Αρχική Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης - Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και τη...ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

Άρθρο 85

Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 1

Ορισμοί

 Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:

  1. ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
  2. α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.

β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.

γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.

  1. θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».

Άρθρο 86

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 4

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων

 Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.

Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».

Άρθρο 87

Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 5

Χρηματική ικανοποίηση

 Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».

Άρθρο 88

Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:

 

«Άρθρο 6

Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
  2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
  3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
  4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
  5. [Καταργείται]».

Άρθρο 89

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006

Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:

«Άρθρο 7

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
  2. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».

Άρθρο 90

Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 9

Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
  2. Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
  3. [Καταργείται]».

Άρθρο 91

Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 11

Προϋποθέσεις

  1. Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
  2. Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:

α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.

Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.

γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.

δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.

  1. Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
  2. Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
  3. Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».

Άρθρο 92

Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 12

Διαδικασία

  1. Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

 Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.

  1. Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:

α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,

β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και

γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

  1. Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
  2. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
  3. Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
  4. Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5. 
  5. Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».

Άρθρο 93

Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006

Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής: 

«Άρθρο 14

Αστικές συνέπειες

  1. Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης. 
  2. Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
  3. Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.». 

Άρθρο 94

Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006

Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 16

Παραγραφή

Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».

Άρθρο 95

Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 18

Περιοριστικοί όροι

  1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
  2. Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
  3. Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».

Άρθρο 96

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006

Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 20

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας

  1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
  2. Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».

Άρθρο 97

Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 21

Κοινωνική συμπαράσταση

  1. Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
  2. Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».

Άρθρο 98

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής: 

«Άρθρο 23

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών

  1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας. 
  2. Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.

2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.

  1. Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».

Άρθρο 99

Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006

Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:

«Άρθρο 23A

Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης

  1. Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:

α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και 

β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.  

  1. Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:

α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,

β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας. 

γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου, 

δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.

  1. Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του. 

Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.

  1. Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος. 
  2. Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του. 
  3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.». 
Σχόλια 1 2 3 … 26
  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:41 | N.Π.

    Σε ποινές με αναστολή,βραχιολάκι και τακτική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα,όπως στο εξωτερικό.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:54 | Θωμάς Ιωαννίδης

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:00 | Αννα

    διαφοροποίηση ποινής όταν μητερα ξυλοκοπείται μπροστα στα εντρομα ματια των παιδιων της

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:00 | Sokratis Liapias

    Για ποιον λογο δεν εχετε καν κανει καμμια αναφορα στην γονεικη αποξενωση που συντελειται 99% απο τις μητερες και την οικογενεια τους , στον πατερα και τους οικειους του ???
    Για ποια ισονομια μιλατε με αυτο το νομοθετημα ????
    Οταν η μητερα χτυπαει τα παιδια , καλουμε την αστυνομια , πηγαινει στην οικια , ο δικηγορος ομως εχει συμβουλευσει ΝΑ προσποιηθουν οτι δεν ειναι μεσα !!!! και η αστυνομια φευγει απρακτη , για ποια φροντιδα των παιδιων μιλαμε ????
    Συνεβη ΔΙΣ και δεν εχει κινηθει καμμια απολυτως διαδικασια!!!!!!
    ΝΑ χαιρεστε την επιπλαστη ισονομια και το ενδιαφερον σας ταχα για το παιδι !!!!!
    Καλεσα την Αμεσο Δραση μετα απο ωρες γιατι η μανδαμ ειχε εξαφανιστει και κλεισει κινητα και σταθερα , και μια εποπτης γυναικα , ΜΟΝΟ που δεν με εβρισε!!!!
    Εχω παρει τις ηχογραφησεις και θα παιξουν στα καναλια και φυσικα θα πανε στην Ευρωπη να καμαρωσουν τα αισχη που συμβαινουν !!!!!
    ΜΑς αφηνετε ερμαιο στις διαθεσεις φιλοχρηματων επαγγελματιων ,ΧΩΡΙΣ η πολιτεια να αναλαβει τον θεσμικο ρολο της !!!!!
    ΝΤΡΟΠΗ ΚΥΡΙΟΙ !!!!!!
    Τα παιδια εχουν και πατερα ,αυτον που 40 χρονια τον εχετε κανει επισκεπτη και ΑΤΜ και τωρα πατε να τον αφησετε ερμαιο και με την βουλα του νομου στα χερια του σαθρου συστηματος !!!!!
    ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ!!!!!
    Ευτυχως λατρευουμε τα παιδια μας και θα δωσουμε ολες τις μαχες που απαιτουνται για να υπαρχει ξεκαθαρη νομοθεσια και φυσικα εφαρμογη των νομων της πολιτειας , γιατι εκει ΠΑΣΧΕΤΕ!!!!!
    Καντε μια δημοσκοπηση , ποια υπηρεσια θεωρει ο Ελληνας προβληματικη και ανεπαρκη ?????
    ΤΟΛΜΑΤΕ ???????

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:55 | Γιαννης Ηλιάδης

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.>>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:58 | ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

    Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΑΝΑΒΟΛΕΣ,ΔΙΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ.ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΑΝΑΒΟΛΕΣ,ΚΙ ΟΧΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΑ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.Ο ΘΥΤΗΣ ΕΦΗΣΥΧΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ.ΟΧΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΒΟΛΗ.ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:38 | ΘΩΜΑΣ

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:25 | ΘΩΜΑΣ

    Ποινικοποίηση κάθε μορφής Γονεϊκής αποξένωσης, εώς και αφαίρεση Γονικής Μέριμνας,Αυστηρά, με άμεση απόδοση Δικαιοσύνης και με απόδειξη των γεγονότων βάση καταγγελίας στα κατά τόπους Αστυνομικά Τμήματα .
    Αυστηροποίηση των ποινών για ψευδής καταγγελίες
    Εισαγγελικές παραγγελίες για Άνοιγμα των Τηλεφωνικών Επικοινωνιών μεταξύ Γονέων,ως απόδειξη ψευδών καταγγελιών

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 18:49 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.>>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:39 | Ελευθέριος Κραλης

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:52 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ

    Η γονική αποξένωση των ανηλίκων τέκνων θα πρέπει οπωσδήποτε να περιληφθεί στο νομοσχέδιο ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και είναι συνταγματική υποχρέωση του κράτους να προστατέψει τα ανήλικα παιδιά από ασυνείδητους γονείς που ενδιαφέρονται μόνο να τα εργαλειοποιήσουν και να ικανοποιήσουν εγωιστικά κίνητρα και συναισθήματα τους που αποβαίνουν τελικά σε βάρος των ανηλίκων αδιαφορώντας πλήρως για το μέλλον αυτών. Επειδή υπάρχει αυτό το μεγάλο κενό στη νομοθεσία και υπάρχει εξ αυτού του λόγου ατιμωρησία της γονικής αποξένωσης καθώς και απραξία επί του θέματος αυτού των δικαστικών και εισαγγελικών αρχών ταλαιπωρούνται χιλιάδες πατέρες επί τω πλείστον με θύματα αθώες παιδικές ψυχές που εναγωνίως περιμένουν την βοήθεια του κράτους που οφείλει να παρέμβει και να σταματήσει το έγκλημα που συντελείται εδώ και πολλά χρόνια σε βάρος ανηλίκων τέκνων.
    Θα επανέλθω σύντομα με ειδικότερα σχόλια. Ευχαριστώ για τη προσοχή και το ενδιαφέρον σας.
    Αυτα τα καταθέτω ως απλός πολίτης αλλά και και από την πολύχρονη εμπειρία μου στις δικαστικές αίθουσες ως μαχόμενος δικηγόρος στο οικογενειακό δίκαιο.

    Με εκτίμηση
    Γιώργος Γιαγκουδάκης
    Δικηγόρος Καβάλας

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:51 | Παναγιώτης Κατσικερός

    Παναγιώτης Κατσικερός, Εφέτης Αθηνών,
    μεταπτυχιακός φοιτητής Ψυχιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:12 | Μαρία Λεπεσιώτη

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.>>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:24 | Παναγιώτης Κατσικερός

    Παναγιώτης Κατσικερός, Εφέτης Αθηνών,
    μεταπτυχιακός φοιτητής Ψυχιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:26 | Μιχάλης

    Παρακαλώ να συμπεριλάβετε στο νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία την αποξένωση των παιδιών από τον γονέα τους. Σας ευχαριστώ!

