας ελίτ που μπορεί να μην εργάζεται για να διαβάζει και να μπει.Επιπλέον Ειρηνοδίκης θέλω να γίνω κύριοι όχι Αρειοπαγίτης για ποιά υπηρεσιακή εξέλιξη μιλάτε?
Είμαι 41 ετών και θέλω μετά απο 16 έτη μάχιμης δικηγορίας με καθημερινή παρουσία στα δικαστήρια θέλω να δώσω εξετάσεις για Ειρηνοδίκης,Γιατί μου αποκλείετε το δικαίωμα αυτό?Για ποιά υπηρεσιακή εξέλιξη μιλάτε όταν διορίζεσαι Ειρηνοδίκης και βγαίνεις στη σύνταξη ως Ειρηνοδίκης?Είναι τελείως έωλο το επιχείρημα περί υπηρεσιακής εξέλιξης και κατάφωρα αντισυνταγματικό να μου στερείτε το δικαίωμα αυτό.
Σε ολες τις χωρες του common law (Αγγλια, Αμερική) το λειτουργημα του δικαστη ειναι τιμητικος τιτλος και το ασκουν ανθρωποι μεγαλυτερης ηλικιας, οι οποιοι εχουν αποκτησει εργασιακη, δικηγορική, εμπειρια, εχουν κανει μια πετυχημενη σταδιοδρομία, διαθετουν κύρος καιπειρα ζωης, εχουν αφουγκραστει την κοινωνικη πραγματικοτητα, στοιχεια απαραιτητα για τη διαμόρφωση ορθης δικανικης κρισης. Το ανωτατο οριο ηλικιας θα επρεπε,αν οχι να καταργηθεί, τουλαχιστον να αυξηθεί ή εστω να παραμείνει ως ειχε (45ο ετος).Εξαλλου, η θεσπιση οριων ηλικίας γεννα ζητηματα συνταγματικότητας.
Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι ως όριο ηλικίας τίθεται πλέον το 40ο!
Ο δικαστικός λειτουργός πρέπει αναμφισβίτητα να είναι ένα πρόσωπο με πλούσια επιστημονική κατάρτιση αλλά και πολύπλευρη γνώση και ωριμότητα η οποία σαφώς αποκτάται με την πάροδο των χρόνων. Συνεπώς το όριο ηλικίας θα έπρεπε να ανέβει τουλάχιστον στα 50 έτη.
Αναφέρετε ότι
«Επιπλέον, μεταβάλλεται το ανώτατο όριο ηλικίας των υποψηφίων του εισαγωγικού διαγωνισμού από το τεσσαρακοστό πέμπτο (45ο) που ίσχυε στο τεσσαρακοστό (40ο) έτος, με σκοπό την εισαγωγή στο δικαστικό σώμα νεότερων δικαστικών λειτουργών, με ικανό περιθώριο ηλικίας για να πραγματοποιήσουν επιτυχή σταδιοδρομία σε όλους ή σε όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς».Είναι τελείως εκτός πραγματικότητας αυτό τη στιγμή που ήδη καθυστερούν οι προαγωγές των δικαστών καθώς είναι γνωστή π.χ η απροθυμία των προέδρων Εφετών να προαχθούν σε Αρεοπαγίτες..Θα πρέπει κάθε άτομο να είναι ελεύθερο να πραγματοποιήσει τη σταδιοδρομία που επιθυμεί αναλόγως των ικανοτήτων του και όχι να αποκλείεται με βάση την ηλικία.Δεν πρέπει να μεταβληθει το όριο των 45 ετών για την εισαγωγή στο σώμα.Εξάλλου το ποσοστό των σπουδαστών της ΕΣΔΙ απο 40-45 ετών ήταν κάτω του 10% οπότε ποια ακριβώς ανάγκη εξυπηρετεί η ρύθμιση αυτή πέραν του να αποκλείει αυθαίρετα σε πολίτες την πρόσβαση σε ένα επάγγελμα?