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:09 | Ηλίας Τσιριμώκος

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    <>

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.>>

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:15 | Κωνσταντίνος Τσαρουχάς

    Η αποξένωση των παιδιών είτε από τον πατέρα είτε από την μητέρα είναι ενδοοικογενειακή βία κατά των παιδιών και του αποξενωμένου γονεα.
    Και να χαρακτηριστεί ενδοοικογενειακή βία και να διώκεται ποινικά.
    Επίσης η βία δεν έχει φύλο.ειμαστε ίσοι απέναντι στους νομούς και στο Σύνταγμα της Ελλάδας. Η βία ψυχολογική,οικονομική και σωματική από γυναίκες σε άνδρες πρέπει εδώ και τώρα να σταματήσει.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:48 | Katerina Kontou

    Δεν είναι δυνατόν ο ένας γονέας να απομακρύνει τον έτερο γονέα από την την ζωή του παιδιού τους λόγω διαζυγίου και να λειτουργεί καθαρα ιδιοκτησιακά και όλο αυτό να γίνεται χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολογία και με ψευδείς κατηγορίες, για λόγους καθαρά εκδικητικους.Ολο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ελλιπή ψυχοσυναισθηματικη ανάπτυξη του ίδιου του παιδιού τους αλλά και ψυχική οδύνη στον έτερο γονέα που δεν μπορεί να δει καν το παιδί του,πόσο μάλλον να το αναθρεψει και να αποκόπτονται σταδιακά οι γονεικοι δεσμοί επειδή απλά ο γονέας που έχει επιμέλεια έτσι αποφάσισε,να καταργήσει τον έτερο γονέα που έχει μέριμνα και όλο αυτό να παραμένει εδώ και χρόνια σε καθεστώς ατιμωρησίας.Υποφερουν χιλιάδες οικογένειες.
    Η Συνεπιμέλεια που ισχύει κατά τον γάμο γιατί μετά το διαζύγιο θα έπρεπε να καταργείται για τον ένα γονέα και να πρέπει να την διεκδικήσει λες και τιμωρείται για κάτι;
    Χωρίζει το ζευγάρι όχι το παιδί από τους γονείς του.
    Άμεση ποινικοποίηση της γονεϊκής αποξένωσης.Δεν είναι ψευτοσυνδρομο.Ειναι μια σύγχρονη μάστιγα.
    Τα παιδιά έχουν δύο γονείς και όχι χορηγό διατροφής

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:26 | Βαγγέλης

    Άμεση ποινικοποίηση τις διαρρήξεις σχέσεων γονέων τέκνων και αφαίρεση της μέριμνας.
    Είναι ενδοοικογενειακή βία για το παιδί το να μεγαλώνει χωρίς την οικογένειά του, την οικογένεια του ετέρου γονέα πού βρίσκεται είτε σε συνεπιμέλεια είτε σε καθεστώς επικοινωνία.
    Πότε η ψυχική και πνευματική υγεία των παιδιών από κακόβουλους γονείς θα ποινικοποιηθεί;;; Ευχαριστώ

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:30 | Βίκτωρας Αλεβιζόπουλος

    Κύριε Υπουργε, διαβάζοντας τα σχόλια παραπάνω νόμιζα πως μπήκα σε λάθος διαβούλευση.Εδώ μιλάμε για θύματα ενδοοικογενειακής βίας,για γυναίκες που έχουν υποστεί βία και κάποιες από αυτές έχουν χάσει και τη ζωή τους.Τα παραπάνω σχόλια δε ξέρω αν σχετίζονται με την ενδποικογενειακή βία αλλά κάθε ανθρωπος μπορεί να εκφραστεί.Δυστυχώς έτυχε η κόρη μου να είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας,καταδικασθέν πλέον ο πρώην άντρας της ,δις για το αδίκημα της ενδοοικογενειακης βίας και αναρωτιέμαι σαν πολίτης αυτης της χώρας και παθών;Είναι προστατευμένο το κορίτσι μου ,αφού ο κακοποιητής της είναι έξω με τριετή αναστολή;Μετά την τριετία τι θα γίνει;Πρέπει να γίνουν άμεσες ενέργειες ως προς την αυστηροποίηση των ποινων,πόσα περιστατικά πρέπει να ακούσουμε πια;Προστατέψτε τα κορίτσια μας!
    Ελπίζω να γραφω στη σωστή σελίδα γιατί τα σχόλια που ειδα παραπάνω δεν αφορούν στην ενδοοικογενειακή βια.Καλή επιτυχία στο έργο σας,καντε το καλύτερο δυνατόν να μειωθούν αυτα τα περιστατικά,πόσο ακόμα;
    Προστατέψτε τα παιδιά μας.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 17:17 | Βαγγέλης

    Άμεση ποινικοποίηση τις διαρρήξεις σχέσεων γονέων τέκνων και αφαίρεση της μέριμνας.
    Είναι ενδοοικογενειακή βία για το παιδί το να μεγαλώνει χωρίς την οικογένειά του, την οικογένεια του ετέρου γονέα πού βρίσκεται είτε σε συνεπιμέλεια είτε σε καθεστώς επικοινωνία.
    Πότε η ψυχική και πνευματική υγεία των παιδιών από κακόβουλους γονείς θα ποινικοποιηθεί;;;

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 16:29 | Andreas

    ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 16:48 | ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΡΟΥΧΑ

    Η βία δεν έχει φύλο. Να χαρακτηριστεί με σαφή τρόπο ως ενδοοικογενειακή βία η γονική αποξένωση των παιδιών από το γονέα τους και να ακούσει η πολιτεία τις σιωπηλός κραυγές τόσων παιδιών που θα γίνουν οι αυριανοί πολίτες. Και να κάνετε κάτι οπωσδήποτε για την καταπολέμηση της ψυχικής και σωματικής κακοποίησης των ανδρών από γυναίκες, οι οποίοι άνδρες ανέχονται αυτήν την κακοποίηση επειδή ο νόμος δεν τους προστατεύει. Να σταματήσει η διάκριση στη βία λόγω φύλου.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 15:20 | Γιαννης Κοκολης

    Ποινικοποιηση της ενδοικογενειακης βιας σε ολο το φασμα.
    Δεν προβλεπεται τιποτα για την γονικη αποξενωση που εχει παρει τοσο μεγαλη εκταση στις μερες μας.
    Χιλιαδες παιδια στη χωρα μας θυματα της γονικης αποξενωσης με ολα τα αρνητικα αποτελεσματα για αυτα που ολοι πια ομολογουν.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 15:49 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ

    Σε μια κατάσταση που οι γονείς ενός ή περισσοτέρων παιδιών, είτε είναι σε διάσταση είτε είναι διαζευγμένοι, εάν ο ένας γονέας προσπαθεί με οποιονδήποτε τρόπο να κλονίσει την εμπιστοσύνη του παιδιού στον άλλο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ γονέα και το χειραγωγεί έτσι ώστε να εμφυτεύσει στην παιδική ψυχή αισθήματα αρνητικά που διαλύουν την ψυχή του, το γεγονός αυτό να χαρακτηριστεί επίσημα παράνομη, κακοποιητική πράξη χειρίστου βαθμού και ακραίας μορφής ενδοοικογενοιακή βία προς το ανήλικο τέκνο πρωτίστως, αλλά προς τον άλλο γονέα. Η διατάραξη του συναισθηματικού δεσμού παιδιού γονέα και η καταπάτηση του δικαιώματος των παιδιών να ανατρέφονται κι από τους 2 τους γονείς επειδή ο ένας γονέας αποφάσισε να καταστρέψει τη ζωή του παιδιού του αλλά και του άλλου γονέα, πρέπει ΑΜΕΣΑ να σταματήσει να γίνεται ανεκτή από την ΠΟΛΙΤΕΙΑ και πρέπει ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ επιτέλους να ακούσει τις γνώμες της επιστημονικής κοινότητας και τέτοια περιστατικά να χαρακτηριστούν ως παιδική κακοποίηση. Οι νόμοι διαμορφώνουν συνειδήσεις. Ο μόνος τρόπος να σταματήσει το φαινόμενο της γονεικής αποξένωσης είναι να ποινικοποιηθούν με βαρύτατες συνέπειες άμεσα τέτοια φαινόμενα από όποιον γονέα κι αν προέρχονται ώστε να παρατηρηθεί εξάλειψη του φαινομένου και να επέλθει ο πολιτισμός κάποια στιγμή. Όταν ο ένας γονέας δεν αντιλαμβάνεται το καλό του παιδιού, η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΕΙ.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 14:30 | ΜΠΑΡΙΝΗΣ Μιχαήλ

    Είμαι Αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ και έχω την τιμή να υπηρετώ στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Σας παραθέτω αναλυτικό επιστημονικό άρθρο για το καταστροφικό φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης το οποίο πλέον ταλανίζει χιλιάδες Ελληνόπουλα τα οποία έχουν αφεθεί στο έλεος του Θεού και αποτελούν βορά των όποιων οικονομικών συμφερόντων στο βωμό των οποίων θυσιάζονται καθημερινά χιλιάδες παιδιά. Καθημερινά περιέρχονται εις τη γνώση μου δεκάδες περιστατικά τέτοιων περιπτώσεων τα οποία με λύπη μου διαπιστώνω ότι επιβαρύνονται μέρα με τη μέρα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς να έχω μία νομοθετική ρύθμιση η οποία να περιγράφει ξεκάθαρα τον όρο γονεϊκή αποξένωση, πως υλοποιείται και πως θα πρέπει να τιμωρείται ο αποξενωτής γονέας. Πρόσφατα το κανάλι του STAR παρουσιάσε το φαινόμενο και όλοι ξέρουμε ότι έχει λάβει διαστάσεις πανδημίας. Το Σύνταγμά μας ορίζει ρητά ότι σε περίπτωση έξαρσης ενός επικίνδυνου κοινωνικού φαινομένου πρέπει να λαμβάνονται όλα εκείνα τα νομοθετικά μέτρα τα οποία θα περιορίσουν αν όχι να εξαλείψουν το συγκεκριμένο επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο. Απελπισμένοι γονείς με παίρνουν κλαίγοντας και στα όρια της πλήρους απόγνωσης για το συγκεκριμένο θέμα.
    Εντέλλομαι από το Σύνταγμα και υποχρεούμαι παράλληλα να επεμβαίνω όταν διασαλεύεται η κοινωνική ισορροπία και τάξη της χώρας μου από φαινόμενα τα οποία τείνουν να λάβουν διάσταση υβριδικού πολέμου ανάμεσα στις οικογένειες.Επιπλέον ενημέρωσα την Αξιότιμη κα Εισαγγελέα Αρείου Πάγου για την κατεπείγουσα εισαγωγή στο Νόμο της ενδοοικογενειακής βίας της γονεϊκής αποξένωσης με παράλληλη ποινική μεταχείριση του αποξενωτή γονέα σε βαθμό πλημ/τος αν η μορφή της γονεϊκής αποξένωσης είναι ήπια και κακουργήματος αν είναι
    επιβαρυμένη. Επιπλέον πρέπει να διατάσσεται πραγματογνωμοσύνη από Εισαγγελείς και Δικαστικούς Λειτουργούς προκειμένου αποδειχθεί αν έχει λάβει χώρα η συγκεκριμένη εγκληματική πράξη από τον αποξενωτή γονεά. Αυτό θα επιτευχθεί αποκλειστικά και μόνο με έκδοση εγκυκλίου που θα ορίζεται ρητά να διατάσσονται πραγματογνωμοσύνες από τις Εισαγγελικές Αρχές της Χώρας προκειμένου οι γονείς και τα παιδιά να μεταβαίνουν σε εξειδικευμένα ιατρεία που προορίζονται για την ανίχνευση αυτού του τόσο επικίνδυνου και καταστροφικού φαινομένου. Επιπλέον πρέπει να δημιουργηθεί ένα πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ των Εισαγγελικών Αρχών της Χώρας και των εξειδικευμένων ιατρείων προκειμένου τα εν λόγω περιστατικά να μεταβαίνουν τάχιστα σε αυτά (ιατρεία ψυχοιατροδικαστικής).
    Πρέπει να απελευθερώσουμε τα Ελληνόπουλά μας από το τραγικό αυτό φαινόμενο και να τα ξαναδούμε να χαμογελούν. Έχουμε υποχρέωση να λάβουμε τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία όπως σε άλλες προηγμένες χώρες (Αυστραλία,Καναδάς, Βραζιλία) ήδη έχουν νομοθετηθεί διατάξεις που να προστατεύουν τα παιδιά από το εγκληματικό φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης. Έχω απευθυνθεί στο τηλεοπτικό σταθμό του STAR και του MEGA προκειμένου φιλοξενηθώ κάποια στιγμή για να αναλυθεί με ειδικούς επιστήμονες το συγκεκριμένο φαινόμενο. Παράλληλα έχω ενημερώσει αρμόδιες Υπηρεσίες για όλα τα περαιτέρω σχετικά του θέματος. Η κοινωνία βοά…και πρέπει να την κρατήσουμε όρθια προκειμένου να μην επέλθει πλήρης κατάρρευση. Παράλληλα είδαν το φως της δημοσιότητας δημοσίευματα εντός του οποίου παρέχεται και συνέντευξη από μέρους μου για το καταστροφικό φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης όπου παράλληλα αναφέρομαι και στην εγκληματική δράση δύο ψυχολόγων εκ των οποίων και Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ. Σας επισημαίνω ότι γεννάται υποχρέωση από τις αρμόδιες Υπηρεσίες να διερευνηθεί σε βάθος η σχετική υπόθεση καθόσον υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις ύπαρξης κυκλώματος στο οποίο διαφαίνεται ότι εμπλέκονται εκτός από ψυχολόγοι και δικηγόροι και λοιποί Δημόσιοι Λειτουργοί. Τέλος σημειώνεται ότι ο εξαίρετος Εφέτης κος Βαλμαντώνης σε βιβλίο που εξέδωσε αναφέρεται εμπεριστατωμένα στο φαινόμενο αυτό. Επίσης ενημέρωσα την κα Εισαγγελέα Αρείου Πάγου προκειμένου ενημερωθούν άπαντες για το συγκεκριμένο θέμα ως ακολούθως : η κα Αντιεισαγγελέας Αρείου Πάγου περί ανηλίκων,η Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Αθηνών καθώς και η κα Εισαγγελία Ανηλίκων Αθηνών. Προτίθεμαι να ενημέρωσω άπαντα τα μέλη της Κυβέρνησης και όχι μόνο σχετικά με το Ν.3500/2006 γιατί θέλω να γνωρίζουν όλοι και να μη ρίξω το βάρος της ενημέρωσης αποκλειστικά και μεμονωμένα σε ορισμένα μέλη. Τέλος, στις πλείστες περιπτώσεις η γνώμη του τέκνου στα δικαστήρια είναι λόγια του αποξενωτή κατόπιν άσκησης ψυχοσυναισθηματικής βίας εντός πλαισίου της γονεϊκής αποξένωσης. Κρίνεται απαραίτητο ξερίζωμα του φαινομένου τάχιστα. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και προσδοκώ το καλύτερο αποτέλεσμα για την κοινωνία μας και φυσικά πρωτιστώς για τα παιδιά μας.

    Σας παραθέτω αναλυτικά το άρθρο και όπως μελετηθούν από όλους σας :

    Οικογενειακή και η ενδοοικογενειακή βία :Η οικογενειακή και η
    ενδοοικογενειακή βία είναι καταχρηστικές συμπεριφορές κατά τις οποίες
    ένα άτομο αποκτά εξουσία έναντι ενός άλλου ατόμου όπως:

    Η βία από τον σύντροφο-σύζυγο που συνήθως περιλαμβάνει σεξουαλική ή
    σωματική βία, ψυχολογική επιθετικότητα και καταδίωξη. Αυτό μπορεί να
    περιλαμβάνει πρώην ή νυν στενούς συντρόφους.

    Η παιδική κακοποίηση που περιλαμβάνει την άσκηση συναισθηματικής,
    σεξουαλικής, σωματικής βίας ή την παραμέληση ενός παιδιού κάτω των 18
    ετών από έναν γονέα, κηδεμόνα ή φροντιστή που οδηγεί σε πιθανή βλάβη ή
    απειλή βλάβης.

    Η κακοποίηση ηλικιωμένων που είναι μια σκόπιμη πράξη από έναν φροντιστή
    που προκαλεί ή δημιουργεί κίνδυνο βλάβης σε έναν ηλικιωμένο.
    Η συναισθηματική-ψυχολογική κακοποίηση-βία σε παιδιά.

    Συναισθηματική κακοποίηση- βία είναι κάθε είδους κακοποίηση που έχει
    συναισθηματικό και όχι σωματικό χαρακτήρα», αποτελεί μια μορφή
    ενδοοικογενειακής βίας και μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε ανά πάσα
    στιγμή στη ζωή του, πολύ δε περισσότερο σε ένα παιδί.

    Το γεγονός ότι η συναισθηματική-ψυχολογική βία δεν αφήνει φυσικό
    αποτύπωμα, δεν σημαίνει ότι η κακοποίηση δεν είναι πραγματική. Αντιθέτως
    αποτελεί μείζον οικογενειακό-κοινωνικό πρόβλημα, ορατό τα τελευταία
    χρόνια στο ακαδημαϊκό και πολιτικό πεδίο, ως αποτέλεσμα νέας έρευνας που
    υποδηλώνει ότι, η παιδική συναισθηματική- ψυχολογική κακοποίηση, μπορεί
    να είναι ένα είδος ενδοοικογενειακής και οικογενειακής βίας η οποία,
    μπορεί να αφήσει ανεξίτηλες ουλές, συγκρίσιμες με αυτές της σωματικής
    κακοποίησης.