Πρέπει να ξαναδείτε λίγο το θέμα του ανώτατου ηλικιακιακού ορίου στο δικαστικό σώμα και δη το ορισθέν στα 40 έτη.Σε καμία χώρα δεν υπάρχει αυτό.Ενδεικτικά αναφέρω στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχει το όριο οι υποψήφιοι να είναι κάτω των 65 δλδ προφανώς κάτω από την ηλικία συνταξιοδότησης,στο Λουξεμβούργο,Βέλγιο,Γερμανία,Ισπανία κλπ δεν υπάρχει ηλικιακό όριο.Τα κριτήρια επιλογής των δικαστών είναι συναφή με τη νομική τους επάρκεια και ικανότητα να ανταπεξέλθουν στο επάγγελμα αυτό με βάση της νομικές τους γνώσεις.Δεν μπορεί ένα εντελώς τυχαίο κριτήριο όπως η ηλικία να αποτελεί λόγο αποκλεισμού στην πρόσβαση σε ένα επάγγελμα και μάλιστα όταν αυτό δεν συμβαίνει ( και καλώς) σε καμιά ευρωπαικη χώρα.Δηλαδή ποιός ορίζει και γιατί ότι στα 40 μπορεί κάποιος να γίνει δικαστής αλλά στα 41 είναι ακατάλληλος?Δεν μπορείτε να εισάγετε διακρίσεις χωρίς καμιά νομική θεμελίωση.
Αυξήστε το όριο ηλικίας. Δεν έχει λογική το 40ο έτος πλέον. Αυξάνονται οι υποψήφιοι ιδίως σε μια περίοδο κρίσης του δικηγορικού επαγγέλματος. Συμφωνώ για το 55ο όριο ηλικίας.
Απαραδεκτο να μειωνεται ετι περαιτερω το ηδη μικρο – ανωτατο οριο ηλικιας συμμετοχης απο τα 45 στα 40 ετη !!! Σε όλες τις χωρες της Δυσης δεν τιθονται τετοια, συντεγματικώς ακρως αμφιλεγομενα , όρια ηλικιας / εμπόδια για τη συμμετοχη υποψηφιων. Στην Αγγλια, Γερμανια κ.α., δεν υπαρχουν ορια ηλικίας για τους υποψηφιους. Η υπηρεσιακη εξελιξη των δικασστων, που προβαλλεται ως επιχειρημα , ειναι έωλο, γιατι το ευρος συμμετοχης ξεκινα απο τα 28 (πολύ μικρο) αρα υπαρχει μεγαλο ποσοστό δυναμει επιτυχοντων που δυναται να διανυσουν όλη την ιεραρχια ηλικιακα μεχρι τα ανωτατα δικαστηρια. Δεν χρειαζεται για αυτον τον λογο ο περιορισμός βασει ηλικιας .
Στο εξωτερικο διαλεγουν τους ποιοτικα καλυτερους, ανεξαρτητου ηλικιας εδω εφευραμε παλι την πυριτιδα , προς εξυπηρετηση του πολυπαθούς δημοσιου συμφεροντος και τιθονται εμπόδια.
Επίσης, αν το οριο ηλικιας τιθεται λογω διασφαλισης υπηρεσιακης εξελιξης, ωστε ο μελλον δικαστης να μπορει να καλυψει / υπηρετησει ηλικιακα και στα ανωτατα δικαστηρια της χωρας πριν συνταξιοδοτηθει, τοτε γιατι ισχυει το ανωτατο οριο ηλικιας και για τους Ειρηνοδίκες; Εξ οσων γνωριζω οι Ειρηνοδικες δεν προαγονται ποτέ στον ΑΠ.
Ο μόνος ελεγχος πρεπει να ειναι επι της ουσιας / δηλ επι του αποτελεσματος των εισαγωγικων εξετασεων και του εν γενει χαρακτηρα του υποψηφίου κι οχι τυπικότητες ανευ ουσιας.
Τελος, παραβιαζεται κ η αρχη της ισοτητας στο μετρο που το οριο ηλικιας ειναι ιδιο για ανδρες και τις γυναικες, οταν δεν χρειαζεται οι τελευταιες να υπηρετησουν.
Κριμα.