    Αυτά τα δεδομένα ασκούν αυξανόμενη πίεση στις διεθνείς ρυθμιστικές
    αρχές, προκειμένου να αναπτύξουν πολιτικές πρωτοβουλίες για την
    αντιμετώπιση του ζητήματος, σε ορισμένες δε χώρες η συναισθηματική-
    ψυχολογική κακοποίηση αναγνωρίζεται ως εγκληματική πράξη και διώκεται
    ποινικά.

    Ο Ομοσπονδιακός Νόμος για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Κακοποίησης
    Παιδιών (CAPTA) των Η.Π.Α ορίζει ευρέως την κακοποίηση ως: «Οποιαδήποτε
    πρόσφατη πράξη ή παράλειψη δράσης εκ μέρους γονέα ή φροντιστή που οδηγεί
    σε θάνατο, σοβαρή σωματική ή συναισθηματική βλάβη, σεξουαλική κακοποίηση
    ή εκμετάλλευση. ή, οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη δράσης που παρουσιάζει
    άμεσο κίνδυνο σοβαρής βλάβης.»

    Στις 3 Μαΐου 2015 τέθηκε σε ισχύ ο «νόμος περί σοβαρών εγκλημάτων» στο
    Ηνωμένο Βασίλειο , στο άρθρο 66 του οποίου, ορίζεται ως ποινικό αδίκημα
    « η σκληρότητα σε παιδιά κάτω των 16 ετών» που περιλαμβάνει τη μη
    σωματική, καθώς και τη σωματική, κακομεταχείριση-βία. Κατά συνέπεια
    είναι πλέον ποινικό αδίκημα να βλάψει κανείς σκόπιμα τη «σωματική,
    πνευματική, συναισθηματική, κοινωνική ή συμπεριφορική ανάπτυξη ενός
    παιδιού», να προβεί πχ στην χειραγώγηση ενός παιδιού ή στον εξαναγκασμό
    ενός παιδιού να γίνει μάρτυρας ενδοοικογενειακής βίας, ή στο να γίνει
    ένα παιδί αποδιοπομπαίος τράγος ή στην επιβολή εξευτελιστικών τιμωριών
    κ.α.

    Παρόλο που δεν υπάρχει ένας καθιερωμένος ορισμός για τη
    συναισθηματική-ψυχολογική κακοποίηση, εντούτοις αναγνωρίζεται διότι «
    περιλαμβάνει αλλά δεν περιορίζεται μια σειρά από σκόπιμες ενέργειες
    όπως την πρόκληση φόβου μέσω εκφοβισμού. απειλητική σωματική βλάβη στον
    εαυτό, τον σύντροφο, τα παιδιά ή την οικογένεια ή τους φίλους του
    συντρόφου. καταστροφή κατοικίδιων ζώων και περιουσίας· και
    εξαναγκάζοντας την απομόνωση από την οικογένεια, τους φίλους ή το
    σχολείο ή/και την εργασία», με κυρίαρχη την χειραγώγηση που δημιουργούν
    φόβο, ενοχή, ανασφάλεια, απόρριψη κ.α σε ένα παιδί και βλάπτουν την
    αξιοπρέπεια και την ψυχολογική του ακεραιότητα.

    Ως χειραγώγηση ορίζεται η πρακτική της χρήσης έμμεσων τακτικών, για τον
    έλεγχο της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων. Η χειραγώγηση ιδιαίτερα
    στις σχέσεις γονέα-παιδιού μπορεί να προκαλέσει στο παιδί ένα ευρύ φάσμα
    αρνητικών επιπτώσεων, που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να έχει παρόμοια
    επίδραση με το τραύμα.

    Η έρευνα δείχνει ότι τα χρόνια σχεσιακά τραύματα (π.χ. κακοποίηση και
    παραμέληση της παιδικής ηλικίας) είναι εξίσου βλαβερά για την ψυχική
    υγεία.

    Η χειραγώγηση ενός παιδιού από τον γονέα του επιτυγχάνεται με
    διάφορους τρόπους όπως: με υπερβολική αυστηρότητα ή υπερβολική ανοχή,
    με την δημιουργία ενοχής, με την εξαγορά, με την επιλεκτική εκδήλωση
    στοργής, με την παθητική επιθετικότητα κ.α.

    Στην πραγματικότητα το χειραγωγούμενο παιδί γίνεται εργαλείο το οποίο,
    χρησιμοποιεί ο χειραγωγός γονέας, προκειμένου να καλύψει τις δικές του
    εγωιστικές ανάγκες ή προκειμένου να χειραγωγήσει τον σύντροφο-σύζυγο,
    ιδίως όταν οι οικογένειες είναι διασπασμένες.

    Τα αποτελέσματα της χειραγώγησης λειτουργούν βλαπτικά στη συναισθηματική
    ευημερία όλων των εμπλεκόμενων μερών, στην ψυχική όμως υγεία ιδίως του
    παιδιού-θύματος είναι ολέθρια διότι, η συναισθηματική κακοποίηση
    συνίσταται στη χειραγώγηση των συναισθημάτων του, τα οποία αποτελούν
    θεμέλιο λίθο της ψυχοσωματικής του ευημερίας και εξέλιξης.

    Έτσι το παιδί-θύμα μπορεί να αισθάνεται ότι τα συναισθήματά του
    επηρεάζονται από τον γονέα-θύτη τόσο πολύ που το παιδί μπορεί να μην
    αναγνωρίζει πλέον ποια είναι τα αυθεντικά συναισθήματά του σχετικά με το
    «αντικείμενο» που προσπαθεί να ελέγξει ο γονέας-θύτης.

    Άλλωστε όπως η έρευνα αναδεικνύει, διάφοροι τύποι πολύπλοκων κλινικών
    διαταραχών μπορεί να προκύψουν, όπως σύνθετη μετατραυματική διαταραχή
    στρες (PTSD), αποσυνδετική κατάθλιψη, διαταραχή διαχωριστικής ταυτότητας
    (DID) και φαινόμενα «οριακά». The Many Faces of Dissociation:
    Opportunities for Innovative Research in Psychiatry – PMC (nih.gov)

    Πέραν των παραπάνω ωστόσο ένας αναδυόμενος κίνδυνος είναι ότι, το
    κακοποιημένο παιδί – θύμα χειραγώγησης παρουσιάζει αυξημένο το
    ενδεχόμενο να υιοθετήσει στο μέλλον μια παρόμοια συμπεριφορά

    Οι Benner et al., 2018; Frick, 2012, 2016; Kearney, Wechsler, Kaur, &
    Lemos-Miller, 2010; Latimer et al., 2012, αναφέρουν ότι στην ανάπτυξη
    ψυχολογικών διαταραχών, συμβάλλουν παράγοντες όπως, η ανεπαρκής παιδική
    φροντίδα, η αναποτελεσματική οικογενειακή πειθαρχία, η οικογενειακή
    αναστάτωση, η διάλυση της οικογένειας και το παιδικό τραύμα από
    κακομεταχείριση και βία.

    Σύμφωνα δε με το Center on the developing child του πανεπιστημίου
    Harvard η «παρατεταμένη έκθεση σε τραύμα και βιολογική απόκριση στρες,
    επηρεάζει την πρώιμη ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη μετέπειτα εγκεφαλική
    λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων εκτελεστικών λειτουργιών όπως ο έλεγχος
    των συναισθημάτων και των παρορμήσεων» και « η επιστήμη δείχνει ότι η
    πρώιμη έκθεση σε κακομεταχείριση ή παραμέληση μπορεί να διαταράξει την
    υγιή ανάπτυξη και να έχει δια βίου συνέπειες».
    Η γονική αποξένωση προκαλεί τραύμα

    Παρατεταμένη έκθεση σε τραύμα αποτελεί και η ακούσια ψυχική και σωματική
    απομάκρυνση-αποξένωση ενός παιδιού από έναν γονέα που δεν είναι
    κακοποιητικός.

    Η γονική αποξένωση, αποτελεί μια οντότητα που ανιχνεύεται στα όρια των
    πεδίων της ψυχιατρικής, της κοινωνιολογίας και της δικαιοσύνης,
    εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια αμφιλεγόμενη έννοια, παρά τις νομικές
    διατάξεις που τη λαμβάνουν υπόψη και αποτελεί αντικείμενο πολύχρονων
    επιστημονικών ερευνών από τα μέσα του 20 αιώνα μέχρι και σήμερα.

    Σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, η γονική αποξένωση
    αντιπροσωπεύει «την εμπειρία ενός παιδιού να χειραγωγείται από τον έναν
    γονέα για να στραφεί εναντίον του άλλου (στοχευμένου) γονέα και να
    αντισταθεί στην επαφή μαζί του.

    Αυτή η ευθυγράμμιση με τον έναν γονέα και η απόρριψη του άλλου προκύπτει
    συχνότερα κατά τη διάρκεια διαφωνιών για την επιμέλεια των παιδιών μετά
    από διαδικασίες διαζυγίου ή χωρισμού, ιδιαίτερα όταν η δικαστική διαμάχη
    παρατείνεται ή περιλαμβάνει σημαντικό ανταγωνισμό μεταξύ των μερών».

    Ως εκ τούτου, γονική αποξένωση υφίσταται όταν το παιδί απορρίπτει έναν
    από τους γονείς του και αντιστέκεται στην επαφή μαζί του χωρίς εύλογη
    αιτία, εκφράζοντας αδικαιολόγητα αρνητικά συναισθήματα Bentley C.,
    Matthewson M. The Not-Forgotten Child: Alienated Adult Childre’s
    Experience of Parental Alienation. Am. J. Fam. Ther. 2020;48:509–529.
    doi: 10.1080/01926187.2020.177553. The Not-Forgotten Child: Alienated
    Adult Children’s Experience of Parental Alienation: The American Journal
    of Family Therapy: Vol 48, No 5 (tandfonline.com).

    Από ιατρικής άποψης, η γονική αποξένωση ως παιδική παθολογία δεν
    αναγνωρίζεται ομόφωνα.

    Ενα από τα επιχειρήματα εναντίον της είναι η απουσία της ως καθεαυτή
    παθολογικής οντότητας, από τις διεθνείς ταξινομήσεις: DSM, ICD, WHO,
    ωστόσο έχει αναφερθεί έμμεσα στα υπό στοιχεία v.61.29 του DSM5 «Παιδί
    που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση» και Ζ.62.820 του ICD11
    «Άλλα καθορισμένα προβλήματα που σχετίζονται με την ανατροφή».

    Στις αναλύσεις των κλινικών παρουσιάσεων των προαναφερομένων κριτηρίων
    περιγράφονται με περισσότερες λεπτομέρειες τέσσερα κοινά σενάρια: α)τα
    παιδιά μπορεί να αντιδράσουν σε στενοχώρια από τους γονικούς συντρόφους
    β) στη βία από τους γονικούς συντρόφους γ) σε επίπονο διαζύγιο και δ)
    στην άδικη απαξίωση του ενός γονέα από τον άλλο.

    Οι αντιδράσεις του παιδιού μπορεί να περιλαμβάνουν την εμφάνιση ή έξαρση
    ψυχολογικών συμπτωμάτων, σωματικά παράπονα, εσωτερική σύγκρουση
    αφοσίωσης και, στο άκρο, γονική αποξένωση, που οδηγεί σε απώλεια της
    σχέσης γονέα-παιδιού. [Parental alienation, child psychological abuse
    and DSM-5] – PubMed (nih.gov), Bernet, W., Wamboldt, M. Z., & Narrow, W.
    E. (2016).

    Η γονική αποξένωση αποτελεί μια μορφή ψυχολογικής κακοποίησης, καθώς
    το παιδί χειραγωγείται από τον αποξενωτή γονέα και μια μορφή
    παραμέλησης, διότι συνεπεία της χειραγώγησης. στερείται την βασική
    συναισθηματική υποστήριξη του ενός γονέα του, που είναι αναγκαία για την
    φυσιολογική ψυχοσωματική του ανάπτυξη και εξέλιξη.

    Από τα προεκτεθέντα προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα παιδιά μπορεί
    να πληγωθούν πολυεπίπεδα από συμπεριφορές ψυχολογικής βίας που είναι
    εγγενείς στην ενδοοικογενειακή βία και που εδράζονται στην χειραγώγηση,
    στον καταναγκαστικό έλεγχο, στην απομόνωση στην παραμέληση και στην
    ακούσια ψυχική και σωματική αποξένωση από τον ένα τους γονέα.
    Ενδοοικογενειακή βία και Πολιτεία

    Στην Ελλάδα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, το διαζύγιο δεν ήταν τόσο
    συνηθισμένο, καθώς αποτελούσε κοινωνικό ταμπού και αιτία αποκλεισμών.
    Καθώς οι γυναίκες απέκτησαν περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες, το
    ποσοστό διαζυγίων άρχισε να εκτοξεύεται και με την πάροδο του χρόνου,
    άρχισαν να εξελίσσονται οι νόμοι για το διαζύγιο, ειδικά εκείνοι που
    αφορούν στην επιμέλεια των παιδιών και στα δικαιώματα επικοινωνίας.

    Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των διαφορών για την επιμέλεια των παιδιών
    λόγω διαζυγίου, υιοθεσίας, ή παρένθετης μητρότητας καθιστά την επιμέλεια
    των παιδιών ένα από τα πιο έντονα συζητημένα ζητήματα διεθνώς σήμερα και
    αναδεικνύει την σχέση μεταξύ γονέων, παιδιών και κράτους, που είναι
    αναμφισβήτητα η πιο θεμελιώδης σχέση σε μια κοινωνία.

    Οι κοινωνικές συμπεριφορές και οι νομικοί κανόνες που ενσωματώνονται σε
    αυτό το τρίγωνο καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά
    μας και παρέχουν τη βάση της κοινωνικής συνέχειας μέσα σε ένα έθνος.

    Αυτή η σχέση συνήθως δεν λειτουργεί όσο καλά θα έπρεπε. Μόνο όταν η
    οικογένεια καταρρέει, λόγω θανάτου ενός ή και των γονέων, διαζυγίου ή
    γονικής ανικανότητας ή κακοποίησης, το κράτος παρεμβαίνει για να
    καταστήσει σαφή την αξία της κοινωνίας αλλά και της κοινωνικής
    παρέμβασης.

    Διαβάστε ακόμη στο Psychology.gr το σχετικό άρθρο: Γονική αποξένωση και
    διαταραχές προσωπικότητας

    Ό αυξανόμενος όγκος των υποθέσεων διαζυγίου αφενός και τα ακαθόριστα
    ακόμα πρότυπα, μετά την σαφή διεθνή στροφή από το καθεστώς της
    «αποκλειστικής επιμέλειας» στο καθεστώς της «συνεπιμέλειας» των παιδιών
    σε περίπτωση διαζυγίου, ωθούν νομοθέτες και δικαστές να καταφεύγουν όλο
    και περισσότερο, στους κοινωνικούς επιστήμονες και τους επιστήμονες
    συμπεριφοράς, προκειμένου αυτοί να δώσουν κατευθυντήριες γραμμές, για
    το πώς προσδιορίζεται «το καλύτερο συμφέρον του παιδιού»,
    χρησιμοποιώντας πολλές φορές ειδικούς πραγματογνώμονες, για να
    αξιολογήσουν τη σχέση μεταξύ του γονέα και του παιδιού.

    Η ενδοοικογενειακή βία από την άλλη δεν αποτελεί ένα νεοαναδυόμενο
    κοινωνικό φαινόμενο, ειδικά στην Ελλάδα. Αντιθέτως ανιχνεύεται στον
    ελληνικό οικογενειακό ιστό σε μεγάλο βάθος χρόνου. Η κουλτούρα όμως που
    διαμόρφωναν οι κατά εποχές επικρατούσες στερεοτυπικές αντιλήψεις, δεν
    επέτρεπε την δημοσιοποίηση της και άρα την αναχαίτισή της με κρατική
    παρέμβαση.

    Στην ενδοοικογενειακή βία εμπλέκονται όλα τα μέλη της οικογένειας
    σύζυγοι, γονείς και παιδιά. Η κρίσιμη όμως παράμετρος, που πρέπει να
    κατανοήσουμε (και ιδιαίτερα το νομοθετικό και το δικαστικό μας σύστημα)
    είναι ότι τα παιδιά δεν γίνονται απλώς μάρτυρες ή θύματα περιστατικών
    ενδοοικογενειακής βίας, αλλά ότι η ανάπτυξή τους διαμορφώνεται από την
    καταχρηστική δυναμική. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η έκθεση στην
    ενδοοικογενειακή κακοποίηση-βία αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ως
    κακοποίηση παιδιών.

    Όπως προαναφέρθηκε δεν χρειάζεται να υπάρχει σωματική βία για να
    επηρεαστούν βαθιά τα παιδιά, η ψυχολογική βία και η χειραγώγηση αφήνουν
    ανεξίτηλα τα σημάδια τους στον ψυχισμό τους και τα σημάδια αυτά
    ανιχνεύονται από την βρεφική ηλικία διότι, όπως η νευροεπιστήμη έχει
    αποδείξει, η αρχική συναισθηματική κωδικοποίηση, μπορεί να
    πραγματοποιηθεί στο πρόλεκτικό στάδιο ενός ανθρώπου.