Είναι αντίθετο στην αρχή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5 Σ), στην αρχή της ισότητας και την ανάπτυξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας κατά την αξία του καθενός να θέτετε τόσο χαμηλό ανώτατο όριο (40 έτη) εισόδου στο δικαστικό σώμα.Είναι κατανοητη η θέσπιση minimum ορίου εισόδου καθώς στερείσαι κοινωνικής πείρας για να γίνεις δικαστής σε εξαιρετικά μικρή ηλικία αλλά maximum τα 40 γιατί?Γιατί κάποιος στα 40,41 ακόμα και 50 να μην μπορεί να γίνει δικαστής, δεν έχει διάυγεια πνεύματος?Αν είναι έτσι να μην συνταξιοδοτουνται οι δικαστές στα 65 αλλά νωρίτερα…Είναι εξόχως αντισυνταγματικό να στερείτε το δικαίωμα εισόδου στο δικαστικό σώμα πολιτών μόλις 40 ετών.
Το ανώτατο ηλικακό όριο των 40 ετών για να γίνει κάποιος δικαστής είναι πολύ χαμηλό.Κατά τεκμήριο ασκείς μάχιμη δικηγορία μετά την ηλικία των 30 ετών οπότε άτομα που έχουν δεκαετή εμπειρία στο σώμα θα μπορούσαν να συνεισφέρουν ουσιαστικά ως δικαστές και όχι να αποκλείονται από αυτό όντας σε παραγωγική ηλικία και αντ´ αυτού να διορίζονται ως δικαστές άτομα κάτω των 30 ετών με μηδενική πείρα στη δικαστηριακή πρακτική.Θα πρέπει τουλάχιστον να ανέβει στα 45 έτη όπως ήταν και παλαιότερα.
Απαράδεκτο το 40ο έτος ως όριο ηλικίας. Να επανέλθει στην προτέρα ρύθμιση – είναι κατάφωρα αντισυνταγματικό. Επίσης είναι ασαφές τι σημαίνει «δεν έχουν υπερβεί το τεσσαρακοστό (40ο) έτος της ηλικίας τους την 31 Δεκεμβρίου». Θέλει να πει ότι μπορεί να διατρέχει το 40ό αλλά να μην έχει μπει στο 41ο ; Αν πχ κάποιος συμπληρώνει 40 τον Οκτώβριο, και το Δεκέμβριο είναι 40 ετών και 2 μηνών μπορεί ή δεν μπορεί να συμμετάσχει ; Η΄η υπέρβαση γίνεται μόλις συμπληρώσει 41 ;
σχετικά με το ανώτερο ηλικιακό όριο για συμμετοχή στον διαγωνισμό είναι απαράδεκτο να τίθεται το 40ο !
επειδή δικαστής ή εισαγγελικός λειτουργός σημαίνει πρόσωπο με γνώσεις, αλλά και επαγγελματική και κοινωνική εμπειρία, το ανώτερο όριο ηλικίας θα πρέπει να προβλεφθεί ότι θα πρέπει να είναι το 55ο ! οπότε αν κάποιος στην ηλικία αυτή πετύχει, να μπορεί να ασκήσει το δικαστικό ή εισαγγελικό λειτούργημα μέχρι το ηλικιακό όριο εξόδου από το επάγγελμα για μια 10ετία !
επίσης για τους άνδρες υποψήφιους θα πρέπει να προβλεφθεί & να συνυπολογίζεται όσον αφορά το ανώτερο όριο ηλικίας (& να προστίθεται) για λόγους ισότητας ο χρόνος στρατιωτικής θητείας, δηλαδή αν κάποιος έκανε στρατιωτική θητεία 20 μήνες, τότε αντίστοιχα το ανώτερο ηλικιακό όριο για συμμετοχή στον διαγωνισμό θα πρέπει να προβλεφθεί ότι θα είναι 55 και ο χρόνος στρατιωτικής θητείας , ήτοι 55 + 20 μήνες στρατιωτική θητεία
εναλλακτικά σε περίπτωση που μείνει όπως έχει ο νόμος, θα πρέπει να προβλεφθεί έστω για τους άρρενες υποψήφιους ότι για το ανώτερο ηλιακό όριο θα προστίθεται και ο χρόνος στρατιωτικής θητείας (ήτοι 40 + μήνες στρατιωτικής θητείας) και αυτό για λόγους ισότητας των δύο φύλων !