    Με απλά λόγια, τα μωρά δεν αγνοούν την κακοποίηση, αντιθέτως βιώνουν
    πολύ καλά το περιβάλλον τους και αισθάνονται τη περιρρέουσα
    συναισθηματική κατάσταση ιδίως του κύριου φροντιστή τους.
    Αντί Επιλόγου.

    Η γονική αποξένωση όπως περιγράφεται στην διεθνή βιβλιογραφία, είναι ένα
    αναμφισβήτητα υπαρκτό και επώδυνο για παιδιά και ενήλικες κοινωνικό
    φαινόμενο και αποτελεί παιδική κακοποίηση.

    Η ενδοοικογενειακή- οικογενειακή βία αποτελεί ένα επίσης αναμφισβήτητα
    υπαρκτό και επώδυνο για παιδιά και ενήλικες κοινωνικό φαινόμενο, εγγενές
    συστατικό της οποίας αποτελεί η γονική αποξένωση.

    Η ελληνική πολιτεία οφείλει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να
    προστατέψει τα παιδιά και κατ΄ επέκταση τον θεσμό της οικογένειας, όπως
    οφείλει να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την αναχαίτηση
    και την απάλειψη αυτών των καταστροφικών για την ελληνική κοινωνία
    φαινομένων, αρχικά νομοθετώντας και στην συνέχεια διασφαλίζοντας την
    εφαρμογή των νόμων.

    Πηγές – Βιβλιογραφικές Αναφορές

    https://imsva91-ctp.trendmicro.com:443/wis/clicktime/v1/query?url=https%3a%2f%2fimprintnews.org%2ffeatured%2femotional%2dabuse%2dis%2dinadequately%2ddefined%2dand%2dmeasured%2f10864&umid=4487F034-F833-A005-BFCC-7CB3E20364BE&auth=8b1684374162ed101e903c8f51dd6629efa3ec5c-007fedfc8d9063b171ff4b5f3bd1f3b14ba53a89
    https://www.express.co.uk/news/uk/467866/Cinderella-law-could-jail-adults-for-emotional-cruelty-to-children
    https://www.justice.gov/ovw/domestic-violence
    https://developingchild.harvard.edu/science/deep-dives/neglect/
    https://developingchild.harvard.edu/science/deep-dives/neglect/
    https://dictionary.apa.org/parental-alienation-syndrome.

    ΚΑΤΟΠΙΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΈΡΩ ΑΙΤΟΥΜΑΙ ΘΕΡΜΑ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΝΑ ΕΙΣΑΓΕΙ ΣΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΝ ΟΡΟ ΓΟΝΕΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΠΟΙΝΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΞΕΝΩΤΩΝ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΓΟΝΕΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΘΩΣ ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΞΕΝΩΤΩΝ. Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΤΗΣ ΓΟΝΕΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΘΩΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΟΠΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΠΙΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 6934621023 ΚΑΙ ΤΙΘΕΜΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΓΙΑ ΠΑΝ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ.ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩ ΟΤΙ ΕΊΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΜΑΣ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΗΛΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟ ΑΘΩΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ΘΗΣΑΥΡΙΖΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΔΡΑ.

    Με αμέριστη εκτίμηση προς όλους
    ΜΠΑΡΙΝΗΣ Μιχαήλ
    ΑΣΤ/ΚΟΣ ΥΠ-ΝΤΗΣ
    ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛ.ΑΣ./ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΕΛ.ΑΣ.
    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 14:49 | Μανώλης

    Πρέπει να συμπεριληφθεί ως αδίκημα που εντάσσεται στο πλαίσιο ενδοοικογενειακης βιας, η διάρρηξη σχέσεων με τον γονέα που είτε συνασκεί την επιμέλεια, είτε διατηρεί δικαίωμα επικοινωνίας, ώστε το ποινικό σκέλος να εναρμονιστεί πληρως με το άρθρο 1532 του ΑΚ που ορίζει πως σε αυτή την περίπτωση αφαιρείται η γονική μέριμνα. Η γονική μέριμνα αφαιρείται ακριβώς επειδή συντελέστηκε έγκλημα στην ψυχολογία.του παιδιού πρωτίστως και του ετέρου γονέα δευτερευόντως. Είναι αδύνατον να είναι εφικτή η ανώτατη τιμωρία σε γονέα κατα τον Αστικο κώδικα που είναι η αφαίρεση γονικής μέριμνας όμως αυτή να μην έχει ουδεμία ποινικη αναφορα και τιμωρια στον Ποινικό κώδικα.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 14:50 | Καρακατσάνη Μ

    Το φαινόμενο της γονικής αποξένωσης είναι συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού και ενδοοικογενειακή βία.Πρέπει να ποινικοποιηθεί άμεσα.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 13:15 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΣΧΑΛΕΡΗΣ

    Καταρχην παρτε πισω το νομοσχεδιο που μας στερει τα παιδια μας με την σφραγιδα του κρατους και μας κανει επισκεπτες..Ενω ειμαστε γονεις που αγαπαμε τα παιδια μας.Παρτε πισω το νομοσχεδιο αρπαγης των παιδιων μας που δεν βασιζετε στο καλο και συμφερον των παιδιων μας.Μην τα καταδικαζετε…Εχουν αναγκη και τουε δυο γονεις τους συμφωνα με τα ευρωπαικα ανθρωπινα δικαιωματα.Παρτε πισω το νομοσχεδιο της ενδοοικογενεικης βιας που το μονο που αποσκοπει ειναι στην πληρη αποξενωση μας ως γονεις και να εντεινει την μαχη των φυλων που δεν αποσκοπει στο συμφερον των παιδιων μας.Επιτελους πρεπει ο ορος γονεικη αποξενωση να μπει μεσα στο νομοσχεδιο και να ποινικοποιηθει οχι μονο απο την εμφανη μερια την σωματικη σλλσ και την ψυχολογικη που ασκειτε στα παιδια μας με διαφορες μεθοδους που γνωριζετε.ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ…ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 12:24 | ΣΠΥΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ

    Κύριοι
    Σε κανένα σημείο του νέου νόμου, δεν υπάρχει πρόβλεψη για την σημαντικότερη μορφή ενδοοικογενειακής βίας, όπως είναι αυτή του ψυχικού βιασμού που ασκείται στα ΠΑΙΔΙΑ από απαράδεκτους γονείς προσπαθώντας εξαναγκαστικά για τους δικούς τους λόγους, να τα αποξενώσουν από τον άλλο γονέα(Γονεϊκή Αποξένωση). Το πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας, θα πρέπει να περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις ψυχικής και συναισθηματικής βίας με θύματα τα παιδιά, με αποτέλεσμα την αποξένωση τους, λόγω της μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας και την καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης, αλλά και την ατιμωρησία από την Ελληνική δικαιοσύνη των γονέων, που έχουν την επιμέλεια αυτών. Παρακαλώ για την ενσωμάτωση του συγκεκριμένου σημαντικού προβλήματος της Γονεϊκή Αποξένωσης στα κεφάλαια του νέου νομοσχεδίου σας, ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, που αποτελεί την μάστιγα της σημερινής εποχής. Η γονεϊκή αποξένωση είναι ΒΙΑΣΜΟΣ. Βιασμός παιδικής ψυχής. Θα είναι έγκλημα από μέρους σας να μην το εισάγετε στο νέο νομοσχέδιο. Έγκλημα που θα το θυμάται η ελληνική κοινωνία, όταν έρθει η ώρα της επιλογής.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 12:05 | Τριαντάφυλλος Καλατζής

    Άρθρο 86
    Να γίνει ποιο συγκεκριμένο για την εφαρμογή του, ο τρόπος που θα ενεργήσει ο κάθε εισαγγελέας ,να γίνει σχετική προσθήκη και στον κώδικα δικονομίας ,Η γονική αποξένωση από τις 3 πρώτες παραβιάσεις δικαστικής απόφασης το αυτόφωρο να γίνει διαρκές ,να ποινικοποιηθεί με ποινή σε μεγάλη χρηματική και επιτέλους να παρθούν μέτρα για την αποτροπή της!
    Επίσης οι ψευδές κατηγορίες έναντι του άλλου γονέα να αντιμετωπιστεί με βαριές ποινές άνευ αναστολής και με χρηματική ποινή .Είναι μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Το ελληνικό κράτος οφείλει να προστατέψει τα ανήλικα παιδιά από βαθιά ψυχικά άρρωστους γονιούς !

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 12:36 | Παύλος Παπαποστόλου

    Ποινικοποίηση της συστηματικής γονεϊκής και συντροφικής αποξένωσης(χειραγώγηση με ταξίδια εκτός Ελλάδος χωρίς συνεννόηση,χωρίς υπογραφή με συντρόφους, Χρησιμοποίηση των παιδιών για χρηματικές απολαβές, δωροδοκία ακριβά δώρα τεχνολογίας , Επιβράβευση των τέκνων για την διάρρηξη των σχέσεων με τον πατέρα. Πρόκληση επεισοδίου μπροστά στα ανήλικα τέκνα με σκοπό τη δαιμονοποίηση του πατρός και την προσβολή-εξουδετέρωση του ως άτομο, οντότητα.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 11:31 | Μαρίνα Κ

    Πως θα προστατέψετε το παιδί όταν ο κακός γονέας έχει την επιμέλεια και κακοβούλως προσπαθεί να απομακρύνει με ψυχολογική χειραγώγηση και ψευδείς αναμνήσεις τον άλλο γονέα μέχρι να τον αποκλείσει από τη ζωή του παιδιού?Τι θα κάνετε για τις συνεχόμενες παραβιάσεις δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας?Πως θα προστατέψετε το δικαίωμα του παιδιού να ανατρέφεται από δυο γονείς?Μέχρι τώρα υπάρχουν δομές για θύματα γυναίκες,καθόλου για άντρες ενώ ο χρόνος αναμονής για τη διερεύνηση εισαγγελικής παραγγελίας για παιδική κακοποίηση είναι το ελάχιστο ένας χρόνος.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 11:41 | jim

    Τι προβλέπει ο νόμος σχετικά με τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας σε ομόφυλα ζευγάρια;

    Υπάρχει δικαίωμα σε κάποιον που καταγγέλλει περιστατικό ενδοοικογειεκής βίας να αυτοπροσδιορίσει το φύλο του ή να μην επιθυμεί να δηλώσει ποιο είναι το φύλο του (Στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ 2020-2025).

    Σε αυτές τις περιπτώσεις με βάση τη διάκριση φύλου στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που εισάγει με το νομοσχέδιο..πως θα αντιδράσει η Πολιτεία αν κάποιος αρνηθεί να δηλώσει ποιο είναι το φύλο του ή αυτοπροσδιοριστεί με άλλο φύλο από το βιολογικό του φύλο.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 11:08 | Δημήτρης

    Άρθρο 99: διάκριση μέτρων προστασίας Πολιτείας θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας με βάση το φύλο..λίαν επιεικως απαραδεκτο..

    Με τέτοιες προτάσεις…δεν θα αποτελεί έκπληξη η προσθήκη στο νομοσχέδιο και διαφορετικής αντιμετώπισης της Πολιτεία μεταξύ ανήλικων κοριτσιών και ανήλικων αγοριών, στην αντιμετώπιση ενδοοικογενειακής βίας που πιθανώς εκείνα βιώνουν…

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 11:13 | Παντελής Κυριακόπουλος

    Η γενιά μας, τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, βιώνει την συστηματική προσπάθεια διάλυσης του θεσμού της οικογένειας(παντειοτρόπως). Αποτέλεσμα αυτής της «ύπουλης» προσπάθειας είναι η τεράστια αύξηση των διαζυγίων και κατ’επέκταση τα όποια προβλήματα προκύπτουν από έναν χωρισμό.
    Το μεγαλύτερο πρόβλημα, σε αυτή την περίσταση κι εφόσον υπάρχουν παιδιά, είναι η ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ που προκαλεί ο ένας εκ των δύο γονέων(ο έχων την αποκλειστική επιμέλεια, συνήθως), κάτι που είναι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ και ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, κατά του/της πρώην αλλά ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!!!!
    Όταν ένα ζευγάρι που είχε αποκτήσει παιδί/ιά χωρίζει, παύει να είναι ζευγάρι.Δεν παύει όμως ΠΟΤΕ, να είναι η ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ του/των παιδιού/ων!!!
    Οπότε, ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΩΣ ΑΚΡΑΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 10:55 | Μάριος

    Εφοσον στο 1532 του ΑΚ οριζεται ως λογος αφαιρεσης
    γονικης μεριμνας η διαρρηξη σχεσεων γονεα τεκνου
    τοτε το ιδιο το κρατος αποδεχεται την ψυχικη βια που ασκειται στο παιδι
    και την καταπατηση του δικαιωματος του σε δυο γονεις.
    Εφοσον αυτο λοιπον ΥΠΑΡΧΕΙ στον Αστικο κωδικα
    πρεπει να εισαχθει ως ενδοοικογενειακη βια (και μαλιστα με ΑΜΕΣΗ εφαρμογη του 1532) προς το παιδι πρωτιστως
    και τον/την σύντροφό-γονεα δευτερευοντως.
    Γιατι αν δεν θεωρειται εγκλημα, τοτε ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΜΕΡΙΜΝΑ???
    Η μεριμνα χανεται ΜΟΝΟ οταν ενας.γονιος ειτε δειχνει αμελεια (που υπαρχει στον πκ) ειτε ισχυουν οι οροι του 1532 που ειναι ΟΛΟΙ ποινικα αφικηματα.
    Ολοι ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ ΣΧΕΣΕΩΝ….

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 09:06 | Μαριέτα Νικολούδη

    Η γονεϊκή αποξένωση είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές ενδοοικογενειακής βίας από απαράδεκτους γονείς ενάντια στην ψυχική ισορροπία των παιδιών μας, που δρουν ενάντια στο συμφέρον τους. Παρακαλώ πολύ για ποινικοποίηση του συγκεκριμένου σοβαρού προβλήματος, ώστε να προστατεύσει η ελληνική δικαιοσύνη τα παιδιά της χώρας μας, διότι η μη ποινικοποίηση αυτής της ψυχικής κακοποίησης των παιδιών, εξαπλώνετε χωρίς κανένα έλεγχο από το ελληνικό κράτος το οποίο προς το παρόν αδιαφορεί και προστατεύει τους γονείς που έχουν την επιμέλεια των παιδιών άσχετα αν λειτουργούν ενάντια στο συμφέρον αυτών. Όσον αφορά τον νέο νόμο συνεπιμέλειας 4800/2021, δεν εφαρμόζετε και δεν τηρείται από την Ελληνική Δικαιοσύνη, αφού οι δικαστικοί λειτουργοί, μετατρέπονται σε νομοθέτες και δεν τηρούν τον νόμο, αλλά τον μεταρρυθμίζουν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Είναι ανωμαλία που δυστυχώς επικρατεί σήμερα, το γεγονός να μην επιτρέπει για τους δικούς του λόγους ο ένας από τους δυο γονείς, να βλέπει ο έτερος γονέας το παιδί του και το σημαντικότερο να του «επιτρέπει» η Ελληνική δικαιοσύνη να παραβιάζει τις δικαστικές αποφάσεις και να μην τιμωρείτε και αυτό διότι τυπικά έχει την επιμέλεια. Τέλος δεν εφαρμόζετε ο νέος νόμος συνεπιμέλειας 4800/2021 με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αναρχία στις οικογενειακές σχέσεις διαζευγμένων γονέων και τέκνων τους. αντίθετα στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες η συνεπιμέλεια μετά την διακοπή του γάμου ειναι δεδομένη και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί ένας δικαστής να αποφασίσει σχετικά με την επιμέλεια, χωρίς να πράττει αυτό που ορίζει ο νόμος του κράτους. Σε μεγάλο αριθμό δικαστικών αποφάσεων οι δικαστικοί λειτουργοί μεταρρυθμίζουν τα αρθρα του νόμου, χωρίς να ελέγχονται από τον Υπουργείο δικαιοσύνης με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός αποφάσεων οικογενειακού δικαίου να οδηγούν στην μάστιγα της εποχής μας την γονεϊκή αποξένωση.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 09:35 | Μιχαλης

    Πρέπει να ποινικοποιηθεί η γονική αποξένωση,είναι μορφή ενδοοικογενειακής βίας με συνέπειες δυστυχώς μη αναστρέψιμες στα παιδιά μας!

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 09:17 | Κοσμάς

    Για σκύλους και γάτες, και ζώα γενικά, με τη βιντεοσκόπηση στοιχειοθετείται το έγκλημα εναντίον τους. Για τα παιδιά μας δεν υπάρχει αυτή η πρόβλεψη.

    Όταν χτυπάνε τα παιδιά μας, όταν τους φέρονται απάνθρωπα προσβάλλοντας την προσωπικότητά τους, όταν μας βρίζουν μπροστά τους, όταν μας χτυπάνε μπροστά τους, τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα προστασίας;

    Ο σπόρος της βίας ξεκινά νωρίς. Και οι στατιστικές είναι αμείλικτες, για το ποιοι ασκούν βία στα παιδιά.

    https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf

    Κουμπί πανικού δε μπορεί να έχει το δίχρονο παιδί και μέχρι να φτάσει να μπορεί να μιλήσει στη δασκάλα του θα είναι αργά, θα έχει ήδη τελεστεί πολλές φορές το έγκλημα.

    Μέσα στο σπίτι δεν υπάρχουν μάρτυρες, μόνο τα μέλη της οικογένειας και ο λόγος του ενός ενάντια στου άλλου.

    Η ηλεκτρονική καταγραφή την ώρα του συμβάντος, μέσα στο σπίτι, την ώρα που συμβαίνει, όταν αφορά το παιδί, πρέπει να γίνεται δεκτή ως στοιχείο, και για προσωρινές διαταγές και ασφαλιστικά μέτρα, αλλά και ποινικά.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 09:11 | Νικος Κυθνος

    Στις πλατες σας η καταστροφη χιλιαδων παιδιων κ γονεων κ εν συνεχεια των θεμελιων της κοινωνιας μας.ενδοοικογενειακη βια ειναι και ο αποκλεισμος της επικοινωνιας του τεκνου με τον γονεα που δεν εχει επιμελεια και προκαλειται απο τον γονεα που εκμεταλλευεται την αποκλειστικη επιμελεια!ψευδεις κατηγοριες για ασελγεια και ενδοοικογενειακη βια σε βαρος των παιδιων ετσι ωστε να αποκοπει αμεσα κ βιαια η επικοινωνια γονεα τεκνου θα πρεπει να εξεταζονται αμεσα μεσω πραγματογνωμοσυνης και αφαιρεση γονικης μεριμνας στον γονεα που το προκαλεσε δημιουργωντας ανεπανορθωτα ψυχολογικα προβληματα στο τεκνο!σταματηστε την ατιμωρησια,λειτουργηστε ως κρατος δικαιου επιτελους μην βαζετε στο απυροβλητο ψυχολογους κτλ οπου εκμεταλλευονται την μη τιμωρεια τους και καταστρεφουν παιδια κ γονεις γεμιζοντας τους τραπεζικους τους λογαριασμους!Κυθνος ενα νησι εξοργισμενο με την υποθεση της ψυχολογου των βορειων προαστειων οπως και πολλες αλλες περιοχες ανα την Ελλαδα που περιμενουν δικαιωση για τα δικα μας παιδια!

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 09:17 | ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ

    Κύριε Υπουργέ,

    δεν διαβάσαμε σε κανένα σημείο στα κεφάλαια του νέου νομοσχεδίου σας, να έχει αναφερθεί μια από τις σημαντικότερες μορφές ενδοοικογενειακής βίας, όπως ειναι αυτή της ψυχικής βίας που ασκείται στα ΠΑΙΔΙΑ από απαράδεκτους γονείς προσπαθώντας εξαναγκαστικά για τους δικούς τους λόγους, να τα αποξενώσουν από τον άλλο γονέα.(Γονεϊκή αποξένωση). Το πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις ψυχικής και συναισθηματικής βίας με θύματα τα παιδιά με αποτέλεσμα την αποξένωση τους, λόγω της μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας και την καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης αλλά και την ατιμωρησία από την Ελληνική δικαιοσύνη των γονέων που έχουν την επιμέλεια αυτών. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά του ενός από τους δυο γονείς, που θα διαπιστώνεται από την Ελληνική δικαιοσύνη θα πρέπει να έχει άμεση αντιμετώπιση, με ποινικές συνέπειες. Τα παιδιά είναι το πιο αδύναμο μέρος.Αυτά χρειάζονται κυρίως την προστασία, την προσοχή μας και την παρέμβαση της Πολιτείας, ώστε να προστατεύσουμε την ψυχική, σωματική αλλά και πνευματική τους ακεραιότητα με μόνο στόχο το βέλτιστο συμφέρον αυτών. Παρακαλώ για την ενσωμάτωση του συγκεκριμένου σημαντικού προβλήματος Γονεϊκής αποξένωσης στα κεφάλαια του νέου νομοσχεδίου σας, ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, που αποτελεί την μάστιγα της σημερινής εποχής, .

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 09:52 | Basiliy

    Ποινικοποιηση γονικής αποξένωση πάντως congratulations

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 08:13 | Νικος

    Συμφωνώ απόλυτα για ότι έχει σχέση με την ενδοοικογενειακής βιά και τις τιμωρίες αλλά δεν βλέπω τπτ για τις ψεύτικες καταγγελίες περι ενδοοικογενειακής βίας ψεύτικες καταγγελίες για αποπλάνηση παιδιών ή ακόμα χειρότερα βιασμών…σε αυτές δεν πρέπει να τιμωρούνται αυτοί που καταγγέλλουν γιατί να μένουνε στο απυρόβλητο όταν ο άλλος στιγματίζεται και χάνει την επαφή με τα παιδιά του? για την αποξένωση των παιδιών ξανά τπτ που είναι μπορεί και ο πιο σημαντικός παράγοντας ενδοοικογενειακής βίας…ουτε τπτ φυσικά μη την μη εφαρμογή του ν.4800/2021 περί συν επιμέλειας από τους δικαστές.κοιτάξτε και αυτά τα προβλήματα

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 08:23 | Κυριάκος χατζηβελουδος

    Η γονεϊκή αποξένωση είναι κακοποίηση των παιδιών.. Πείτε την διάρρηξη σχέσεων πείτε την αποκλεισμό του παιδιού από τον ένα γονέα .. Αυστηρές ποινές σε παραβιάσεις δικαστικών αποφάσεων.Και νά γίνονται σύντομα οι δίκες για παραβιάσεις δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας διότι μετά από 3 4 χρόνια έχει γίνει η αποξένωση των ΠΑΙΔΙΏΝ…

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 08:12 | Στρατός Τάσσος

    Για τους χωρισμένους γονείς,που έχουν ξεζουμιστει από τον δικιγορικο σύλλογο, προσπαθοντας να κρατήσουν μια στοιχειώδη επαφή με τα παιδιά τους,να μην αποξενώθουν από τα ιδια τους τα παιδιά, τίποτα . Ο νομοθέτης επιτρέπει την αποξένωση,την χρησιμοποιεί, σαν δόλωμα, μαζί με την διατροφή,για να μαζέψει δικιγορικη ύλη, από τις κακοποιητικες μάνες, και προικοθυρες.Δυστιχος το εμπόριο παιδιών στην Χώρα μας, είναι γνωστό σε ολη την γηραιά ήπειρο , γι’αυτό έχουμε και την τελευταία θέση,και όλοι λένε ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα δικαίου. Που είναι η ισότητα των 2 φύλων???? Που είναι το κουμπί του πανικού για τους άντρες?? Γιατί ο πατέρας πρέπει να κάνει 3 δουλειές και η μάνα να κάθετε?? Και να εισπρατει διατροφές!!!, επιβραβεύει τον τεμπέλη.Γιατι δεν δίνετε συνεπιμελεια??? Για να συντηριται 45.000 δικηγόρους τα παιδιά μας είναι ορφανά από ζωντανούς μπαμπάδες .Η Ελλάδα είναι χάλια… Φύγετε από αυτήν χώρα όσο προλαβενετε.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 08:37 | ΒΑΛΑΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

    ΑΜΕΣΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ.
    Η Διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ γονέα και τέκνου εφόσον οδηγεί σε αφαίρεση γονικής μέριμνας σύμφωνα με το 1532 ΑΚ πρέπει να εισαχθεί ρητά ως μορφή ψυχολογικής και ενδοοικογενειακης βίας .

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 07:11 | Βασίλης Παπανδρέου

    ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΑΜΕΣΑ
    ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 07:08 | Πανος Αλεξοπουλος

    Επιγραμματικα όσον αφορά την ενδοοικογενειακη βία θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριληφθεί η γονικη αποξένωση των ανηλίκων στις μορφές σοβαρης βίας και μάλιστα ένα μικρό μέρος της ποινής φυλάκισης να εκτιεται υποχρεωτικα. Επίσης στο άρθρο 99 θα πρέπει να αλλάξετε την διατύπωση ώστε να μην εισάγετε διάκριση με βάση το φυλο οπως κανετε με την υπαρχουσα διατυπωση, δηλαδη εις βάρος των ανδρών.

  • 29 Νοεμβρίου 2023, 00:48 | Κωστας

    Η διαρρηξη σχεσεων γονεα τεκνου, εφοσον θεωρειται ηδη πραξη που επισυρει αφαιρεση γονικης μεριμνας συμφωνα με το 1532 ΑΚ, πρεπει να εισαχθει ρητα ως μορφη ψυχολογικης ενδοοικογενειακης βιας.
    Δεν γινεται να θεωρειται μια πραξη τοσο απεχθης που επισυρει τετοια ποινη στο αστικο κομματι αλλα δεν εχει καμια επιπτωση στο ποινικο!!!
    Επισης σε αστικε; δικες που αφορουν την οικογενεια, πρεπει να ισχυσει υο ιδιο μοτιβο της μιας αναβολης.

Σχόλια 1 2 3 … 26